แม่ชีแห่งโชคชะตากำจดหมายไว้มืออันสั่นเทาของเธอ เธอกัดฟันกรอดและกล่าวกับออโรร่า “ท่านเจ้าสำนักศิษย์พี่ นี่คือความระยำที่แดร์ริลได้กระทำ! เขาล่วงละเมิดน้องสะใภ้ของตัวเอง จนทำให้เธอต้องหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ในความอับอาย!”แม่ชีแห่งโชคชะตามีจิตสังหารอันแข็งกร้าว “แดร์ริลควรถูกกำจัดให้สิ้นซากสำหรับสิ่งที่เขาทำ!”ฟลอเรียนตกใจเมื่อได้ยินคำตอบของแม่ชีแห่งโชคชะตา เขาจ้องไปที่ออโรร่าอย่างโหวงเหวง‘ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ท่านแม่ชีแห่งโชคชะตา... คือเจ้าสำนักง้อไบ๊งั้นเหรอ?’ฟลอเรียนและยูมิสบสายตากัน พวกเขาตกใจเกินกว่าจะพูดอะไรออกมามีข่าวลือหนาหูว่าเจ้าสำนักแห่งสำนักง้อไบ๊เป็นคนมีหน้าตางดงามเธอดูสวยกว่าที่พวกเขาเคยคาดคิดไว้เสียอีก!ฟลอเรียนรู้สึกประทับใจอย่างชอบพอ เขากลืนน้ำลายเฮือกใหญ่หากเขาได้ร่วมหลับนอนกับออโรร่าผู้งดงามคนนี้สักครั้ง เขาก็จะไม่เสียใจเลยแม้แต้น้อยต่อให้เขาต้องสิ้นชีพมลายไป!…อีกด้านหนึ่งในโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของเมืองตงไห่แดร์ริลนั่งอยู่ตรงม้านั่งด้านนอกห้องผ่าตัด เขารู้สึกหัวใจแตกสลายร้อนรนที่ไม่รับรู้ถึงอาการของโมนิก้าเอี๊ยด...เมื่อเขามาถึงจุดแตกหัก ประตูห้องผ่
เธอเจตตนาดี?แดร์ริลกำหมัดแน่นขึ้นกว่าเดิม! ดวงตาของเขาแดงเถือกด้วยความโกรธแค้น!“เอาล่ะ เอาล่ะ ดูนายสิ ฉุนเฉียวอะไรขนาดนี้ ฉัน... ฉันหิวข้าวแล้ว” โมนิก้ากล่าวเบา ๆเธอนอนหลับไม่ค่อยสนิทในช่วงเวลาที่เธออยู่ในสวนซ่อนเร้น หลังการผ่าตัดจบลงเธอรู้สึกอ่อนเพลียและหิวกระหาย“ผมจะไปซื้อโจ๊ก... เดี๋ยวผมจะไปเลย” แดร์ริลรีบลุกขึ้นยืนและสวมเสื้อโค้ทอย่างร้อนรน “ที่รัก รออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมจะรีบกลับมา”ม๊วฟ!โมนิก้าหน้าแดงในทันทีมองแผ่นหลังแดร์ริลรีบวิ่งออกไป ทำให้เธอรู้สึกมีความสุข…อีกทางด้านหนึ่งแดร์ริลรีบโบกรถแท็กซี่ด้านนอกของโรงพยาบาลและมุ่งตรงไปที่ชายหาดมีแผงขายโจ๊กที่ชายหาดตงไห่ซึ่งเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แดร์ริลและผองเพื่อนมักจะแวะเวียนไปกินอยู่บ่อยครั้งเมื่อตอนที่พวกเขายังเป็นเด็กวัยรุ่นและออกไปเที่ยวเล่นสนุกในยามค่ำคืน โจ๊กร้านนี้คือตัวเลือกอันดับหนึ่งของพวกเขาสำหรับอาหารมื้อเย็นอาหารจานเด็ดของทางร้านคือโจ๊กทะเลเดือดกุ้งและปูเขาจดจำได้คร่าว ๆ ว่าอาหารจานนี้ราคาประมาณสองร้อย มันอร่อยเลิศรสและเขามั่นใจว่าโมนิก้าจะต้องหลงรักมันอย่างแน่นอนแดร์ริลมองออกไปนอกหน้าต่างเพ
ซวย!แดร์ริลตกตะลึงเมื่อเห็นแส้พุ่งลงมาใส่เขา!นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น? หญิงสาวตัวแค่นี้ในวัยยี่สิบต้น ๆอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธขั้นสองแล้ว?ถูกต้องแล้ว! เธอนั้นอยู่ในระดับปราญชญ์ยุทธขั้นสอง!แดร์ริลรู้สึกงุนงง เขาต้องใช้ความพยายามอย่างหนักหนาสาหัสในการไปถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสี่และได้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก เขาไม่อยากเชื่อว่าหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าเขาจะอยู่ในระดับปราชญ์ยุทธขั้นสอง!แดร์ริลคิดว่าเขาอาจจะมองผิดไป เขารีบหลบแส้และกล่าวกับไอรีน “สวยน้อย ฉันจำไม่ได้ว่ามีความบาดหมางอะไรระหว่างเรา ทำไมทำแบบนี้?”เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยทำให้เธอขุ่นเคืองมาก่อน! การสะบัดแส้ก่อนหน้านี้มีเป้าหมายเพื่อสังหารเขา หากเขาไม่ว่องไวมากพอที่จะหลีกเลี่ยงได้ เขาคงชะตาขาดไปแล้ว!“ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่นายจะต้องรู้ นายควรจะรู้ไว้เพียงแค่ว่าปีหน้า ในวันนี้คือวันครบรอบวันตายของนาย!” ไอรีนกล่าวอย่างเย็นชาและเธอก็สะบัดแส้โจมตีอีกครั้งเปรี้ยะ!มันรุนแรงกว่าครั้งแรกมาก!“ไม่เอาหน่า คนสวย บอกฉันมาเถอะ ทำไมเธอถึงอยากฆ่าฉัน?” แดร์ริลถอนหายใจยาวไอรีนไม่ได้ล้อเล่นอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย เธอสะบัดแส้โจมตี
”เธอคือใคร? ทำไมเธอถึงต้องมาฆ่าฉัน?” แดร์ริลมองไปที่เทพธิดาตัวน้อยและกล่าวซ้ำอย่างเย็นชา “ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย อย่ามาลองดีกับฉัน!”เขากดดาบกลืนโลหิตไปที่คอของเทพธิดาตัวน้อย!ไอรีนเหลือบมองไปที่ดาบกลืนโลหิต ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความหวาดกลัว “เร็วสิ! ฆ่าฉันเลย! ฉันจะบอกอะไรให้ นายคงจะไม่ได้พบกับความสงบสุขอีกหลังจากที่นายฆ่าฉัน นายจะกลายเป็นที่หมายหัวของใครหลายคน”เฮ่อ...แดร์ริลจ้องไปที่หญิงสาวผู้ไม่ยอมอ่อนข้อ“เร็วเข้าสิ ปล่อยฉันไปสักที” ไอรีนกล่าวอย่างเย็นชา แม้ว่าเธอจะถูกสะกดจุดตรึงไว้อยู่ แต่เธอก็ไม่ได้ทำตัวเหมือนกับคนถูกจับแดร์ริลหัวเราะคิกคัก “เธอถ่อมาที่นี่เพื่อจะฆ่าฉัน แต่เธอก็ยังมาขอให้ฉันเมตตาปล่อยตัวเธอไปงั้นเหรอ? เธอคิดว่ามันจะเป็นไปได้รึไง? เอาล่ะ ทั้งหมดที่เธอต้องทำก็แค่บอกฉันมาว่าเรามีเรื่องบาดหมางอะไรกันถึงขนาดที่เธอจะต้องมาฆ่าฉัน ฉันจะปล่อยเธอไปถ้าเธอพูดออกมา”“ไม่มีทาง” สามคำสั้น ๆ เล็ดลอดออกมาจากปากของเธอซวย!แดร์ริลหมดความอดทนจนปรอทแตก เขายกตัวเทพธิดาตัวน้อยขึ้นแล้ววางเธอลงบนพื้นในท่านั่ง“นี่นายกำลังจะทำอะไร? ไปให้พ้น! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!” เทพธิดา
ไอรีนหน้าแดงก่ำ ในพระราชวังฟูเหยา พวกผู้ชายคือทาส เธอไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะต้องอ้อนวอนขอความเมตตาจากผู้ชาย หลังจากที่ไอรีนแสดงท่าทียอมแพ้ แดร์ริลก็หยุดและพูดด้วยรอยยิ้ม “บอกฉันมาได้แล้วว่าเธอเป็นใคร?” ใบหน้าของไอรีนยังคงแดงก่ำ เธอรู้สึกละอายใจและโกรธแค้น “ฉัน…ฉันคือเทพธิดาจากพระราชวังฟูเหยา” เธอกล่าว พระราชวังฟูเหยา? แดร์ริลตกตะลึง 'อะไรคือพระราชวังฟูเหยา? ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอโกรธแค้นเหรอ?' ในขณะที่กำลังประมวลผลความคิดในใจ แดร์ริลก็จ้องไปที่ไอรีน "เธอมาจากพระราชวังฟูเหยาเพื่อต้องการที่จะฆ่าฉัน ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอ?" “เป็นเพราะ ลีรอย เฮนเดอร์สัน… ลีรอยขอร้องให้เราฆ่านาย” เทพธิดาตัวน้อยไม่มีทางเลือก เธอไม่สามารถเก็บความลับได้อีกต่อไป เธอรู้ว่าเธอจะต้องโดนทำร้ายอีกครั้งถ้าหากว่าเธอไม่พูดความจริง แดร์ริลอ้าปากค้าง ดูเหมือนว่าลีรอยจะหนีไปได้ "นาย…ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!" เทพธิดาตัวน้อยตะโกนด้วยท่าทางเป็นกังวล ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เพราะความมืดที่ปกคลุมอยู่รอบ ๆ แดร์ริลจึงไม่สังเกตุเห็นใบหน้าของเธอ “เธอมาที่นี่เพื่อฆ่าฉัน! เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?” แดร์ริลหัวเ
“เฮ้ นายได้ยินไหม? เร็วเข้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” หยาดเหงื่อชั้นบาง ๆ ปกคลุมไปทั่วใบหน้าของเทพธิดาตัวน้อย เหล่าทัพจากโลกใหม่อยู่ที่นี่แล้ว พวกเขาต้องรีบหนี ก่อนที่แดร์ริลจะเริ่มคลายจุดสะกดให้ไอรีน ร่างสองร่างก็พุ่งเข้าหาพวกเขาเสียแล้ว พวกเขาเร็วเกินไป พวกเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าของแดร์ริลในชั่วพริบตา! ชายวัยกลางคนร่างผอมบางสองคนในวัยสี่สิบต้น ๆ คนหนึ่งนุ่งห่มขาว ส่วนอีกคนนุ่งห่มสีดำ เมื่อมองแวบแรกพวกเขาดูราวกับเทพเจ้าเฮดีส แดร์ริลตกตะลึงในความแข็งแกร่งของชายสองคนนี้ พวกเขาคือปราชญ์ยุทธขั้นห้า! เ**ยเอ้ย! ปราชญ์ยุทธขั้นห้า! แดร์ริลตกใจมาก แม้ว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่า มีผู้บ่มเพาะเกิดขึ้นหลายคนในโลกใหม่ และมักจะมีนักรบก้าวข้ามมาอยู่เสมอ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าสองคนที่บุกเข้ามาจะมีปราชญ์ยุทธขั้นสูงเช่นนี้ พวกเขาอยู่ห่างจากชายสองคนนั้นเพียงแค่ก้าวเดียว! ชายนุ่งห่มขาวและชายนุ่งห่มดำสำรวจแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เย็นชา ทั้งสองคนคือ อัศวินม้าดำและอัศวินม้าขาวที่มีชื่อเสียง! เมื่อทั้งสองรวมตัวกัน แม้แต่จักรพรรดิยุทธิก็ยังต้องพ่ายให้แก่พวกเขา! ฟึบ! ก่อนที่แดร์ริลจะฟื้นคืนสติ อัศวินม้าดำ
สโลนสัมผัสได้ทันทีว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้น อยู่ในปรมาจารย์ยุทธขั้นสี่ ในขณะที่หญิงผู้นั้นอยู่ในปราชญ์ยุทธขั้นสอง พวกเขาไม่ใช่แค่คนธรรมดาในจักรวาลโลก แดร์ริลกลืนน้ำลายเพื่อต้องการให้จิตใจของเขาสงบลง แน่นอนว่าเขาไม่ได้ไร้เดียงสา เพราะถ้าหากเขาบอกกับเธอว่าเขาเป็นผู้บ่มเพาะ เขาคงจะไม่มีโอกาสได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นในวันถัดไปอย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้วทั้งสองโลกต่างก็เป็นศัตรูกัน เมื่อหนึ่งคนในจักรวาลโลกตายก็ถือว่าเป็นชัยชนะเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับโลกใหม่แล้ว "ผม..." แดร์ริลเกาหัวและหาข้อแก้ตัวอย่างชาญฉลาด "ผมเป็นนักธุรกิจและเปิดบริษัทเล็ก ๆ อยู่ในเมืองตงไห่" “นักธุรกิจเหรอ? แกโกหก” ริมฝีปากสีแดงของสโลนขยับเล็กน้อย ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งผ่านลมหายใจของเธอออกมาทันที! แดร์ริลรู้สึกหายใจติดขัดเมื่อสายตาของเธอมองมายังเขา “ผมไม่ได้โกหก...” แดร์ริลกล่าว “ผมซื้อโอสถวิญญาณด้วยเงินทั้งหมดที่ผมหามาได้ ดังนั้นผมจึงเป็นปรมาจารย์ยุทธขั้นสี่!” เหงื่อไหลท่วมตัวแดร์ริลหลังจากที่เขาเอ่ยออกไป ความแข็งแกร่งของแม่ทัพหญิงนั้นช่างยากที่จะหยั่งถึงจริง ๆ! เขาเดาว่าเธอสามารถจบชีวิตของเขาลงตรงนี้ได้เพ
“แกกำลังขุดหลุมฝังตัวเอง” สายตาของสโลนจับจ้องไปที่แดร์ริล ราวกับว่าอุณหภูมิโดยรอบลดลงมากกว่าสิบองศา! ออร่าสังหารเฉิดฉายในดวงตาของเธอ สโลนจ้องมองแดร์ริลและเทพธิดาตัวน้อยอย่างเย็นชา "จัดการสองคนนี้และสับพวกมันเป็นชิ้น ๆ แล้วโยนทิ้งลงทะเลไปซะ" ชายปากกล้าผู้นี้กล้าพูดเรื่องน่าขบขันกับเธอได้ยังไง? เขาคงจะใช้ชีวิตนานเกินพอแล้ว! อัศวินม้าดำ อัศวินม้าขาวพุ่งเข้ามาพร้อมดาบยาวในมือของพวกเขา พวกเขาพร้อมที่จะฆ่าแดร์ริล! แดร์ริลตกใจและตกตะลึง เวรแล้วไง! สโลนต้องการที่จะฆ่าเขาเพียงเพราะเรื่องตลกที่เขากล่าวกับเธอ แล้วเขาจะไปขอความเมตตาจากใครได้อีก? “ท่านแม่ทัพหญิงสโลน หยุดก่อน” น้ำเสียงที่เป็นกังวลดังขึ้น จากนั้น ใครบางคนก็เดินออกมาจากห้องโดยสารบนเรืออย่างรวดเร็ว มันคือประมุขนิกายจ้าวสวรรค์! แดร์ริลตกใจมากเมื่อเขาเห็นประมุขนิกายที่นี่! เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ได้แปรพักตร์ไปยังโลกใหม่ โมนิก้าออกจากเกาะสราญรมย์ด้วยเหตุผลสองประการ ประการแรกคือเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขา ส่วนประการที่สองเป็นเพราะว่าเกาะสราญรมย์ได้แปรพักตร์ไปยังโลกใหม่ ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ