บทที่ 76

แต่การหนีไปจะทำให้เธอเป็นตัวตลกของเมลานี ดังนั้นซาแมนธาจึงทนอยู่ด้วยความมุ่งมั่น เธอถึงขนาดคิดว่าจะให้ลูกสาวเธอหย่ากับขยะนี่ทันทีที่กลับบ้าน เธอต้องแน่ใจว่าใบหย่าจะถูกทำขึ้นพรุ่งนี้

ลิลี่คิดว่าเมลานีทำเกินไปหน่อย แต่เมื่อมองไปที่แดร์ริลข้างเธอ เธอก็หมดหนทาง

'ลูกเขยคนอื่นสามารถทำให้แม่ยายประทับใจได้ แต่สามีเธอล่ะ? ลืมไปซะ!' ลิลี่คิด

ในตอนนั้นเอง เมลานีก็หันไปหาแดร์ริลแล้วถามด้วยรอยยิ้ม "แดร์ริล เธอคิดว่าของขวัญที่จิมมี่ให้ฉันเป็นอย่างไรบ้างล่ะ?"

โดยไม่ต้องคิด แดร์ริลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ก็ไม่เลวครับ"

'ก็ไม่เลว? พูดบ้าอะไร เขามีปัญญาซื้อมันได้เหรอ?' เมลานีคิด

ในทันใดนั้น ทุกคนในห้องก็หัวเราะกับตัวเองด้วยสายตาดูถูกบนใบหน้า

'คนพวกนี้เป็นอะไร? การเปรียบเทียบทุกอย่างบนโลกนี้มันสนุกนักรึไง?' แดร์ริลคิด

แดร์ริลทนไม่ได้กับการกลั่นแกล้งของพวกเขาอีกต่อไป ด้วยความช่วยไม่ได้ เขายืนขึ้นแล้วออกจากห้องไป

'ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าขยะนี่อายจนไม่กล้าอยู่ต่อ? เมื่อไม่มีเขา ก็คงไม่มีใครให้กลั่นแกล้งอีก ไม่สนุกเอาซะเลย' พวกเขาคิด

ทั้งเมลานีและจิมมี่ดูจะผิดหวังเมื่อเขาจากไป ซาแมนธาเองก็โล่งใจที่เขาจากไ