บทที่ 9

"งั้นพี่ย้ายมาอยู่กับผมดีไหม? บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ผมก็อยู่คนเดียวไม่ได้ แบบนี้พี่ยังสามารถประหยัดค่าเช่าได้นิดหน่อย"

หลินตงก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดแบบนี้ ตามเหลักแล้วเขากับจ้าวซวนรู้จักกันแค่สองวันเท่านั้น การเชิญคนอื่นมาอยู่ด้วยกันแบบนี้ก็ค่อนข้างกะทันหัน แต่เขาพูดออกมาแล้ว ในใจจึงคาดหวังอยู่เล็กน้อย

จริง ๆ แล้วหลินตงไม่รู้ เมื่อก่อนเขาอยู่กับเจียงซานต่ำต้อยมาก ส่วนใหญ่แล้วเขาฟังเจียงซาน เขาไม่ค่อยมีสิทธิ์พูด

แต่แตกต่างจากจ้าวซวน จ้าวซวนไม่ว่าเขาจะพูดและทำสิ่งต่าง ๆ ก็สนใจเขาเป็นหลัก ทำอะไรก็ต้องถามความคิดเห็นของเขา

ผู้ชายน่ะ ใครไม่มีความคิดเป็นของตัวเองแบบผู้ชายบ้าง? ใครไม่อยากให้ผู้หญิงคิดว่าตนเป็นใหญ่? ดังนั้นวิธีการทำสิ่งต่าง ๆ และสัญชาตญาณการพูดของจ้าวซวนทำให้หลินตงสบายใจมาก จิตใต้สำนึกก็ชอบที่จะอยู่กับจ้าวซวนมาก

"แบบนี้...จะดีเหรอ?" จ้าวซวนถามอย่างลังเลเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะพูดแบบนี้ แต่เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ตราบใดที่เธอย้ายมาที่นี่ เธอก็จะสามารถเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลินตงได้แล้ว

สำหรับหลินตงจะทำอะไรนอกกรอบกับเธอหรือไม่ เธอไม่สนใจเลยและแม้กระทั่งจงใจยั่วยวนหลินตง

จ้าวซวนเป็นคนที่มีความคิดมากตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่มัธยมปลายจนถึงมหาวิทยาลัยเป็นสาวสวยประจำโรงเรียนมาโดยตลอด มีคนมากมายที่ตามจีบเธอ รวมถึงหนุ่มหล่อในโรงเรียนบางคน และลูกคนรวยที่มีอำนาจบางคน แต่พวกเขาทั้งหมดกลับถูกเธอปฏิเสธ

กล่าวอีกนัยหนึ่งจ้าวซวนยังไม่เคยมีแฟนจนถึงตอนนี้ เธอรู้ว่าเธอต้องการอะไร ถ้าในอนาคตแค่อยากหาผู้ชายธรรมดาสักคนใช้ชีวิต เธอสามารถมีแฟนได้ คบสิบแปดคนก็ไม่มีปัญหา

แต่เธอไม่ต้องการแบบนี้ เธอตระหนักถึงคุณค่าของตัวเอง ต้องการเปลี่ยนโชคชะตาของตัวเอง เปลี่ยนโชคชะตาของครอบครัว สำหรับผู้ที่สามารถบรรลุเป้าหมายคุณค่าของชีวิตของเธอในอนาคต ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่คนอื่นเคยใช้และสิ่งที่ไม่เคยใช้มาเลยคือความแตกต่างระหว่างฟ้ากับดิน

เธอจึงไม่เคยมีแฟน เพื่อรอวันนี้มาถึง หลินตงก็คือการบรรลุเป้าหมายคุณค่าในชีวิตของเธอ เพียงแค่ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่หลินตง ก็ไม่จำเป็นต้องปีนขึ้นไปบนยอดต้นไม้ เพียงแต่ปีนขึ้นไปที่กิ่งแรกก็พอแล้ว

เธอไม่เคยคิดที่จะแต่งงานกับลูกคนรวยอย่างหลินตง คนแบบนี้ที่บ้านมักจะหาคนที่ฐานะเดียวกันให้เขาแต่งงาน

เธอวางตัวได้ดีมาก ในเมื่อตัดสินใจเดินบนเส้นทางนี้ เธอก็ไม่เคยคิดแต่งงานในชีวิตนี้

ดังนั้นเมื่อหลินตงชวนเธอมาอยู่ด้วย เธอรู้สึกว่าความสุขเกิดขึ้นกะทันหันจนเธอไม่สามารถตอบสนองได้

"ไม่ดีตรงไหน! ยังไงผมก็ไม่สามารถอยู่ในบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ได้ มีคนคุยด้วยก็ดีเหมือนกัน แน่นอน ถ้าพี่มีแฟนก็ถือว่าผมไม่ได้พูด เพื่อไม่ให้เกิดความเข้าใจผิดโดยไม่จำเป็น" หลินตงกล่าว

"ไม่มีไม่มี! ฉันมีแฟนที่ไหนกัน จริง ๆ แล้วไม่กลัวน้องหลินตงจะสมน้ำหน้า ฉันอายุขนาดนี้และยังไม่เคยมีแฟนเลย ฉันแค่คิดว่าแบบนี้จะรบกวนคุณหรือเปล่า?" จ้าวซวนรีบพูด กลัวว่าหลินตงจะเข้าใจผิด

ไม่เคยมีแฟน? เป็นไปไม่ได้! หลินตงคิดในใจ แต่ปากพูดว่า

"ไม่รบกวน ผมเป็นคนชอบความสนุกสนาน อยู่คนเดียวบ้านหลังใหญ่แบบนี้ดูโล่งไปหน่อย ถ้าพี่ไม่มา ผมก็จะหาเพื่อนสองคนในโรงเรียนมาอยู่ด้วย"

"ในเมื่อน้องหลินตงพูดแบบนี้แล้ว งั้นฉันก็ขอบคุณคุณมาก งั้นพรุ่งนี้ฉันจะย้ายมาที่นี่?"

"งั้นตกลงตามนี้ ต้องการให้ผมช่วยไหม?"

"ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันทำเองได้ อีกอย่างฉันไม่มีของอะไร"

"งั้นก็ได้ ตอนนี้คุณสามารถเยี่ยมชมและดูว่าคุณอยากอยู่ห้องไหน ชั้นนี้เลือกได้ตามใจชอบ" หลินตงกล่าว

"พี่ซวน พี่อยากชวนผมว่ายน้ำไม่ใช่เหรอ? ต่อไปว่ายตอนไหนก็ได้ ชั้นบนมีสระว่ายน้ำ"

"ได้สิ! ไม่งั้นเราไปตอนนี้เลย?" จ้าวซวนยั่วยวน

"อะแฮ่ม...ช่างมันเถอะ ไว้วันหลังเถอะ!"

หลินตงรู้สึกว่าคําพูดของเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจ้าวซวนเลย และท่าทางกึ่งนอนของจ้าวซวนตอนนี้ ท่าทางยั่วยวน ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์โดยธรรมชาติ

จ้าวซวนยืนขึ้นและเดินไปหาหลินตง ก้มตัวลงและเป่าลมใส่หูของเขาและพูดว่า "น้องหลินตงสามารถชวนฉันได้ตลอดเวลาเลย ชุดว่ายน้ำของฉันซื้อเรียบร้อยแล้ว ยังไม่มีใครได้เคยเห็นเลย!"

หลินตงถูกจ้าวซวนยั่วให้ร้อนอบอ้าว อยากจะกดปีศาจตัวนี้ให้รับผิดชอบจริง ๆ แต่เขาก็ยังยับยั้งตัวเองและยืนขึ้นและพูดว่า

"พี่ซวน พี่ดูตามสบาย เอ่อ... ผมจะขึ้นไปเอาของหน่อย เดี๋ยวเรากลับโรงแรมกัน"

หลินตงหน้าแดงและหาข้ออ้างที่จะขึ้นไปชั้นบน เขาทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ ตอนนี้เขารู้สึกว่าการเชิญจ้าวซวนมาอาศัยอยู่กับเขาเป็นความผิดพลาด หากเขาถูกยั่วยวนแบบนี้ทุกวัน ใครจะทนได้? นี่ไม่เอาชีวิตเขาเหรอ?

จ้าวซวนอยู่ที่เดิมและยิ้ม เธอคิดว่าหลินตงน่ารักมาก

และเธอสามารถแน่ใจได้ว่าหลินตงเป็นผู้ชายบริสุทธิ์ แต่ลูกคนรวยมากอย่างหลินตงกลับเป็นผู้ชายบริสุทธิ์? ใครจะกล้าเชื่อล่ะ?

หรือว่าเรื่องนั้นของหลินตงมีปัยหา? เป็นไปไม่ได้! หากเป็นแบบนั้น แล้วข้อดีของฉันคืออะไร? ฉันจะปีนต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ได้อย่างไร?

เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ จ้าวซวนทำได้เพียงปลอบใจตัวเองอย่างเงียบ ๆ ในใจเท่านั้น

ถ้าหลินตงรู้ความคิดของจ้าวซวนในตอนนี้ คาดว่าเธอจะต้องถูกลงโทษแน่นอน สงสัยว่าเขามีปัญหา? ช่างดูถูกเหลือเกิน

ขึ้นไปชั้นบนสุด

มาที่ห้องนอน

หลินตงโยนเธอลงบนเตียงที่หรูหรา

ขาขึ้นมาเพื่อหลบจ้าวซวน ผู้หญิงคนนี้ยั่วคนมาก หลินตงทนไม่ได้เล็กน้อย แต่ก็ไม่รังเกียจเลย

หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดไลน์

พบว่าทิวทัศน์ยามค่ำคืนริมแม่น้ำที่ตัวเองโพสต์เมื่อวานนี้มีความคิดเห็นมากกว่า 100 รายการ

หลินตงอ่านบางข้อ โดยส่วนใหญ่แล้วประชดประชันเขา

แค่ตอบกลับคนที่ความสัมพันธ์ค่อนข้างดี แต่ไม่ได้บอกว่าตนซื้อบ้านที่นี่ พูดแล้วก็ไม่มีใครเชื่อ

กลับไปที่หน้าแชท หลินตงเห็นหลายคนส่งข้อความถึงตัวเอง

ชุยเจียส่งสวัสดีตอนเช้า

อีกอันหนึ่งมาจากลูกพี่ลูกน้องของเขา นี่เป็นลูกสาวคนโตของครอบครัวน้าของเขา ชื่อหวังลี่ อายุน้อยกว่าเขาสองปี เรียนปีหนึ่งในเมืองอื่น

พวกเขาสนิทกันมาก มัธยมปลายสามปี สองปีแรกอาศัยอยู่ที่บ้านน้าของเขา อาศัยอยู่ที่บ้านป้าของเขาตอนมัธยมปลายปีที่สามเท่านั้น

เนื่องจากนมัธยมปลายปีที่สามค่อนข้างเครียด และป้าเขามีลูกชายคนเล็กซุกซนอีกคน จะกระทบต่อการเรียน จึงย้ายมาอยู่บ้านป้าคนโต ซึ่งป้าเขามีลูกสาวเพียงคนเดียว อายุมากกว่าหลินตงสองปี ซึ่งตอนนี้เรียนจบและทำงานแล้ว

หวังลี่ "พี่หลินตง พี่ถ่ายที่ไหน สวยจังเลย!"

หลินตงตอบกลับ

หลินตง "รูปนี้ถ่ายที่เจียงเฉิง ถ้าชอบก็มาที่เจียงเฉิงช่วงวันหยุดแล้วพี่จะพาไปดู"

ไม่นานอีกฝ่ายก็ตอบว่า "จริงเหรอ? อย่าโกหกฉันนะ!"

หลินตง "เรื่องจริง พี่หลินตงเคยโกหกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?"

หวังลี่ "ดีเลย งั้นก็ตกลงตามนี้นะ พอถึงวันหยุดฉันจะมาหาพี่"

หลินตง "ได้เลย"

หวังลี่ "พี่หลินตง ตอนนี้ฉันเป็นวีเจไลฟ์สดในญามี่ไลฟ์ตอนกลางคืน ถ้าว่างก็มาเป็นกำลังใจให้ฉันด้วย!"

หลินตง "สาวน้อย เธอไลฟ์สดเป็นด้วย?"

หวังลี่ "พี่หลินตง พี่เชยเกินไปแล้ว! พวกเราสี่คนในหอพักเล่นไลฟ์สดกันทุกคน ไม่เพียงแต่สนุกเท่านั้น แต่เรายังสามารถหาเงินค่าครองชีพได้อีกด้วย"

หลินตง "งั้นคืนนี้ฉันจะมาดู เพิ่มความนิยมให้เธอหน่อย"

หวังลี่ "จริงสิ พี่หลินตง พี่ยังทำงานพาร์ทไทม์อยู่ไหม? เดือนที่แล้วฉันหาเงินได้สามพันกว่าจากการไลฟ์สด แม่ฉันโอนให้อีกพันห้า เดี๋ยวฉันโอนเงินให้พี่สองพัน! พาพี่เจียงซานไปกินของอร่อย ๆ"

หลินตงรู้สึกประทับใจเล็กน้อยเมื่อเห็นสิ่งนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ค่อยได้เจอกันอีกหลังจากย้ายออกจากบ้านน้าของเขาในช่วงมัธยมปลายปีที่ 2 แต่ความผูกพันของพวกเขายังคงอยู่

หลินตง "ไม่ต้อง เก็บไว้ซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ให้ตัวเองใส่เถอะ! รอเธอมาที่เจียงเฉิงในช่วงวันหยุด พี่มีอะไรจะเซอร์ไพรส์"

หวังลี่ "เซอร์ไพรส์อะไร?"

หลินตง "เก็บเป็นความลับ!"

หวังลี่ "รําคาญ! พี่หลินตง ไม่คุยกับพี่แล้ว ฉันเข้าเรียนแล้ว บ๊ายบาย!"

หลินตง "บ๊ายบาย!"

ไม่นาน หลินตงก็เห็นหวังลี่โอนเงินสองพันมาในไลน์

หลินตงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงยอมรับมัน

รอตอนกลางคืนพี่จะมอบของขวัญให้พันเท่าหมื่นเท่า

หลินตงรู้สึกว่าเวลาพอประมาณแล้วจึงลงไปชั้นล่าง โยนกุญแจให้จ้าวซวนดอกหนึ่ง

ในเมื่อเราเคยพูดแล้ว เราก็ต้องทำให้ได้ ถ้าทนไม่ได้จริง ๆ เราไม่อยู่ที่นี่ก็ได้ไหม? ไปซื้ออีกหลัง ไม่มีอะไรมาก แค่มีเงินมาก

ในความคิดเขา ทั้งสองคนไม่สามารถทำอะไรสุ่ม ๆ ได้จนกว่าเขาจะคบกันเป็นแฟน เราต้องเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ

จากนั้นทั้งสองก็เตรียมตัวกลับโรงแรมโกลเด้นลิฟด้วยกัน