ฟลอเรียนเข้าใจในสิ่งที่ภรรยาเขาตั้งใจจะทำทันที เขารีบนำกระจกแปดด้านมาอย่างรวดเร็ว"ที่รัก คุณฉลาดมาก!" เขาชมยูมิในขณะที่ส่งกนะจกให้ยูมิไม่สนใจจะตอบเขา เธอวางกระจกไว้ข้างเตียง แล้วเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อให้ดูเหมือนว่ามีใครเข้ามาทางนั้นเธอกำลังใส่ร้ายแดร์ริลในวันนั้น แดร์ริลนั้นได้พูดเรื่องทฤษฎีฮวงจุ้ยและบอกว่าแอ๊บบี้นั้นสลบเพราะกระจกนี้ แม้ว่ายูมิจะไม่เชื่อ แต่เธอรู้ว่าหลายคนนั้นเชื่อ เช่น รีเบคก้าในเมื่อแดร์ริลรู้เรื่องศาสตร์ฮวงจุ้ยมากนัก เขาก็ต้องรู้วิธีในการทำให้รีเบคก้าสลบเพราะกระจกนี้เช่นกัน เมื่อรีเบคก้าตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมา และเห็นว่าเธอถูกละเมิดพร้อมกับกระจกข้างเตียง เธอต้องเข้าใจโดยธรรมชาติว่าแดร์ริลเป็นคนทำแน่เมื่อการจัดฉากเสร็จสิ้น เธอก็เห็นฟลอเรียนมองไปที่รีเบคก้า"ยังดูไม่พอใจอีกรึไง? ไปสิ!" ยูมิเย้ย จากนั้นเธอก็จากไปฟลอเรียนวิ่งตามเธอไป พร้อมกับหายใจอย่างหนักหน่วง "นี่มันไม่ได้ผลหรอก ถ้าเกิดรีเบคก้าไปโรงพยาบาลแล้วตรวจพบเรื่อง-""คุณคิดว่าคนอื่นจะหน้าด้านเหมือนคุณรึไง? คิดว่าพวกเขาไม่มีชื่อเสียงต้องรักษาเหมือนคุณเหรอ?" เธอขัดมันฟังดูมีเหตุผลสำหรับฟลอเรีย
รอยยิ้มแข็ง ๆ ของซาแมนธาพลันดูอึดอัดและบูดบึ้งอย่างไรก็ตาม ลิลี่ยังคงสงบและมั่นใจ เธอยืนขึ้นแล้วแนะนำแดร์ริล "นี่คือแดร์ริล พวกเราแต่งงานกัน""โอ้… ลูกเขยของซาแมนธานี่เอง เขาดูเป็นคนที่เหมาะสมนะ เขาทำงานที่ไหนเหรอ?" เมลานีกล่าว"ในบริษัท" แดร์ริลตอบอย่างสุขุม เขารู้ว่าเมลานีคิดจะทำอะไร แต่เขาไม่สน"บริษัทอะไร? ตำแหน่งไหนล่ะ?" เมลานีถามด้วยรอยยิ้ม ทำทีเหมือนถามด้วยความเป็นห่วงจริงใจโดยไม่กะพริบตา แดร์ริลตอบ "ก็แค่หนุ่มออฟฟิศทั่วไป"'อ้า! ก็แค่หนุ่มออฟฟิศ!' เมลานีคิดด้วยคำกล่าวนั้น รอยยิ้มเดียดฉันท์ก็ปรากฏบนใบหน้ารอบ ๆ เขา เมื่อเห็นการตอบสนอง เมลานีรู้สึกพอใจ"เป็นหนุ่มออฟฟิศก็ดีแล้ว มันไม่เป็นไรที่เธอทำงานไม่ค่อยดี ลิลี่เองก็น่าทึ่งมากแล้ว มันไม่มีปัญหาอะไรที่เธอจะอาศัยอยู่ที่บ้านเฉย ๆ" เธอกล่าวเสริมการประชดประชันนี้ชัดเจนมาก ใบหน้าของซาแมนธาดำมืดลง'มันเป็นความผิดของแดร์ริล เขาไม่รู้จักตำแหน่งของตัวเองรึไง? เขาคิดว่ามันดีรึไงที่พูดเรื่องนี้ออกมาแล้วทำให้ครอบครัวต้องอับอาย?' ซาแมนธาคิดลิลี่เองก็มีรอยยิ้มที่ไม่เป็นธรรมชาติบนใบหน้า เธอเสียใจที่พาแดร์ริลมาด้วยในทันใดนั้น
"รถผม? อืม...ผมคิดมาเสมอว่ามันก็แค่ยานพาหนะ ผมจึงนำมาแค่รถธรรมดา ก็แค่ Audi R8" แดร์ริลตอบ ภายใต้แรงกดดันจากสายตาผู้คนเขาไม่ผิด รถ Audi R8 นั้นเป็นรถรุ่นเริ่มต้นของรถระดับท๊อปทั่วทั้งโลก แต่มันก็ไม่ใช่แค่รถธรรมดาแน่ ๆว้าว!เสียงฮือฮาดังอีกครั้ง ทุกคนมองเขาอย่างไม่เชื่อราวกับพวกเขาได้ยินผิดในเวลาเดียวกัน ทั้งซาแมนธาและลิลี่แทบสำลักน้ำขา'เขากล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง? เจ้านายเขาให้ยืมรถ แต่เขากลับบอกว่าเป็นของตัวเอง? หมอนี่หน้าด้านชะมัด' ทั้งคู่คิดจิมมี่ตกใจ 'Audi R8? นั่นมันมีราคาตั้งสองล้านบาท! นี่เขาโกหกรึเปล่า?'"โอ้ ซาแมนธา เธอดีกับลูกเขยมากเลยนะ ถึงกับซื้อรถดีแบบนี้ให้เขา" เมลานียิ้ม แต่ก็ซ่อนความตกใจไว้ภายใน เธอต้องการกลั่นแกล้งแดร์ริลและซาแมนธาแน่นอน เธอไม่เชื่อว่าแดร์ริลมีปัญญาซื้อ Audi R8 มันต้องเป็นของขวัญจากซาแมนธา เพื่อทำให้ตัวเธอเองดูดีขึ้น ยังไงก็ตาม แดร์ริลก็แค่คนไร้ประโยชน์ซาแมนธาหน้านิ่ง เธอไม่ตอบสนองยังไงก็ตาม แดร์ริลพูดขึ้นอย่างสุขุม "แม่ยายผมไม่ได้ซื้อรถคันนี้ เจ้านายผมต่างหาก"'ฮ่าฮ่าฮ่า! ตลกชะมัด!' ทุกคนพยายามอย่างมากที่จะไม่หัวเราะ แต่สตรีบางคนทนไม่
แต่การหนีไปจะทำให้เธอเป็นตัวตลกของเมลานี ดังนั้นซาแมนธาจึงทนอยู่ด้วยความมุ่งมั่น เธอถึงขนาดคิดว่าจะให้ลูกสาวเธอหย่ากับขยะนี่ทันทีที่กลับบ้าน เธอต้องแน่ใจว่าใบหย่าจะถูกทำขึ้นพรุ่งนี้ลิลี่คิดว่าเมลานีทำเกินไปหน่อย แต่เมื่อมองไปที่แดร์ริลข้างเธอ เธอก็หมดหนทาง'ลูกเขยคนอื่นสามารถทำให้แม่ยายประทับใจได้ แต่สามีเธอล่ะ? ลืมไปซะ!' ลิลี่คิดในตอนนั้นเอง เมลานีก็หันไปหาแดร์ริลแล้วถามด้วยรอยยิ้ม "แดร์ริล เธอคิดว่าของขวัญที่จิมมี่ให้ฉันเป็นอย่างไรบ้างล่ะ?"โดยไม่ต้องคิด แดร์ริลตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ก็ไม่เลวครับ"'ก็ไม่เลว? พูดบ้าอะไร เขามีปัญญาซื้อมันได้เหรอ?' เมลานีคิดในทันใดนั้น ทุกคนในห้องก็หัวเราะกับตัวเองด้วยสายตาดูถูกบนใบหน้า'คนพวกนี้เป็นอะไร? การเปรียบเทียบทุกอย่างบนโลกนี้มันสนุกนักรึไง?' แดร์ริลคิดแดร์ริลทนไม่ได้กับการกลั่นแกล้งของพวกเขาอีกต่อไป ด้วยความช่วยไม่ได้ เขายืนขึ้นแล้วออกจากห้องไป'ฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าขยะนี่อายจนไม่กล้าอยู่ต่อ? เมื่อไม่มีเขา ก็คงไม่มีใครให้กลั่นแกล้งอีก ไม่สนุกเอาซะเลย' พวกเขาคิดทั้งเมลานีและจิมมี่ดูจะผิดหวังเมื่อเขาจากไป ซาแมนธาเองก็โล่งใจที่เขาจากไ
ด้านในกล่องมีสร้อยคอที่น่าหลงไหลวางไว้ทับทิมแดงบนสร้อยคอนั้นใหญ่เท่ากับไข่นกพิราบ สร้อยคอนั้นเปล่งประกายและสวยงามภายใต้แสงไฟ เมื่อเทียบกับเพชรบนเดรสของจิมมี่ เพชรนั่นดูเหมือนทรายไปเลย สายตาทุกคู่จดจ้องดูว่าของขวัญชิ้นไหนมีค่ามากกว่าอย่างไรก็ตาม..."ทับทิมขนาดเท่านี้น่าจะมีราคาหลายล้าน? ไม่ใช่ว่าสร้อยคอนี้จะมีมูลค่าไม่ต่ำกว่ายี่สิบล้านเหรอ?""จากเขาเนี่ยนะ? ของขวัญล้ำค่าจากเขา? เป็นไปไม้ได้แน่!""ถูกต้อง ฉันคิดว่ามันเป็นของปลอม"เสียงของคนรอบข้างตำหนิในขณะที่หัวของจิมมี่ขาวโพลน คนอื่นอาจไม่รู้ แต่จิมมี่ที่อยู่ในอุตสาหกรรมเครื่องประดับนั้นสามารถบอกได้เพียงแค่มองมัน ทับทิมที่อยู่ตรงหน้าเขา ความใสของผิวและความชัดเจนของเนื้องาน มันเป็นคุณสมบัติที่ดีที่สุดเท่าที่ทับทิมควรจะมีได้ อย่างน้อยที่สุด คุณภาพของมันก็ดีกว่าทับทิมที่เขาเคยพบมาตลอดทั้งชีวิตเขาไม่ใช่ลูกเขยไร้ประโยชน์เหรอ? ทำไม เขาหาของขวัญแพง ๆ แบบนี้มาได้อย่างไร?ในที่สุด ซาแมนธาก็ถูกดึงกลับมาสู่ความเป็นจริง เธอมองแดร์ริลอย่างสับสน "แกซื้อมันมาเท่าไหร่?"ซาแมนธามีเครื่องประดับมากมาย แต่เธอไม่เคยเห็นทับทิมที่ใหญ่ขนาดนี้เลย เ
ในขณะที่เธอมองรถหายไปจากสายตา ลิลี่ก็เดินเข้าบ้านพร้อมคิ้วที่ขมวด...ณ คฤหาสน์ริมทะเลของตระกูลดาร์บี้แจ็คสันตื่นขึ้นในห้องนอน ด้วยความสับสน เขาเปิดตามาด้วยอาการเมาค้าง เขาจำไม่ได้ว่าดื่มไปเท่าไหร่เมื่อคืน แต่เขารู้สึกอิ่มใจ หลังจากวิ่งตามความรักกับรีเบคก้ามาสองปี ในที่สุดพวกเขาก็ได้แต่งงานกัน และที่ทำให้เขาดีใจยิ่งไปกว่านั้นคือ แม้แต่แดร์ริล ที่เขาไม่ได้พบมาเป็นปี ก็ปรากฏตัวที่งานแต่งเขา ในตอนนั้นเอง รอยยิ้มอบอุ่นก็ปรากฏบนใบหน้าเขา เขายืนขึ้นแล้วเดินออกจากห้องนอน"รีเบคก้า?"เขาเรียกเมื่อออกมาที่โถงจัดเลี้ยง เมื่อไม่มีการตอบสนอง เขาจึงรู้สึกว่ามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเขาเห็นประตูห้องแขกถูกเปิดออก เขาจึงวิ่งไปด้วยความเร่งรีบ เมื่อเขาไปถึงประตู เขารู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ตัวสั่นอย่างรุนแรง เขาเห็นสิ่งที่เขาไม่มีทางลืมไปตลอดชีวิตเจ้าสาวที่เพิ่งแต่งงานของเขา นอนอยู่บนเตียง"อ้า!"แจ็คสันคำรามด้วยความโรกธ ดวงตาของเขาแดงก่ำทันที ชั่วร้าย! นี่มันเป็นเรื่องที่ชั่วร้ายที่สุดเท่าที่ชายหนุ่มทุกคนจะคิดได้"ไม่ว่าแกจะเป็นใคร ฉันสาบานต่อพระเจ้า ฉันจะฆ่าแก" แจ็คสันกำหมัดแน่น เล็บของเขาจมลงไปใน
"ฉันรู้สึกเจ็บมากในตอนแรก ฉันคิดว่าเป็นคุณ ฉันเลย..."หลังจากนึกถึงมัน รีเบคก้ารู้สึกแย่มาก ในเวลาเดียวกัน เธอก็มองไปที่กระจกแปดด้านแล้วเริ่มสงสัยแดร์ริลแจ็คสันไม่ได้พูดอะไร เขากอดเธอแน่น มือของเขาแทบจะเลือดไหลออกมาจากเล็บที่จิกเข้าไปในเนื้อ เพื่อรักษาชื่อเสียงขอเธอ พวกเขาต้องไม่ประกาศเรื่องนี้ออกไป สิ่งที่ดีที่สุดคือพวกเขาต้องสืบกันเองอย่างไรก็ตาม การสนทนานี้ดังลอดไปเข้าหูสาวใช้สองคนนอกห้องนอน พวกเธอมองหน้ากันด้วยความตกใจจากการต้อนรับในงานแต่งตอนกลางวัน รีเบคก้าเห็นว่าสาวใช้ทั้งสองนั้นเพลียแล้ว เธอจึงบอกให้พวกเธอไปพัก ดังนั้น เมื่อรีเบคก้าถูกล่วงละเมิด สาวใช้ที่กำลังพักผ่อนจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งแจ็คสันคำรามด้วยความโกรธ พวกเธอจึงตื่นจากนั้น พวกเธอจึงกลับเข้าไปในห้อง หลังจากได้ยินเรื่องที่ไม่ควรได้ยินเข้าวันต่อมา ข่าวลือดังไปทั่วตระกูลดาร์บี้ ฟลอเรียน ผู้รู้สึกผิด รีบไปที่คฤหาสน์ของพวกเขาพร้อมยูมิเมื่อได้ยินข่าว ฉากหน้า ดูเหมือนพวกเขาจะเป็นห่วง แต่ในความเป็นจริง พวกเขากำลังสังเกตว่าอีกฝ่ายรู้มากแค่ไหน"แจ็คสัน ฉันได้ยินว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องขึ้น จริงเหรอ?" เมื่อฟล
ในตอนนั้น คุณย่าลินดันนั่งลง เธอมองไปในกลุ่มคนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังฝูงชนนี้เป็นสมาชิกครอบครัวของตระกูลลินดัน ทุกคนมีใบหน้าบูดบึ้งและนิ่งเงียบ อำนาจสุดท้ายของบริษัทภายใต้เหล่าลินดันตกไปอยู่ในมือของพอล เจมส์ แล้ว พอลนั้นไม่ใช่คนธรรมดา การที่คุณย่าลินดันพยายามนำอำนาจกลับมาจากเขานั้นดูเป็นความคิดเพ้อฝันไป ในทันใดนั้น วิลเลียม ลินดัน ก็กะพริบตา เขายืนขึ้นแล้วกล่าว "คุณย่า ผมมีความคิด""เยี่ยม วิลเลียม บอกความคิดของหลานมาเลย!" คุณย่าลินดันกล่าวพร้อมท่าทางพอใจจากเหตุการของจีเซลล์ ลินด์ท ในรายการโชว์ครั้งก่อน วิลเลียมถูกลงโทษโดยการห้ามยุ่งกับธุรกิจของตระกูล แต่ในเมื่อนี่เป็นปัญหาความเป็นความตายของบริษัท คุณย่าจึงไม่สนใจเรื่องการลงโทษนัก แต่ที่สำคัญที่สุด มันก็เป็นเพราะคุณย่านั้นโปรดปรานวิลเลียมที่สุดอยู่ดีความยินดีรับฟังของคุณย่าทำให้วิลเลียมกล้าขึ้น เขากล่าวอย่างเชื่องช้า "คุณย่า ตอนนี้พอลถือหุ้นอยู่ 51% ของหุ้นทั้งหมดในบริษัทเครือลินดัน เราพูดอะไรไม่ได้อีก ถ้าเราต้องการมันกลับมา มันก็คงจะไม่ง่าย เราควรจะยอมแพ้""ยอมแพ้?" คุณย่าขมวดคิ้วเช่นเดียวกับคนที่เหลือทั้งหมดวิลเลียมกล่าว
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ