แดร์ริลเหงื่อแตกท่วมตัว เวรเอ๊ย เขารู้สึกไม่สบายเพราะว่าจุดชาของเขาโดนสกัดไว้ควินซี่ยิ้มและพูดเบา ๆ “นายบอกว่าเหนื่อยและอยากพักให้หายเหนื่อยไม่ใช่เหรอ? ฉันก็เลยกดจุดชาไว้จะได้ช่วยให้นายผ่อนคลายไง”เธอยินดีมาก แต่แววตาดูเหมือนว่าเธอนั้นกำลังล้างแค้นอยู่ควินซี่พูดอย่างเฉยชาโดยไม่รอให้แดร์ริลตอบ “ใช้เวลาเพลิดเพลินตามสบายนะ ฉันจะออกไปดูสถานการณ์ข้างนอกหน่อย”ควินซี่ออกจากห้องไปโดยไม่เหลียวหลังเมื่อพูดจบ‘แดร์ริล ไอ้คนเลว ฝันไปเถอะว่าฉันจะมาคอยปรนนิบัตินาย’เวรแดร์ริลมองอย่างจนปัญญาเมื่อควินซี่จากไปควินซี่นั้นโหดมาก ไม่เพียงเธอไม่ยอมปรนนิบัติเขาเท่านั้น เธอถึงกับสกัดจุดเขาไว้ตอนที่ไม่ทันระวังตัวแดร์ริลไม่เสียเวลา เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาเพื่อปลดจุดด้วยตัวเองแม้ว่าการโดนสกัดจุดชาจะไม่รุนแรงถึงชีวิต แต่มันก็เป็นการทรมานแสนสาหัส คนทั่วไปไม่มีทางทนได้แน่ในที่สุดหลังผ่านไปสองชั่วโมง แดร์ริลก็สามารถคลายจุดออกได้แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึกและรู้สึกยินดี โชคดีว่าพลังบริสุทธิ์ของเขานั้นมีผลช่วยให้เขาคลายจุดออกได้โดยไม่ต้องทรมานไปนานกว่านี้ดวงตาแดร์ริลฉายแววเจ้าเล่ห์เมื่อคิดถึงควินซ
หยางเจียนอธิบายสถานการณ์ให้จางจือฟังโดยละเอียดเมื่อคืน เขายังพูดถึงค่ายกลปริศนาพันพฤกษาของแดร์ริล หลังจากที่ได้รู้เรื่องจางจือก็หัวเราะและบอกกับหยางเจียนว่าเขารับมือได้จางจือนั้นคุ้นเคยกับค่ายกลปริศนาพันพฤกษาดี“ฝ่าบาทไม่ต้องกังวล ท่านรอดูการต่อสู้จากด้านข้าง คอยดูข้าทำลายการป้องกันของเมืองลิลี่เดลเถอะ” จางจือตอบเรียบ ๆ ก่อนที่จะลอยขึ้นไปกลางอากาศ“ทุกคนจงฟังคำสั่งข้า โจมตี” คำพูดดังก้องออกมาจากปากจางจือ เขาไม่ได้พูดดังแต่ว่าเสียงของเขาได้ยินไปทั่วถึงเมืองลิลี่เดล“โจมตี”กองทัพโมอาน่าเหนือร้องกู่ก้องจนแผ่นดินสะเทือน พวกเขาเข้าโจมตีเมืองลิลี่เดลเหมือนระลอกคลื่นอะไรนั่น?แดร์ริลตะลังและเขามองจางจืออย่างแปลกใจ เขางุนงงมาก‘คนนี้ใครกัน? เมื่อวานฉันไม่เห็นเขา เขาเป็นคนใหม่เหรอ?’แดร์ริลหยุดวิตกและมีรอยยิ้มมั่นใจกลับมาบนหน้าไม่ว่าหยางเจียนจะมาไม้ไหน การจะทำลายายกลปริศนาพันพฤกษาก็ยากอยู่ดีเพราะว่ามันเป็นค่ายกลชั้นสูง และในเก้าทวีปก็มีแค่ไม่กี่คนที่รู้วิธีทำลายค่ายกลนี้แดร์ริลยกป้ายบัญชาการและตะโกนออกคำสั่งทหารโลกใต้เมฆี “ทุกคน ตั้งค่ายกล เมื่อคืนฉันบอกทุกคนแล้วว่าต้องทำยังไง เ
แดร์ริลทั้งตกใจและโมโหเมื่อได้เห็นทหารโลกใต้เมฆีพ่ายแพ้งทีละคน เขาตะโกนอย่างกราดเกรี้ยว “ทุกคนอย่าตระหนก ทุ่มเทพลังต้านไว้”แดร์ริลเข้าสู่สนามรบเพื่อช่วยกองทัพโลกใต้เมฆี ขณะที่เขาออกไปฆ่าศัตรูแดร์ริลก็ยังคงตะโกนออกคำสั่งและเตรียมที่จะตั้งค่ายกลอื่นมารับมือกองทัพโมอาน่าเหนือแต่ว่าหยางเจียนก็ไม่เปิดโอกาสให้แดร์ริลได้ตั้งค่ายกลเลย เพียงไม่กี่นาทีหยางเจียนก็นำทัพไปถึงหน้าประตูเมือง“ถอยทัพ”เมื่อเขาเห็นว่ามีทหารโลกใต้เมฆีล่มจมกองเลือดมากขึ้น แดร์ริลก็รู้ว่าเมืองลิลี่เดลคงต้านไม่ไหวแล้ว เขาตะโกน “เร็วเข้า ปกป้องจักรพรรดินี ถอยทัพและอพยพเมืองลิลี่เดล”เมื่อเขาพูดจย เขาก็จัดการล้มศัตรูตรงหน้าได้อีกหลายคน จากนั้นก็ทะยานกลับไปลอยอยู่เหนือประตูเมืองแดร์ริลไม่ได้อยากถอยแต่เขาไม่มีทางเลือก ศัตรูทำลายค่ายกลของเขาได้ อีกอย่างพลังของหยางเจียนก็แกร่งมาก พวกเขาไม่มีทางโต้กลับไปตึก ตึกเหล่าเสนาบดีตื่นตระหนก พวกเขารีบเข้าล้อมเพื่อปกป้องจักรพรรดินีลงจากหอคอยเมือง จากนั้นก็มีทัพพาทั้งกลุ่มนี้อพยพออกจากเมืองลิลี่เดลทันทีตูมทันทีที่พวกเขาออกไปจากลิลี่เดล ประตูเมืองก็โดนระเบิดเป็นผุยผง จากนั
มีรายงานว่าตอนนี้กองทัพโมอาน่าเหนือตั้งค่ายอยู่บนเขาห่างไปประมาณสิบกว่ากิโลเมตรทางเหนือของเมืองหลวง หลังจากได้พักสองสามชั่วโมง พวกเขาอาจจะเข้าโจมตีเมืองหลวง เมื่อเมืองหลวงพ่ายแพ้ ทั้งทวีปโลกใต้เมฆีก็จะต้องจบสิ้น“ทุกท่าน”จักรพรรดินีมองไปรอบ ๆ พระนางทั้งกังวลและเสียใจ “มีวิธีใดไหมที่จะหยุดทัพโมอาน่าเหนือได้?”ทั้งเหล่าเสนาบดีและแม่ทัพต่างก็มองหน้ากัน ไม่มีใครเดินออกมาเพื่อให้คำแนะนำ ทั้งห้องโถงเงียบสงัดดีจริงจักรพรรดินีถอนใจยาวและมองแดร์ริล “แม้แต่นายก็ไม่มีเหรอ แดร์ริล?”ดวงตาเธอฉายแววความหวังเมื่อพูดเช่นนั้นแดร์ริลยิ้มขื่นและส่ายหน้า เขาบอกว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมก็ทำอะไรไม่ได้”แดร์ริลท้อใจมากตั้งแต่ที่เขาได้เป็นผู้บ่มเพาะ แดร์ริลก็มีความมั่นใจสูงในทุกเรื่องที่ทำ โดยเฉพาะเรื่องการตั้งค่ายกล แดร์ริลเชื่อว่าเขาเป็นคนที่มีความรู้เรื่องค่ายกลดีมากที่สุดเพราะเขารู้คัมภีร์ค่ายกลไป๋ฉี่ที่รวมค่ายกลทุกแบบในโลกนี้ ดังนั้นศัตรูที่เข้ามาเจอเข้าก็รนหาที่ตายเท่านั้นหลังจากที่เขารู้ว่า คู่มือของเขาคือจางจือ หัวหน้ากองโจรโพกผ้าเหลืองในช่วงสงครามสามก๊ก แดร์ริลก็รู้แล้วว่า ที่ผ่านมาเขามั
เวรเอ๊ยแดร์ริลผงะไปชั่วขณะเมื่อได้ยินคำพูดของควินซี่ เขาไม่รู้ว่าควรจะตอบไปอย่างไรจากนั้นแดร์ริลก็ได้สติ เขายิ้มขื่นให้ควินซี่ “องค์หญิง ท่านมาโทษกระหม่อมได้ยังไง? ถึงไม่มีกระหม่อมหยางเจียนก็รุกรานโลกใต้เมฆีอยู่แล้ว”ควินซี่นี่น่าสนใจจริง ๆ เธอโทษแดร์ริลก็เพราะว่าเธอเกลียดเขาไม่มีเหตุผลเอาซะเลยแดร์ริลเห็นจักรพรรดินีส่งตราลัญจกรหยกให้ขันที เพื่อเตรียมจะส่งให้หยางเจียนอะไรนั่น?ตราลัญจกรหยกดึงดูดความสนใจของแดร์ริลทันที เขาไม่เคยคิดจะสนใจดูมันมาก่อน แต่เมื่อขันทีเดินผ่านเขาไป เขาก็เห็นว่า ตราลัญจกรหยกนั้นใสกระจ่าง และส่องแสงสะท้อนหลากสีให้ตายสิแดร์ริลตกใจมาก แต่ในใจเขาก็ยินดีมาก เขาลอบหัวเราะดูเหมือนว่าตราลัญจกรหยกนั้นคือศิลาบูรณะสวรรค์ หินสีซึ่งเจ้าแม่หนี่ฮวาใช้เพื่อซ่อมท้องฟ้า รูปร่างของมันก็ดูพอเหมาะพอเจาะกับช่องที่ชั้นสี่ของเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ“ช้าก่อน”แดร์ริลหยุดขันทีไว้ทันทีขณะที่เขาพิจารณาตราลัญจกรหยกแม้ว่าเขาไม่ได้หยิบมาถือไว้ในมือ แดร์ริลก็สามารถรู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณที่เฉพาะตัวของตราหยก นอกจากนั้นมันยังให้ความรู้สึกเย็น ขณะที่อุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงเล็กน้อย
แดร์ริลครุ่นคิดเรื่องนี้และหยุดยิ้ม เขามองจักรพรรดินีและบอกว่า “ฝ่าบาท ท่านผิดแล้ว หยางเจียนนั้นอาจจะดูเป็นสุภาพบุรุษแต่เขาเจ้าเล่ห์และชั่วร้ายมาก หากว่าท่านมอบตราลัญจกรหยกให้เขาไป เขาก็จะรับปากตกลงกับท่าน แต่ว่าเขาจะไม่มีทางรักษาคำพูดหลังจากที่ได้มีอำนาจเหนือโลกใต้เมฆี”ทันทีที่จักรพรรดิโฮ่วอี้สวรรคต หยางเจียนก็เข้าครองบัลลังก์เกือบจะทันที และตั้งตัวเองขึ้นเป็นจักรพรรดิ เขาอ้างว่า พบความจริงเกี่ยวกับการสวรรคตของโฮ่วอี้ แล้วสุดท้ายเป็นอย่างไร? เขาก็อยากจะจับตัวฉางเอ๋อและบังคับเธอให้เป็นของเขา จากนั้นเขาก็ส่งกองกำลังเที่ยวไปรุกรานทวีปอื่นเขาไม่ใช่คนที่รักษาคำพูด เขาเป็นตัวร้ายไม่ใช่เหรอ?เอ่อ…เมื่อพระนางได้เห็นสีหน้าจริงจังของแดร์ริล จักรพรรดินีก็รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น พระนางกัดริมฝีปากและคิดว่าจะทำอย่างไร‘นั่นก็จริง หากว่าหยางเจียนกลับคำล่ะ? เราก็ต้องเสียทั้งตราลัญจกรหยกไปเปล่า ๆ เหรอ?’พระนางคิดเรื่องนี้ก่อนที่จะมองแดร์ริลและถามว่า “ทำไมนายถึงต้องการตราลัญจกรหยกล่ะ?”“แน่นอนว่ากระหม่อมต้องได้เอาไปใช้งาน” แดร์ริลรู้สึกร้อนรน แต่เขาก็รีบบอกว่า “อีกอย่างกระหม่อมก็เป็นราชบุตรเขย
มีคนออกมาเป็นร้อยแดร์ริลตื่นเต้นจนพูดไม่ออกเมื่อได้เห็นคนนับร้อยและมีกลิ่นอายพวยพุ่งออกมาจากพวกเขาแดร์ริลจำได้ชัดเจนตอนที่เขาเปิดชั้นหนึ่ง มีคนออกมา 500 คน รวมถึงผางถ่ง เมื่อเขาเปิดขั้นสอง ก็มีคนออกมา 200 คนรวมถึงหยวนเทียนกัง เมื่อเขาเปิดชั้นสามก็มีคนออกมา 150 คนและศิษย์พี่ของหยางเจียนอย่างแบรดลีย์ ยังดังนั้นเมื่อเขาเปิดชั้นสี่ได้ เขาก็มีคนออกมาน้อยกว่าก่อน แต่เขาเชื่อว่า คนพวกนี้ต้องไม่ธรรมดา และต้องมีคนสำคัญอยู่ด้วย‘โอ้ คุณพระ’ทั้งห้องโถงต่างก็จ้าละหวั่นทันที ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดินี ควินซี่ เหล่าเสนาบดี หรือแม่ทัพนับร้อยต่างก็ตกใจเมื่อเห็นสุดยอดคนนับร้อยอยู่ต่อหน้าพวกเขาตระหนักได้ว่าทั้ง 100 คนนี้แข็งแกร่งมาก และก็มีมากกว่าสิบคนที่อยู่ในระดับเทพยุทธ์และมีคนที่สูงกว่าระดับเทพยุทธ์ พวกเขาแข็งแกร่งมากสิ่งที่ทำให้ทั้งจักรพรรดินีและคนอื่น ๆ ตกใจยิ่งขึ้นไปอีก ก็คือหลังจากที่ทั้ง 100 คนปรากฏออกมา พวกเขาต่างก็เคารพแดร์ริลอย่างมาก บางคนถึงกับแดร์ริลว่านายท่าน‘นี่มัน.. เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?’‘มีคนแข็งแกร่งมากมายออกมา และพวกเขาก็เรียกแดร์ริลว่านายท่านเหรอ?’จักรพรรดินีและควินซี
’อะไรน่ะ?’หลังจากที่แดร์ริลเที่ยวถามเพิ่มไปอีกสองสามคน เขาก็มาเจอชายชราที่ดูเหมือนเทพ ทันใดนั้นเขาก็นิ่วหน้าชายชราคนนี้ดูเย่อหยิ่งมากเขานั้นใส่ชุดยาวสีดำ มีโครงหน้ายกสูง มีท่าทางดูเหมือนเทพ แม้ว่าเขาจะใส่เสื้อผ้าแบบธรรมดาแต่ก็มีบรรยากาศที่แตกต่างออกไปแดร์ริลรู้สึกได้ว่าชายชราคนนี้มีความแข็งแกร่งเกินหยั่งที่ตัวเขาเองก็เข้าไม่ถึงเขายิ่งแปลกใจเมื่อเห็นว่าชายชราคนนี้เชิดใส่เขา ทั้งที่ผู้สูงส่งคนอื่น ๆ ต่างก็แสดงออกอย่างเคารพเขาน่าสนใจมากชายชราคนนี้มีบุคลิกที่ไม่เหมือนใครจริง ๆแดร์ริลคิดเรื่องนี้ ขณะที่เขากำลังจะเอ่ยปากถาม ชายชราก็เดินเข้ามาหาเขา“เจ้าคือคนที่ปล่อยข้าออกมาจากเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติอย่างนั้นรึ?” ชายชราถามอย่างเย็นชาพร้อมพินิจพิจารณาแดร์ริล เสียงเขาไม่ดังแต่ว่าก็พูดอย่างไม่สะทกสะท้านอะไรนะ?แดร์ริลอึ้งไป‘ฉันกำลังจะถาม แต่โดนถามแทนซะงั้น’แดร์ริลยิ่งตื่นเต้นอยากรู้ตัวตนของชายชรา เขายิ้มเล็กน้อยพยักหน้าและบอกว่า “ใช่แล้วเป็นผมเอง ผมชื่อแดร์ริล ขอผมทราบนามสูงส่งของท่านได้ไหมครับ?”“นามสูงส่งของข้า?”ชายชราหัวเราะเบา ๆ และบอกว่า “นามก็เป็นเพียงนาม จะมีค่าอันใ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ