เหวินเปียวผู้พิชิตเมีย

"เอ้าดื่มๆๆ พวกเราดื่ม"

"ช่ายยยย..ดื่มมมม ข้าจาดื่มคนอื่นเข้าหอหมดแล้วแต่ข้าล่ะ มีแต่คนใจร้ายยย เมียจ๋าาาาอยู่ไหน"

เหวินเปียวเมามากแล้วเริ่มก่อกวน เว่ยเซียวหยาวจึงให้เหวินชางพาเขาไปนอนพัก แต่น้องชายตัวดีกลับนั่งจ่อมไม่ยอมขยับไปไหน จางเย่วเล่อเห็นเช่นนั้นเกรงว่างานวันนี้ของหลานชายจะถูกเขาก่อกวนจึงอาสาพาเขากลับไปเอง

"องครักษ์เหวินชางท่านอยู่ดูแลนางนี้เถอะ เดี๋ยวข้าพาเขากลับเองเมามายเช่นนี้จื่อห่าวจะไม่มีความสุขได้ หลานข้ารอคืนนี้มาทั้งวันแล้ว ไปตาแก่เปียวกลับเรือนหากดื้อด้านก็นอนนอกห้อง"

เหวินเปียวมองหน้าจางเย่วเล่อก่อนจะลุกเซไปเซมา เดินมาหานาง จางเย่วเล่อจับมือเขาลากกลับเรือนทันที เว่ยเซียวหยางส่ายหน้า ไอ้เด็กบ้านี่แผนการใช่เล่นเลย สงสัยคืนนี้พี่เมียเขาคงไม่รอดแน่ๆ จากนั้นก็เริ่มจุดโคมลอย โคมไฟในหมู่บ้านที่แขวนไว้เต็มทางสว่างไสวราวกับตอนกลางวัน เผยจินและพี่น้องสกุลจ้าวเองก็มาร่วมงานด้วย เห็นองครักษ์ยืนเรียงรายก็ต้องยอมรับแล้วว่านี่คือเว่ยเซียวหยางดาวมัจจุราชแห่งเป่ยฉีตัวจริง

ทางด้านเหวินเปียวที่เมาตอนนี้นอนแผ่อยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว จางเย่วเล่อไปหากะละมังมาเช็ดหน้าตาให้เขา นึกถึงคำน้อ