เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 166
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 167
ฉือหว่านอึ้งไป ไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร? สร้อยคอหินคาร์เนเลียนล้อมเพชรน้ำแข็งเส้นนี้ เขาไม่ได้ซื้อมันให้ฉือเจียวหรอกหรือ? ทำไมถึงมาถามเธอว่าเธอชอบหรือไม่? หรือว่า...เขาซื้อสองเส้น? เส้นหนึ่งให้ฉือเจียว อีกเส้นให้กับเธอ? เขาร่ำรวยปานนั้น จะเป็นไปได้ก็ไม่แปลก ฉือหว่านคิดว่าเป็นเรื่องน่าขัน ไม่ว่าเขาจะหมายถึงอะไรก็ตาม เธอจะไม่มัวแต่หมุนรอบตัวเขาอีกต่อไป ไม่ต้องคอยพะวงหรือคาดเดาความในใจของเขาอีกแล้ว คืนนั้นบนทางด่วน เธอคืนทุกอย่างให้เขาไปแล้ว ต่างฝ่ายต่างถือว่าเสมอกัน ฉือหว่านเก็บโทรศัพท์ โดยไม่ได้ตอบกลับ ขณะนั้น ฉือเจียวเดินออกมาพอดี "ฉือหว่าน เธอมาด้วยเหรอ?" ฉือเจียวดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอชอบเครื่องประดับหรูหราเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว สร้อยหยกแดงที่ฮั่วซือหานให้ทำให้เธอยิ่งปลาบปลื้ม ฉือหว่านพยักหน้า "แค่มานั่งเล่นเฉยๆ" "อีกสองวันซือหานจะพาฉัน เสวียนเสวียน และคนอื่นๆ ไปพักผ่อนที่รีสอร์ท ที่นั่นมีบ่อน้ำพุร้อนชื่อดัง เราจะไปแช่น้ำพุร้อนกัน ฉือหว่าน เธอกับหนานเฉิงไปด้วยกันสิ" ฉือหว่านรู้ดีว่าฉือเจียวไม่ได้หวังดี นับตั้งแต่วันงานเลี้ยงวันเกิดของลู่หนานเฉิง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 168
เขาไปแล้ว แต่สิ่งที่ฉือหว่านสนใจไม่ใช่เรื่องที่เขาเดินจากไป แต่คือ...เขาทำอะไรอยู่กันแน่? เขากล้าทิ้งสร้อยคอหินคาร์เนเลียนล้อมเพชรน้ำแข็งราคาแพงเส้นนั้นลงถังขยะได้อย่างไร? สร้อยคอเส้นนี้มีมูลค่ากว่าหลายสิบล้าน! ถึงจะมีเงิน ก็ไม่ควรใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเช่นนี้! ฉือหว่านรีบวิ่งไปที่ถังขยะ แล้วหยิบถุงกระดาษแบรนด์เนมหรูขึ้นมา โชคดีที่มันยังไม่เปื้อนหรือเสียหาย ไม่อย่างนั้นคงเสียดายแย่ ฉือหว่านกลับมาถึงหอพักหญิง นั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะเปิดกล่องกำมะหยี่ออกมา สร้อยคอหินคาร์เนเลียนล้อมเพชรน้ำแข็งสะท้อนแสงแวววาวใต้แสงไฟ งดงามจนทำให้ใจเต้นระรัว ฮั่วซือหานมีรสนิยมดีมาโดยตลอด ในฐานะทายาทตระกูลใหญ่ที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด สายตาในการเลือกของเขาย่อมเป็นเลิศ สิ่งที่เขามองว่าสวยงาม ย่อมไม่ใช่ของสามัญทั่วไป จริงๆ แล้ว แม้ว่าฉือหว่านจะมีเงิน แต่เธอไม่ค่อยสนใจของพวกนี้สักเท่าไร และนี่ก็เป็นของขวัญชิ้นแรกที่ฮั่วซือหานให้เธอ ฉือหว่านหยิบสร้อยหินคาร์เนเลียนแดงขึ้นมาสวมรอบคอของตัวเอง ลำคอของเธอขาวเรียวยาว ดูราวกับลำคอของหงส์ ใต้ลำคอนั้นคือไหปลาร้าสวยสง่า เมื่อสวมสร้อยหยกแล
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 169
ฉือหว่านกดเปิดดู ข้อความที่ "สามี" ส่งมาคืออีโมจิ "ยิ้ม" ฉือหว่าน: "..." เธอเอามือกุมหน้าแล้วกรีดร้องออกมา "อ๊ากกกก!" ... ฮั่วซือหานนั่งอยู่บนเก้าอี้ประธาน มองดูกรอบสนทนาใน WeChat ของฉือหว่านที่กำลังขึ้นข้อความ "อีกฝ่ายกำลังพิมพ์..." อยู่อย่างต่อเนื่อง เขารอดูว่าเธอจะส่งอะไรกลับมา แต่สุดท้ายเธอก็ดูเหมือนจะยอมแพ้ ไม่ส่งอะไรมาเลย สนทนากลับคืนสู่ความเงียบ รอยขมวดคิ้วของฮั่วซือหานคลายลงในที่สุด เขาหัวเราะออกมาเบาๆ เธอนี่...ล้อเล่นสนุกจริงๆ ฮั่วซือหานนึกถึงภาพในภาพหน้าจอ สร้อยคอหินคาร์เนเลียนล้อมเพชรน้ำแข็งที่พาดอยู่บนลำคอขาวเนียนของเธอ ช่างงดงามเหลือเกิน เขานึกถึงคำที่เพื่อนสนิทเธอเรียกเขาอะไรนะ หมาฮั่ว?"หวานหว่าน เธอเลี้ยงดูหมาฮั่วดีขนาดไหนกัน? เขาถึงได้ให้สร้อยคอหินคาร์เนเลียนล้อมเพชรน้ำแข็งเส้นนี้เป็นรางวัล" แววตาของฮั่วซือหานลึกซึ้งขึ้น ความทรงจำเกี่ยวกับคืนนั้นในรถพลันฉายซ้ำในหัว...เปลือกตาหล่อเหลาของเขากระพริบเล็กน้อย เขายอมรับว่า...ฉือหว่านทำให้เขาพอใจจริงๆ ดังนั้น ระหว่างที่เดินทางไปต่างประเทศ เมื่อเขาเห็นสร้อยคอหินคาร์เนเลียนแดงล้อมเพชรน้ำแข็งเขาจึงซ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 170
ฉือเจียวคล้องแขนฮั่วซือหานไว้แน่น "ซือหาน พวกเราอยู่ห้องเดียวกันนะ" ลู่หนานเฉิงโอบไหล่ฉือหว่านแล้วพูดยิ้มๆ "หวานหว่าน งั้นพวกเราก็อยู่ห้องเดียวกันนะ" ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน เห็นเธอพยักหน้า "ตกลง" เธอยอมตกลงที่จะอยู่ห้องเดียวกับลู่หนานเฉิง ริมฝีปากบางของฮั่วซือหานเม้มแน่น ฉือหว่านสัมผัสได้ถึงสายตาของเขา จึงเงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาลึกเย็นชาของชายหนุ่ม เขากำลังมองเธอด้วยสายตาเย็นชา มองอะไร? ฉือหว่านนึกถึงข้อความ WeChat ที่ส่งผิดเมื่อคืนก่อน ตอนนั้นเธอแทบอยากมุดแผ่นดินหนี ตอนนี้เธอกลับทำเพียงเบือนสายตาออกไปอย่างเรียบเฉย ผู้จัดการรีสอร์ตยิ้มกล่าว "ประธานฮั่ว คุณชายลู่ ห้องหนึ่งคือเพรสซิเดนท์วิวทะเลห้องวิมาน อีกห้องคือห้องปฐพี พวกคุณต้องการแบ่งกันอย่างไร?" ฉือเจียวได้ยินมาว่าห้องวิมานมีวิวดีที่สุด เธอยิ้มอย่างพอใจ "ฉันจะเอาห้องวิมาน ฉือหว่าน พวกเธอพักห้องปฐพีนะ?" ฉือหว่านเห็นรอยยิ้มถือดีของฉือเจียว เธอคลี่ยิ้มบาง "ฉือเจียว ห้องปฐพีให้คุณกับประธานฮั่ว ส่วนฉันกับหนานเฉิงจะพักห้องวิมาน" อะไรนะ? สีหน้าฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที ฉือหว่านกล้าแย่งห้องวิมานของ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 171
ฮั่วซือหานขับรถสปอร์ตเข้ามากดดันฉือหว่าน พยายามบีบให้เธอถอยหนี แต่ฉือหว่านกลับพุ่งเข้าสู่ความท้าทาย ด้านขวาของรถเธอเสียดสีกับกำแพงจนเกิดประกายไฟเป็นทางยาว ทั้งคันพลิกไถลไปข้างหน้าแล้วไล่ตามฮั่วซือหานไปอย่างรวดเร็ว ฝีมือการแข่งรถของเธอเหนือความคาดหมาย จนทำให้คนต้องตกตะลึง ฮั่วซือหานเหลือบมองฉือหว่าน สายลมพัดผ่าน ปล่อยให้เรือนผมดำยาวสลวยของเธอโบกสะบัดในอากาศ บางส่วนพันเกี่ยวกับแก้มขาวผ่องและลำคอระหงของเธอ งดงามจนยากจะละสายตา เธอสวมแว่นกันแดด มองเขาอย่างใจเย็น ก่อนจะชูนิ้วกลางให้ uck! ฮั่วซือหานหัวเราะต่ำในลำคอโดยไม่ใส่ใจ ท่าทางของเธอในตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกคันยุบยิบในใจ คันจนแทบทนไม่ไหว ในความทรงจำของเขา ฉือหว่านเป็นเพียงเด็กสาวบ้านนอกที่คอยวนเวียนอยู่รอบตัวเขาและก่อเรื่องวุ่นวายอยู่เสมอ แต่บางครั้ง เธอกลับฉลาดหลักแหลมยามเผชิญหน้ากับเหล่าคนชั่ว เด็ดขาดไร้ปรานีเมื่อเล่นเกมกับเขา และตอนนี้ เธอเปี่ยมไปด้วยความกล้าแกร่งและเจิดจรัสในสนามแข่งรถ เขาไม่แน่ใจเลยว่า ตัวตนไหนกันแน่คือฉือหว่านที่แท้จริง เธอเป็นเหมือนปริศนาที่น่าค้นหา เมื่อเขาเริ่มรุกกดดัน เธอก็โต้กล
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 172
ลู่หนานเฉิงหัวเราะ "ที่แท้ตัวช่วยของหวานหว่านก็คือฉือเจียวนี่เอง" ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว "ตัวช่วยอะไร?" "เมื่อกี้นายกับหวานหว่านแข่งกันสูสี หวานหว่านบอกว่าฉือเจียวมีปัญหาเรื่องหัวใจ ต่อให้นายขับเก่งแค่ไหน ก็คงพาเธอไปด้วยไม่ได้อยู่ดี ฉือเจียวต้องช่วยให้เธอชนะอยู่แล้ว" เธอพูดแบบนั้นจริงๆ เหรอ? ฮั่วซือหานมองตามแผ่นหลังของฉือหว่านที่เดินห่างออกไป ริมฝีปากบางของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย ลู่หนานเฉิงใช้ไหล่กระแทกฮั่วซือหานเบาๆ "เธอน่าสนใจใช่ไหม?" ฮั่วซือหานเลิกคิ้วคมสันขึ้น แต่ไม่ตอบอะไร ฉือเจียวที่ถูกเมินสนิท "…" พวกนายเห็นฉันเป็นอากาศไปแล้วสินะ?! …ฉือหว่านกับลู่หนานเฉิงเข้าพักในห้องวิมานที่มีวิวทะเล ส่วนฉือเจียวกับฮั่วซือหานพักที่ห้องวิวทะเลห้องปฐพี ซูเสี่ยวฝูและฮั่วเสวียนก็มาด้วย รีสอร์ตแห่งนี้มีน้ำพุร้อนชื่อดัง ต่างก็ตั้งใจจะมาแช่น้ำพุร้อนในคืนนี้ ซูเสี่ยวฝูคว้ามือฉือหว่าน "หวานหว่าน ไปซื้อบิกินี่กันเถอะ!" ทั้งสองเดินมาถึงแผนกขายบิกินี่ ที่นี่มีชุดว่ายน้ำหลากหลายรูปแบบจนดูละลานตา ซูเสี่ยวฝูพูดอย่างตื่นเต้น "หวานหว่าน เธอหุ่นดีมาก เราต้องเลือกบิกินี่สวยๆ ให้เธออ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 173
ตอนแรกแข่งรถกัน ตอนนี้กลายเป็นการแข่งเงินแทนแล้ว ในเรื่องเงิน ฮั่วซือหาน ผู้ที่เป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิง คงไม่เคยรู้จักคำว่าแพ้ ฉือเจียวมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความออดอ้อน อ้อนให้เขาซื้อให้ ฮั่วซือหานเหลือบมองฉือเจียว ก่อนจะหันไปมองฉือหว่าน ฉือหว่านก็จ้องเขาอยู่เช่นกัน ดวงตาใสราวกระจกจับจ้องมายังเขา ฉือเจียวยังไม่หยุด เธอกระตุกแขนเขาเบาๆ ออดอ้อนเสียงหวาน "ซือหาน~ ซื้อให้ฉันนะ ฉันอยากได้~" ฮั่วซือหานหันไปบอกเจ้าของร้าน "ฉันให้สองเท่า" เขายอมจ่ายสองเท่าเพื่อซื้อให้ฉือเจียว ฉือเจียวเงยคางขึ้นอย่างภาคภูมิ มองฉือหว่านด้วยแววตาเย้ยหยัน ราวกับจะบอกว่า เห็นไหม? ซือหานซื้อให้ฉันแล้ว ลู่หนานเฉิงเอ่ยขึ้นทันที "ซือหาน แบบนี้ไม่สนุกเลย เจ้าของร้าน ฉันให้สามเท่า" ลู่หนานเฉิงยอมจ่ายสามเท่าเพื่อซื้อให้ฉือหว่าน ฉือหว่านหันไปมองลู่หนานเฉิง "คุณชายลู่ ช่างเถอะ…" "ช่างมันไม่ได้ ฉันอยากซื้อให้เธอใส่ให้ฉันดู" ลู่หนานเฉิงยิ้ม คิ้วเข้มของฮั่วซือหานขมวดเล็กน้อย "ฉันให้สี่เท่า" ลู่หนานเฉิง "ฉันให้ห้าเท่า" ตอนนี้กลายเป็นการแข่งขันของชายสองคนแทนแล้ว
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 174
ฉือเจียวลงแช่ในบ่อน้ำพุร้อน เดินตรงไปหาฮั่วซือหาน "ซือหาน ฉันดูดีไหม?" ฮั่วซือหานมองเธอ แต่ยังไม่ทันได้ตอบ ซูเสี่ยวฝูก็ลากฉือหว่านเข้ามาแล้ว ซูเสี่ยวฝูลงไปในบ่อ "หวานหว่าน รีบลงมาเร็ว" ฮั่วซือหานเงยหน้ามองฉือหว่าน เธอเปลี่ยนเป็นบิกินี่เรียบร้อยแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายใจนัก จึงสวมเสื้อคลุมอาบน้ำทับไว้ ฉือเจียวเย้ยหยันทันที "ฉือหว่าน เธอคลุมเสื้อทำไม หรือว่าไม่มั่นใจในรูปร่างของตัวเอง?" ฮั่วเสวียนก็ร่วมสมทบ มองเธอด้วยสายตาขบขัน "หวานหว่าน ดูสิ ทุกคนกำลังบอกให้เธอถอดเสื้อคลุมออก" ซูเสี่ยวฝูพูดพลางยื่นมือไปดึงเสื้อคลุมของฉือหว่านออก อ๊ะ!ฉือหว่านร้องตกใจเล็กน้อย และทันใดนั้น ร่างของเธอก็เผยออกสู่สายตาทุกคน ฉือหว่านสวมบิกินี่สีแดงอมชมพู ผิวของเธอขาวราวกับหยกขาวเนียนละเอียด ซึ่งต่างจากฉือเจียวที่ต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อบำรุงผิวให้ขาว รูปร่างของฉือหว่านดีมากเกินไปแล้ว เอวบางของเธอราวกับแจกันเครื่องเคลือบ ด้านบนอวบอิ่ม อ่อนโยนเย้ายวน ส่วนด้านล่างสะโพกกระชับ ขาเรียวยาวสมส่วน บิกินี่สีแดงอมชมพูที่เธอเลือกโดยไม่ตั้งใจ กลับขับให้เธอดูมีเสน่ห์น่าหลงใหลมากขึ้น
บทล่าสุด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 372
…………ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เย่ฮวนเอ่อร์หยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาเธอหันหลัง กำลังสวมชุดชั้นในอยู่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะดังขึ้นที่ประตูมีคนมาเคาะประตูหวานหว่านมาเร็วจัง?เย่ฮวนเอ่อร์ “เข้ามาได้เลย”ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าถูกเปิดออกมีคนเดินเข้ามาไม่ใช่ฉือหว่าน แต่คือเฉินจิ้นเฉินจิ้นมาถึงแล้วพอเขาเดินเข้ามาก็เห็นเย่ฮวนเอ่อร์กำลังเปลี่ยนเสื้อข้างล่างยังสวมกระโปรงยูนิฟอร์มส่วนด้านบนเธอสวมบราใหม่สองมือเรียวขาวกำลังไขว้หลังพยายามติดตะขอบราเฉินจิ้นชะงักไป เขาเคาะประตูแล้วนะ แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพแบบนี้ผิวของเด็กผู้หญิงขาวเนียนจนแสบตาโครงร่างบอบบาง ผมยาวสีดำขลับไหลลงมาสลวยพันอยู่กับต้นแขนของเธอแผ่นหลังของเธอสวยมากเนื้อเนียนละเอียดกับเอวคอดบางเส้นโค้งรูปตัว S เด่นชัดเตะตาเฉินจิ้นชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็เบือนสายตาหนีเขาหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปแต่เสียงนุ่มนวลของเด็กสาวก็ดังขึ้น “ตะขอบราด้านหลังฉันติดไม่ได้ ช่วยฉันหน่อยสิ”เด็กสาวถอยหลังไม่กี่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “ตรงนี้ ติดไม่เข้าเลย”เฉินจิ้นยังคงยืนนิ่งเด็กสาวเริ่มร้อนรน “ช่วยหน่อยเถอะ มือฉันเจ็บแถมตัวก็ปวดไปหมด ซี้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 371
ไม่นานก็มีนักศึกษาคนอื่นแห่กันเข้ามาดู “แย่แล้ว ตรงนี้มีคนตีกัน!”หวังจื่อเหยาได้ยินเข้าก็เริ่มกลัวขึ้นมา เพราะการตีกันในโรงเรียนถือเป็นเรื่องร้ายแรงอาจถูกบันทึกความผิดทางวินัยได้ ที่สำคัญคือ เธอโดนต่อยจนเจ็บแทบขาดใจ ฮือๆทั้งเหตุการณ์หวังจื่อเหยาโดนเย่ฮวนเอ่อร์กดอยู่กับพื้นและซัดไม่ยั้ง แม้เพื่อนๆ จะรุมเย่ฮวนเอ่อร์แต่มันก็ไม่อาจหยุดยั้งเธอได้เลย หวังจื่อเหยารู้สึกเหมือนตัวเองโดนไฟเผาไปทั้งตัวหวังจื่อเหยาดันเย่ฮวนเอ่อร์ออก “เย่ฮวนเอ่อร์ รอดูเถอะฉันจะไปเรียกคนมา!”พูดจบหวังจื่อเหยาก็พาเพื่อนสาววิ่งหนีไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ก็มีแผลอยู่เหมือนกันเสื้อผ้าของเธอก็ถูกดึงจนขาด เธอเก็บกระเป๋าขึ้นจากพื้นแล้วเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จำเป็นต้องเปลี่ยนชุด ไม่งั้นออกไปข้างนอกไม่ได้แน่เธอไม่รู้สึกเสียใจเลยที่ตบกับหวังจื่อเหยา กับคนปากเสีย เธอไม่มีวันยอมให้อภัยหวังจื่อเหยาไปเรียกคน เธอก็รออยู่ตรงนี้แหละเย่ฮวนเอ่อร์ถอดเสื้อออกแต่พอขยับตัวก็เจ็บจนต้องร้อง “ซี้ด” รอยข่วนแดงๆ เต็มแผ่นหลังตอนชกต่อยกันไม่รู้สึกตอนนี้เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดในขณะนั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเย่ฮวนเอ่อร์
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 370
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูด “พ่อของเฉินจิ้นเป็นพ่อค้ายาใช่ไหม?”หวังจื่อเหยาพยักหน้า “ใช่ เฉินจิ้นเป็นลูกของพ่อค้ายาแถมแม่ของเขาก็ตาบอด น้องสาวกำลังเรียนมัธยมต้น ฐานะครอบครัวแย่มาก แต่บ้านพ่อค้ายา แม่ตาบอด น้องสาวยังเรียนหนังสือและเขาที่แหลกสลายมันกลับทำให้ฉันอยากท้าทายเขายิ่งขึ้น ฮ่าๆ!”หวังจื่อเหยากับกลุ่มเพื่อนหญิงหัวเราะเสียงดังหัวเราะจนตัวสั่น พวกเธอหัวเราะเยาะครอบครัวของเฉินจิ้นเย่ฮวนเอ่อร์เริ่มไม่พอใจเธอเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำดวงตากลมโตสวยสดใสจ้องมองไปยังกลุ่มของหวังจื่อเหยา “พวกเธอหัวเราะพอหรือยัง?”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ ทำให้หวังจื่อเหยากับพวกถึงกับชะงักหวังจื่อเหยาหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ และจำได้ทันที “นี่ไม่ใช่เย่ฮวนเอ่อร์ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้เหรอ เรื่องที่เราพูดมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยล่ะ!”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “พวกเธอไม่ควรเอาความทุกข์ของคนอื่นมาล้อเล่น ความลำบากของคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่ควรถูกเอามาขำ!”เธอเคยไปที่บ้านของเฉินจิ้น เป็นบ้านที่อบอุ่น แม่กับน้องสาวของเฉินจิ้นเป็นคนใจดีและอ่อนโยนแม้สภาพแวดล้อมจะมืดทึบและชื้นแฉะ เฉินจิ้นเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะ คืนวันนั้นชายเมามายคนหนึ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 369
ฮั่วซือหานพูดว่า ฉือหว่าน ตอบมา!ฉือหว่านถึงกับหัวเราะออกมาเขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน? เจ้านายของเธอหรือไง? เธอจะต้องฟังเขาด้วยเหรอ?ฉือหว่านเมินเขาอีกครั้งเซียวอี้ที่นั่งขับอยู่หัวเราะ “หวานหว่าน แม้ว่าเธอกับประธานฮั่วจะหย่ากันแล้ว แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าพวกเธอยังไม่ได้ตัดกันจริงๆ เลย ประธานฮั่วเขายังคิดอะไรกับเธออยู่ใช่ไหม?”ฉือหว่าน “ไม่รู้สิ”เซียวอี้ “ตอนอยู่ที่เคาน์เตอร์ฉันโอบเธอไว้ สายตาของประธานฮั่วแทบจะอยากหั่นแขนฉันทิ้ง ยัยหนู การสวมบทแฟนเธอนี่มันงานเสี่ยงสูงจริงๆ นะ”ฉือหว่านหันไปมองเซียวอี้ “งั้นพี่จะไม่เล่นบทนี้แล้วใช่ไหม ถ้าไม่ ฉันจะไปขอรุ่นพี่ใหญ่หรือรุ่นพี่รองแทน”“อย่าเลย! เพื่อเธอน่ะ พี่ยอม แม้จะลุยไฟก็ไม่หวั่น!”ทั้งสองคนพูดเล่นกันอย่างอารมณ์ดี ในที่สุดก็ถึงมหาวิทยาลัย C ฉือหว่านไปถึงหอพัก เย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่กลับมาฉือหว่านก็เลยนั่งรอเธออยู่ที่นั่นที่จริงแล้ว สิ่งที่ฉือหว่านเดาก็ถูก ตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์กำลังไปหาเฉินจิ้นเธอมาถึงห้องเรียนของเฉินจิ้น ยังไม่ทันเรียกก็มีนักศึกษาชายสองคนรีบวิ่งเข้ามาทัก “คุณเย่คนสวย สวัสดีครับ!”เย่ฮวนเอ่อร์แปลกใจ “พวกคุณรู้จักฉันด้วย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 368
ฉือเหว่ยเย่และหนีหงต่างก็พอใจมากกับเทพ C ว่าที่ลูกเขยคนนี้แต่สีหน้าของฉือถังกลับไม่สู้ดีเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเทพ C ทันทีปลายสายรับสายแล้วฉือถังก็ตื่นเต้นพูดออกไป “ฮัลโหล เทพ C!”แต่เสียงที่ได้ยินกลับเป็นเสียงผู้หญิงแบบหุ่นยนต์เย็นชา “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”หมายเลขใช้ไม่ได้!?หัวใจของฉือถังสะดุดวูบ เธอกดโทรอีกครั้งแต่ก็ยังเป็นเสียงเดิม “ขออภัย หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”ฉือถังรีบเปิดวีแชท พิมพ์ข้อความส่งไปหาเทพ Cแต่ข้อความไม่สามารถส่งได้ขึ้นเป็นเครื่องหมายตกใจสีแดงเทพ C บล็อกเธอแล้วเบอร์กลายเป็นเบอร์ว่าง วีแชทโดนบล็อก ผู้ชายที่เมื่อวานยังพูดจาหวานหูกับเธอ วันนี้กลับหายตัวไปเหมือนไม่เคยมีตัวตนมาก่อนไม่สามารถติดต่อได้เลยเพล้งโทรศัพท์ในมือของฉือถังตกกระแทกพรมตัวเธอเองเหมือนลูกบอลที่ถูกปล่อยลมทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทันที“ถังถัง เป็นอะไรไปลูก?”“ถังถัง ทำไมมานั่งบนพื้นล่ะ ลุกขึ้นเร็ว”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงรีบเข้ามาดึงเธอ ถึงได้พบว่าตัวของฉือถังเย็นเฉียบแขนขาก็ยังสั่นไม่หยุดฉือถังกำลังตัวสั่น…………ฉือหว่านกับเซียวอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 367
เทพ C เป็นผู้หญิง?คุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังถึงกับชะงัก สีหน้าทั้งคู่เปลี่ยนทันที “คุณชายสามเซียว คุณพูดอะไรน่ะ? เทพ C จะเป็นผู้หญิงได้ยังไงเขากำลังคบกับฉันอยู่ เขาเป็นผู้ชายนะ!”เซียวอี้ยกคิ้วเล็กน้อย “ผมรู้จักกับเทพ C แถมยังสนิทกันด้วย ผมบอกว่าเธอเป็นผู้หญิง ก็แปลว่าเธอเป็นผู้หญิง”ฉือถังถึงกับยืนตัวแข็งไปเธอส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา “เป็นไปไม่ได้! คุณชายสามเซียว คุณต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ!”คุณนายใหญ่ฉือก็ไม่ยอมเชื่อเช่นกัน “คุณชายสามเซียว แม้ว่าตอนนี้คุณจะเป็นแฟนของฉือหว่าน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องล้อเล่นกันแบบนี้นี่?”สองคนนี้ไม่ยอมเชื่อเซียวอี้จึงได้แต่ยักไหล่ “เทพ C เป็นผู้หญิงจริงๆ คุณจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ หวานหว่าน เราไปกันเถอะ”“อืม”เซียวอี้พาฉือหว่านจากไปคุณนายใหญ่ฉือกับฉือถังยืนแข็งอยู่กับที่คุณนายใหญ่ฉือรีบจับแขนฉือถัง “ถังถัง ทำไมคุณชายสามเซียวถึงพูดว่าเทพ C เป็นผู้หญิงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ตอนนั้นฉือเจียวเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือเจียวรีบเข้ามาร่วมวง สีหน้าของทุกคนตึงเครียด “ฉือถังคนที่เธอกำลังคบอยู่คือเทพ C จริงๆ เหรอ แน่ใจใช่ไหมว่าไม่ผิดคน?” “ถัง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 366
ฉือเจียวก็เรียกความมั่นใจกลับคืนมาได้อีกครั้ง เธอหันไปมองฉือหว่านด้วยแววตาท้าทาย จากนั้นก็เข้าไปในห้องลองเสื้อไม่นานฉือเจียวก็เดินออกมา หลี่หลันกับฉือถังต่างก็ชมเปาะ “เจียวเจียว สวยมากเลย”ฉือเจียวใส่เดรสลูกไม้ ก็ดูสวยไม่เบา แต่สีหน้าเธอกลับดูแปลกๆ เพราะรู้สึกว่าเอวรัดแน่นเกินไปตอนอยู่ในห้องลองเสื้อ เธอต้องกลั้นหายใจสุดตัว ถึงจะรูดซิปตรงเอวขึ้นมาได้ฉือเจียวหมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉันสวยไหม?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้พูดอะไรหลี่หลันรีบชม “เจียวเจียวของเราสวยแน่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะได้เป็นนักเต้นบัลเลต์ตำแหน่งลีดเดอร์เหรอ สวยชนะพวกแม่บ้านไปหลายช่วงตัวเลย”คำพูดของหลี่หลันยังไม่ทันจบก็มีเสียง “ฉีก” ดังขึ้นเป็นเสียงผ้าขาดเท่านั้นแหละเดรสลูกไม้ของฉือเจียวขาดตรงช่วงเอวเลยทีเดียวหลี่หลัน “……”ฉือเจียว “อ๊าย!” ร้องเสียงหลงรีบยกมือขึ้นปิดตรงเอวทันทีชุดของเธอขาด!ทำไมเรื่องน่าอายแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับเธอด้วย?แถมยังอยู่ต่อหน้าฮั่วซือหานกับฉือหว่านอีกพนักงานขายพูดอย่างลำบากใจ “เดรสตัวนี้ไม่ใช่ไซส์ของคุณลูกค้านะคะ คุณลูกค้าควรใส่ไซส์ใหญ่กว่านี้”ที่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 365
ฉือเจียวขอเดรสที่ฉือหว่านใส่อยู่จากฮั่วซือหานความทะเยอทะยานในการเอาชนะของผู้หญิงคนนี้มันร้ายกาจ เธอไม่ยอมแพ้ให้ฉือหว่าน ได้แต่มองเห็นฉือหว่านโดดเด่นกว่าไม่ได้เพราะแบบนั้น เธอถึงต้องได้เดรสตัวนี้ที่จริงก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ตอนที่พวกเธอไปแช่น้ำพุร้อนกัน ฉือเจียวก็เคยแย่งเสื้อผ้ากับฉือหว่านมาแล้วฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่านในตอนนั้นเองเซียวอี้เอื้อมแขนมาโอบเอวบางของฉือหว่านไว้ เขายิ้มที่มุมปาก “ประธานฮั่ว ทุกอย่างต้องมีลำดับก่อนหลัง นี่คือกฎไม่ใช่เหรอครับ?”สายตาของฮั่วซือหานจ้องไปที่มือของเซียวอี้ เมื่อกี้แค่เห็นเซียวอี้โอบไหล่ฉือหว่านเขายังรู้สึกขัดตาตอนนี้ถึงขั้นโอบเอว ในดวงตาเย็นเฉียบของเขามีประกายเย็นชาปรากฏขึ้นฉือเจียวออดอ้อน “ซือหาน ตอนนี้คุณชายสามเซียวกลายเป็นแฟนของฉือหว่านแล้ว ฉือหว่านเลยได้ใจไปใหญ่ แต่คุณคือแฟนของฉันนะ คุณจะปล่อยให้ฉันแพ้ฉือหว่านไม่ได้หรอกใช่ไหม?”ฮั่วซือหานขบเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็หันไปมองเซียวอี้ “คุณชายสามเซียว กฎของโลกนี้ล้วนถูกมนุษย์เขียนขึ้น ใครมีอำนาจมากกว่าก็มีสิทธิ์เขียนกฎ”เซียวอี้ “งั้นประธานฮั่วหมายความว่า?”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน “ฉือ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 364
ฉือเจียว ฉือถัง และหลี่หลันก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าด้วยเช่นกันฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ตอนนี้คุณเชื่อฉันแล้วใช่ไหม?”ในดวงตาใสกระจ่างของเธอเปล่งประกายแววเฉลียวฉลาดตอนนี้เธอยังถูกเซียวอี้โอบอยู่ในอ้อมแขนสีหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานมืดดำเหมือนจะมีน้ำหยดออกมาผู้หญิงคนนี้มันนางมารชัดๆถึงขนาดทำให้คุณชายสามเซียวหลงจนหัวปักหัวปำ เธอมันร้ายจริงๆ!“หวานหว่าน ฉันพาเธอมาเลือกเสื้อผ้านะ ดูสิ มีชุดไหนที่เธอชอบบ้าง?”พนักงานขายรีบยื่นเดรสลูกไม้ตัวนั้นให้ “ชุดนี้เหมาะกับคุณลูกค้ามากเลยค่ะ”ฉือหว่านพยักหน้า “ฉันอยากลองดู”“ไปลองสิ”ฉือหว่านถือเดรสลูกไม้เดินเข้าไปในห้องลองชุดฉือเจียวรู้สึกว่าความอารมณ์ดีของวันนี้พังพินาศหมด เธอยื่นมือไปดึงแขนฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณดูสิฉันบอกแล้วว่าฉือหว่านไม่น่าไว้ใจ เธอกล้าถึงขนาดไปคบกับคุณชายสามเซียว แถมคุณชายสามยังดูเหมือนจะหลงเธอมากด้วย คงโดนเธอทำให้เคลิ้มไปแล้วแน่ๆ!”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไรในตอนนั้นเอง เซียวอี้เดินเข้ามา “ประธานฮั่ว ยังไงคุณก็เป็นอดีตสามีของหวานหว่าน ช่วงที่ผ่านมา ขอบคุณที่ดูแลเธอนะครับ แต่นับจากนี้ไปไม่ต้องลำ
