”ถ้างั้น คุณจะเอายังไง?” แดร์ริลไม่สนใจคำเยาะเย้ยของพวกเขา เขาจ้องมองแชสเท่านั้น“เด็ก ๆ”แชสยิ้มและพูดอย่างเย็นชา “ฉันเป็นคนยุติธรรม นายมีสองทางเลือก นายจ่ายเงินมาตอนนี้แล้วพวกนายทั้งคู่ก็ไปได้ หรือไม่งั้นนายก็ไปซะแล้วก็ทิ้งคนสวยนั่นไว้ที่นี่”แชสชี้ไปที่ฉางเอ๋อขณะที่เขาพูดประโยคสุดท้าย พร้อมรอยยิ้มเปี่ยมตัณหาในดวงตาแชสคิดว่าแดร์ริลเป็นแค่ชายยากจนที่ไม่มีปัญญาจะจ่ายค่าเฮลิคอปเตอร์ เขาคิดว่าการที่ปล่อยให้แดร์ริลไปโดยที่ทิ้งสาวงามเอาไว้ก็เป็นความใจดีมากแล้ว“แบบนั้นไม่ได้หรอก” แดร์ริลปฏิเสธข้อเสนอโดยไม่ลังเลชายคนนี้ฉลาด เขาคิดว่าจะสามารถแตะต้องฉางเอ๋อได้ฉางเอ๋อที่ยืนอยู่ด้านข้างก็เปลี่ยนสีหน้าทันใด เธอนั้นอับอายมาก ฉางเอ๋อหันไปหาแดร์ริลและบอกว่า “เจ้าบอกว่าสามารถชดใช้ให้พวกเขาได้ไม่ใช่เหรอ? ถ้างั้นก็รีบจัดการเร็วเข้าสิ”‘คนสามัญพวกนี้กล้าดีนักนะ พวกเขามาเปรียบเทียบข้ากับเฮลิคอปเตอร์ได้อย่างไรกัน?’‘และเจ้าแดร์ริลนี่ เห็นได้ชัดว่าไม่รู้วิธีขับเฮลิคอปเตอร์นี่ แต่ก็ยังจะอวดดี ตอนนี้คนพวกนี้ก็ไม่ยอมรามือให้เขาไปแล้ว’“ไม่ต้องตระหนก” แดร์ริลยิ้ม เขาลดเสียงลงเพื่อปลอบฉางเอ๋อ “กระ
แต่ว่าแชสไม่ได้สังเกตว่าแดร์ริลนั้นไม่ได้ตื่นตระหนกเลยสักนิด แต่เขากลับมีรอยยิ้มบาง ๆ แทนแดร์ริลอยากจะหัวเราะนักช่างบังเอิญอะไรแบบนี้ แดร์ริลกำลังกังวลอยู่พอดีว่าจะติดต่อกับเจดอย่างไร กลายเป็นว่าเธอโทรมาหาแชสแทน“ว่าไงครับคุณเจด ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ผมช่วย?” แชสพูดโทรศัพท์อย่างสุภาพ “คืองานแสดงรถยังจัดอยู่ แต่ว่าวันนี้เรามีปัญหา”แม้ว่าแชสจะมาจากครอบครัวที่มีฐานะแต่ตระกูลเขาก็มีอำนาจแต่ในเมืองเมฆาวดีเท่านั้น ส่วนเจดนั้นเป็นนักธุรกิจหญิงของทวีปมิสท์ลอเรนและเธอก็โดดเด่นมาหลายปี พวกเขาไม่ใช่คนระดับเดียวกัน ดังนั้นแชสจึงต้องพูดกับเจดอย่างสุภาพ“ปัญหาเหรอ?” เจดนิ่วหน้าอยู่ทางปลายสาย “ปัญหาอะไรกัน?”ฝูงชนต่างก็พากันตื่นเต้นจนพูดไม่ออกเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงเจด‘เธอคือประธานที่มีชื่อเสียงโด่งดังของกลุ่มวินดันไม่ใช่เหรอ? เขาว่ากันว่าเธอเป็นสาวสวยแล้วเสียงเธอก็เพราะด้วย’ทุกคนต่างก็ตื่นเต้น พวกเขาอยากจะพบเจดคงจะดีมากหากว่าได้พบกับผู้หญิงที่เป็นตำนานเช่นนี้“คืออย่างนี้ครับคุณเจด เรามีอุบัติเหตุนิดหน่อยตอนนี้” แชสสูดหายใจลึกก่อนพูดต่อ “มีคนทำเฮลิคอปเตอร์พังในงานแสดงรถของเรา เขาเป็นแค่ช
แดร์ริลยิ้มและพูดโทรศัพท์กับเจดต่อ “ไม่มีอะไรหรอก แค่ฉันทำเฮลิคอปเตอร์พังแต่ว่าเพื่อนร่วมงานของเธอ แชสน่ะ ไม่ยอมปล่อยฉันไป เขาบอกว่าอยากจะจับฉันกับเพื่อนไว้”‘อะไรนะ?’ทางปลายสายโทรศัพท์ เจดเกือบเข่าทรุดเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอตัวสั่นเทาด้วยโทสะ‘แชสกล้าทำตัวหยาบคายไม่นับถือแดร์ริลได้ยังไง? เขารนหาที่ตายชัด ๆ’เจดรีบพูด “ฉันจะจัดการเรื่องนี้เองค่ะ ฉันจะรีบไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”แดร์ริลหยุดคุยและโยนมือถือกลับไปให้แชสแชสรับโทรศัพท์มาแล้วมองแดร์ริล เขารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาไม่นานนักก็มีเสียงฝีเท้าดังก้องเข้ามาในล็อบบี้ชั้นหนึ่ง จากนั้นก็มีผู้หญิงเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบพร้อมกลุ่มชายชุดดำที่รุมล้อมเธอผู้หญิงคนนี้แต่งชุดทำงานสีน้ำตาลอ่อนและช่วยขับเน้นรูปร่างของเธอ เธอดูมีเสน่ห์และสง่าในชุดสูท ใบหน้างดงามของเธอแต่งเครื่องสำอางบาง ๆ ที่ทำให้เธอยิ่งดูดึงดูดใจมาก แต่ว่าสีหน้าเธอนั้นเคร่งเครียดเจดนั่นเองโอ้ฝูงชนต่างส่งเสียงอื้ออึง ผู้ชายทุกคนต่างก็มองเจด พวกเขาจ้องเธอจนตาไม่กะพริบ‘นี่คือประธานหญิงของกลุ่มวินดันเหรอ? เธอเนี่ยนะหญิงเหล็กผู้มีชื่อเสียงของวงการธุรกิจน่ะ?’เธอนั้นสวยมาก
’เขาคือแดร์ริลเหรอ?’หลายปีที่ผ่านมาชื่อเสียงของแดร์ริลนับวันยิ่งโด่งดัง ทุกคนในเก้าทวีปต่างก็ต้องเคยได้ยินเรื่องของเขาฝูงชนต่างก็พากันสับสน เขานิ่งอึ้งจ้องแดร์ริลเพราะพวกเขาเกือบทุกคนต่างก็ตกใจจนช็อก‘กลายเป็นว่าเขาคือแดร์ริล ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้มั่นใจนัก ขนาดหญิงเหล็กอย่างเจดยังเรียกเขาว่าคุณพ่อเลย’ไม่กี่อึดใจต่อมา แชสก็พูดเสียงสั่น เขาตีสีหน้าหม่นหมองขณะที่อ้อนวอนเจด “คุณเจด ผมผิดไปแล้ว–”“คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรทั้งนั้น สัญญาระหว่างเราเป็นอันยกเลิก และเราก็จะไม่ทำงานจัดแสดงรถร่วมกันอีก” เจดโมโหมากจนเธอไม่อาจทนรับฟังเรื่องไร้สาระได้อีกแล้ว “ผู้ช่วยของฉันจะติดต่อคุณมาเพื่อจัดการเรื่องยุติสัญญาระหว่างเรา”‘มันจบแล้ว’แชสตัวสั่นและเขาก็เกือบทรุดฮวบลงกับพื้น เขาอยากจะร้องไห้แต่ว่าก็ไม่มีน้ำตาเหลือขณะเดียวกันในห้องเล็กที่สวนหลังพระราชวังเวสต์ริงตันโดน็อกใส่เสื้อคลุมมังกรหลังจากที่จัดการเสร็จ บนใบหน้าหล่อเหลาของเขามีสีหน้าพึงพอใจยูมิภรรยาของฟลอเรียน นอนอยู่ข้างกายเขา บนใบหน้าเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอมองโดน็อกอย่างเดียดฉันท์ ยูมิหวังว่าจะฆ่าเขาได้‘เขาข่มเหงฉันอีกแล้ว’
”ยูมิ” ซูซานเองก็รู้สึกอายเมื่อได้เห็นห้องที่ยุ่งเหยิง จากนั้นเธอก็กัดริมฝีปากและพูดเบา ๆ ว่า “อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้มาเยาะเย้ยเธอ”ซูซานเดินเข้ามาหาช้า ๆ และพูดต่อไปว่า “ในฐานะผู้หญิง ฉันเข้าใจความเจ็บปวดของเธอ หากว่าฉันเดาไม่ผิด ตอนนี้เธอต้องอยากฆ่าโดน็อกใช่ไหม?”ยูมิเงยหน้าขึ้นมองและพูดอย่างเย็นชา “คุณต้องการจะพูดบ้าอะไรกันแน่?”ซูซานยิ้มและบอกว่า “หากว่าเธออยากฆ่าโดน็อก ฉันช่วยเธอได้”ซูซานนั้นโดนขังไว้ เธอรู้ว่าไม่สามารถหนีออกไปได้ด้วยตัวเอง ดังนั้นเธอจึงมาที่นี่เพื่อเกลี้ยกล่อมยูมิ‘อะไรนะ?’ยูมิผงะไป จากนั้นเธอก็หัวเราะและเยาะหยันซูซาน “นี่คุณเพิ่งเสนอว่าจะช่วยฉันเหรอ? คุณช่วยตัวเองยังไม่ได้แท้ ๆ ทำไมถึงคิดว่าจะช่วยฉันได้? แล้วทำไมฉันถึงต้องเชื่อคุณด้วย?”ซูซานเป็นแม่ทูนหัวของแดร์ริล ยูมินั้นใส่ร้ายแดร์ริลหลายครั้งดังนั้นเธอจึงสงสัยว่าทำไมซูซานจึงเสนอว่าจะช่วยเธอไม่มีคนที่สติดี ๆ จะเชื่อเรื่องนี้แน่“เพราะว่าฉันก็อยากฆ่าเขาเหมือนกับเธอ” ซูซานพ่นล่มหายใจยาว ใบหน้างามของเธอดูเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “โดน็อกฆ่าสามีของฉัน ฉันอยากจะล้างแค้นและฆ่าเขาซะ”ซูซานนั้นเต็มไปด้
”ฮ่าฮ่า”เธอได้ยินเสียงหัวเราะดังก้องมาจากนอกห้องทันทีที่อาหารเสร็จเรียบร้อย โดน็อกเดินย่างเท้าผ่านประตูเข้ามาพร้อมใบหน้าประดับรอยยิ้ม “คนสวยของฉัน ฉันมาแล้ว”หืม?ทันทีที่เข้ามาในห้องเขาก็มองเห็นโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารและไวน์ โดน็อกยิ้มค้าง เขาตะลึงไป‘เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมถึงมีอาหารมากมายและไวน์ด้วย?’“ฝ่าบาท”ยูมิฝืนยิ้ม เธอเดินเข้าไปหาเขาและดึงเก้าอี้ให้เขาอย่างเอื้อเฟื้อ “ฝ่าบาท หม่อมฉันเตรียมอาหารนี้ไว้ให้พระองค์เพคะ พระองค์ทำงานหนักมากเพื่อทวีปนี้ ดังนั้นหม่อมฉันจึงอยากทำอาหารสักสองสามจานและดื่มกับท่าน”ยูมิทำหน้าสงบเสงี่ยม “ตลอดทั้งวันหม่อมฉันคิดเรื่องที่พระองค์ทรงตรัส และหม่อมฉันคิดว่าพระองค์ทรงตรัสถูกแล้วเพคะ ดังนั้นหม่อมฉันจึงอยากอยู่ที่นี่และคอยรับใช้พระองค์”โดน็อกหัวเราะเขายินดีมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาจับมือยูมิและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน โดน็อกยิ้มและบอกว่า “ดีมาก ฉันรู้ว่าเธอฉลาดและเธอจะไม่ปฏิเสธฉัน”โดน็อกยังคงลูบไล้เอวของยูมิ“ให้หม่อมฉันรินไวน์ให้นะเพคะ” ยูมิรู้สึกขยะแขยง แต่เธอไม่ดิ้นรนหนี เธอยกขวดไวน์ขึ้นมาพร้อมคงรอยยิ้มเอาไว้ยูมิดูอ่อนโยนและอ่อนหวาน
”โอ้”ยูมิกดปุ่มและก็มีเสียงดังแหวกอากาศไป เข็มสีเงินพุ่งออกมาจากปิ่นและดูเหมือนเส้นแสงเงินสะท้อนกับแสงเทียน มันพุ่งตรงไปหาตำแหน่งหัวใจของโดน็อกด้วยความเร็วแสงบนเข็มมีสีน้ำเงินจาง ๆ อยู่ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นพิษความเคลื่อนไหวนี้เกิดขึ้นเร็วมาก โดน็อกไม่มีเวลาที่จะตอบโต้และไม่มีโอกาสที่จะหลบได้ทันติ๊งเข็มเงินนั้นชนเข้ากับแผ่นหลังของโดน็อกแต่ว่ามันกลับไม่ได้เจาะทะลุเนื้อเขาเข้าไป มันส่งเสียงกระทบดังแหลมและกระเด้งออกมา‘อะไรกัน?’เมื่อได้เห็นเช่นนั้นยูมิก็ตัวสั่นสะท้าน ใบหน้าเธอซีดเผือดทันใด‘เป็นแบบนี้ได้ยังไง? การซุ่มโจมตีของฉันไม่มีช่องโหว่ ทำไมเข็มถึงไม่เจาะเข้าตัวเขา? ทำไมมันถึงกระเด็นออกมา?’โดน็อกหันมาจ้องยูมิเขม็งอึดใจต่อมาเขาก็มองเห็นเข็มเงินร่วงอยู่บนพื้นและเขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น โดน็อกแค่นเสียงใส่เธอ “โอ้ นังสารเลว ที่ทำทั้งหมดนี่ก็เสแสร้งสินะ เธออยากจะฆ่าฉันเหรอ?”“ฉัน–” ยูมิหน้าซีดเผือด เธอร่างเกร็งเขม็งและพูดอะไรไม่ออกสักคำโดน็อกพูดอย่างเหยียดหยาม “เธอสงสัยใช่ไหมว่าทำไมฉันยังปลอดภัยทั้งที่เธอทำทุกอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว?”จากนั้นโดน็อกก็ถอดเสื้อคลุมมัง
แผนของพวกเธอล้มเหลวเมื่อโดน็อกเห็นซูซาน ดวงตาเขาก็ฉายแววชั่วร้าย เขาพูดอย่างเย็นชา “นังชั่ว แกสองคนวางแผนด้วยกันใช่ไหม? กล้าดีนักนะ”โดน็อกนั้นโหดร้ายและเขาก็เจ้าเล่ห์มาก เขามองทุกอย่างออกอย่างปรุโปร่ง เขารู้ว่าซูซานต้องเป็นส่วนหนึ่งของแผนลอบฆ่าคืนนี้แน่นอนยูมิไม่มีความกล้าที่จะทำเรื่องนี้ลำพังแน่“ฉัน–” ซูซานร้อนรน ริมฝีปากแดงของเธออ้าออกเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้พูดอะไรออกมาเพียะโดน็อกขี้เกียจที่จะคุย เขาเดินเข้าไปหาและตบซูซานโดยไม่บอกกล่าวเขานั้นทุ่มแรงทั้งหมดใส่ไปกับการตบ ซูซานกรีดร้องตัวสั่นสะท้านก่อนที่จะล้มลงกองกับพื้น เธอเอามือกุมหน้าไว้ขณะที่จ้องโดน็อกอย่างเกลียดชัง“นังสารเลว ฉันไม่มีเวลามาสนใจแก แกก็กล้าขนาดที่วางแผนฆ่าฉันแล้ว” โดน็อกโมโหมากและตะคอกใส่ซูซาน “แกอยากยืมมือยูมิมาฆ่าฉันเพื่อที่ตัวแกจะได้หนีไปได้ ฉันบอกตอนนี้เลยนะว่าแกไม่มีทางหนีพ้นเงื้อมมือฉัน ชาตินี้ไม่มีทางแน่ ฉันจะจำเรื่องที่แกทำคีนนี้ไว้ แล้วก็จะมาจัดการหลังจากที่ฉันได้ขึ้นครองบัลลังก์อย่างเป็นทางการ”จากนั้นโดน็อกก็ตะโกน “ทหาร มาพานังนี่ไปขังคุก”องครักษ์สองสามคนเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนมัดซูซานไว้แ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ