บทที่ 128

หลินตงก็มองไปที่หลี่ปินขณะที่เขาพูด

อายุประมาณสามสิบต้น ๆ

อ่อนโยนและสง่างาม

เขาดูเป็นสุภาพบุรุษที่ถ่อมตัว

เป็นผู้ชายประเภทล่าหญิงสาวอย่างแน่นอน

หลินตงไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของผู้เหนือกว่าจากเขา แต่รู้สึกเหมือนมีสายลมพัดมาบนใบหน้าของเขา เป็นความรู้สึกสบายมาก

ทั้งสามคนนั่งลง

หลี่ปินเทถ้วยชาให้หลินตงแล้วพูดว่า "น้องหลินตง ชิมดูว่าชานี้เป็นยังไงบ้าง?"

หลินตงอายเกินกว่าจะปฏิเสธ เขาหยิบมันขึ้นมาจิบ เขารู้สึกว่าชาในปากของเขามีรสหวานและหอมเล็กน้อย!

"อืม! ไม่เลวเลย!" หลินตงพูดอย่างอวดดี

เขารู้วิธีลิ้มรสชาที่ไหนกัน เขาเรียนมาจากทีวีทั้งนั้น

เขาซึ่งเป็นคนจนที่ใช้เวลาทั้งวันหยุดทำงานพาร์ทไทม์ จะดื่มชาคุณภาพสูงเช่นนี้ได้อย่างไร

ชาดํา ชาเขียวเป็นเครื่องดื่มที่เคยดื่มมา ให้ความรู้สึกคล้ายกันและไม่แตกต่างกันมากนัก

หากยอดฝีมือพิธีชงชาเหล่านั้นรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร พวกเขาคงจะอาเจียนเป็นเลือด

ชานี้ไม่ใช่ชาทั่วไป ผลผลิตต่อปีของประเทศก็มีไม่มาก ที่ดื่มได้ก็เป็นคนใหญ่คนโตแน่นอน

"ไม่เลวใช่ไหม! พูดแบบนี้ วันนี้สามารถดื่มชานี้ได้เพราะน้องหลิน ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มีโอกาสได้ดื่มมัน นี่เป็นเพราะนายให