บทที่ 0357

ไช่เทียนเหล่ยยืนขึ้นและมายืนอยู่ข้าง ๆ ไช่อวี่ซิน

“อวี่ซิน แกไม่โทษปู่ใช่ไหม?”

ไช่เทียนเหล่ยอารมณ์นิ่งสงบ ตัวเขาเองก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าการที่ถามแบบในตอนนี้ดูเน้นย้ำมากเกินไป

แต่เขาก็อดที่จะถามไม่ได้ อันที่จริงเขาเห็นไช่อวี่ซินไม่มีความสุขมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ภายในใจของเขารู้สึกเจ็บปวดจนยากที่จะอธิบายอ