ไอรีนหน้าแดงก่ำ ในพระราชวังฟูเหยา พวกผู้ชายคือทาส เธอไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะต้องอ้อนวอนขอความเมตตาจากผู้ชาย หลังจากที่ไอรีนแสดงท่าทียอมแพ้ แดร์ริลก็หยุดและพูดด้วยรอยยิ้ม “บอกฉันมาได้แล้วว่าเธอเป็นใคร?” ใบหน้าของไอรีนยังคงแดงก่ำ เธอรู้สึกละอายใจและโกรธแค้น “ฉัน…ฉันคือเทพธิดาจากพระราชวังฟูเหยา” เธอกล่าว พระราชวังฟูเหยา? แดร์ริลตกตะลึง 'อะไรคือพระราชวังฟูเหยา? ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอโกรธแค้นเหรอ?' ในขณะที่กำลังประมวลผลความคิดในใจ แดร์ริลก็จ้องไปที่ไอรีน "เธอมาจากพระราชวังฟูเหยาเพื่อต้องการที่จะฆ่าฉัน ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอ?" “เป็นเพราะ ลีรอย เฮนเดอร์สัน… ลีรอยขอร้องให้เราฆ่านาย” เทพธิดาตัวน้อยไม่มีทางเลือก เธอไม่สามารถเก็บความลับได้อีกต่อไป เธอรู้ว่าเธอจะต้องโดนทำร้ายอีกครั้งถ้าหากว่าเธอไม่พูดความจริง แดร์ริลอ้าปากค้าง ดูเหมือนว่าลีรอยจะหนีไปได้ "นาย…ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!" เทพธิดาตัวน้อยตะโกนด้วยท่าทางเป็นกังวล ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เพราะความมืดที่ปกคลุมอยู่รอบ ๆ แดร์ริลจึงไม่สังเกตุเห็นใบหน้าของเธอ “เธอมาที่นี่เพื่อฆ่าฉัน! เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?” แดร์ริลหัวเ
“เฮ้ นายได้ยินไหม? เร็วเข้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” หยาดเหงื่อชั้นบาง ๆ ปกคลุมไปทั่วใบหน้าของเทพธิดาตัวน้อย เหล่าทัพจากโลกใหม่อยู่ที่นี่แล้ว พวกเขาต้องรีบหนี ก่อนที่แดร์ริลจะเริ่มคลายจุดสะกดให้ไอรีน ร่างสองร่างก็พุ่งเข้าหาพวกเขาเสียแล้ว พวกเขาเร็วเกินไป พวกเขามาหยุดอยู่ตรงหน้าของแดร์ริลในชั่วพริบตา! ชายวัยกลางคนร่างผอมบางสองคนในวัยสี่สิบต้น ๆ คนหนึ่งนุ่งห่มขาว ส่วนอีกคนนุ่งห่มสีดำ เมื่อมองแวบแรกพวกเขาดูราวกับเทพเจ้าเฮดีส แดร์ริลตกตะลึงในความแข็งแกร่งของชายสองคนนี้ พวกเขาคือปราชญ์ยุทธขั้นห้า! เ**ยเอ้ย! ปราชญ์ยุทธขั้นห้า! แดร์ริลตกใจมาก แม้ว่าเขาจะรู้มานานแล้วว่า มีผู้บ่มเพาะเกิดขึ้นหลายคนในโลกใหม่ และมักจะมีนักรบก้าวข้ามมาอยู่เสมอ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าสองคนที่บุกเข้ามาจะมีปราชญ์ยุทธขั้นสูงเช่นนี้ พวกเขาอยู่ห่างจากชายสองคนนั้นเพียงแค่ก้าวเดียว! ชายนุ่งห่มขาวและชายนุ่งห่มดำสำรวจแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เย็นชา ทั้งสองคนคือ อัศวินม้าดำและอัศวินม้าขาวที่มีชื่อเสียง! เมื่อทั้งสองรวมตัวกัน แม้แต่จักรพรรดิยุทธิก็ยังต้องพ่ายให้แก่พวกเขา! ฟึบ! ก่อนที่แดร์ริลจะฟื้นคืนสติ อัศวินม้าดำ
สโลนสัมผัสได้ทันทีว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้น อยู่ในปรมาจารย์ยุทธขั้นสี่ ในขณะที่หญิงผู้นั้นอยู่ในปราชญ์ยุทธขั้นสอง พวกเขาไม่ใช่แค่คนธรรมดาในจักรวาลโลก แดร์ริลกลืนน้ำลายเพื่อต้องการให้จิตใจของเขาสงบลง แน่นอนว่าเขาไม่ได้ไร้เดียงสา เพราะถ้าหากเขาบอกกับเธอว่าเขาเป็นผู้บ่มเพาะ เขาคงจะไม่มีโอกาสได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นในวันถัดไปอย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้วทั้งสองโลกต่างก็เป็นศัตรูกัน เมื่อหนึ่งคนในจักรวาลโลกตายก็ถือว่าเป็นชัยชนะเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับโลกใหม่แล้ว "ผม..." แดร์ริลเกาหัวและหาข้อแก้ตัวอย่างชาญฉลาด "ผมเป็นนักธุรกิจและเปิดบริษัทเล็ก ๆ อยู่ในเมืองตงไห่" “นักธุรกิจเหรอ? แกโกหก” ริมฝีปากสีแดงของสโลนขยับเล็กน้อย ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งผ่านลมหายใจของเธอออกมาทันที! แดร์ริลรู้สึกหายใจติดขัดเมื่อสายตาของเธอมองมายังเขา “ผมไม่ได้โกหก...” แดร์ริลกล่าว “ผมซื้อโอสถวิญญาณด้วยเงินทั้งหมดที่ผมหามาได้ ดังนั้นผมจึงเป็นปรมาจารย์ยุทธขั้นสี่!” เหงื่อไหลท่วมตัวแดร์ริลหลังจากที่เขาเอ่ยออกไป ความแข็งแกร่งของแม่ทัพหญิงนั้นช่างยากที่จะหยั่งถึงจริง ๆ! เขาเดาว่าเธอสามารถจบชีวิตของเขาลงตรงนี้ได้เพ
“แกกำลังขุดหลุมฝังตัวเอง” สายตาของสโลนจับจ้องไปที่แดร์ริล ราวกับว่าอุณหภูมิโดยรอบลดลงมากกว่าสิบองศา! ออร่าสังหารเฉิดฉายในดวงตาของเธอ สโลนจ้องมองแดร์ริลและเทพธิดาตัวน้อยอย่างเย็นชา "จัดการสองคนนี้และสับพวกมันเป็นชิ้น ๆ แล้วโยนทิ้งลงทะเลไปซะ" ชายปากกล้าผู้นี้กล้าพูดเรื่องน่าขบขันกับเธอได้ยังไง? เขาคงจะใช้ชีวิตนานเกินพอแล้ว! อัศวินม้าดำ อัศวินม้าขาวพุ่งเข้ามาพร้อมดาบยาวในมือของพวกเขา พวกเขาพร้อมที่จะฆ่าแดร์ริล! แดร์ริลตกใจและตกตะลึง เวรแล้วไง! สโลนต้องการที่จะฆ่าเขาเพียงเพราะเรื่องตลกที่เขากล่าวกับเธอ แล้วเขาจะไปขอความเมตตาจากใครได้อีก? “ท่านแม่ทัพหญิงสโลน หยุดก่อน” น้ำเสียงที่เป็นกังวลดังขึ้น จากนั้น ใครบางคนก็เดินออกมาจากห้องโดยสารบนเรืออย่างรวดเร็ว มันคือประมุขนิกายจ้าวสวรรค์! แดร์ริลตกใจมากเมื่อเขาเห็นประมุขนิกายที่นี่! เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ได้แปรพักตร์ไปยังโลกใหม่ โมนิก้าออกจากเกาะสราญรมย์ด้วยเหตุผลสองประการ ประการแรกคือเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขา ส่วนประการที่สองเป็นเพราะว่าเกาะสราญรมย์ได้แปรพักตร์ไปยังโลกใหม่ ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์
"รับทราบ!" เสียงทหาร 200,000 นาย ดังกึกก้องสะท้านฟ้า! หลังจากนั้น ทหารทั้งหมดก็ลงจากเรือและเริ่มตั้งค่าย พวกเขาได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและทุกอย่างก็เรียบร้อยในชั่วพริบตา! แดร์ริลแสดงสีหน้าเคร่งขรึมเมื่อเขาได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทหารเหล่านั้นได้รับการคัดเลือกมาเป็นอย่างดี ผ่านการฝึกฝนที่เข้มงวด มันเป็นการต่อสู้ที่ยากเย็นแสนเข็ญสำหรับจักรวาลโลกที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้เหล่านี้ได้ เต็นท์ค่ายทั้งหมดถูกตั้งขึ้นภายในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที มองจากระยะไกล เต็นท์หลายหมื่นหลังที่ถูกจัดเรียงตามลำดับนั้น ช่างเป็นภาพที่ตระการตา สโลนนำเหล่าผู้นำนับสิบคนมายังใจกลางของค่ายและร่วมกันวางม่านต้องมนต์ ม่านเวทมนต์เป็นเกราะป้องกันที่มองไม่เห็น เพื่อป้องกันการโจมตีจากศัตรู มีผู้คนไม่มากนักที่สามารถวางม่านเวทมนต์เช่นนั้นได้ แดร์ริลเคยเห็นในบันทึกเกี่ยวกับม่านเวทมนต์ในหนังสือโบราณบางเล่ม แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะได้เห็นมันกับตาในชีวิตจริง เมื่อเห็นว่ามีการวางม่านเวทมนต์เอาไว้ แดร์ริลก็ผิดหวังทันที เขาวางแผนที่จะหลบหนี แต่แล้วม่านเวทมนต์ก็ถูกวางเอาไว้ ดังนั้น จึงไม่มีทางใดที่เขาจะสามารถหนีรอดออกไปได้เลย แ
เมื่อเห็นพฤติกรรมของแดร์ริล เทพธิดาตัวน้อยก็หน้าแดงและพูดอย่างเย็นชาว่า "ฉันไม่อยากอาบน้ำ" เธอเป็นเทพธิดาตัวน้อยจากพระราชวังฟูเหยา แล้วเธอจะอาบน้ำกับเขาได้ยังไง? แดร์ริลเกาหัวและยิ้ม “ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่อยากอาบน้ำ ฉันจะอาบเอง” จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อของเขาออก มันคงจะรู้สึกดีมากที่ได้อาบน้ำและผ่อนคลายหลังจากใช้เวลามาทั้งวัน เมื่อเห็นว่าเขาถอดเสื้อออกจริง ๆ เทพธิดาตัวน้อยกระทืบเท้าด้วยความเป็นกังวลและตะโกนใส่เขา “นายกำลังจะทำอะไร นายไม่ได้รับอนุญาตให้อาบน้ำ!” "ทำไมล่ะ?" แดร์ริลพึมพำ “ทำไมฉันจะอาบน้ำไม่ได้ ทำไมฉันจะต้องฟังเธอ? พิลึกคนจริง ๆ เธอกำลังจะข่มเหงฉันใช่ไหม? นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย” เทพธิดาตัวน้อยสูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชาและไม่สนใจคำพูดของเขา สาวใช้ทั้งสองต่างก็ขบขันกับจากฉากนี้ ปรมาจารย์แดร์ริลและภรรยาของเขากำลังจู๋จี๋กัน แดร์ริลถอนหายใจยาว เขานั่งลงและพับขากางเกงของเขาขึ้น "ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่อาบน้ำ แล้วถ้าฉันจะล้างเท้าล่ะ?" แดร์ริลถอดรองเท้าของเขาออก จากนั้นสาวใช้ก็รีบไปเอาอ่างไม้มาจากข้างนอก เธอเติมน้ำร้อนลงไปในอ่างแล้วนำไปให้แดร์ริล “ท่านปรมาจารย์แดร์ริล ให
"ฮ่า ฮ่า ภรรยาของฉันช่างดีกับฉันมาก" แดร์ริลหัวเราะพร้อมกับลูบหัวของเทพธิดาตัวน้อย กระดูกในร่างกายของเธอแทบจะอ่อนแรงเมื่อเธอเรียกเขาว่าสามี “นาย...” เทพธิดาตัวน้อยรู้สึกละอายและโกรธจัด เธอไม่เคยคิดฝันเลยว่าเธอจะต้องมาเรียกใครว่าสามี “ลงไปนอนบนพื้น!” เทพธิดาตัวน้อยคร่ำครวญ “ก็ได้ สามีของเธอจะลงไปนอน” แดร์ริลยังคงหยอกล้อเธอ เขาปูผ้าลงบนพื้นและหลับไปอย่างมีความสุข เขาไม่ได้ปลดปล่อยนางฟ้าตัวน้อยให้เป็นอิสระ เพราะว่าผู้คนยังคงสามารถนอนได้แม้ว่าจะถูกสะกัดจุดก็ตาม ..... เช้าวันรุ่งขึ้น แดร์ริลที่กำลังหลับสนิทก็ต้องตื่นขึ้นด้วยเสียงแตร เสียงแตรดังราวกับสายฟ้าฟาดจนทำให้หูของเขาสั่นสะเทือน แดร์ริลรีบลุกขึ้นนั่งและหัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความตกใจ เสียงนั้นคือเสียงปลุก เทพธิดาตัวน้อยเองก็ตกใจตื่นเช่นกัน ใบหน้าของเธอแสดงออกชัดเจนว่าเธอรู้สึกเหนื่อยล้า เธอนอนหลับไม่สนิทเพราะเธอกังวลว่าแดร์ริลจะฉวยโอกาสถ้าหากว่าเธอหลับไป ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอคิด แดร์ริลหลับสนิทดั่งท่อนซุง “ท่านปรมาจารย์แดร์ริล ให้เราเข้าไปได้ไหม?” เสียงของสาวใช้ดังมาจากภายนอกเต็นท์ “เอ่อ เข้ามา” แดร์ริลตอบใน
“ไอ้โง่สองคนนี้” แดร์ริลพึมพำเบา ๆ ในขณะที่มองดูแผ่นหลังของพวกเขาและเดินตามพวกเขาไปยังเต็นท์ทหาร ในบรรดาเต็นท์ภายในกองทัพของโลกใหม่ มีเต็นท์ทหารขนาดใหญ่ตั้งอยู่ แม่ทัพหญิงและเหล่าทหารตำแหน่งสูงสุด ใช้เต็นท์ทหารนี้เพื่อการหารือเกี่ยวกับแผนการโจมตีของพวกเขา ขุนพลของกองกำลังของโลกใหม่ทั้งหมดรวมตัวกันอยู่ที่นี่ ภายในเต็นท์ทหาร สโลนนั่งอยู่ที่ด้านบนด้วยใบหน้าอันเย็นชา ในเวลานั้น เธอดูเคร่งขรึมเป็นอย่างยิ่ง เหล่าขุนพลที่อยู่ด้านล่างไม่กล้าส่งเสียงดัง แม้แต่การหายใจของพวกเขาก็ยังถูกควบคุม ก่อนหน้านี้ กองทัพจากโลกใหม่และผู้บ่มเพาะจากจักรวาลโลกได้เผชิญหน้ากันเป็นครั้งแรก แต่พวกเขาไม่พอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ การต่อสู้ดำเนินไปเพียงสิบนาที ทั้งสองฝ่ายต่างก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและยังสูญเสียกำลังคนไปหลายพันคน สโลนต้องการเอาชนะเมืองตงไห่ภายในเวลาสามวัน อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์แล้ว ผู้คนจำนวนมากจากจักรวาลโลกมารวมตัวกันที่เมืองตงไห่และให้การสนับสนุนและปกป้องเมืองของพวกเขาจากศัตรู มันควรจะดำเนินต่อไปไหม พวกเขาจะทำลายล้างเมืองตงไห่ได้เมื่อใด? แดร์ริลและเทพธิดาตัวน้อยถูกนำไปที่เต็นท
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ