Se connecterShare
บทที่ 252
Related chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 253
พูดจบ ฮั่วซือหานก็หันหลังเดินจากไปทันทีโหลวซินเยว่ถูกความหวาดกลัวกลืนกิน เธอที่ตอนนั้นโลภเกินไป ปลอมตัวเป็นฉือหว่าน ตอนนี้ฮั่วซือหานทำให้สิ่งนั้นกลายเป็นการตัดสินใจที่เธอเสียใจที่สุดในชีวิตชีวิตเธอพังหมดแล้วโหลวซินเยว่หันไปมองอู๋เหล่ย ตอนนี้อู๋เหล่ยคือความหวังสุดท้ายของเธอแม้อู๋เหล่ยจะมาจากครอบครัวยากจน แต่เขาก็ขยันมุ่งมั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาใช้เงินกับเธอไปนับล้าน และทุกครั้งที่บ้านเธอมีปัญหา อู๋เหล่ยก็คอยช่วยจัดการให้ตลอด เธอไม่อาจเสียอู๋เหล่ยไปได้อีก“อาเหล่ย ขอโทษนะ ทุกอย่างเป็นความผิดของฉัน... พาฉันกลับบ้านเถอะ ฉันจะใช้ชีวิตกับนายให้ดี...” โหลวซินเยว่ร้องไห้พลางจับมืออู๋เหล่ยไว้แต่อู๋เหล่ยสะบัดเธอออกแรงมาก “โหลวซินเยว่ ตอนนี้เธออยู่ในไห่เฉิงไม่ได้แล้ว ตกลงมาจากที่สูงก็เพิ่งนึกถึงฉันงั้นเหรอ ฉันมองเห็นธาตุแท้ของเธอแล้ว คนโลภแบบเธอไม่คู่ควรหรอก”อู๋เหล่ยหันหลังแล้วเดินจากไปทันที“อาเหล่ย อย่าไป! นายลืมแล้วเหรอ ฉันท้องลูกของนายอยู่นะ นายจะไม่รับผิดชอบเหรอ!”อู๋เหล่ยมองที่ท้องของเธอแวบหนึ่ง “ลูกก็แค่เครื่องมือของเธอ เธอไม่เคยมีคุณสมบัติเป็นแม่ เพื่อเห็นแก่เด็ก ไปโรงพย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 254
ซูเสี่ยวฝูตกใจ “อะไรนะ ท้องก่อนแต่ง? เด็กในท้องของโหลวซินเยว่ไม่ใช่ของประธานฮั่ว แต่เป็นของแฟนหล่อนงั้นเหรอ?”ฉือหว่านเดาได้ว่าในงานวันเกิดต้องเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น แต่เธอก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้โหลวซินเยว่มีแฟนแล้วจริงๆเด็กในท้องของหล่อนเป็นของแฟนหล่อนแล้วความสัมพันธ์ระหว่างโหลวซินเยว่กับฮั่วซือหานคืออะไรกันแน่?ในตอนนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังขึ้น “ก็อก ก็อก”“ใคร?”ฉือหว่านลุกไปเปิดประตู ข้างนอกคือร่างสูงสง่าและหล่อเหลาคนหนึ่ง ฮั่วซือหานมาฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อย เขามาทำไม?ที่นี่คือหอพักหญิงฉือหว่านไม่อยากพูดกับเขา จึงปิดประตูทันทีแต่ประตูยังไม่ทันปิด ฮั่วซือหานก็ยื่นมือมาดันไว้ เขายืนตัวสูงขวางอยู่ตรงนั้น ก้มตามองเธอด้วยสายตาหล่อเหลานิ่งลึก “ฉือหว่าน ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอ”“ฉันไม่อยากฟัง”“เธอต้องฟัง!”ฮั่วซือหานใช้ท่าทีแข็งกร้าว ดันประตูเข้าไปข้างในเยี่ยฮวนเอ่อร์รีบพูดขึ้น “หวานหว่าน ประธานฮั่ว คุยกันเถอะ เดี๋ยวพวกเราออกไปก่อน”เยี่ยฮวนเอ่อร์ตั้งใจจะให้ทั้งสองได้คุยกันตามลำพังแต่ซูเสี่ยวฝูไม่อยากออก “ฉันไม่อยากออกไป... อุ๊บ!”เธอยังพูดไม่จบ เยี่ยฮวนเอ่อร์ก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 255
ฉือหว่านย้อนถามเขา “ไม่อย่างนั้นจะให้ทำยังไง?”แสงไฟในหอพักหญิงนุ่มนวลตกกระทบใบหน้าขาวผ่องของเธอ ผิวนุ่มนวลจนแทบระเบิดออกได้ แค่ขนอ่อนบางๆ บนหน้าเธอยังดูใสบริสุทธิ์ ฮั่วซือหานมองเธอด้วยรอยยิ้มบางในแววตาหล่อเหลาคมเข้ม “สำหรับเรื่องคืนนั้น เธอไม่มีอะไรอยากพูดเลยเหรอ?”คืนนั้น…ฉือหว่านไม่ได้คิดถึงคืนนั้นมานานแล้ว แต่พอเขาพูดขึ้นมา ภาพในหัวก็กลับมาอีกครั้งร่างหนึ่งแข็งแกร่ง อีกหนึ่งอ่อนนุ่ม พัวพันกันอยู่บนโซฟาเหงื่อและความสุขพัวพันกัน สุดท้ายระเบิดออกเหมือนดอกไม้ไฟที่สว่างไสวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนเขาคร่อมอยู่บนตัวเธอ แล้วเรียกเธอว่าหวานหว่านฉือหว่านเงยหน้ามองเขา สบตาเขาเข้าเต็มๆเขาเองก็มองเธอ มองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอใบหน้าเล็กขาวของฉือหว่านแดงทันที เพราะโหลวซินเยว่ เธอจึงคิดว่าเขาลืมคืนนั้นไปแล้ว แต่ตอนนี้ในสายตาเขายังมีเธอเล็กๆ อยู่ตรงนั้น ที่แท้เขาไม่เคยลืมเลยเขาเหมือนเธอ ที่ยังจำได้ตลอด“ฉันไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น” เธอหันหลังจะเดินหนีแต่ฮั่วซือหานก้าวเท้าขวางทางเธอไว้ ไม่ให้เธอเดินไปเธอจะไปทางซ้ายเขาก็ไปทางซ้ายเธอจะไปทางขวาเขาก็ไปทางขวาขวางเธอไว้ใต้เงาร่างของเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 256
ในหอพักหญิงเงียบสนิท เสียงของฉือเจียวที่กำลังโวยวายจึงดังชัดเจนราวกับอยู่ข้างหู ฉือหว่านได้ยินทุกคำฉือหว่านรินน้ำให้ตัวเองหนึ่งแก้ว แล้วยกขึ้นจิบไม่รู้เพราะอะไร น้ำแก้วนี้ถึงขมขื่นนักฮั่วซือหานไม่พูดอะไร แต่คิ้วหล่อคมของเขาขมวดแน่น“ซือหาน ฉันคิดถึงคุณมาก ฉันอยากเจอคุณเดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลย รีบมาหาฉันเดี๋ยวนี้”ฮั่วซือหานถือโทรศัพท์ไว้ แล้วก้าวยาวๆ เดินออกไปฉือหว่านหันไปมองแผ่นหลังของเขาที่หายไป เขาคงไปหาฉือเจียวแล้วสินะเธอเกือบลืมไปว่าโหลวซินเยว่ก็แค่ตัวประกอบในชีวิตเขา ฉือเจียวต่างหากคือคนที่เขารักแค่สายเดียวจากฉือเจียว แค่คำพูดไม่กี่คำ ก็สามารถเรียกให้เขาไปหาได้ทันทีคืนคืนนั้นระหว่างเขากับเธอ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลยฉือหว่านหัวเราะเยาะตัวเองเบาๆฮั่วซือหานเดินไปถึงทางเดินหน้าหอ เขาขมวดคิ้วพูดว่า “ฉือเจียว ตอนนี้ฉันไปไม่ได้”ฉือเจียวขึ้นเสียงทันที “ทำไม? หรือว่าคุณจะอยู่กับฉือหว่าน? ฮั่วซือหาน ฉันบอกคุณไว้เลยนะ คุณเลือกได้แค่คนเดียว ถ้าคืนนี้คุณไม่มา คุณจะต้องเสียใจแน่!”“ตื๊ดๆ” ฉือเจียววางสายไปทันทีฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางแน่นเป็นเส้นโค้งเย็นชาเขากำมือถือไว้ แ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 257
ฉือหว่านไม่คิดจริงๆ ว่าเขาจะกลับมา ทั้งที่เมื่อครู่ฉือเจียวในสายโทรศัพท์อ้อนวอนเอาแต่ใจขนาดนั้น แต่เขากลับไม่ไปหาหล่อนฉือเจียวคือคนที่เขาหวงแหนสุดหัวใจ แต่ก่อนหล่อนโดนวางยา แล้วโทรไปสายเดียว เขาก็จะรีบไปหาทันทีแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่ไปด้วยนิสัยของฉือเจียว คืนนี้หล่อนคงเป็นบ้าแน่ๆฮั่วซือหานมองเธอ “เมื่อกี้เธอคิดอะไรอยู่?”เมื่อครู่เขายืนอยู่ข้างหลัง มองเธอก้มหน้าทำเงียบ ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่จู่ๆ เขาก็นึกถึงเด็กผู้หญิงในถ้ำเมื่อหลายปีก่อน คนที่เงียบขรึมและโดดเดี่ยวแบบนั้นทำให้เขาอยากปกป้อง อยากทะนุถนอมฮั่วซือหานไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เห็นเงาของเด็กคนนั้นในตัวฉือหว่านฉือหว่านไม่อยากตอบ “ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย”ฮั่วซือหานไม่เซ้าซี้ เขาก้มมองเสื้อเชิ้ตและกางเกงที่เปียกน้ำ เมื่อครู่เธอทำแก้วน้ำหกใส่เขาตอนหมุนตัว “เสื้อฉันเปียกแล้ว”ฉือหว่านรีบหยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดให้เขา “ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”เสื้อเชิ้ตสีขาวแนบไปกับร่างของเขาอย่างชัดเจน เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นเป็นมัด ฉือหว่านเช็ดลงเรื่อยๆ จนเลยสายเข็มขัดหนังสีดำ แล้วไปเช็ดตรงกางเกงที่เปียก...“ฉือหว่าน”เสียงทุ้มต่ำของเข
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 258
แผ่นหลังเนียนนุ่มของฉือหว่านถูกดันแนบกับผนังกระเบื้องสีขาวเหนือศีรษะ น้ำอุ่นไหลลงมารดเธอจนเปียกชุ่มไปทั้งตัว เธอยกมือขึ้นดันอกของชายตรงหน้า “คุณทำอะไรน่ะ?”สายน้ำไหลผ่านใบหน้าหล่อเหลาแสนสง่างามของเขา เคลื่อนตามแนวสันกรามเข้มคมไล่จากลูกกระเดือกเด่นชัดลงไปถึงไหปลาร้าที่เซ็กซี่ของชายหนุ่ม แล้วต่ำลงอีก…ภาพผู้ชายกำลังอาบน้ำตรงหน้า เป็นงานศิลป์ที่ยั่วเย้าเกินจะต้านทั้งตัวฉือหว่านเหมือนลุกเป็นไฟ ใจเธอเต้นระรัวเหมือนกวางน้อยตกใจจนไม่รู้จะมองไปทางไหน ตื่นตระหนกและเขินอายสุดขีดฮั่วซือหานกดเธอแนบกับผนัง ริมฝีปากบางยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “อายอะไรนักหนา? บนตัวฉัน ยังมีตรงไหนที่เธอไม่เคยเห็นอีก?”ฉือหว่านไม่คิดว่าเขาจะลากเธอเข้ามาในนี้ คืนนั้นเขาโดนวางยา จิตใจสับสน แต่ตอนนี้เขามีสติครบถ้วนเธอยังไม่เคยอยู่กับเขาแบบนี้ในสภาพที่ต่างคนต่างมีสติมาก่อนและยิ่งไม่เคยอาบน้ำด้วยกัน“ฮั่วซือหาน ปล่อยฉันนะ! ฉันจะออกไป!” ฉือหว่านพยายามดิ้นหนีแต่ฮั่วซือหานไม่คิดจะปล่อย เขายกมือขึ้นหนีบอะไรบางอย่างไว้ที่เส้นผมของเธอด้านในมีกระจกบานหนึ่ง ฉือหว่านมองตาม เขาติดกิ๊บสีเหลืองอันหนึ่งไว้บนผมของเธอจากนั้นไม่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 259
ร่างบอบบางของฉือหว่านค่อยๆ ทรุดตัวลงกับพื้น โชคดีที่แขนของเขายังกอดเอวเล็กของเธอไว้แน่นเธอแทบจะละลายลงในจูบร้อนแรงของเขาแล้วฮั่วซือหานเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเธอ เสียงทุ้มพร่าถาม “ที่นี่มีถุงยางไหม?”ฉือหว่านส่ายหน้า ไม่มี“งั้นฉันให้เลขาส่งมา” เขาจะหยิบมือถือโทรฉือหว่านรีบคว้ามือเขาไว้ เขาอาจจะคิดว่าการให้เลขาส่งถุงยางเป็นเรื่องปกติ แต่เธอกลับรู้สึกว่าต่อไปเธอจะสู้หน้าเลขาของเขาไม่ติดอีก“อย่า...”ริมฝีปากบางของฮั่วซือหานจูบลงที่ลำคอขาวนวลของเธอ เลื่อนต่ำไปเรื่อยๆ “อย่าอะไรเหรอ?”เส้นผมสั้นของเขาทิ่มโดนเธอ จนรู้สึกทั้งเจ็บทั้งจั๊กจี้ มือเล็กทั้งสองข้างของเธอถักเข้าในเส้นผมของเขา ดึงไว้พร้อมทั้งผลักเขาออก “ฮั่วซือหาน อย่า”ในหัวเธอสับสนไปหมด เธอไม่เคยคิดจะมีอะไรกับเขาอีก ทุกอย่างในวันนี้มันวุ่นวายเกินไปฮั่วซือหานจูบเธอแล้วกระซิบ “ให้ฉันนะ หวานหว่าน”หวานหว่านคืนนั้น เขาก็เรียกเธอแบบนี้ เรียกเธอว่าหวานหว่านใบหน้าของฉือหว่านแดงซ่าน มือเล็กที่เคยดึงผมเขาไว้ค่อยๆ คลายออก พาดบนไหล่กว้างของเขาแล้วกอดรอบคอฮั่วซือหานเอื้อมไปจะหยิบโทรศัพท์“อย่า ตอนนี้... ฉันอยู่ในช่วงปลอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 260
แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง ฉือเจียวรอแล้วรออีก ฮั่วซือหานก็ไม่มาเธอเริ่มร้อนใจ จึงโทรหาเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกแต่ฝั่งโน้นมีเพียงเสียงของระบบตอบรับอัตโนมัติแสนเย็นชา “ขออภัย หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาโทรใหม่อีกครั้งค่ะ”ฮั่วซือหานไม่รับสายเธอเพล้ง!ฉือเจียวขว้างมือถือใส่กำแพงทันที ใบหน้าสวยแดงจัดบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ“เจียวเจียว อย่าโมโหเลยนะ หัวใจของหนูไม่ดี” หลี่หลันรีบปลอบฉือเจียวแต่ฉือเจียวผลักหลี่หลันออก “จะให้หนูไม่โกรธได้ยังไง โหลวซินเยว่มันโง่เกินไป! ตอนแรกคิดว่าแผนท้องของมันจะได้ผล แล้วเราค่อยจัดฉากให้ลูกของมันตายด้วยน้ำมือฉือหว่าน ทีนี้ฉือหว่านจะไม่มีวันลุกขึ้นมาได้อีก! แต่โหลวซินเยว่มันไร้ประโยชน์!”“ตอนนี้ซือหานรู้แล้วว่าผู้หญิงในคืนนั้นคือฉือหว่าน! เขาต้องไปหาหล่อนแน่นอน และตอนนี้เขาอยู่กับฉือหว่าน!”ฉือเจียวกลัวมาตลอดว่าฮั่วซือหานจะรู้ความจริงเกี่ยวกับคืนนั้น และสิ่งที่เธอกลัว ก็เกิดขึ้นจริง สุดท้ายเขาก็รู้ตลอดหลายปีที่คบกับฮั่วซือหาน พวกเขาไม่เคยมีอะไรกันเลย แต่ฉือหว่านกลับเป็นผู้หญิงคนแรกของเขาใครๆ ก็รู้ ว่าผู้ชายจะไม่มีวันลืมผู้หญิงค
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 304
พูดจบ เฉินจิ้นก็สาวเท้าเดินจากไปจ้าวอี้ “……” ไอ้เฉินจิ้นนี่มันกล้าทำเมินเขาแบบนี้เหรอเย่ฮวนเอ่อร์โมโห “จ้าวอี้ นายพูดจะแข่งก็จะให้เขาแข่ง นายคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? เฉินจิ้น ขอโทษนะ ฉันเป็นคนทำให้นายซวย นายรอก่อน!”เย่ฮวนเอ่อร์รีบตามเฉินจิ้นไปอีกครั้งจ้าวอี้โกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาคว้าลูกบาสลูกหนึ่งแล้วปาใส่หลังเฉินจิ้นเต็มแรงเย่ฮวนเอ่อร์ร้องลั่น “เฉินจิ้น ระวัง!”ลูกบาสพุ่งเข้าหาเฉินจิ้นด้วยความเร็วสูง กำลังจะโดนหลังเขาแล้ว แต่เฉินจิ้นกลับยื่นมือออกไปคว้าลูกบอลไว้แน่นในมือเฉินจิ้นหันไปมองจ้าวอี้ที่ยั่วยุ แล้วก็พุ่งไปทางแป้นบาสเฉินจิ้นรับคำท้าแล้ว!เดือนมหาวิทยาลัยทั้งสองของ C จะฟาดกันจริงๆ แล้วคนรอบสนามกลั้นหายใจเงียบกริบจ้าวอี้รีบขยับมาขวางหน้าเฉินจิ้น ตั้งใจจะดักบอลแต่เฉินจิ้นหลอกล่อหนึ่งจังหวะ หลบเขาไปได้อย่างคล่องแคล่วจ้าวอี้พยายามแย่งอีกครั้งเฉินจิ้นกอดลูกบาสแล้วกระโดดขึ้นฟ้า เสื้อยืดสีดำของเขาถูกยกขึ้น เผยให้เห็นช่วงเอวแน่นและกล้ามหน้าท้อง โครม! เขาดังค์ลงแป้นด้วยมือเดียวเด็ดขาดเท่จัดจัดการจ้าวอี้ได้โดยไม่ต้องพูดเยอะว้าวสาวๆ รอบสนามกรี๊ดลั่น“เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 303
เย่ฮวนเอ่อร์ที่ถูกคว้าแขนไว้ถึงกับงง “อะไรนะ หมายความว่ายังไง?”จ้าวอี้มองเฉินจิ้นหนึ่งที แล้วหันกลับมามองเย่ฮวนเอ่อร์ “เธอกับเขาเป็นอะไรกันแน่?”เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับหัวเราะออกมา เธอสะบัดมือของจ้าวอี้ออกเต็มแรง “จ้าวอี้ เราเลิกหมั้นกันแล้ว คุณมีสิทธิ์อะไรจะมาถามแบบนี้? อย่าลืมนะว่าตอนนี้แฟนคุณคือฮั่วเสวียนต่างหาก!”ฮั่วเสวียนรีบวิ่งเข้ามาทันที เพราะเมื่อครู่ที่เย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเฉินจิ้นไป จ้าวอี้ก็ตามไปด้วยนี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวอี้เป็นฝ่ายวิ่งตามเย่ฮวนเอ่อร์เองฮั่วเสวียนถึงกับตกใจเธอมองจ้าวอี้ด้วยสายตาน้อยใจสุดๆแต่จ้าวอี้ไม่แม้แต่จะมองเธอ เขาจ้องเย่ฮวนเอ่อร์อย่างเดือดดาล “เย่ฮวนเอ่อร์ อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! ฉันถามว่าเธอไปสนิทกับเฉินจิ้นตั้งแต่เมื่อไหร่? หรือว่าเธอแอบนอกใจฉันตั้งแต่ก่อนเลิกกันแล้ว?”นอกใจงั้นเหรอ?เขาเองที่ทั้งเล่นด้วยและแสดงความใกล้ชิดกับฮั่วเสวียน จนทำให้เธอเจ็บช้ำแทบตาย เธอที่ออกไปคนเดียวตอนฝนตก แล้วเกือบถูกคนร้ายฆ่า ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินจิ้น เธอคงไม่มีชีวิตรอดกลับมาแล้วเย่ฮวนเอ่อร์จึงตอบกลับอย่างเย็นชา “จ้าวอี้ ฉันไม่มีหน้าที่ต้องตอบคำถามคุณ และที่สำคัญ ฉั
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 302
เย่ฮวนเอ่อร์หน้าตาสวยมาก เป็นความสวยแบบลูกคุณหนูที่เติบโตมากับการเอาใจใส่จากครอบครัวใหญ่ เมื่อปานนั้นถูกเช็ดออก ที่ใต้หางตาข้างขวาของเธอยังมี “ไฝน้ำตา” เม็ดเล็กๆ ทั้งหน้าตาทั้งบรรยากาศรอบตัว กลายเป็นสาวหวานแสนสวยเจียวเจียวโดยแท้ตายแล้ว!เสียงสูดหายใจเฮือกๆ ดังขึ้นไม่หยุดยัยขี้เหร่พลิกเกม กลายเป็นสาวสวยระดับเทพไปแล้ว คนที่ไม่อยากจะเชื่อที่สุดก็คือฉือเจียวกับฮั่วเสวียน ดวงตาทั้งคู่เบิกโพลง ปานของเย่ฮวนเอ่อร์ หายไปจริงๆ งั้นเหรอ?!เป็นไปไม่ได้!ฉือหว่านถอนมือกลับ “เรียบร้อย”เธอหยิบกระจกบานเล็กออกมายื่นให้เย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ ทำความรู้จักตัวเองใหม่อีกครั้งสิ”เย่ฮวนเอ่อร์รับกระจกมา มองเงาสะท้อนของตัวเอง นี่คือเธอจริงๆ เหรอ?เธอค่อยๆ ยกมือแตะเบาๆ ที่แก้มข้างขวาของตัวเอง หลังจากความตกใจและสับสน… น้ำตาก็คลอเบ้าทันทีจริงๆ แล้วในบางคืนที่เธอนอนไม่หลับ เธอก็เคยถามตัวเองเหมือนกัน เธอไปทำผิดอะไรไว้กันแน่?เย่ฮวนเอ่อร์มองฉือหว่านด้วยน้ำตาคลอ ฉือหว่านยิ้มอย่างอ่อนโยน ดวงตาเปล่งประกาย “ตอนนี้ฮวนเอ่อร์ของฉันกลายเป็นสาวสวยไปแล้ว!”เย่ฮวนเอ่อร์อยากจะกระโดดเข้าไปกอดฉือหว่านแน่นๆแต่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 301
ฉือเจียวเงยหน้าขึ้น เธอเห็นฉือหว่าน ฉือหว่านมาแล้ว!รอยยิ้มของฉือเจียวยิ่งกว้างขึ้น นี่แหละคือสิ่งที่เธอรอ ฉือหว่านมาได้ถูกจังหวะพอดี!ฉือหว่านเดินเข้ามาหาเย่ฮวนเอ่อร์ เย่ฮวนเอ่อร์เอ่ยอย่างโกรธจัด “หวานหว่าน คนพวกนี้มันไร้ยางอายจริงๆ บิดเบือนความจริงหน้าตาเฉย!”“ฮวนเอ่อร์ ฉันรู้หมดแล้ว” ฉือหว่านส่งสายตา ‘ใจเย็นๆ’ ไปให้เย่ฮวนเอ่อร์ฉือเจียวหัวเราะเยาะ “ฉือหว่าน มาได้จังหวะพอดีเลย เพื่อนรักของเธอเย่ฮวนเอ่อร์บอกว่าคุณชายจ้าวเคยชมว่าเธอสวย เธอเชื่อไหมล่ะ? คนเราควรรู้จักตัวเอง ฉันถามเธอหน่อยสิ เธอคิดว่าเย่ฮวนเอ่อร์เป็นยัยขี้เหร่ไหม?”เธอจงใจจะให้ฉือหว่านจนมุมฉือหว่านเลิกคิ้วโค้งสวยขึ้นนิดหนึ่ง ดวงตาใสสะอาดมองไปยังฉือเจียว “ฮวนเอ่อร์ไม่ใช่ยัยขี้เหร่แน่นอน ตรงกันข้าม ฮวนเอ่อร์เป็นสาวสวยระดับท็อปเลยต่างหาก”อะไรนะ?ฮ่าฮ่าๆๆทั้งฉือเจียว จ้าวอี้ และฮั่วเสวียนระเบิดเสียงหัวเราะฮั่วเสวียนถึงกับหัวเราะก้มตัว “ฉือหว่าน เธอกล้าพูดว่าเย่ฮวนเอ่อร์เป็นสาวสวยเนี่ยนะ?”ฉือเจียวรู้สึกสะใจสุดๆ “เห็นไหมล่ะ ฉือหว่าน เธอกับเย่ฮวนเอ่อร์มันก็แค่พวกเดียวกันจริงๆ!”จ้าวอี้หันไปมองเย่ฮวนเอ่อร์ แ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 300
ถ้าเขามีแฟน เขาจะอ่อนโยนกับแฟนแบบที่อ่อนโยนกับน้องสาวไหมนะ?โอ๊ย… เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย!เย่ฮวนเอ่อร์รู้ตัวว่าเธอกำลังคิดถึงเฉินจิ้นอยู่ตลอด ใบหน้าของเธอก็แดงแปร๊ดขึ้นมาทันทีนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่?…………คืนนั้นเย่ฮวนเอ่อร์นอนไม่ค่อยหลับ เช้าวันถัดมาเธอไปมหาวิทยาลัย C สายเมื่อมาถึงสนามกีฬาของมหาวิทยาลัย C คนก็ล้อมเต็มไปหมด ทั้งดอกไม้ ลูกโป่งประดับประดาอยู่ทุกที่จ้าวอี้กำลังคุกเข่าข้างหนึ่งอยู่ตรงหน้าฮั่วเสวียน พร้อมช่อดอกกุหลาบขนาดใหญ่ในมือ “เสวียนเสวียน ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอ ฉันก็หลงรักเธอหมดหัวใจ เธอจะเป็นแฟนฉันไหม?”ฮั่วเสวียนใส่เดรสสวย ยิ้มหวานมองจ้าวอี้อย่างเปี่ยมสุข แล้วพยักหน้าแรงๆ “ฉันตกลง!”จ้าวอี้ลุกขึ้นมา จับใบหน้าสวยใสของฮั่วเสวียนแล้วจูบหนึ่งทีฮั่วเสวียนยิ้มอย่างเขินอาย ทันใดนั้นสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นเย่ฮวนเอ่อร์ สีหน้าก็แปรเปลี่ยนทันที “ฮวนเอ่อร์…”จ้าวอี้ก็หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์เช่นกัน เขารีบดึงฮั่วเสวียนไปอยู่ข้างหลัง “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอเห็นแล้วใช่ไหม เสวียนเสวียนตกลงเป็นแฟนฉันแล้ว พวกเราเป็นแฟนกันแล้ว!”เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มเย็น “ดีสิ แบบนี้ฮั่ว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 299
เย่ฮวนเอ่อร์ก็ได้ยินคำด่าของคนเมาคนนั้น เธอหันไปมองเฉินจิ้นใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาของเฉินจิ้นถูกเคลือบด้วยแสงจากไฟริมถนน มองใกล้ๆ แบบนี้ เย่ฮวนเอ่อร์ก็เห็นความเป็นเด็กวัยรุ่นในตัวเขาบ้าง เขาเป็นคนสุขุมเกินวัย แต่จริงๆ แล้วอายุก็ไล่เลี่ยกับเธอ พวกเขาเพิ่งเรียนปีหนึ่งเอง ยังเด็กอยู่มากเขาไม่มีสีหน้าใดๆ เงียบขรึมไม่พูดจาเย่ฮวนเอ่อร์เอ่ยขึ้น “คุณ…”ยังไม่ทันพูดจบ ไหล่ของเธอก็รู้สึกเบาขึ้น เฉินจิ้นปล่อยมือจากเธอแล้ว เขาพูดเสียงเรียบ “เธอลืมของไว้”เขาหยิบถุงของขวัญที่เธอเตรียมไว้มาให้“ไม่ต้อง นั่นฉันตั้งใจซื้อให้คุณป้าไว้บำรุงร่างกาย ขอบคุณที่คุณช่วยฉันไว้”เฉินจิ้นไม่ได้พูดอะไรอีก เขาหยิบถุงของแล้วเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเย่ฮวนเอ่อร์รีบตามเขาไปเธอสังเกตว่าเขาพาเธอเดินออกจากตรอกที่มืดและชื้นแฉะ มาถึงถนนใหญ่ด้านนอก เขายังโบกแท็กซี่ เปิดประตูเบาะหลัง วางของลงไป แล้วหันมามองเธอ “กลับบ้านเถอะ อย่ามาอีกเลย คำขอบคุณของเธอ ฉันรับไว้แล้ว”หัวใจของเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที เธอเริ่มมองเห็นแล้วว่าใต้ความเย็นชาและเงียบขรึมนั้น เขามีหัวใจที่อบอุ่นร้อนแรงมากเขาพูดว่าเธอเป็นแฟน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 298
เฉินจิ้นไม่เหมือนกับผู้ชายคนไหนที่เย่ฮวนเอ่อร์เคยเจอเลย ไม่ว่าจะเป็นพ่อ พี่ชาย หรือจ้าวอี้…พวกเขาไม่เคยเข้าครัว เพราะที่บ้านมีคนใช้มากมาย แต่เฉินจิ้นทำอาหารได้แถมดูเหมือนจะทำอาหารเก่งด้วย เพราะไม่นานนัก กลิ่นหอมของซี่โครงเปรี้ยวหวานก็อบอวลทั่วบ้านเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าบังเอิญดีจัง เธอกับเฉินเหมียวเหมี่ยวชอบเมนูเดียวกัน ซี่โครงเปรี้ยวหวานนี่คืออาหารจานโปรดที่สุดของเย่ฮวนเอ่อร์เลยไม่นานเฉินจิ้นก็ยกจานซี่โครงเปรี้ยวหวานมาวางบนโต๊ะ กลิ่นหอม สีสวยดูน่ากินมาก เขายังผัดบวบใสๆ มาจานหนึ่งด้วย เย่ฮวนเอ่อร์ไม่หิวตอนแรก แต่ตอนนี้กลับรู้สึกท้องร้องขึ้นมาเฉยจู่ๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังมาจากข้างบนหัว “ยังไม่กลับอีกเหรอ?”หืม?เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้นอย่างตกใจ ดวงตากลมโตที่ดูไร้เดียงสาเงยขึ้นสบตาเข้ากับสายตาเย็นชาของเฉินจิ้นไม่รู้ว่าเขาเดินมาอยู่ข้างเธอตั้งแต่เมื่อไร ตอนนี้เขากำลังมองเธอด้วยสายตาไร้ความรู้สึกเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกอึดอัด รีบพูด “คุณป้า เหมียวเหมี่ยว ฉันต้องรีบกลับแล้วค่ะ พ่อโทรมาตาม”แม่ของเฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวเลยไม่กล้ารั้งเธอไว้ “งั้นไว้มาเล่นอีกนะลูก”เย่ฮวนเอ่อร์เด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 297
เย่ฮวนเอ่อร์ยกมือขึ้น เคาะประตู "ก๊อกๆ"ไม่นานประตูก็เปิดออก แต่คนที่เปิดไม่ใช่เฉินจิ้น กลับเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเด็กหญิงคนนั้นมองเย่ฮวนเอ่อร์ด้วยความสงสัย “พี่สาว มาหาใครเหรอคะ?”เย่ฮวนเอ่อร์เดาว่าเด็กคนนี้น่าจะเป็นน้องสาวของเฉินจิ้น เฉินเหมียวเหมี่ยว เพราะเธอสวมชุดนักเรียนมัธยมต้นเฉินเหมียวเหมี่ยวดูผอมบางเล็กน้อย แต่เธอมัดหางม้าสูง สวมชุดเรียบร้อย ดวงตาเป็นประกาย สดใสร่าเริง ดูมีพลัง และมีเค้าหน้าเหมือนเฉินจิ้นอยู่ไม่น้อยเย่ฮวนเอ่อร์ถูกใจเฉินเหมียวเหมี่ยวตั้งแต่แรกเห็น เธอยิ้มแล้วพูดว่า “สวัสดีจ้ะ พี่ชื่อเย่ฮวนเอ่อร์ เป็นเพื่อนของพี่ชายเธอเฉินจิ้น พี่มาหาเขาน่ะ เขาอยู่บ้านไหม?”เฉินเหมียวเหมี่ยวส่ายหน้า “พี่สาว พี่ชายหนูยังไม่กลับมาเลยค่ะ”ดึกป่านนี้แล้ว เขายังไม่กลับมาอีกเหรอตอนนั้นแม่ของเฉินจิ้นก็เดินออกมา “เป็นเพื่อนของอาจิ้นเหรอ เข้ามานั่งก่อนสิ”เย่ฮวนเอ่อร์หันไปมองแม่ของเฉินจิ้น สายตาเธอมืดสนิทจริงๆ ผมหงอกไปครึ่งหัวแล้ว แต่ใบหน้ายังดูใจดี น้ำเสียงอ่อนโยน เดาว่าสมัยสาวๆ ต้องเคยเป็นหญิงงามแห่งเจียงหนานแน่ๆเย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้าไป “คุณป้า สวัสดีค่ะ”แม่ของเฉินจิ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 296
“พรุ่งนี้ เดือนมหาวิทยาลัยจ้าวตั้งใจจะตบหน้าเย่ฮวนเอ่อร์ต่อหน้าทุกคนแน่ๆ”ศึกระหว่างเดือนและดาวมหาวิทยาลัย C หลายคนกำลังเชียร์อยู่เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ฉือหว่านก็ยกมุมปากยิ้มเย็น ฮั่วเสวียนช่วงนี้เอาแต่หาเรื่อง และแน่นอนว่าฉือเจียวต้องมีส่วนช่วยอยู่เบื้องหลัง ทุกอย่างมุ่งเป้ามาที่เย่ฮวนเอ่อร์พรุ่งนี้พวกนั้นยังคิดจะตบหน้าเย่ฮวนเอ่อร์อีกเหรอ?แต่ใครจะเป็นฝ่ายถูกตบหน้าก็ยังไม่แน่หรอกฉือหว่านกลับถึงหอพักหญิง เย่ฮวนเอ่อร์กำลังถือเสื้อแจ็คเก็ตสีดำของเฉินจิ้น เตรียมจะออกไป “ฮวนเอ่อร์ เดี๋ยวก่อน”ฉือหว่านเรียกเย่ฮวนเอ่อร์ไว้เย่ฮวนเอ่อร์ตั้งใจจะเอาเสื้อของเฉินจิ้นไปซักแห้ง จึงหยุด“หวานหว่าน มีอะไรเหรอ?”ฉือหว่านหยิบลูกอมสีสันสดใสลูกหนึ่งออกมา “ฮวนเอ่อร์ กินอันนี้สิ”เย่ฮวนเอ่อร์ชอบของหวานมาก เธอยิ้มดีใจรับลูกอมมาแล้วใส่เข้าปาก “ขอบใจนะ...อ๊า ขมมากเลย!”เย่ฮวนเอ่อร์ทำท่าจะคายลูกอมออกมาทันทีแต่ฉือหว่านรีบเอามือปิดปากเธอไว้ “อย่าคาย! ยาขมแต่ดี กินไปเถอะ”เย่ฮวนเอ่อร์เลยต้องกลืนลูกอมขมๆ นั่นลงไป “หวานหว่าน นี่มันอะไรกัน ขมสุดๆ เลยนะ?”ฉือหว่านมองใบหน้าหวานซ่อนปานของเย่ฮวนเอ่อ
