บทที่ 193

เซี่ยชวนแวดล้อมไปด้วยขุนเขาทั้งสามด้านและอีกด้านก็หันหน้าเข้าหาทะเล เนื่องจากตำแหน่งที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ทำให้มีหุบเขาลึกมากมายอยู่ที่นี่

บางชนเผ่าในหุบเขามีความคิดที่ค่อนข้างล้าหลัง ทำให้เป็นเรื่องง่ายที่พวกเขาจะเริ่มธุรกิจซื้อขายมนุษย์

หลังจากหลี่ชิงเฟิงกับเย่เซียวออกมาจากอู่ซ่อมรถ หลี่ชิงเฟิงก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วเอ่ยเสียงทุ้มต่ำว่า "ขับรถมาที่นี่อย่างน้อย ๆ ก็ต้องใช้เวลาถึงสี่ชั่วโมง ค่ำมืดป่านนี้แล้วแถมทางขึ้นเขาก็ขรุขระ เช่นนั้นก็ได้แต่ค่อย ๆ ขับไปแล้ว. .”

เย่เซียวยิ้มนิด ๆ "พี่ใหญ่ พี่เห็นบนนั้นไหม?"

เย่เซียวชี้นิ้วขึ้นฟ้า หลี่ชิงเฟิงเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นเฮลิคอปเตอร์สีดำค่อย ๆ มุ่งหน้ามาหาพวกเขาอยู่ไกล ๆ

หลี่ชิงเฟิงยิ้มจาง ๆ เขาไม่ได้อยู่กับกองกำลังอสูรรัตติกาลมานาน เขาจึงไม่คุ้นเคยกับพลังอำนาจของกองกำลังอสูรรัตติกาลอีกต่อไปแล้ว

ไม่นานนักเฮลิคอปเตอร์ก็ค่อย ๆ ร่อนลงมา จากนั้นพวกเขาสองคนก็รีบกระโจนตัวขึ้นไปแล้วอันตรธานหายไปท่ามกลางท้องฟ้ายามราตรีอันไกลโพ้น...

…….

หลี่โต้วโต่วค่อย ๆ ลืมตาขึ้นแล้วขมวดคิ้ว

กลิ่นเหม็นเน่าระลอกหนึ่งที่กำจายเข้าสู่จมูกของเธอ ทำให้เธอ