บทที่ 1

"หลินตง เราเลิกกันเถอะ!"

ถัดจากสนามกีฬาของมหาวิทยาลัยเจียงหนาน ในป่าเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่

เจียงซานพูดกับหลินตงซึ่งเป็นแฟนของเธอ

"ซานซาน ทำไม? ผมทำอะไรผิด? ทำไมคุณถึงใจร้ายขนาดนี้?"

หลินตงถามอย่างตื่นเต้น

เขาและเจียงซานเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลาย และพวกเขาเป็นคู่รักกันในช่วงปีสามที่โรงเรียนมัธยมปลาย

แม้ว่าสภาพครอบครัวของหลินตงจะไม่ค่อยดีนัก แต่เขาหล่อและเรียนเก่ง เขาเป็นผู้ชายอบอุ่นมาตรฐาน ตอนมัธยมปลาย แน่นอนว่าเป็นที่รักของเพื่อนร่วมชั้นหญิง

เจียงซานก็ไม่เลวเช่นกัน เธอเป็นสาวสวยประจำชั้นเรียน เธอเรียนแย่กว่าหลินตงเล็กน้อย แต่ก็อยู่ในอันดับต้น ๆ

ตอนที่ทั้งสอนคนคบกันแรก ๆ มักถูกครูดุบ่อยครั้ง ทั้งสองคนสัญญาหลายครั้งว่าจะไม่ให้เสียการเรียน และตราบใดที่ผลการเรียนลดลงก็จะเลิกกัน จึงจะทำให้ครูไม่สนใจเรื่องของพวกเขา

ความจริงก็เป็นอย่างที่พวกเขาพูดกัน ทั้งคู่ได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเจียงหนาน ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยสำคัญของประเทศ ไม่รู้ว่าจะมีสักกี่คนที่อิจฉาพวกเขา

แต่หลินตงไม่เคยคาดหวังเลยว่าภายในหนึ่งปีหลังจากเข้ามหาวิทยาลัย เจียงซานก็เริ่มห่างเหินเขา ตอนนี้ถึงกับบอกเลิกเขา

จริง ๆ แล้วในตอนต้นของภาคเรียนนี้ เขาก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเจียงซานแล้ว ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน เจียงซานจะใจลอยและปฏิเสธที่จะออกเดทกับเขาหลายครั้งด้วยเหตุผลต่าง ๆ

วันเสาร์หนึ่งเขายังเห็นเจียงซานขึ้นรถของเพลย์บอยในชั้นเรียนของพวกเขา แต่เขาปลอบใจตัวเองเสมอว่าอีกไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจจะแค่ไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นเท่านั้น

แต่วันนี้เจียงซานบอกเลิกเขา ทำลายจินตนาการของหลินตงโดยสิ้นเชิง

"หลินตง เราเลิกกันดี ๆ ทิ้งความทรงจำดี ๆ ไว้ให้กันได้ไหม?"

"ซานซาน บอกผมที เพราะหวงจุนหลางใช่ไหม?"

"แล้วไงล่ะ?"

"ซานซาน หวงจุนหลางเป็นเพลย์บอยชื่อดังในมหาลัย เขาทำให้เพื่อนร่วมชั้นหญิงตั้งท้องเมื่อเทอมที่แล้ว คุณไม่รู้เหรอ?"

"จุนหลางอธิบายให้ฉันฟังว่าทั้งหมดเป็นความผิดพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจหลังจากที่ทุกคนเมาด้วยกัน และผู้หญิงคนนั้นเป็นคนริเริ่ม เขายังชดเชยเด็กผู้หญิงในภายหลังด้วย"

"ซานซาน อย่าเชื่อสิ่งที่เขาพูด เขาโกหกคุณ เขากำลังคบกับผู้หญิงหลายคนในเวลาเดียวกัน"

"เอาล่ะ หลินตง วันนี้ฉันมาที่นี่ก็เพื่อแจ้งให้คุณทราบ ขออย่ารบกวนฉันอีก ลาก่อน"

หลังจากที่เจียงซานพูดจบ เธอก็หันหลังและจากไป

แต่เธอถูกหลินตงจับตัวไว้

"ซานซาน คุณฟังผมนะ หวงจุนหลางไม่ใช่คนดีจริง ๆ อย่าถูกเขาหลอก เขาบังคับคุณใช่ไหม? ต้องเป็นอย่างนั้นแน่! ผมจะไปหาเขา"

เจียงซานสะบัดมือของหลินตงออกแล้วพูดว่า

"หลินตง อย่าหลอกตัวเองอีกเลย จุนหลางไม่ได้บังคับฉัน มันเป็นการตัดสินใจของฉันเอง ฉันไม่อยากคบกับคุณแล้ว หลังจากเรียนจบ ฉันจะต้องทำงานหนักเพื่อหาเงิน ซื้อบ้านและรถยังต้องกู้เงิน จะเป็นทาสบ้านไปตลอดชีวิต ฉันอยากกินของดี ๆ แต่งตัวดี ๆ ใช้ของดี ๆ คุณเข้าใจไหม? เห็นกระเป๋าใบนี้ของฉันไหม? ยี่ห้อแอลวีใหม่ล่าสุด ตั้งหมื่นกว่า ถ้าอยู่กับคุณตลอดชีวิตไม่มีทางมี สิ่งที่จุนหลางให้ฉันคุณไม่มีวันให้ได้"

"แต่หวงจุนหลางแค่เล่นสนุกกับคุณและไม่มีทางแต่งงานกับคุณ เขาทิ้งไปหลายคนแล้ว" หลินตงยังคงใช้ความพยายามครั้งสุดท้าย

"จึ๊...จึ๊...จึ๊ เพื่อนหลินตง การพูดจาไม่ดีลับหลังคนอื่นมันผิดนะ"

มีเสียงหนึ่งดังมาเข้าในหูของทั้งสองคน และพวกเขาเห็นหวงจุนหลางสวมชุดสูทแบรนด์เนมเดินมา และโอบแขนของเขาไว้รอบเอวของเจียงซาน

"จุนหลาง คุณมาแล้ว!" เจียงซานโน้มตัวเข้าหวงจุนหลางราวกับนกตัวน้อย

หลินตงรู้สึกว่าหัวใจของเขามีเลือดออกมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาเห็นหวงจุนหลางโอบเอวของเจียงซานทันทีที่เขามาถึง และเจียงซานพิงอยู่บนตัวหวงจุนหลาง

เขารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดไปนั้นไร้ผล เมื่อผู้หญิงเปลี่ยนใจ คงเป็นเรื่องยากที่จะมองย้อนกลับไป เขาไม่อยากเห็นพวกเขาสองคนกอดกัน เขาจึงพูดกับเจียงซานว่า

"เจียงซาน ไม่ช้าก็เร็วคุณจะต้องเสียใจกับการตัดสินใจในวันนี้"

จากนั้นก็จะออกจากตรงนี้

"เดี๋ยวก่อน…" หวงจุนหลางหยุดหลินตง

หันไปหาเจียงซานพูดว่า "ซานซาน คุณไปก่อนเถอะ ผมจะไปหาคุณหลังจากคุยกับหลินตงไม่กี่คำ"

"จุนหลาง เราไปด้วยกันเถอะ! หลินตงกับฉันเลิกกันแล้ว ยังมีอะไรจะพูดอีกล่ะ?"

"ไม่ต้องกังวล มันเป็นเพียงคำพูดไม่กี่คำ มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของเรา"

"เอาล่ะ คุณมาเร็ว ๆ นะ ฉันจะรอคุณที่ประตูโรงเรียน" หลังจากที่เจียงซานพูดจบ เธอก็เหลือบมองพวกเขาสองคนแล้วจากไป

"มีอะไรก็พูดมา ถ้าคุณอยากเห็นผมท่าทางกระสับกระส่ายเพราะอกหัก เกรงว่าจะทำให้คุณผิดหวังแล้ว ในโลกมีผู้หญิงเยอะมาก ผมหลินตงจะไม่แขวนคอตายบนต้นไม้ต้นเดียว"

แม้ว่าหลินตงจะมีเลือดหยดอยู่ในใจ แต่ปากของเขาก็ยังดื้อรั้น เขาสามารถแสดงอาการอกหักและไร้ศักดิ์ศรีต่อหน้าเจียงซานได้ แต่เขาไม่สามารถแสดงต่อหน้าหวงจุนหลางได้

"หลินตง ฉันแค่อยากจะบอกนายบางอย่าง"

หลังจากที่หวงจุนหลางพูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและกระซิบข้างหูของหลินตง

"เจียงซานมีรูปร่างดีขนาดนี้ ไม่คิดว่านายสองคนจะอยู่ด้วยกันมานานขนาดนี้แล้วยัง...เอาล่ะ ถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้ว ชานชานยังรอฉันอยู่ ฉันยังเปิดห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทที่โรงแรมโกลเด้นลิฟด้วย! โรงแรมโกลเด้นลิฟรู้ไหม? โรงแรมแปดดาว คุณไม่สามารถกินอาหารข้างในได้สักมื้อในชีวิตนี้"

หลังจากที่หวงจุนหลางพูดจบ เขาก็หันหลังและจากไป ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างมากมายขณะที่เดิน "ฮ่าฮ่าฮ่า..."

หลังจากได้ยินสิ่งที่หวงจุนหลางพูด หลินตงก็รู้สึกเวียนหัว

เขากับเจียงซานคบกันมาสี่ปีแล้ว ในช่วงสี่ปีนี้ พวกเขาแค่จับมือกันและจูบกัน ทุกครั้งที่หลินตงต้องการเกินเลย เจียงซานก็หยุดเขาโดยบอกว่าเขาจะต้องรอจนกว่าพวกเขาจะแต่งงานกันจึงจะให้สิ่งที่ดีที่สุดแก่เขา

แต่เขาไม่เคยคิดว่าเจียงซานกับหวงจุนหลางจะคบกันเพียงไม่กี่วันก็...

ในเวลานี้ หลินตงรู้สึกถึงกระแสเลือดในจิตใจ ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงเลือด และเขาไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป เลือดเต็มปากพุ่งออกมาจากปากของเขา แล้วก็หมดสติลงไปที่พื้น

เมื่อหลินตงตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็อยู่ในโรงพยาบาลของมหาลัยแล้ว

หลินตงกำลังจะลุกขึ้น ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในสมองของเขา

"ติ๊ง..."

"กำลังเชื่อมต่อระบบศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง…"

"สิบเปอร์เซ็นต์..."

"สามสิบเปอร์เซ็นต์..."

"ห้าสิบเปอร์เซนต์..."

"แปดสิบเปอร์เซ็นต์..."

"หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์..."

"การเชื่อมโยงระบบศักดิ์สิทธิ์เสร็จสมบูรณ์"

จากนั้นแผงระบบที่มีเพียงเขามองเห็นได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าหลินตง

เจ้านาย: หลินตง

ยอดคงเหลือ: 10000000000000000 บาท

ร่างกาย: 15 (อ่อนแอ)

จิตรวิญญาณ: 28 (ธรรมดา)

ทักษะ: สามารถเพิ่มได้อย่างอิสระ โดยใช้แต้มศักดิ์สิทธิ์

แต้มศักดิ์สิทธิ์: 0

ก่อนที่หลินตงจะเข้าใจ เสียงในสมองของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ยินดีต้อนรับเจ้านายหลินตงใช้ระบบศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูง ระบบนี้เป็นระบบเชื่อมต่อแบบหนึ่งต่อหนึ่งและไม่สามารถถ่ายโอนได้ เมื่อเจ้านายตาย ระบบจะหายไปด้วย

ยอดคงเหลือของเจ้านายเชื่อมโยงกับธนาคารใหญ่ทั่วโลก และสามารถชำระเงินได้โดยตรงด้วยสแกนลายนิ้วมือ สแกนใบหน้า หรือการสแกนรูม่านตา

วิธีการใช้ระบบ: เจ้านายหลินตงจะได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์หลังจากใช้จ่ายทุก ๆ ร้อยล้าน ซึ่งสามารถใช้เพื่อปรับปรุงสมรรถภาพร่างกาย เสริมความเข้าใจ เพิ่มทักษะ และพัฒนาระดับทักษะ

กฎ: ระบบนี้มีกฎเพียงข้อเดียว ไม่ว่าเจ้านายจะซื้ออะไรก็ไม่อนุญาตให้ต่อรองราคา คนจนที่ต่อรองราคาไม่สมควรที่จะเป็นเจ้าของระบบนี้