MasukShare
บทที่ 172
Bab terkait
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 173
ลู่รุ่ยกล่าวต่อไปว่า "หน่วยปฏิบัติการพิเศษเป็นหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายที่จัดตั้งขึ้นโดยรัฐต่อกลุ่มนักรบในประเทศ ในเมื่อมีสำหรับภายใน ก็ย่อมมีสำหรับภายนอก""สำหรับภายนอก? สำหรับนักรบต่างชาติ?" หลินตงถาม"ถูกต้อง! สันติภาพระหว่างประเทศไม่ได้สงบสุขอย่างที่เห็นภายนอก อย่างไรก็ตาม ทุกคนตกลงที่จะไม่ใช้อาวุธทำลายล้างสูงเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียชีวิต ดังนั้นเราจึงทำได้เพียงใช้อาวุธเพื่อสำรวจส่วนลึกของกันและกัน""และองค์กรที่มีเป้าหมายนักรบต่างชาติเรียกว่าเหยี่ยว หากคุณสามารถเข้าร่วมสององค์กรนี้ในเวลาเดียวกัน ข้อมูลของคุณจะเป็นระดับสูงสุดของประเทศ นอกจากคนไม่กี่คนแล้ว ไม่มีใครสามารถค้นดูได้ ตราบใดที่คุณไม่ทรยศต่อประเทศ คุณก็เท่ากับมีเครื่องรางสองอัน""สามารถเข้าร่วมสององค์กรนี้ในเวลาเดียวกันได้?" หลินตงถามอีกครั้ง"ได้ แต่ก็มีเงื่อนไขบางประการ"หลินตงออกมาจากห้องหนังสือของชายชราลู่ ทักทายพี่น้องลู่เฉินและลู่เซียวเซียวและออกจากบ้านตระกูลลู่เขาต้องกลับไปวิเคราะห์สิ่งที่ชายชราลู่บอกเขาในวันนี้นอกจากหน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติแล้ว ยังมีองค์กรชื่อเหยี่ยวซึ่งเป็นองค์กรที่มีเป้าหมายเป็นนักรบ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 174
"หัวหน้า! ผมไม่มีหน้าที่จะโทรหาคุณ ปีนั้นไม่สามารถทำภารกิจที่คุณให้สำเร็จได้!" ลู่รุ่ยกล่าว"ไร้สาระ! เรื่องในปีนั้นเป็นเพราะข่าวกรองผิดพลาด เลยทําให้ภารกิจล้มเหลว ไม่ใช่ความผิดของคุณ แต่คุณกลับจ่ายราคาหนัก ท้ายที่สุดแล้ว องค์กรก็ยังเป็นหนี้คุณอยู่""หัวหน้า! เรื่องปีนั้นผ่านไปหลายปีแล้ว อย่าเพิ่งพูดถึงอีกเลย ครั้งนี้ผมโทรหาคุณเพื่อแนะนําใครสักคนให้คุณ เขาอยากสอบบุคคลภายนอก""ใคร?""ยอดฝีมืออันดับต้น ๆ ของรายการเสืออายุประมาณยี่สิบปี!""อะไรนะ! คุณแน่ใจเหรอ? แล้วภูมิหลังตัวตนล่ะ? เป็นลูกหลานของตระกูลใหญ่ไหน? หรือผู้สืบทอดลับคนไหน?""ไม่ใช่ลูกตระกูลใหญ่! ภูมิหลังสะอาดมาก แต่คงมีอาจารย์ท่านหนึ่ง รายละเอียดเป็นใครยังตรวจสอบไม่พบ เดี๋ยวผมจะส่งข้อมูลให้คุณ""ได้! ในเมื่อคุณเป็นคนแนะนำ ผมเชื่อคุณแน่นอน! จะมาจิงตูเมื่อไหร่? เราไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว! ถ้าไม่รวมตัวกันอีก เราจะฝังดินกันแล้ว""หัวหน้า! มีโอกาสผมจะมา!""โอเค! แล้วฉันจะรอคุณ!"หลังจากที่ลู่รุ่ยวางสาย เขาก็โทรออกอีกครั้งอีกฝ่ายก็เป็นชายชราเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ของหน่วยปฏิบัติการพิเศษ แต่เป็นของเหยี่ยวเขาได้รับโควตาการสอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 175
จิงตูในบ้านสวนโบราณหลังหนึ่งชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ที่สนาม พลิกดูข้อมูลที่ลู่รุ่ยเพิ่งส่งมา ข้อมูลมีความหนามาก มีเจ็ดหรือแปดหน้า โดยพื้นฐานแล้วเล่าถึงประสบการณ์ยี่สิบเอ็ดปีก่อนหน้านี้ของหลินตง ชายชราดูช้า ๆชายวัยกลางคนที่สง่างามสองคนยืนอยู่ด้านหลังชายชราชายชราคนนี้ดูเหมือนจะอายุไม่น้อยแล้ว อย่างน้อยก็ไม่น่าจะแตกต่างจากลู่รุ่ยมากนักแต่เขาแตกต่างจากลู่รุ่ย ลู่รุ่ยเต็มไปด้วยรอยย่นและจิตวิญญาณที่ซบเซา ดูเหมือนว่าวาระกําลังจะมาถึงแต่เขามีใบหน้าเหมือนเด็ก ผมขาว และมีจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยม แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่อีกยี่สิบสามสิบปีก็ไม่มีปัญหาเลยชายชราคนนี้ก็คือถังไห่หัวหน้าหน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติกลุ่มบี เขาอยู่ในตําแหน่งหัวหน้ากลุ่มบีนี้มานานกว่าสามสิบปีแล้ว แต่ก็ยังแข็งแกร่งไม่ใช่ว่าเขาโลภอำนาจและไม่เปิดโอกาสให้คนหนุ่มสาว จริง ๆ แล้วเขาทำรายงานและยื่นขอเกษียณอายุหลายฉบับแต่ไม่ได้รับการอนุมัติเลยเพราะจนถึงตอนนี้กลุ่มบียังหาคนที่สามารถป้องปรามได้ทั้งกลุ่ม และประสานงานภาพรวมมาทดแทนเขาไม่ได้กลุ่มบีซึ่งเป็นหน่วยงานสำคัญของประเทศในการรักษาความสงบเรียบร้อยของนักรบภายในประเทศมีภารก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 176
ถังไห่พูดจบก็ไม่สนใจทั้งสองคนอีกต่อไป เรียกเจ้าหน้าที่ของเขาและกดหมายเลขโทรศัพท์ที่เข้ารหัส"ป๋าถัง! เรื่องอะไร? ยังมีปัญหาที่พวกคุณจัดการไม่ได้อีกเหรอ? อยู่ที่ไหน? ฉันจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้!" เสียงดังมาจากโทรศัพท์"ป๋าสวี! หาคุณครั้งนี้เป็นเรื่องดี!" ถังไห่กล่าว"เรื่องดี? คุณหาฉันจะมีเรื่องดีอะไรได้อีก? สมาชิกกลุ่มบีได้รับการเลื่อนตําแหน่งแล้วเหรอ? เป็นใคร?" สวีว่านหลี่ถาม"ไม่ใช่! คือจะแนะนําคนให้คุณ!""แนะนำคนให้ฉัน? ใคร?""เด็กอายุยี่สิบเอ็ดปีที่อยู่ในอันดับต้น ๆ ของรายการเสือ!""แม่ง! คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้ล้อเล่น?""ไร้สาระ! มันสนุกไหมที่ฉันจะล้อเล่นกับคุณ?""รีบบอกฉันหน่อยว่าเป็นใคร? ประสบความสําเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย! ภูมิหลังอะไร? ไม่ใช่ว่าจะเป็นลูกหลานของตระกูลใหญ่คนไหน? หรือผู้สืบทอดลับคนไหน?" สวีว่านหลี่ถามถ้าเป็นตระกูลใหญ่หรือผู้สืบทอดลับ คุณค่าก็ลดลงมาก คนแบบนี้จะให้ความสําคัญกับผลประโยชน์ของครอบครัวเป็นอันดับแรกเท่านั้นแม้ว่าประเทศจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะฝึกฝนเขา แต่เขาจะไม่เสียสละชีวิตเพื่อประเทศชาติ"ไม่ใช่ทายาทของครอบครัวใหญ่หรือผู้สืบทอดลับ ภูมิหลังของเขาสะ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 177
"ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?" สวีว่านหลี่ถาม"ตอนนี้ผมอยู่ที่ชายแดนมณฑลเจียงหนานและมณฑลเจียงเป่ย!""ตอนนี้ไปเจียงเฉิง หาสมาชิกที่เกษียณแล้วของกลุ่มบี ลู่รุ่ย เขาแนะนําคนหนึ่งให้เข้าเป็นสมาชิกสํารองของกลุ่มเอ ต้องการให้นายไปประเมินหน่อย!""เข้าสมาชิกสํารองกลุ่มเอเหรอ? มีข้อมูลรายละเอียดหรือเปล่า?"ไฉโจวถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น"ลู่รุ่ยจะบอกคุณทุกอย่างเมื่อนายไปและไปถึงที่นั่นโดยเร็วที่สุด""รับทราบครับ! หัวหน้า!"หลังจากวางสายแล้ว ไฉโจวก็รีบไปที่เจียงเฉิงหลินตงกำลังเรียนในมหาวิทยาลัย รู้สึกง่วงเล็กน้อยไม่ได้มาเรียนมาหลายวันแล้ว ถึงจะมีดาบเป็นอาจารย์ใหญ่ สามารถขอลาได้ตลอดเวลาแต่เนื่องจากยังเป็นนักศึกษา เลยยังต้องมามหาวิทยาลัยบ่อย ๆแต่ประสบการณ์มามหาวิทยาลัยวันนี้ทำให้เขาเลิกคิดที่จะมาบ่อย ๆเพื่อนร่วมชั้นในชั้นเรียนจ้องมองเขาอย่างสงสัยตอนนี้หลินตงเป็นคนดังในมหาวิทยาลัยจริง ๆหวงจุนหลางคุกเข่าลงและขอโทษโจวหวยหลี่ไอดอลชายอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยและเป็นประธานสภานักศึกษาเรียกเขาว่านายน้อยหลินสิ่งนี้ได้ถูกเผยแพร่ไปทั่วมหาวิทยาลัยตอนนี้ลือกันว่าเขาเป็นทายาทของครอบครัวที่ร่ำร
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 178
หลินตงนั่งอยู่ในห้องเรียนและได้รับสายตาที่เร่าร้อนจากเพื่อนร่วมชั้นหลายคนพูดตามตรง เขาไม่ชอบความรู้สึกนี้มากนัก!มันสะดุดตามาก เขายังคงชอบรวยแบบเงียบ ๆ!เมื่อถึงเวลาต้องเปิดเผย ต้องไม่ส่งเสียงดังและทําให้โลกตะลึงนี่ถึงจะเข้ากับคาแรกเตอร์ของเขาตอนนี้เขารู้สึกว่ายังไม่ถึงเวลา ตัวเองทําได้แค่ให้มหาวิทยาลับตะลึง ยังทําให้โลกตะลึงไม่ได้ เปิดเผยก่อนเวลาอันควรแล้ว ดูเหมือนจะต้องหาวิธีลดความฮอทของตัวเองในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของหลินตงดังขึ้นหลินตงมองไปที่อาจารย์ที่กำลังบรรยายอย่างหนักบนแท่น แต่ดูเหมือนว่าอาจารย์จะไม่สังเกตเห็นและยังคงสอนต่อไปหากสิ่งนี้เกิดขึ้นในอดีต คาดว่าคงตกใจกับเสียงคํารามของสิงโตของเขาไปนานแล้วหลินตงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วดู มันเป็นลู่เฉินที่โทรมาเขายืนขึ้นและเดินออกจากห้องเรียนทางประตูหลังภายใต้สายตาของทุกคนเมื่อมาถึงบันได หลินตงก็รับโทรศัพท์เสียงที่มาจากโทรศัพท์ไม่ใช่เสียงของลู่เฉิน แต่เป็นเสียงของลู่รุ่ยชายชราตระกูลลู่"หนุ่มหลิน? ตอนนี้นายว่างไหม? ผู้รับผิดชอบการประเมินมาถึงแล้ว!"หลินตงตกตะลึงคนประเมิน?ทีมปฏิบัติการพิเศษ?หรือเห
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 179
ทั้งสองเดินผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันหลายปี แม้จะยากจน แต่ก็เต็มไปด้วยความสุขและความอบอุ่นเธอมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าจริง ๆ แล้วหลินตงนั้นเป็นลูกคนรวยมหาศาลที่ซ่อนเร้นอยู่เธอคิดว่าเธอมีดวงตาที่แหลมคม แต่เธอคิดผิดแต่ลูกคนรวยขั้นเทพอย่างหลินตง จริง ๆ แล้วทำงานพาร์ทไทม์ทุกวันหยุด วันเสาร์และวันอาทิตย์เหรอ?และทำอยู่นานหลายปี!ใครจะกล้าเชื่อล่ะ?ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอมองไม่ออก คงไม่มีใครในมหาวอทยาลัยมองออกเช่นกันความคิดของลูกคนรวยเหล่านี้ยากจะเข้าใจจริง ๆ พวกเขามีสถานะและภูมิหลังที่น่ากลัว แต่ก็ยังอยากเก็บตัวไว้เฉย ๆ อยู่กับคนที่รักมาหลายปี แต่ก็ยังไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนและต้องการทดสอบความรักของพวกเขาเธอยังสงสัยว่าหลินตงเป็นโรคจิตไปหรือเปล่า รอให้แฟนของตัวเองเปลี่ยนใจ ก็เปิดเผยตัวตนอย่างรวดเร็วเพื่อให้อีกฝ่ายเสียใจ เพื่อทำให้ตัวเองมีความสุขแต่ในความเห็นของเธอ หลินตงเคยรักเจียงซานจริง ๆ มาก่อน และไม่สามารถเสแสร้งออกได้ไม่อย่างนั้นใครจะส่งขนมไปที่หอพักตอนฝนตกหนักกลางดึก?เจียงซานทำได้เพียงโทษตัวเองที่ไม่ทนต่อการทดสอบว่ากันว่าตอนนี้ หวงจุนหลางได้สร้างความขุ่นเคืองให้กับคนสำคัญ และค
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 180
หลินตงขับรถไปที่ตระกูลลู่ และเดินตรงเข้าไปในห้องรับแขกทันทีที่หลินตงเข้าไปในห้องรับแขก เขาก็เห็นชายวัยกลางคนที่มีเครานั่งอยู่บนโซฟาปู่หลานลู่รุ่ยและลู่เฉินกําลังคุยกับเขาอย่างกระตือรือร้น แต่ผู้ชายดูเหมือนจะไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจพวกเขาและต่างก็ตอบสนองโดยประโยคเดียวลู่รุ่ยปู่หลานไม่ได้รู้สึกอึดอัดเพราะความเย็นชาของผู้ชายและยังคงพูดอย่างกระตือรือร้นการมาถึงของหลินตงดึงดูดความสนใจของทั้งสามคนทันที"หนุ่มหลิน!""น้องหลิน!"ลู่รุ่ยและลู่เฉินทักทายพร้อมกันหลินตงไม่พูดอะไรและมองไปที่ชายวัยกลางคนไฉโจวก็มองไปที่หลินตงความแข็งแกร่งทางจิตวิญญาณของหลินตงรู้สึกได้ถึงความกดดันที่ไฉโจวนำมาสู่เขาแข็งแกร่งมาก!แข็งแกร่งกว่าใคร ๆ ที่เขาเคยเห็นมาก่อนมาก!"คุณคือหลินตงใช่ไหม?" ไฉโจวถามก่อน"ครับ!""ผมเป็นสมาชิกของหน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติกลุ่มเอ ไฉโจว! ผมจะดําเนินการประเมินของคุณ หวังว่าคุณจะไม่ทําให้ผมผิดหวัง!" ไฉโจวกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์"กลุ่มเอ?" หลินตงถามอย่างสงสัยในเวลานี้ลู่รุ่ยพูดแทรกว่า "หนุ่มหลิน ฉันแนะนํานายให้กับหัวหน้ากลุ่มบีของเรา แต่หัวหน้ากลุ่มของเรารู้สึกว่านา
Bab terbaru
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1323
"ไม่เป็นไร! ฉันสบายดี! ไม่ต้องกังวลนะทุกคน ฉันแค่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่และมัวแต่หมกมุ่นเกินไปหน่อย" หลินตงกล่าวอย่างรวดเร็วในที่สุดเรื่องนี้ก็ทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ตราบใดที่หลินตงไม่เป็นไรก็พอแล้วแม้ว่าหลินตงจะฟื้นกลับมาแล้วแต่สิ่งที่เกิดขึ้นในใจนั้นน่าประทับใจกว่าความเป็นจริงเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้กันแน่?ทำไมภาพนั้นถึงผุดขึ้นมาในหัวเขาอย่างกะทันหันหลินตงรู้สถานการณ์ของตัวเองดีเขาไม่เคยคิดถึงแง่มุมนั้นเลยแม้ว่าผู้หญิงสวยอย่างไป๋หลี่เหยียนหงจะน่าดึงดูดใจผู้ชายมากก็ตามแต่หลินตงก็ถือได้ว่าเป็นคนที่ถูกล่อลวงมาเป็นเวลานานมีสาวสวยหลายคนอยู่รอบตัวเขา รวมถึงหวงฝู่ซีเยว่ ซึ่งล่อลวงเขาด้วยกลอุบายต่างๆ ทุกวันเขาจึงค่อยๆ กลายเป็นมีภูมิคุ้มกันในระดับหนึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะพัฒนาความคิดที่สกปรกเช่นนี้ เมื่อเห็นสาวสวยไม่อย่างนั้นเขาจะไม่แตะต้องสาวสวยเหล่านี้ อย่างหวงฝู่ซีเยว่ได้อย่างไรจนกระทั่งตอนนี้?หลินตงกำลังครุ่นคิดว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของเขาที่นี่หัวใจของไป๋หลี่เหยียนหงกลับเกิดคลื่นลูกใหญ่ขึ้นมานี่....นี่......นี่คือพลังจิตวิญญาณงั้นเหรอ?เป็นไปไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1322
หลินตงถูกผลักให้ถอยห่างออกไปหลายร้อยเมตรไป๋หลี่เหยียนหงยังคงยืนอยู่ข้างหวงฝู่ซีเยว่โดยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆในขณะนี้ เฉินจิงจื่อหานปรากฏตัวในตำแหน่งระหว่างไป๋หลี่เหยียนหงและหลินตงด้วย"ทั้งสองคน! ทั้งสองคน! มีอะไรก็ค่อยพูดกัน อย่าได้ลงไม้ลงมือกันเลย"หลังจากเฉินจิงจื่อหานพูดจบ เขาก็มองไปที่ไป๋หลี่เหยียนหงและโค้งคำนับต่อ "ป้าหง! หลินตงคือคนที่ผมวางแผนจะพาเข้าไปในสำนักเทียนซิง ได้โปรดแสดงความเมตตาด้วย ฉันต้องขอโทษคุณแทนเขาด้วย ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นอารยธรรมระดับต่ำ และเขาไม่รู้ตัวตนของคุณ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย"จากนั้นเขาก็หันไปหาหลินตงและพูดว่า "น้องหลิน วางใจเถอะ! ฉันรับรองกับนายว่าป้าหงไม่มีเจตนาไม่ดีอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นด้วยความแข็งแกร่งของเธอ นายคงหายไปจากโลกนี้ไปนานแล้ว"หวงฝู่ซีเยว่ ยุนซี จ้าวซวน และคนอื่นๆ รีบไปหาหลินตง“หลินตง! คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”“พี่หลินตง! คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”พวกเขาทั้งหมดถามด้วยความกังวล“ฉันไม่เป็นไร!!!” หลินตงตอบจากนั้นเขาก็ส่ายหัว ซึ่งรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยและขยับร่างกาย รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัวบ้าเอ๊ย!ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งชะมัด!แค่ปล่อย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1321
ไป๋หลี่เหยียนหงไม่สามารถอธิบายได้ว่า ทำไมหลินตงถึงยังไม่สะทกสะท้าน จึงหันไปมองตัวละครหลักในเรื่องนี้แล้วพูด: "น้องซีเยว่ เธออยากไปกับฉันไหม?""ฉันจะฟังหลินตง!" หวงฝู่ซีเยว่ตอบไป๋หลี่เหยียนหงพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งและคิดสักครู่ก่อนจะพูดว่า "น้องซีเยว่! หลินตงได้เข้าสู่อาณาจักรนิรันดรและมีอายุยืนยาวไม่สิ้นสุด ตราบใดที่เขาไม่พบศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าเขา เขาก็แทบจะอยู่ยงคงกระพัน แต่เธอไม่ใช่ หากไม่ได้เข้าสู่อาณาจักรนิรันดร สามพันปีคือขีดจำกัด และผู้คนจะค่อยๆ เสื่อมถอยและแก่ชราลงตามกาลเวลา อย่างไรก็ตาม หลินตงสามารถรักษาความเยาว์วัยเอาไว้ได้ตลอดไป เธอยอมรับได้ไหมว่า ภายในหนึ่งหรือสองพันปี คู่รักจะกลายเป็นปู่ย่าตายาย"นี่ไม่เพียงแต่เป็นสิ่งที่หวงฝู่ซีเยว่ไม่ต้องการเผชิญ แต่ยังเป็นสิ่งที่ยุนซี จ้าวซวน และคนอื่นๆ ไม่ต้องการเผชิญด้วยพวกเธอทั้งหมดจะแก่ในอนาคตหลินตงสามารถรักษารูปลักษณ์ปัจจุบันของเขาเอาไว้ได้เมื่อเดินเคียงข้างเขา ผู้คนจะคิดว่าพวกเขาอยู่คนละรุ่นกัน“ฉันไม่สนใจ! ไม่ว่าพวกเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร ฉันจะอยู่กับพวกเธอจนถึงวินาทีสุดท้าย” หลินตงกล่าวอย่างหนักแน่นอย่างไรก็ตาม ไป๋หลี่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1320
อีกไม่กี่ร้อยปีข้างหน้า คนในหมู่พวกเธอคงเหลือแค่หลินตงและหวงฝู่ซีเยว่เท่านั้น!เมื่อถึงเวลานั้น ทั้งสองคนก็คงสามารถสำรวจจักรวาลร่วมกันได้อย่างสบายใจไร้กังวล"ซีเยว่เป็นเพียงผู้หญิงที่เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ เธอจะทำให้ผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลอย่างพี่หงเห็นคุณค่ามากขนาดนั้นได้อย่างไร?"หลินตงไม่หวั่นไหวกับคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงได้ง่ายๆหากไป๋หลี่เหยียนหงต้องการพาตัวหวงฝู่ซีเยว่ไปต้องแจ้งให้เขาทราบอย่างชัดเจนว่าทำไมมิฉะนั้นหลินตงจะไม่เห็นด้วยอย่าไว้ใจใครง่าย ๆ ต้องรู้จักระวังตัวไม่สามารถไว้วางใจใครซักคนที่เพิ่งพบเจอเพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำแม้ว่าตอนนี้เขาจะได้สนทนาอย่างดีกับเฉินจิงจื่อหานแล้ว หลินตงก็จะไม่ไว้วางใจเขาอย่างเต็มที่ความไว้วางใจระหว่างผู้คนต้องสร้างขึ้นจากปฏิสัมพันธ์ที่สะสมมาเป็นเวลานาน"คุณคิดว่าฉันกำลังโกหกคุณอยู่หรือเปล่า?" ไป๋หลี่เหยียนหงถาม"ฉันรู้สึกสับสนนิดหน่อยเท่านั้น" หลินตงตอบ"คุณพูดไปแล้วว่าน้องซีเยว่เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ ในขณะที่ฉันเป็นผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลที่เหนือกว่า แล้วมีเหตุผลอะไรให้ฉันหลอกลวงเธอได้ล่ะ ส่วนเหตุผลที่แท้จริง ฉันยังบอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1319
แววตาของหวงฝู่ซีเยว่เต็มไปด้วยคำถาม หลินตงเองก็รับรู้ได้เป็นอย่างดีเมื่อพิจารณาจากตำแหน่งของคนทั้งหกคนนี้ในแถว ไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเฉินจิงจื่อหานและหญิงงามวัยกลางคนที่อยู่แถวหน้ามีสถานะสูงสุดและเฉินจิงจื่อหานยังเรียกอีกฝ่ายว่าป้าหงด้วยเห็นได้ชัดว่าหญิงวัยกลางคนมีศักดิ์อาวุโสกว่าดังนั้นหญิงงามผู้เปี่ยมด้วยรัศมีเย้ายวนใจคนนี้คือผู้นำ?แล้วเหตุใดตอนนี้เธอถึงต้องการรับหวงฝูซียวี่เป็นลูกศิษย์ มีอะไรแอบแฝงหรือไม่?จริงหรือโกหกกันแน่?ความคิดของหลินตงก็เหมือนกับของหวงฝู่ซีเยว่หากอีกฝ่ายเป็นผู้ชายไม่ว่าหวงฝู่ซีเยว่จะตอบรับหรือไม่ หลินตงก็จะปฏิเสธโดยไม่ลังเลแต่ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์มากกว่าหวงฝู่ซีเยว่ และหลินตงก็เข้าใจได้ยากเล็กน้อยหากอีกฝ่ายต้องการรับหวงฝู่ซีเยว่เป็นศิษย์อย่างจริงใจ หลินตงก็ย่อมเห็นด้วยอย่างแน่นอนปีต่อๆ ไปนั้นทั้งเหงาและเดียวดาย หากมีใครสักคนที่คุ้นเคยอยู่ข้างๆ ก็คงจะดีไม่น้อยหลินตงหวังว่ายุนซีและคนเหล่านี้จะสามารถทะลุทะล่วงไปสู่อาณาจักรนิรันดร เป็นอมตะเหมือนเขา และเดินเคียงข้างกันตลอดไปน่าเสียดายที่เขารู้ว่าความปรารถนานี้ยากเกินไปที่จะบรรลุอาณาจักรนิรั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1318
และไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆแม้ว่าพรสวรรค์จะดี แต่ก็ไม่คุ้มที่จะพิจารณาเมื่อเทียบกับอัจฉริยะที่เคยต้องการสั่งสอนจากไป๋หลี่เหยียนหงแต่เนื่องจากไป๋หลี่เหยียนหงเป็นฝ่ายต้องการรับศิษย์ต้องมีบางอย่างที่เขาไม่รู้เป็นแน่สำหรับเรื่องที่ว่ามันคืออะไร!เฉินจิงจื่อหานก็ไม่รู้เช่นกันดูเหมือนว่าวิชาดวงตาจักรวาลของตนเอง ยังต้องพัฒนาอีกเยอะ!เขาต้องฝึกฝนต่อไปอย่างหนักเมื่อกลับไป"เอ๋???"หวงฝู่ซีเยว่ตกตะลึงไปชั่วขณะเกิดอะไรขึ้น?ทำไมผู้หญิงสวยคนนี้ถึงต้องการพาเธอไป?เพื่อดูโลกภายนอก?คำพูดแบบนี้เหมือนกับหลอกเด็กถ้าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายหวงฝู่ซีเยว่ก็ยังพอคิดได้เพราะยังไง เธอเคยเจอผู้ชายหลายคนที่หลงใหลในความงามของเธอแต่คราวนี้อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่สวยงามอย่างน่าทึ่ง ซึ่งแผ่รัศมีแห่งความเย้ายวนยิ่งไปกว่านั้นหวงฝู่ซีเยว่รู้สึกว่าอีกฝ่ายน่าดึงดูดใจกว่าตัวเธอเองเพียงแค่ดูท่าทางที่หลงใหลของผู้ชายบนโลกที่อยู่รายล้อมก็ชัดเจนแล้วตั้งแต่วินาทีที่ผู้หญิงคนนี้ปรากฏตัว พวกเขาก็หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้นมีเพียงไม่กี่คนที่ไม่ได้รับผลกระทบคนที่ไม่ได้รับผลกระทบเหล่านี้ ยกเว้นคนหนุ่มอย่างหลินตง ส่วน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1317
"ยากไป! แต่ตอนนี้ฉันยังไปไม่ได้! บางทีฉันอาจจะออกไปดูในอนาคต แต่ไม่ใช่ตอนนี้!" หลินตงส่ายหัวและพูด"นาย...เฮ้อ! หลินตง พูดตามตรง ฉันชื่นชมนายมาก ฉันไม่อยากเห็นนายเสียเวลาในที่เล็กๆ แห่งนี้ ตอนนี้ถึงเวลาที่นายต้องทุ่มสุดตัวและไล่ตาม ไม่อย่างนั้นช่องว่างระหว่างนายกับคนพวกนั้นก็จะยิ่งกว้างไปเรื่อยๆ หากนายไม่ไล่ตามตอนนี้ ช่องว่างนั้นอาจไม่มีวันตามทันได้""ฉันรู้! แต่ฉันไม่สนใจ! ทุกคนต่างก็มีสิ่งที่มีค่าในใจ และหากนั่นไม่ใช่เป้าหมายของฉัน พี่เฉินก็ไม่จำเป็นต้องแนะนำอีกต่อไป"ทำไมนายถึงไม่เข้าใจ ทำไมนายต้องดื้อรั้นขนาดนั้น?" เฉินจิงจื่อหานพูดอย่างหมดหนทางบรรยากาศโดนรอบก็เงียบลงทุกอย่างที่ต้องพูดได้ถูกพูดไปแล้ว และเฉินจิงจื่อหานไม่รู้ว่าจะชักชวนหลินตงออกไปจากที่นี่ได้อย่างไรเขาได้ลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงแต่หลินตงไม่ได้รู้สึกอะไรเลยถ้าเป็นคนอื่น เขาคงไม่เสียเวลาพูดไปมากมายขนาดนี้แน่เหตุผลที่หลินตงพยายามอย่างหนัก เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาคือเพื่อปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนและคนที่เขารักเขาจะไม่จากโลกนี้ไปอย่างแน่นอนส่วนการพายุนซีและพวกเธอไปด้วยกันถ้าเป็นแบบนั้น มีปัจจัยที่ไม่แ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1316
คนอย่างหลินตงที่เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ จะได้รับอนุญาตให้เรียกเขาว่าพี่เฉินได้อย่างไร?นี่ไม่ใช่การดูหมิ่นเขาหรือ?ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานต้องการล่อหลินตงให้ออกจากกาแล็กซีทางช้างเผือก แล้วหาทางชักชวนให้เข้าร่วมสำนักเทียนซิงนี่อาจถือเป็นการคัดเลือกบุคคลที่มีศักยภาพสำหรับสำนักเทียนซิง ซึ่งอาจมีประโยชน์ในอนาคต"หลินตง! นายไม่คิดจะก้าวออกจากกาแล็กซีเล็กๆ แห่งนี้และออกสำรวจโลกภายนอกจริงๆ เหรอ?""พี่เฉิน! ตอนนี้ฉันไม่มีความคิดนั้นจริงๆ แม้ว่ากาแล็กซีทางช้างเผือกจะเป็นเพียงอารยธรรมระดับต่ำ แต่ที่นี่คือบ้านเกิดของฉัน มีทั้งครอบครัว เพื่อนและสิ่งที่ฉันห่วงใยอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันจะไม่จากที่นี่ไปในตอนนี้"หลินตงไม่ได้พูดในสิ่งที่คิด และไม่ได้บอกว่าจะไม่ออกจากกาแล็กซีทางช้างเผือกเด็ดขาดหลังจากเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรและรู้แจ้งแล้ว หลินตงก็รู้ว่าเขาแตกต่างจากคนธรรมดาโดยสิ้นเชิงความแตกต่างที่ง่ายที่สุดคืออายุขัยของคนธรรมดามีจำกัด ในขณะที่อายุขัยของอาณาจักรนิรันดรนั้นไม่มีที่สิ้นสุดแม้แต่อาณาจักรนิรันดรครึ่งขั้นอย่างองค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวน ตราบใดที่ไม่อาจก้าวข้ามไปได้ อายุขัยของเขาก็ยังคง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1315
หลินตงและเฉินจิงจื่อหานพูดคุยกันอย่างถูกคอแม้ว่าบางครั้งเฉินจิงจื่อหานจะรู้สึกว่า ความไม่รู้ของหลินตงเป็นเรื่องตลก แต่เขาก็ยังคงอธิบายอย่างอดทนแค่นี้ก็อธิบายทุกอย่างได้แล้วเฉินจิงจื่อหานไม่ใช่แค่ผู้ผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลระดับสูงเท่านั้น จุดเริ่มต้นของเขานั้นยิ่งใหญ่ จนทำให้คนมากมายหมดหวังตั้งแต่ยังไม่เริ่มนี่คือชายผู้เกิดมาบนยอดปิรามิดการเติบโตในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทำให้เขากลายเป็นคนที่เย่อหยิ่งและมองคนอื่นต่ำกว่าตัวเองแต่สำหรับหลินตง ผู้เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ เฉินจิงจื่อหานกลับให้ความสำคัญกับเขามากคนใช้สาวสวยทั้งสี่คนข้างหลังเขาเอง ก็ยังประหลาดใจคนหนึ่งอยู่บนยอดปิรามิดแห่งอารยธรรมระดับสูง ในขณะที่อีกคนเกิดมาในอารยธรรมชั้นล่างช่องว่างระหว่างทั้งสองคน กว้างเกินกว่าที่จะเปรียบเป็นเพียงฟ้ากับเหวมันไม่มีอะไรเทียบได้เลยแต่ทั้งสองกลับรู้สึกถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบต้องเข้าใจว่า คนระดับนายน้อยของเรา ต่อให้เป็นอัจฉริยะจากอารยธรรมระดับสูงส่งแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นหัว เพราะฐานะของเขาที่สูงส่งนั้น เพียงพอที่จะไม่จำเป็นต้องใส่ใจแต่กับหลินตง นายน้อยกลับดูเป็นกันเองขึ้นเล็ก
