"ไม่เช่นนั้นวันนี้พวกเจ้าเป็นหนูทดลองให้ข้าได้ฟันพวกเจ้าสักรอบหนึ่ง? แต่จะไม่ฟันเปล่าๆ หากมิอาจสังหารพวกเจ้าทุกคนด้วยดาบเดียวได้ ข้าจะมอบดาบซิวหลัวให้พวกเจ้า""พวกเจ้าอยากได้ดาบซิวหลัวมาตลอดมิใช่หรือ? ก่อนหน้านี้พวกเจ้าก้็ส่งผู้แข็งแกร่งมาแย่งชิงมันมิใช่หรือไร?""มา ตอนนี้ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้า"ฉินเป
แม้ไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไรฉินเป่ยเตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว แทบจะวินาทีที่ท่านประมุขสำนักชิงอวิ๋นลงมือ เขาก็ฟันดาบออกมา ในขณะเดียวกันก็แปลงร่างเป็นคลื่นเงาวาบมาอยู่ด้านข้างชางเยว่กับอู๋ซื่อเยว่ลมปราณก่อนกำเนิดภายในร่างกายพวยพุ่งออกมากลายเป็นเกาะลมปราณก่อนกำเนิด คุ้มกันทั้งสองคนเอาไว้แม้ก่อนหน้านี้ดาบนั้นจ
"ดังนั้นข้าวางแผนไว้ว่าตอนนี้จะเดินทางไปยังวัดลู่หมิง ไปพบคนผู้นั้นที่ไม่เคยเห็นหน้าเสียหน่อย""เก็บสัมภาระเราออกเดินทางกัน"ฉินเป่ยเรียกชางเยว่กับอู๋ซื่อเยว่ ทั้งสามออกมาจากโรงเตี๊ยมกินข้าวดื่มน้ำข้างนอกอิ่มแล้วก็จากไปแต่พวกเขายังไม่ทันได้ออกไปจากเมืองเฟิงอวิ๋น ก็ได้รับข่าวที่ส่งมาจากหลิวตงไป๋ว่าอ
ฉินเป่ยพอได้ยินก็สั่นระริกไปทั้งร่าง ในใจเกิดความรู้สึกทั้งประหลาดและคาดหวังหลั่งทะลักเข้ามาหลังจากกลับมาในโรงเตี๊ยม เขาก็พาพวกอวี่เจียงเสวี่ยไปกินเสียมื้อหนึ่งในเมื่อพวกนางมาแล้ว เช่นนั้นเขาก็ทำได้แค่เลื่อนวันที่จะไปวัดลู่หมิงออกไปก่อน หลังจากกินข้าวอวี่เจียงเสวี่ยกับเสี่ยวชิวเสียงก็เอะอะจะไปเดิน
"พวกเจ้าสองคนใหญ่จริงๆ!"ฉินเป่ยก้มหน้าลงมอง ทิวทัศน์ขาวโพลนสองผืนโยกไหวจนเขาแทบจะเป็นลมอยู่แล้วทำเอาหนานกงเตี๋ยกับลู่เว่ยยางตกใจจนรีบยื่นมือมาปิดหน้าอก จากนั้นก็ยื่นมือไปทุบฉินเป่ยฉินเป่ยโอบทั้งสองคนไว้ในเอว ทั้งสามคนเดินไปยังตลาดกลางคืนที่ห่างออกไปตลาดกลางคืนนี้กว้างมาก คนเต็มไปหมดของกินเล็กมา
"ข้ามีภรรยา แต่พวกเจ้าไม่มี!"ฉินเอ่ยจูบหนานกงเตี๋ยกับลู่เวยยาง ทั้งสองคนถูกฉินเป่ยจูบต่อหน้าคนมากมายแบบนี้เป็นครั้งแรกอายจนไปถึงบ้านท่านยายแล้ว!ทั้งสองคนส่งเสียงครางออกมาพร้อมกัน ฉากนี้จุดไฟโกรธกับพวกชายสวมแว่นตาขึ้นมาแล้วและนี่คือสิ่งที่ฉินเป่ยต้องการ"แม่งเอ๊ย เจ้าสารเลวทั้งสามคน พวกเจารนหาที่
"เรื่องนี้เจ้าไม่น่าจะลืมไปแล้วกระมัง?""รีบๆ เรียกคนมาเร็ว ถ้าเจ้าไม่เรียกคนมาข้าจะพาผู้หญิงของข้าไปตระกูลหลินของพวกเจ้าเสียรอบหนึ่ง""เรื่องของสำนักชิงอวิ๋นก็รู้แล้วนี่ ข้าไปถึงสำนักแล้วเก็บดอกเบี้ยด้วยตนเองเลย"พูดจบเรื่องพวกนี้ ฉินเป่ยก็โอบเอวลู่เว่ยยางกับหนานกงเตี๋ย นั่งลงแล้วกินต่อตอนนี้เองคว
หลินเหม่ยลี่พอได้ยิน ใบหน้าก็โทสะโหมฟ้าขึ้นมา ตอนนี้จึงวาดสายตาไปอยู่บนตัวของฉินเป่ย"เจ้าคือฉินเป่ย?! เจ้าคิดจะล้างตระกูลหลินของข้าหรือ?!""พูดจาใหญ่โตเสียจริง เจ้าคิดว่าที่เจ้าสร้างคลื่นสร้างลมอย่างการล้างสำนักชิงอวิ๋นที่ภายนอกนี้แล้ว เจ้าอยากจะทำอะไรก็ทำได้หมดหรือไรกัน?""ข้าจะบอกเจ้าไว้ เจ้าคิดผ
พวกเขาคือกองกำลังที่ซ่งเจียงหลิวบ่มเพาะอย่างลับๆ มาหลายปี เป็นไพ่ใบสุดท้ายที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา และเป็นเครื่องมือหาเงินที่เขาใช้มาหลายปีนอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครรู้ความเป็นมาของไพ่ตายเหล่านี้เลยเขาไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่ใช่ไพ่ตายใบนี้มารับมือกับพวกอวี่เจียวหรงคนนอกเหล่านี้ แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว
ไม่นานพวกองครักษ์ก็ถอยออกไปทันที!คำสั่งของซ่งเจียงหลิวพวกเขาไม่กล้าขัด องครักษ์ทุกนายถอยออกไปหมด ถอยออกไกลมากซ่งเฉากับแม่เขาไม่เข้าใจอย่างมาก แต่ช่วยไม่ได้ อย่างไรเสียที่พึ่งใหญ่สุดของพวกเขาสองแม่ลูกก็คือซ่งเจียงหลิวแต่ผลที่ได้ล่ะ? ซ่งเจียงหลิวถูกอวี่เจียวหรงซัดกระเด็นด้วยหมัดเดียว นี่มันชัดเจนแล
เมื่อเห็นภาพนี้ ซ่งเฉาที่ตกใจนั่งทื่ออยู่บนพื้นอยู่ก่อนแล้ว ยิ่งตกใจมากจนฉี่ราดตอนนี้ เขากำลังฉี่ราดออกมาอวี่เจียวหรงตรวจดูร่างกายของจ้าวหลิงเอ๋อร์อยู่ครู่หนึ่ง หลังแน่ใจว่าไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้ว ก็ให้หลินชิวเสียประคองเธอเข้าห้องไปพักผ่อนและรักษาตัวให้เธอทันที"นายน้อยซ่ง ตอนนี้เรามาคุยเรื่องระห
สมาชิกแก๊งจระเข้กว่าพันคน ในเวลานี้ถูกพวกอวี่เจียวหรงฆ่าไปหมดแล้วสำหรับพวกเธอแล้ว การฆ่าคนพันกว่าคนนี้เหมือนดั่งการฆ่าสุนัข ไม่มีความรู้สึกท้าทายเลยเดิมทีหากอวี่เจียวหรงกับหลินชิวเสียไม่ลงมือ อาศัยแค่พวกจู้อวี๋เฟยสี่คน ยากจะฆ่าพวกแก๊งจระเข้พันกว่าคนนี้ตายหมดได้!แต่ว่ามีอวี่เจียวหรงกับหลินชิวเสียร
การสั่งสมประสบการณ์มาอย่างยาวนาน ทำให้พลังการต่อสู้ของเขาน่ากลัวอย่างยิ่ง แข็งแกร่งกว่าผู้แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ในระดับเดียวกันมากแม้แต่พ่อของเขาก็ยังไม่กล้าพูดว่ามีโอกาสชนะหลี่ต้าเปียวได้ร้อยเปอร์เซ็นต์อวี่เจียวหรงจะนับเป็นตัวอะไร?ในขณะนี้ หลี่ต้าเปียวได้ห้ามทุกคนไว้ ทำให้สถานที่นั้นเงียบลงในทันทีเ
ทันทีที่หลี่ต้าเปียวพูดจบ ซ่งเฉาก็ยกเก้าอี้ตัวหนึ่งมาให้เขานั่งสำหรับหลี่ต้าเปียวแล้ว อวี่เจียวหรงและพวกพ้องก็เป็นเหมือนเนื้อบนเขียงที่เขาจะสับเมื่อไหร่ก็ได้ ต่อหน้าพลังอันเด็ดขาดของแก๊งจระเข้ เขาไม่เชื่อว่าพวกเธอจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้!ในขณะเดียวกัน พรรคพวกของแก๊งจระเข้ได้ล้อมจวนตระกูลซ่งไว้ทุกด
"หัวหน้าแก๊ง ข้าผิดจริงๆ ข้ายินดีชดใช้ เมื่อคืนข้าได้ตกลงกับกุนซือแล้วว่าจะมอบคนทั้งหมดของแก๊งขวานและอาณาเขตของพวกเขาให้ท่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย""หัวหน้าแก๊ง ขอให้เห็นแก่หน้าพ่อของข้า โปรดอภัยให้ข้าสักครั้งเถิด ต่อไปข้าจะไม่กล้าท้าทายอำนาจของท่านอีกแล้ว""ผู้หญิงพวกนั้นเสแสร้งมาตลอด ข้าเองก็หลงเสน่ห
ทันใดนั้นเอง องครักษ์คนนั้นก็กลับมา"นายท่าน ข่าวดี ข่าวดีนะ หัวหน้าแก๊งจระเข้หลี่ต้าเปียว นำกลุ่มนักสู้แก๊งจระเข้ผู้แข็งแกร่งกว่าพันคนมุ่งหน้ามาที่นี่แล้ว""อีกสองชั่วโมงพวกเขาก็จะมาถึงแล้ว"องครักษ์เพิ่งพูดจบ ก็มีสาวใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า: "นายท่าน คนพวกนั้นตื่นกันแล้ว พวกนางอยากทานข้าว ท่
ซ่งเฉาพูดจบก็หันไปเรียกข้างนอก จากนั้นก็มีองครักษ์มาล้อมด้วยความอาฆาตที่ดุเดือดอย่างรวดเร็วตอนนั้นอวี่เจียวหรงที่เงียบมาโดยตลอดเริ่มพูดบ้างแล้ว เธอเดินมาตรงหน้าซ่งเฉามองเขาด้วยสีหน้าเหมือนมองคนตาย"นายน้อยซ่ง นี่ท่านบรรลุเป้าหมายแล้วก็จะถีบหัวส่งเช่นนั้นหรือ? ตอนแรกท่านอยากนอนกับข้าและก็น้อง ๆ ของข