วิลเลียมรวบรวมสติได้หลังจากมึนงงไปสักพักก่อนจะกล่าวกับแดร์ริล “แดร์ริล นายจะมาตะคอกใส่ฉันทำไม? ฉันขอบอกอะไรนายอย่าง นี่มันเป็นเรื่องของตระกูลลินดัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนาย”วิลเลียมกระวนกระวายใจเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น เขาคงจะไม่แยแสที่จะมองแดร์ริลด้วยซ้ำถ้าหากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในอดีต แต่ตอนนี้แดร์ริลเป็นถึงประมุขสำนักประตูสุราลัยและเป็นวีรบุรุษที่ช่วยทั้งทวีปจักรวาลโลกให้พ้นภัย แดร์ริลกลายเป็นคนที่น่ายกย่อง และสถานะทางสังคมของเขาก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วแต่วิลเลียมก็ไม่ได้ขวัญอ่อนเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนั้น แม้ว่าบารมีในยุทธภพของแดร์ริลจะสูงส่ง แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่มย่ามเรื่องของตระกูลคนอื่น ท้ายที่สุดแล้วแดร์ริลก็ไม่ได้มีสายสัมพันธ์อะไรกับตระกูลลินดันแล้ว‘อะไร? เขาคือแดร์ริล ดาร์บี้งั้นเหรอ?’ นายหน้าอสังหาริมทรัพย์สองสามคนถึงกับอ้ำอึ้งใครบ้างในจักรวาลโลกที่จะไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของแดร์ริล? ชื่อของเขาดังกระฉ่อนเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางแดร์ริลกำหมัดแน่น และแสดงสีหน้าไร้อารมณ์ “ฉันจะบอกแกอีกครั้ง ไสหัวออกไป!”แดร์ริลนั้นอารมณ์เสียมากพออยู่แล้วที่ลิลี่ไม่ยอมเปิดประต
ที่คฤหาสน์ตระกูลลินดันในตอนบ่ายคุณย่าลินดันนั่งอยู่บนเก้าอี้ประธานโดยมีสมาชิกในตระกูลกว่าร้อยคนที่ยืนเรียงรายอยู่ตรงหน้าเธอรอยยิ้มที่เบิกบานก็ถูกฉาบไว้บนใบหน้าของพวกเขาทุกคนเมื่อวานนี้ ลิลี่โอนเงิน 100 ล้านเข้าบัญชีของตระกูล ซึ่งช่วยแก้ไขวิกฤตทางการเงินของตระกูลได้เป็นที่เรียบร้อยแต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ คุณย่าลินดันได้จับตาดูโครงการอื่น ๆ ไว้ ซึ่งมีขนาดไม่ใหญ่เกินไป แต่จำเป็นต้องการเงินลงทุนอย่างน้อย 10 ถึง 20 ล้าน ฉะนั้นวิลเลียมจึงพานายหน้าสองสามคนไปเซ้าซี้ให้ลิลี่ขายคฤหาสน์ของเธอพวกเขาสามารถลงทุนในโครงการนี้ได้ตราบใดที่พวกเขาได้รับเงินจากการขายคฤหาสน์! มันจะเป็นประโยชน์สำหรับครอบครัวของพวกเขา!ส่วนลิลี่ก็ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรต่อให้พวกเธอจะไม่มีบ้านอยู่ก็ตามในขณะนั้น ตระกูลลินดันทั้งหมดรวมทั้งคุณย่าลินดันกำลังรอฟังข่าวดีจากวิลเลียม“คุณย่า!”ในขณะนั้นเอง เสียงครวญครางก็ดังขึ้นมาจากทางเข้า ตามด้วยวิลเลียมที่เดินเข้ามาใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาแดงฉานพร้อมกับเบ้าตาที่ฟกช้ำดำเขียว ดูน่าสงสาร“วิลเลียม เกิดอะไรขึ้นกับหน้านาย” คุณย่าลินดันตกตะลึงและลุกขึ้นอย่างรวดเร็วคนที่ยืนอยู่ร
ทันใดนั้น ทั้งห้องโถงก็เงียบสงัดพร้อมกับสายตาของตระกูลลินดันทุกคนจับจ้องไปที่แดร์ริลด้วยสีหน้าที่สับสนผสมกับความกลัวในเวลาเดียวกัน พวกเขายังสัมผัสได้ถึงรัศมีอันทรงพลังที่ปะทุออกมาจากตัวของแดร์ริล ทำให้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาพวกเขารู้สึกได้ทันทีว่าแดร์ริลที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่เหมือนเดิมกับปีก่อน ๆ คนที่เขาเคยเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อและสามารถดูถูกดูแคลนได้ตลอดเวลา“แดร์ริล!” ทันใดนั้น คุณย่าลินดันก็เป็นคนแรกที่รวบรวมสติได้ และกล่าวกับแดร์ริลอย่างเย็นชา “นายมาทำอะไรที่นี่?”คุณย่าลินดันเป็นผู้อาวุโส ประสบการณ์ชีวิตของเธอไม่อาจจะเอามาเทียบกับคนรุ่นหลังได้ เธอยังคงรักษากิริยามารยาทอย่างสำรวมในฐานะที่เธอเป็นหัวหน้าตระกูลได้ แม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับคนที่ทรงพลังอย่างแดร์ริลแดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และไม่เสียเวลาที่จะกล่าวเรื่องไร้สาระ เขาหันไปจ้องคุณย่าลินดันและเริ่มแถลง “ผมจะเข้าประเด็นเลย เอาเงินร้อยล้านของลิลี่ไปคืนให้ครบอย่าให้ขาดแม้แต่เพนนี่เดียว! ไม่อย่างนั้น...!”เมื่อเขากล่าวมาถึงตรงนี้ แดร์ริลก็ชะงักไปสักพักก่อนจะกรอกตามองไปรอบ ๆ และกล่าวต่อ “ไม่อย่างนั้น ผมจะทำให้ชื่อของตระ
”พวกเราไม่ได้รังแกลิลี่” คุณย่าลินดันกล่าวตอบเสียงแข็งแดร์ริลจ้องไปที่คุณย่าลินดันและกล่าว “หึ หึ... คุณย่าลินดัน ผมเคยนับถือคุณมาก ที่คุณคอยสนับสนุนจุนเจือคนทั้งตระกูลในวัยชราแบบนี้ แต่คุณจะมาพูดจาสั่ว ๆ ว่าไม่ได้รังแกภรรยาของผม คุณไม่ปวดใจบ้างเหรอที่พูดแบบนั้น? ผมขอถามคุณหน่อย คุณเคยให้ลิลี่ได้มีช่วงเวลาแห่งความสุขสบายบ้างไหม? ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกคุณทำทั้งหมดมันคือการกลั่นแกล้งให้เธอต้องตกระกำลำบาก! และตอนนี้คุณยังไม่สนใยดีกับหลานสาวของตัวเองเพียงเพราะผลประโยชน์ของตระกูล! ผมมองไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องมีตระกูลแบบนี้!”คุณย่าลินดันใช้ไม้เท้าประคองตัวเองก้าวเดินมาสองก้าวก่อนเธอจะกล่าวช้า ๆ “ฉันยังคงยืนยันคำเดิม ฉันไม่อยากให้นายมายุ่มย่ามเรื่องของตระกูลลินดัน! หัวหน้าพันธมิตรจะมาบีบบังคับกันง่าย ๆ แบบนี้ได้งั้นเหรอ?”“หึ หึ” แดร์ริลหัวเราะด้วยความโมโหและจ้องหน้าคุณย่าลินดัน “คุณคิดว่าผมไม่สามารถจะใช้บารมีอะไรจากตำแหน่งหน้าที่ของตัวเองจัดการกับตระกูลลินดันได้ใช่ไหม? ก็จริงอยู่ แต่ผมมีเป็นล้านวิถีทางที่จะทำให้ตระกูลลินดันสูญหายไปจากเมืองต่งไห่! ผมจะทำให้ตระกูลลินดันล้มละลายภาย
มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งหัวซุกหัวซุนเข้ามาในขณะนั้น เขาคือผู้ช่วยประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลินดัน!"เกิดอะไรขึ้น?" คุณย่าลินดันติติง "มีเรื่องอะไร? ค่อย ๆ พูด อย่าเสียมารยาท”ผู้ช่วยประธานแทบจะร้องไห้ในตอนที่เขาเดินเข้าไปใกล้อย่างรวดเร็ว และกล่าว “คุณย่า มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว! เรื่องใหญ่มาก! ตอนนี้พี่น้องแบรดอนและแอ๊บบี้ส่งคนสองสามร้อยคนมาล้อมบริษัทเรา!”“อะไร?!” คุณย่าลินดันอกสั่นขวัญหนี ตลอดเวลาที่ผ่านมาตระกูลลินดันจ่ายค่าคุ้มครองรายเดือนให้กับพี่น้องแบรนดอนและแอ๊บบี้ เนื่องจากพวกเขาทั้งคู่เป็นผู้ปกครองวงการใต้ดินในเมืองตงไห่! ไม่มีตระกูลไหนในเมืองตงไห่ที่จะกล้าขัดใจพี่น้องคู่นั้น แต่กระนั้น ตระกูลลินดันก็ไม่เคยทำอะไรให้พวกเขาขุ่นเคืองเลย...คุณย่าลินดันกำลังจะกล่าวตอบขณะที่ผู้ช่วยประธานปาดเหงื่อที่ไหลพรากออกและกล่าวต่อ “คุณย่า ไม่ใช่แค่นั้น! ในตอนนี้โรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล ก็ได้ออกแถลงการณ์ว่าพวกเขาจะไม่มีวันรับแขกจากตระกูลลินดันทุกโรงแรมในเมืองตงไห่! โรงแรมเป็นพัน ๆ แห่งก็ได้รับอิทธิพลจากโรงแรมโอเรียนทอล เพิร์ล และได้ออกแถงการณ์ร่วมด้วยว่าพวกเขาจะไม่รับแขกที่มาเข้าพักในนามตระก
สายตาของสมาชิกตระกูลลินดันทุกคนจับจ้องไปที่แดริลในขณะนั้น พวกเขารู้สึกว่าชายที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขาเป็นเหมือนภูเขาลูกใหญ่ที่พวกเขาเอาชนะไม่ได้!ยักษ์ใหญ่ในวงการธุรกิจอย่างเฟลิกซ์ เบลคลีย์คือคนของแดร์ริลหลังจากนั้นไม่นาน คุณย่าลินดันก็ถอนหายใจยาวและกระแทกไม้เท้าลงกับพื้นอย่างแรง “แดร์ริล แกคิดว่าแกจะล้มตระกูลลินดันได้ง่าย ๆ แบบนั้นเหรอ? ตระกูลลินดันมีธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ เครื่องสำอางค์ และเทคโนโลยีที่ดำเนินกิจการมาเนิ่นนานหลายปี ต่อให้จะไม่มีกิจการพวกนี้ เราก็ยังไปต่อได้! แกลืมไปแล้วใช่ไหมว่ารายได้หลักของตระกูลลินดันมาจากธุรกิจบันเทิง? แกรู้ไหมว่าเราปั้นดาราดังมาเยอะแยะแค่ไหนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา?”เฮือก!สายตาของบรรดาสมาชิกตระกูลลินดันก็ลุกวาวขึ้นมาในทันทีจริงที่ตระกูลลินดันยังมีธุรกิจบันเทิงอยู่! มันไม่ใช่เรื่องยากที่พวกเขาจะผงาดขึ้นมาได้อีกครั้ง! “หึ หึ...” แดร์ริลหัวเราะเยาะและไม่ได้กล่าวตอบอะไรในขณะนั้น โทรศัพท์ของผู้ช่วยประธานก็สั่นแจ้งเตือนว่าได้รับข้อความ เขามองดูข้อความในโทรศัพท์มือถือก่อนที่สีหน้าของเขาจะซีดขาวในทันที!“ฉิบหายหมดแล้ว! พวกเราจบแล้ว! จบเห่...”
คำพูดของแดร์ริลยังคงดังก้องอยู่ในหัวของทุกคน…อีกด้านหนึ่งที่ทวีปเวสต์ริงตัน ในคฤหาสน์องคมนตรีกลางสวนอันสง่างามและเงียบสงบโดน็อก ดิกสัน สวมเสื้อคลุมผ้าซาตินนั่งอยู่ในศาลาจิบน้ำชาขณะชื่นชมสวนหินและสายน้ำที่ไหลธารอยู่ตรงหน้ามีสาวรับใช้สองสามคนยืนเคียงข้างเขาเพื่อคอยปรนนิบัติโดน็อกน่าจะรู้สึกผ่อนคลายเมื่อได้ชื่นชมกับทัศนียภาพของที่นี่ แต่สีหน้าของเขากลับดูเคร่งเครียดเล็กน้อยในฐานะองคมนตรีของทวีปเวสต์ริงตัน เขาได้รับความเคารพอย่างสูงโดยมีเพียงแค่คนเดียวที่อยู่เหนือเขาและอีกหลายพันคนที่อยู่ใต้บัญชา แต่โดน็อกก็ไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อยเขากินไม่ได้นอนไม่หลับตราบใดที่ศัตรูตัวฉกาจของเขาแดร์ริล ดาร์บี้ยังไม่ตาย!“ท่านองคมนตรี”น้ำเสียงนุ่มนวลก็ดังขึ้นมาในขณะนั้น เป็นเสียงของเจ้าสำนักห้ายาพิษลินเซย์ โจนส์ที่กำลังเข้ามาหาเขาตรงทางเดินลินเซย์ สวมชุดเดรสยาวสีแดงซึ่งอวดโฉมเรือนร่างที่คับแน่นของเธอ ลินเซย์ดูเย้ายวนและมีเสน่ห์อย่างน่าพิศวงเธอหัวเราะเบา ๆ ตอนที่ยืนอยู่ตรงหน้าโดน็อก “ท่านองคมนตรี เรียกฉันมาพบเร่งด่วนขนาดนี้ มีเรื่องอะไรให้ฉันรับใช้รึเปล่า?”โดน็อกจ้องหน้าเธอและกล่าวถา
ลิลี่เห็นว่าคุณย่าลินดันดูหดหู่ ลิลี่ไม่ได้เจอหน้าคุณย่าลินดันแค่สองสามวัน แต่ดูเหมือนว่าคุณย่าลินดันจะแก่ชราขึ้นมากด้านหลังของคุณย่าลินดันก็คือวิลเลียมและบรรดาสมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ พวกเขามีสีหน้าเศร้าหมองและไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ท่าทางหยิ่งยโสและท่าทีจอมบงการของพวกเขาก็หายไปอย่างสิ้นเชิง‘เกิดเรื่องอะไรขึ้น?’ ลิลี่ประหลาดใจในขณะนั้น ลิลี่ยังไม่รู้ว่าตระกูลลินดันผู้อนาถานั้นล้มละลายสิ้นเนื้อประดาตัวหมดแล้วตุ้บ!คุณย่าลินดันคุกเข่าลงกับพื้น ในขณะที่ลิลี่กำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิด! ใบหน้าที่แก่ชราของคุณย่าลินดันก็ร้องอ้อนวอนอย่างจริงใจ “ลิลี่ ย่าผิดไปแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย และปล่อยให้เราอยู่รอดด้วยเถอะ ได้โปรด?”ตุ้บ!ในเวลาเดียวกัน วิลเลียมและบรรดาสมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ ก็คุกเข่าลงต่อหน้าลิลี่!“พวกคุณทุกคน...”ลิลี่อกสั่นขวัญหนีและไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร “คุณย่า นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ลุกขึ้นเถอะ... นี่มันเรื่องอะไรกัน?”ภายในใจของลิลี่ คุณย่าลินดันเป็นคนที่เข้มแข็งมาโดยตลอดและไม่เคยเห็นคุณย่าลินดันเศร้าสร้อยหรืออ้อนวอนใครมาก่อนสีหน้าของคุณย่าลินดันเปี่ยมไปด้วยค
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ