บทที่ 168

ลู่เฉินเป็นทายาทที่กําหนดโดยชายชราตระกูลลู่ แม้ว่าคนอื่น ๆ จะไม่ยอมเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีทางเลือก ในตระกูลลู่ ชราตระกูลลู่ก็คือพระเจ้า

ไม่มีใครกล้าคัดค้านสิ่งที่เขาพูด แม้ว่าจะไม่พอใจก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ ได้แต่ฝังมันไว้ในใจเท่านั้น

หลินตงตามลู่เฉินสองพี่น้องเข้าไปในห้องโถงหลักด้วยกัน

ก็เห็นชายชราที่มีรอยย่นเต็มหน้า นั่งอยู่บนโซฟา บนโต๊ะกาแฟด้านหน้าของเขามีหม้อน้ำชาร้อน ๆ วางอยู่ ข้างหลังมีชายวัยกลางคนสี่คนยืนอยู่ สองคนในนั้นคือสองคนที่ถูกลุงซานที่อยู่ข้าง ๆ ฉินเจิงโจมตีได้รับบาดเจ็บสาหัสในฟู่ลี่จินซาครั้งที่แล้ว

"คุณปู่!"

"คุณปู่!"

สองพี่น้องลู่เฉินนั่งซ้ายขวาต่อหน้าชายชราแล้วเรียก

ชายชรายิ้มและพยักหน้า จากนั้นมองไปที่หลินตง

"สวัสดีครับคุณปู่ลู่!" หลินตงทักทายอย่างสุภาพ

ลู่รุ่ยไม่ได้พูดเพียงแค่มองดูหลินตงอย่างระมัดระวัง

กระบวนการนี้ใช้เวลาประมาณหนึ่งหรือสองนาทีก่อนที่ลู่รุ่ยจะพูดว่า "ไม่เลว! ไม่เลว! สมกับเป็นฮีโร่หนุ่มที่สามารถเอาชนะฉินเจิงได้!"

"คุณปู่ลู่ชมเกินไปแล้ว หลินตงอายเล็กน้อย!" หลินตงพูดอย่างถ่อมตัว

"หนุ่มหลิน นายก็ไม่จําเป็นต้องถ่อมตัว ฉินเจิงก็ถือว่าเป็นคนที่ดีเด