ดาบซิวหลัวกลับมาสู่มือของฉินเป่ยอีกครั้งแม้ว่าดาบวิญญาณโลหิตจะเป็นดาบที่ดี แต่ก็เทียบอะไรกับดาบซิวหลัวไม่ได้เลย"แม่งเอ๊ย ข้าประเมินเจ้าต่ำไปสินะไอ้เด็กเวร""แต่เจ้าก็มั่นใจเกินไปนะ ดาบวิญญาณโลหิตยอมรับพวกเราตำหนักเซียนเป็นเจ้านายนานแล้ว""เจ้าคิดว่าแค่หยดเลือดสองสามหยดลงบนดาบวิญญาณโลหิต มันก็จะยอม
"ข้าไม่สนว่าดาบในมือเจ้าจะเป็นดาบซิวหลัวของจริงหรือไม่ เพราะยังไงซะดาบนี้ก็ไม่ใช่ของเจ้า ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างเจ้าจะครอบครองมันได้""ข้าขอสั่งให้เจ้านำดาบมาให้ข้า"กู่ไคเทียนพูดด้วยความโกรธอีกครั้ง แต่ฉินเป่ยกลับมองเขาด้วยสีหน้าราวกับว่าเขากำลังมองคนโง่"ไอ้โง่ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร?""เจ้าอยากได้ก
พริบตาเดียว ฉินเป่ยก็มาถึงตรงหน้ากู่ไคเทียน เขาไม่เพียงแต่แสดงดาบซิวหลัวให้เห็นเท่านั้น แต่ยังแสดงหอซิวหลัวอีกด้วยกู่ไคเทียนตกตะลึงอีกครั้งในขณะนี้ ในใจของเขามีความรู้สึกตกใจ เสียใจเสียดาย และไม่ได้ดั่งใจ!"เป็นดาบซิวหลัวกับหอซิวหลัวจริงๆ ด้วย เจ้าเป็นใครกันแน่? มีความสัมพันธ์อะไรกับเทพเจ้าสงครามแ
ด้วยคำพูดของฉินเป่ย ในที่สุดอู๋ซื่อเยว่ก็รู้สึกโล่งใจและรู้สึกมั่นใจขึ้นเธอกังวลมากว่าหากฉินเป่ยจากไป ตระกูลอู๋คงต้องจบสิ้นเพราะท้ายที่สุดแล้ว ระหว่างตระกูลอู๋และฉินเป่ยไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรลึกซึ้งต่อกัน และตระกูลอู๋ก็แทบจะไม่ได้ช่วยเหลือฉินเป่ยเลยจนกระทั่งบัดนี้กลับกัน ฉินเป่ยช่วยเหลือตระกูลอ
เหลือเพียฉินเป่ยกับอู๋ซื่อเยว่อยู่ในห้องโถง"คุณฉิน เชิญนั่งลงก่อน ข้าจะไปทำอะไรให้ท่านกินสักหน่อย!"อู๋ซื่อเยว่หันหลังกลับและเดินไป แต่ถูกฉินเป่ยเรียกไว้"ตอนนี้เป็นเวลาสำคัญ ท่านเป็นหัวใจสำคัญหลังตระกูลอู๋ ลงไปอยู่กับคนของท่านเถอะ!""เรื่องกินข้าจัดการเอง จำไว้ว่าท่านต้องเกลี้ยกล่อมคนของท่าน ว่าอย
จอมยุทธ์จากสำนักและนิกายต่างๆ ไม่กล้าดำเนินการอย่างหุนหันพลันแล่นอีกต่อไป ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของตระกูลอู๋โดยเฉพาะจอมยุทธ์รุ่นอาวุโสของตระกูลอู๋พวกนี้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่เสียเวลาถ่อมาถึงที่นี่พวกเขาไม่เคยคิดว่าพลังการต่อสู้ของจอมยุทธ์รุ่นอาวุโสของตระกูลอู๋จะน่ากลัวม
เหล่าจอมยุทธ์จากแต่ละสำนักและกองกำลังต่างๆ ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ แต่ตอนนี้พวกเขาแน่ใจแล้วชั่วครู่หนึ่ง สีหน้าของทุกคนดูแย่มาก ราวกับว่าพวกเขาถูกบังคับให้กินอุจจาระในปัจจุบัน กระดูกสันหลังของแต่ละตระกูล รวมถึงเหล่าจอมยุทธ์รุ่นเยาว์นั้นตายและบาดเจ็บเกือบทั้งหมด ในขณะที่ตระกูลอู๋มีเพีย
กู่เฟิงรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากในขณะนี้ และเขารู้สึกถึงความอัปยศอดสูสุดๆถ้าเขาไม่ปลิดชีพฉินเป่ยด้วยมือของเขาเอง เขาจะมีหน้าใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร?"ท่านผู้อาวุโสขั้นสูง ตอนนี้ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ไอเด็กคนนี้ไม่มีจรรยาบรรณจอมยุทธ์ ทั้งยังลอบโจมตี""ข้าเองก็ประมาทเหมือนกัน แต่ข้าก็ยังไม่เห็นมันอยู่ใ
พวกเขาคือกองกำลังที่ซ่งเจียงหลิวบ่มเพาะอย่างลับๆ มาหลายปี เป็นไพ่ใบสุดท้ายที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา และเป็นเครื่องมือหาเงินที่เขาใช้มาหลายปีนอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครรู้ความเป็นมาของไพ่ตายเหล่านี้เลยเขาไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่ใช่ไพ่ตายใบนี้มารับมือกับพวกอวี่เจียวหรงคนนอกเหล่านี้ แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว
ไม่นานพวกองครักษ์ก็ถอยออกไปทันที!คำสั่งของซ่งเจียงหลิวพวกเขาไม่กล้าขัด องครักษ์ทุกนายถอยออกไปหมด ถอยออกไกลมากซ่งเฉากับแม่เขาไม่เข้าใจอย่างมาก แต่ช่วยไม่ได้ อย่างไรเสียที่พึ่งใหญ่สุดของพวกเขาสองแม่ลูกก็คือซ่งเจียงหลิวแต่ผลที่ได้ล่ะ? ซ่งเจียงหลิวถูกอวี่เจียวหรงซัดกระเด็นด้วยหมัดเดียว นี่มันชัดเจนแล
เมื่อเห็นภาพนี้ ซ่งเฉาที่ตกใจนั่งทื่ออยู่บนพื้นอยู่ก่อนแล้ว ยิ่งตกใจมากจนฉี่ราดตอนนี้ เขากำลังฉี่ราดออกมาอวี่เจียวหรงตรวจดูร่างกายของจ้าวหลิงเอ๋อร์อยู่ครู่หนึ่ง หลังแน่ใจว่าไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้ว ก็ให้หลินชิวเสียประคองเธอเข้าห้องไปพักผ่อนและรักษาตัวให้เธอทันที"นายน้อยซ่ง ตอนนี้เรามาคุยเรื่องระห
สมาชิกแก๊งจระเข้กว่าพันคน ในเวลานี้ถูกพวกอวี่เจียวหรงฆ่าไปหมดแล้วสำหรับพวกเธอแล้ว การฆ่าคนพันกว่าคนนี้เหมือนดั่งการฆ่าสุนัข ไม่มีความรู้สึกท้าทายเลยเดิมทีหากอวี่เจียวหรงกับหลินชิวเสียไม่ลงมือ อาศัยแค่พวกจู้อวี๋เฟยสี่คน ยากจะฆ่าพวกแก๊งจระเข้พันกว่าคนนี้ตายหมดได้!แต่ว่ามีอวี่เจียวหรงกับหลินชิวเสียร
การสั่งสมประสบการณ์มาอย่างยาวนาน ทำให้พลังการต่อสู้ของเขาน่ากลัวอย่างยิ่ง แข็งแกร่งกว่าผู้แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ในระดับเดียวกันมากแม้แต่พ่อของเขาก็ยังไม่กล้าพูดว่ามีโอกาสชนะหลี่ต้าเปียวได้ร้อยเปอร์เซ็นต์อวี่เจียวหรงจะนับเป็นตัวอะไร?ในขณะนี้ หลี่ต้าเปียวได้ห้ามทุกคนไว้ ทำให้สถานที่นั้นเงียบลงในทันทีเ
ทันทีที่หลี่ต้าเปียวพูดจบ ซ่งเฉาก็ยกเก้าอี้ตัวหนึ่งมาให้เขานั่งสำหรับหลี่ต้าเปียวแล้ว อวี่เจียวหรงและพวกพ้องก็เป็นเหมือนเนื้อบนเขียงที่เขาจะสับเมื่อไหร่ก็ได้ ต่อหน้าพลังอันเด็ดขาดของแก๊งจระเข้ เขาไม่เชื่อว่าพวกเธอจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้!ในขณะเดียวกัน พรรคพวกของแก๊งจระเข้ได้ล้อมจวนตระกูลซ่งไว้ทุกด
"หัวหน้าแก๊ง ข้าผิดจริงๆ ข้ายินดีชดใช้ เมื่อคืนข้าได้ตกลงกับกุนซือแล้วว่าจะมอบคนทั้งหมดของแก๊งขวานและอาณาเขตของพวกเขาให้ท่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย""หัวหน้าแก๊ง ขอให้เห็นแก่หน้าพ่อของข้า โปรดอภัยให้ข้าสักครั้งเถิด ต่อไปข้าจะไม่กล้าท้าทายอำนาจของท่านอีกแล้ว""ผู้หญิงพวกนั้นเสแสร้งมาตลอด ข้าเองก็หลงเสน่ห
ทันใดนั้นเอง องครักษ์คนนั้นก็กลับมา"นายท่าน ข่าวดี ข่าวดีนะ หัวหน้าแก๊งจระเข้หลี่ต้าเปียว นำกลุ่มนักสู้แก๊งจระเข้ผู้แข็งแกร่งกว่าพันคนมุ่งหน้ามาที่นี่แล้ว""อีกสองชั่วโมงพวกเขาก็จะมาถึงแล้ว"องครักษ์เพิ่งพูดจบ ก็มีสาวใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า: "นายท่าน คนพวกนั้นตื่นกันแล้ว พวกนางอยากทานข้าว ท่
ซ่งเฉาพูดจบก็หันไปเรียกข้างนอก จากนั้นก็มีองครักษ์มาล้อมด้วยความอาฆาตที่ดุเดือดอย่างรวดเร็วตอนนั้นอวี่เจียวหรงที่เงียบมาโดยตลอดเริ่มพูดบ้างแล้ว เธอเดินมาตรงหน้าซ่งเฉามองเขาด้วยสีหน้าเหมือนมองคนตาย"นายน้อยซ่ง นี่ท่านบรรลุเป้าหมายแล้วก็จะถีบหัวส่งเช่นนั้นหรือ? ตอนแรกท่านอยากนอนกับข้าและก็น้อง ๆ ของข