แชร์

บทที่ 0037

“ไม่มีอะไรหรอก พี่อันแค่คิดถึงสิ่งที่น่าดีใจน่ะ !”

เวินซูซูยกมือปิดปากแอบหัวเราะพลางเดินมาจูงแขนอันหนิงแล้วเดินออกไปด้านนอก เวลานี้ ตู้เหม่ยจวนบนอกแขวนด้วยผ้ากันเปื้อนเดินออกมาจากห้องครัวด้วยสีหน้าเบิกบานใจ

“ซูซู หนิงหนิง อย่าเดินไปไกลนะ ข้าวใกล้เสร็จแล้ว!”

“เจ้านี่นิ ไม่กลับมาทั้งคืน มั่วไปเที่ยวเต
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status