บทที่ 12

โรงแรมโกลเด้นลิฟ

ห้องส่วนตัวหมายเลขสาม

จ้าวซวนอยู่ต่อและถามหลินตงว่า "น้องหลินตง คุณจะซื้อโรงแรมจริง ๆ เหรอ?"

"ผมจะซื้อ แต่กลัวว่าเจ้านายคุณจะไม่ขาย เจ้านายของพวกคุณมาจากไหน?" หลินตงถาม

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ประธานเย่ไม่ค่อยมาโรงแรม ปีก่อน ๆ ก็เป็นการประชุมประจําปีถึงจะปรากฏตัว ได้ยินว่าเขายังมีบริษัทอื่น ๆ อีกมากมาย โรงแรมโกลเด้นลิฟเป็นเพียงหนึ่งในนั้นของเขา"

"ลึกลับขนาดนี้เลยเหรอ? งั้นคงยากหน่อย เขาน่าจะไม่ขาดเงินแค่นี้" หลินตงกล่าว

เงินแค่นี้เหรอ? สองถึงสามหมื่นล้านเป็นเพียงเงินแค่นี้เหรอ? นี่คือวงจรของคนรวยสุด ๆ เหล่านี้เหรอ? น่ากลัวจริง ๆ !

จ้าวซวนเกือบจะชาแล้ว เธอทำงานในโรงแรมระดับไฮเอนด์ที่สุดในเจียงหนานแห่งนี้มาสามหรือสี่ปี ด้วยข้อได้เปรียบของตัวเอง เธอได้รู้จักลูกค้ามากมายและได้เพื่อนมากมาย หลายคนมีทรัพสินหลายพันล้านเป็นหมื่นล้าน เธอรู้สึกว่าเธอใกล้จะเข้าใกล้วงการนี้แล้ว

เป็นผลให้หลินตงสอนบทเรียนให้เขาในช่วงสองวันที่ผ่านมา ปรากฎว่าสิ่งที่เธอสัมผัสเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของภูเขาน้ำแข็งในยอดภูเขาน้ำแข็ง ต่อหน้ามหาเศรษฐีที่แท้จริงเหล่านี้อาจมีความสนใจหรือความตั้งใจหลายหมื่นล้านก็ใช้ไปแล้ว

เศรษฐีที่เธอรู้จักซึ่งมีทรัพสินหลายพันล้าน ต่อหน้าหลินตงและประธานเย่เหล่านี้ คาดว่าแม้แต่ลูกน้องก็ไม่ใช่ คนอื่นใช้เงินอย่างไม่เป็นทางการเป็นหลายเท่าของมูลค่าทั้งหมดของคุณ

จะเปรียบเทียบได้อย่างไร? ไม่อยู่ในระดับเดียวกันเลย

จ้าวซวนคิดถึงสิ่งนี้และมองไปที่หลินตงด้วยความพึงพอใจมากยิ่งขึ้น

นี่คือชายในอุดมคติในใจเธอ แม้ว่าเขาจะยังเด็ก แต่นิสัยของเขาก็ไร้ที่ติ เขาพูดถึงธุรกิจมูลค่าหลายหมื่นล้านในมื้ออาหารแบบสบาย ๆ และเขาค่อนข้างเหมือนกับกษัตริย์ในสมัยโบราณที่เป็นผู้นำประเทศ

ถ้าหลินตงรู้ว่าจ้าวซวนกำลังคิดอะไรอยู่ เขาคงจะหัวเราะจนฟันหลุด

และยังมีบุคลิคที่ไร้ที่ติ?

กษัตริย์ชี้นำบ้านเมือง?

ฉันเพิ่งถูกแฟนทิ้งเพื่อกระเป๋าราคาหมื่นกว่าเมื่อสองวันก่อน ไอ้คนจนที่เหลือเงินพันกว่าบาททั้งตัว

ในสังคมวัตถุนิยมนี้ ขอแค่เป็นคนปกติ อยู่ดี ๆ ก็มีความมั่งคั่งที่ใช้ไม่หมดแบบนี้ คาดว่าบุคลิคน่าจะดี เกรงว่าจะเล่นเก่งมากกว่าฉัน

จ้าวซวนมองไปที่หลินตงที่กำลังรับประทานอาหารอยู่พักหนึ่ง จากนั้นจึงถอนตาออกแล้วพูดว่า

"ก็ไม่แน่ แต่สินค้าทุกอย่างจะมีราคา ถ้าน้องหลินตงเสนอราคาสูง ประธานเย่จะต้องขายแน่นอน ประธานเย่เป็นนักธุรกิจที่ฉลาด การได้รับผลประโยชน์สูงสุดคือเป้าหมายของเขา"

"ฟังพี่ซวนวิเคราะห์แบบนี้ มันก็เป็นไปได้จริง ๆ! มา...พี่ซวนอย่ายืนอยู่เลย นั่งลงทานหน่อย ถ้าโรงแรมนี้ซื้อไปแล้ว ก็ให้พี่จัดการ" หลินตงพูดพลางกินอาหารไปพลาง

จ้าวซวนได้ยินสิ่งที่หลินตงพูด

มีเสียงหึ่งในหัวของเธอซึ่งทำให้เธอตกใจมากจนแทบจะเป็นลม

หลินตงเมื่อกี้พูดอะไร?

ซื้อโรงแรมนี้แล้วให้เธอจัดการเหรอ?

ให้เธอเป็นผู้จัดการทั่วไปเหรอ?

แม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นผู้จัดการล็อบบี้ แต่ก็แตกต่างจากผู้จัดการทั่วไปเพียงนิดเดียว แต่สถานะและการปฏิบัติของเธอไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย และยังตามหลังอยู่หลายระดับ

ผู้จัดการทั่วไปหลิวซวนเป็นเจ้าหน้าที่ที่ใหญ่ที่สุดนอกเหนือจากประธานเย่และกรรมการหลายคน ประธานเย่ไม่อยู่ เขาเป็นราชาที่นี่ เงินเดือนประจําปีและโบนัสสูงกว่าสิบล้าน เธอมีเงินเพียงปีละเท่าไหร่?

ตอนนี้หลินตงบอกว่าเขาจะซื้อโรงแรมและแต่งตั้งเธอเป็นผู้จัดการทั่วไปเหรอ?

นี่ไม่ใช่ก้าวสู่ท้องฟ้าด้วยก้าวเดียวเหรอ?

"น้องหลินตงล้อฉันเล่นใช่ไหม!" จ้าวซวนพูดอย่างเวียนหัวเล็กน้อย

"ล้อเล่นอะไร ทำไมทุกคนถึงคิดว่าผมพูดเป็นเรื่องล้อเล่น ผมพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าเจ้านายของพี่ทำให้พี่ลำบาก ผมก็ซื้อโรงแรมให้พี่เป็นเจ้าของ ดูพี่ตาแดงตอนพี่เพิ่งเข้าประตูมา ต้องเป็นเพราะออกไปกับผมในตอนเช้าและถูกเจ้านายของพี่จับได้แน่"

เมื่อจ้าวซวนได้ยินแววตาก็แดงอีกครั้งทันที น้ำตาก็เริ่มไหลไม่หยุด แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเมื่อกี้ เมื่อกี้คือเสียใจ ตอนนี้ซาบซึ้งและดีใจ

"น้องหลินตง เราเพิ่งรู้จักกันมาสองวันเอง ทำไมคุณถึงดีกับฉันขนาดนี้? ให้รถฉัน ให้ฉันพักบ้านหรูขนาดนั้นฟรี ตอนนี้ยังซื้อโรงแรมเพื่อเลื่อนตำแหน่งให้ฉันด้วย" จ้าวซวนพูดเสียงสะอึกสะอื้นเล็กน้อย

หลินตงฟังเสียงของจ้าวซวนผิดปกติและหันไปมอง

"พี่ซวน พี่ร้องไห้ทำไม..."

ในขณะที่หลินตงอยากพูดอะไรอีก ประตูห้องส่วนตัวก็ถูกผลักออกแล้ว

จ้าวซวนรีบปรับอารมณ์และยืนอยู่ข้าง ๆ

เย่หงเดินเข้ามา หลิวซวนยังคงตามหลังเขาอยู่

เมื่อกี้นี้หลิวซวนก็ตามเย่หงไปที่ประตูห้องทำงานของท่านประธานและตอนนี้ก็ตามลงมาอีกครั้ง

ไม่มีทาง ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่กำหนดชะตากรรมของเขา เป็นไปได้ว่าโรงแรมจะเปลี่ยนเจ้านายแล้ว เจ้านายเปลี่ยนแล้วเขายังจะสามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปได้อีกเหรอ? เมื่อพิจารณาจากความสัมพันธ์ระหว่างจ้าวซวนและหลินตงคนนี้ มันอาจจะค่อนข้างยาก

ตำแหน่งปัจจุบันของเขาเงินเดือนประจําปีหกล้าน บวกกับโบนัสประมาณสิบล้าน และประธานเย่ไม่ได้อยู่ในโรงแรมหลายปี นี่คือโลกของเขา ลักลอบอย่างอื่นก็ยังได้อีกหลายล้าน งานดีขนาดนี้หายไปแล้ว จะไปหาที่ไหน?

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาได้ใช้อำนาจในมือของเขาเพื่อสร้างกฎที่ไม่ได้พูดไว้สำหรับพนักงานเสิร์ฟที่ต้องการปีนขึ้นตำแหน่ง แม้กระทั่งแนะนำให้จ้าวซวนหลายครั้ง แต่ก็ถูกจ้าวซวนมองข้ามไป ถ้าไม่ใช่ว่าจ้าวซวนมีความสามารถในการทำงานที่แข็งแกร่งจริง ๆ คงจัดการเธอไปนานแล้ว

ในเวลานี้เขาได้แต่อธิษฐานว่าข้อตกลงนี้ไม่สามารถทำได้ มิฉะนั้นวันดี ๆ จะสิ้นสุดลงจริง ๆ

"หลิวซวน คุณกับผู้จัดการจ้าวออกไปก่อน ผมจะคุยธุระกับคุณหลิน" เย่หงพูดกับหลิวซวนที่ตามมาหลังเข้าประตู

"ครับ ประธานเย่"

"ค่ะ ประธานเย่"

หลิวซวนและจ้าวซวนตอบพร้อมกัน

จากนั้นก็ออกจากห้องส่วนตัว

"คุณหลิน คุณอยากซื้อโรงแรมนี้จริง ๆ เหรอ?" เย่หงถามหลังจากนั่งลง

"แน่นอน คุณเย่ แค่คุณอยากขาย ผมก็อยากซื้อ" หลินตงตอบ

"คุณหลิน ผมเพิ่งปรึกษากับผู้ถือหุ้นหลายคน ถ้าคุณอยากซื้อโรงแรมนี้จริง ๆ ก็ให้ราคานี้! คุณคิดอย่างไร?" เย่หงพูดพลางเอามือทำเป็นรูปกรรไกร

"สองหมื่นล้าน?"

"ใช่ คุณหลิน คุณก็รู้ว่าโรงแรมแห่งนี้ตั้งอยู่ในทำเลที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของเจียงเฉิง ซึ่งก็คือทำเลที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของเจียงหนาน การตกแต่งก็เป็นไปตามมาตรฐานสูงสุด กำไรก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทุกปี ราคานี้ซื้อไปแล้วไม่ขาดทุนแน่นอน"

"โอเค งั้นก็สองหมื่นล้าน แต่ผมไม่ค่อยรู้เรื่องการส่งมอบ คุณติดต่อจ้าวซวนโดยตรงเลย ต่อไปเธอจะเป็นผู้จัดการทั่วไปของที่นี่" หลินตงพูดอย่างสบาย ๆ

สองหมื่นล้านเท่านั้น เรื่องใหญ่แค่ไหน

ในความเป็นจริงแล้วเมื่อก่อนเขาใช้เงินสองร้อยก็ไม่กล้าที่จะใช้แบบนี้

"สุขใจ! ในเมื่อคุณหลินเห็นด้วย ก็ตกลงตามนี้ แต่ขั้นตอนการส่งมอบค่อนข้างยุ่งยาก อาจใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ ตามกฎ คุณหลินต้องจ่ายเงินมัดจํา 10% หากการทำธุรกรรมล้มเหลวเนื่องจากคุณหลินเอง เราจะไม่คืนเงินมัดจํา"

"ได้เลย!"

เย่หงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก

ไม่นานก็มีเสียงในโทรศัพท์

"สวัสดีค่ะ ประธานเย่ ฉันโจวเหวินหัว ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ฉันรับใช้"

คนที่รับโทรศัพท์คือโจวเหวินหัวผู้จัดการฝ่ายการเงินโรงแรมโกลเด้นลิฟ

"ผู้จัดการโจว มาที่ห้องส่วนตัวหมายเลข 3 หน่อย!" เย่หงพูดใส่โทรศัพท์

"ได้ค่ะ ประธานเย่รอสักครู่! ฉันจะไปเดี๋ยวนี้" โจวเหวินหัวาตอบ