บทที่ 171

หลังจากที่ลู่รุ่ยพูดจบ หลินตงก็เข้าใจแล้ว

หน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติคงเป็นองค์กรที่ยอดเยี่ยมมาก

ชายชราลู่เคยเป็นสมาชิกขององค์กรนี้ แต่เกษียณเนื่องจากได้รับบาดเจ็บ แต่ก่อนที่เขาจะตาย องค์กรจะยังคงรักษาตระกูลลู่ของเขาไว้ให้ปลอดภัย

แต่นี่มีข้อกําหนดเบื้องต้นว่าตระกูลลู่ต้องเป็นฝ่ายที่มีเหตุผล ถ้าตระกูลลู่เองต้องการล่วงละเมิดผู้อื่น องค์กรนี้จะไม่สนใจ

พูดง่าย ๆ ก็คือ คุณมีผู้สนับสนุนเมื่อคุณมีเหตุผล และคุณต้องแบกรับเมื่อคุณไม่มีเหตุผล

ลู่เฉินหยิบอาวุธออกมาและต้องการฆ่าคนของฉินเจิง นั่นก็คือไม่สนใจ ตายก็ตายเปล่า

แต่ทำไมชายชราคนนี้พูดกับตัวเองเยอะขนาดนี้?

ยังบอกว่าจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่ตัวเอง?

หรือว่าจะให้ฉันเข้าร่วมหน่วยปฏิบัติการพิเศษแห่งชาติ?

ถ้าเข้าร่วมได้ก็ดี งั้นเราก็ถือว่าเป็นคนที่มีสถานะและมีที่พึ่งพิงแล้ว อย่างน้อยใช้เงินสักหน่อยก็ไม่ต้องกลัวอีกแล้วใช่ไหม?

ฉันไม่ได้ขโมยหรือปล้น ใช้เงินของตัวเอง ถ้าคนอื่นอิจฉาและมารบกวน ก็ถือว่าสมเหตุสมผลใช่ไหม?

พอคิดแบบนี้แล้ว หลินตงกลับรู้สึกดี

คือไม่รู้ว่ามีข้อจำกัดอะไรหรือเปล่า?

จะต้องไปทํางานเก้าโมงเช้าเลิกห้าโมงเย็นทุกวันหรือเปล่า?