หยางโก่วเสิ้งพูดจากใจ สีหน้าท่างเคารพนอบน้อมเป็นที่สุด“ก็ดีนะ งั้นก็รบกวนหยางเหล่าแล้วล่ะ!”“เมียจ๋า พวกเราไปกันเถอะ!”ฉินเป่ยอุ้มหลินชิวเสียขึ้นไปวางไว้บนรถ เตรียมขับออกไปตอนนี้เองราชาแห่งสงครามกลับเข้ามาขวางทางไว้“ไอ้เจ้านี่ อย่าคิดว่าแกมีผู้เฒ่าท่านนี้คอยค้ำชูแล้วตัวข้าจะกลัวแกนะ ผู้หญิงของแกค
หยางโก่วเสิ้งเหยียบขาข้างหนึ่งของราชาแห่งสงครามหักโดยทันที!ครั้งนี้เขาหวาดกลัวแล้วจริงๆ เข้าใจได้ว่าหยางโกว่เสิ้งที่อยู่ตรงหน้ากล้าฆ่าเขาจริง ๆ !และเห็นหยางส่าวและพวกหวาดกลัวจนวิญญาณแทบจะออกจากร่างตั้งนานแล้ว พากันคุกเข่าโขกศีรษะขอโทษฉินเป่ยและหลินชิวเสีย!สุดท้ายราชาแห่งสงครามจะไม่ทำตามก็ไม่ได้ไ
พลังที่แท้จริงและฐานะของเธอในกรมการทหารสามารถติดหนึ่งในสิบคนแรก!ในครานี้ นอกจากเขาอยากที่จะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงครามแล้วนั้น เขายังอยากขออวี่เจียวหรงผู้เป็นคูณหนูแห่งตระกูลอวี่ตระกูลห้าอันดับแรกของเมืองจินหลิงแต่งงานเขามีตำหนักเทียนอ๋องตำหนักเล็กที่เจ็ดค้ำชู ตระกูลของเขาก็แข
เมื่อคืนนี้พวกคุณสองคนนอนด้วยกันเหรอ?ในคำพูดของอวี่เจียวหรง ซุกซ่อนมีดเอาไว้ในทุกๆ คำ มีดที่มีจิตสังหารอันเยือกเย็น!หลินชิวเสียรู้สึกถึงความหนาวเหน็บถาโถมเข้าใส่ในพริบตา ร่างกายสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ถือว่ายังเธอใจเย็นพอ อธิบายขึ้นโดยพลันว่า “พี่หรงค่ะ คุณอย่าเข้าใจผิดไป ฉินเป่ยเป็นผู้ชายที่
“งั้นตกลงตามนี้นะ ถ้าตอนที่น้องสาวคนที่สามได้รู้จักกับฉินเป่ยแล้วฉันไม่อยู่ พี่ก็บอกธรรมเนียมปฏิบัติที่ฉันตั้งขึ้นมาให้เธอรู้นะ!”“ฉันว่าสีหน้าพี่ไม่ดีเท่าไหร่นัก พี่ก็ป่วยใช่หรือเปล่า?”อวี่เจียวหรงสังเกตเห็นสีหน้าเธอไม่ดีตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหลินชิวเสียแล้วหลินชิวเสียไม่ได้ปกปิด เล่าสถานการณ์ป่ว
ผู้หญิงสองคนนี้กำลังทำอะไรน่ะ?ทันทีที่ฉินเป่ยเปิดประตูเข้าไป เขาก็เกือบถูกฉากตรงหน้าทำเอากระอักเลือดเขาเห็นเพียงอวี่เจียวหรงกับหลินชิวเสียสวมเสื้อผ้าตัวบางที่แทบจะเห็นชุดชั้นในนอนคุยกันอยู่บนเตียง“มัวตะลึงอะไรอยู่คะ? คุณจะรักษาบาดแผลให้ฉันแล้วก็เซอร์ไพรส์ฉันด้วยไม่ใช่เหรอ?”“รีบมาสิ รักษาให้ฉันก่
อวี่เจียวหรงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ก่อนจะพยักหน้าเธอหยุดอยู่ในจุดสูงสุดของยอดปรมาจารย์มาสามปี ราชาจอมยุทธ์เป็นระดับพลังใหม่ มาวันนี้ความสามารถของเธอในกรมการทหารถือว่าเป็นหนึ่งในห้าได้แล้ว!“ดีจังเลยนะคะท่านแม่ทัพ ท่านเข้าใกล้ระดับเทพเจ้าสงครามแห่งซิวหลัวขึ้นอีกก้าวแล้ว วิสัยทัศน์ของท่านช่างดีจริง ๆ”อันห
หลินชิวสียจำคำแนะนำมากมายของฉินเป่ยไว้ในใจของเธอ ไม่นาน เธอก็บอกลาฉินเป่ยและออกจากคฤหาสน์ไป ส่วนโจวซินหลานก็มารอเธออยู่ด้านนอกนานแล้วหลังจากที่ส่งทั้งสองคนออกไปแล้ว ฉินเป่ยก็นั่งสมาธิพักผ่อน รอให้ลมปราณก่อนกำเนิดทั้งหมดกลับมาเขาค่อยไปที่คลินิกเจียวหรง!ทันทีที่มาถึงคลินิกก็พบเวินซูซูที่กำลังยืนหันซ