“งั้นตกลงตามนี้นะ ถ้าตอนที่น้องสาวคนที่สามได้รู้จักกับฉินเป่ยแล้วฉันไม่อยู่ พี่ก็บอกธรรมเนียมปฏิบัติที่ฉันตั้งขึ้นมาให้เธอรู้นะ!”“ฉันว่าสีหน้าพี่ไม่ดีเท่าไหร่นัก พี่ก็ป่วยใช่หรือเปล่า?”อวี่เจียวหรงสังเกตเห็นสีหน้าเธอไม่ดีตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหลินชิวเสียแล้วหลินชิวเสียไม่ได้ปกปิด เล่าสถานการณ์ป่ว
ผู้หญิงสองคนนี้กำลังทำอะไรน่ะ?ทันทีที่ฉินเป่ยเปิดประตูเข้าไป เขาก็เกือบถูกฉากตรงหน้าทำเอากระอักเลือดเขาเห็นเพียงอวี่เจียวหรงกับหลินชิวเสียสวมเสื้อผ้าตัวบางที่แทบจะเห็นชุดชั้นในนอนคุยกันอยู่บนเตียง“มัวตะลึงอะไรอยู่คะ? คุณจะรักษาบาดแผลให้ฉันแล้วก็เซอร์ไพรส์ฉันด้วยไม่ใช่เหรอ?”“รีบมาสิ รักษาให้ฉันก่
อวี่เจียวหรงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ก่อนจะพยักหน้าเธอหยุดอยู่ในจุดสูงสุดของยอดปรมาจารย์มาสามปี ราชาจอมยุทธ์เป็นระดับพลังใหม่ มาวันนี้ความสามารถของเธอในกรมการทหารถือว่าเป็นหนึ่งในห้าได้แล้ว!“ดีจังเลยนะคะท่านแม่ทัพ ท่านเข้าใกล้ระดับเทพเจ้าสงครามแห่งซิวหลัวขึ้นอีกก้าวแล้ว วิสัยทัศน์ของท่านช่างดีจริง ๆ”อันห
หลินชิวสียจำคำแนะนำมากมายของฉินเป่ยไว้ในใจของเธอ ไม่นาน เธอก็บอกลาฉินเป่ยและออกจากคฤหาสน์ไป ส่วนโจวซินหลานก็มารอเธออยู่ด้านนอกนานแล้วหลังจากที่ส่งทั้งสองคนออกไปแล้ว ฉินเป่ยก็นั่งสมาธิพักผ่อน รอให้ลมปราณก่อนกำเนิดทั้งหมดกลับมาเขาค่อยไปที่คลินิกเจียวหรง!ทันทีที่มาถึงคลินิกก็พบเวินซูซูที่กำลังยืนหันซ
“ฉินเป่ย มึงหยุดเดี๋ยวนี้นะ!”“มึงพูดว่าใครจิตป่วยวะ?!”ลู่เฟิงโกรธมาก เขาลงจากรถทันทีก่อนจะตามทันฉินเป่ย จากนั้นก็หยุดเขาไว้ คนอื่น ๆ ในรถก็ลงจากรถและล้อมฉินเป่ยเอาไว้“แม่งเอ่ย ฉินเป่ย แกเป็นนักโทษติดคุกนะ พี่เฟิงให้เกียรติแกถึงได้ให้แกนั่งรถของเขา แกไม่ขอบคุณพี่เฟิงก็มากพอแล้ว ยังกล้าบอกว่าพวกฉัน
ณ พื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ด้านหน้าโรงแรมไดนาสตี้ ที่นี่มีผู้คนอยู่เต็มไปหมด ผู้คนที่มีคำเชิญต่างทยอยกันเข้าไปในโรงแรมทีละคน ในขณะที่ผู้ที่ไม่ได้รับคำเชิญทำได้แค่รออยู่ที่นี่เท่านั้นฉินเป่ยบีบตัวเข้าไปในฝูงชน แต่ทันใดนั้นเสียงที่ทำให้เขาป่วยก็หยุดเขาไว้!“ฉินเป่ย เหอ ๆ คิดไม่ถึงว่ามึงจะกล้ามาจริง ๆ ?
“ทุกคนฟังนะ ฉินเป่ยเป็นนักโทษที่ออกมาจากคุก เขากับพี่เฟิงและเรายังเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายกันด้วย วันนี้เราพบเขาเดินอยู่บนถนน พี่เฟิงอยากให้นั่งรถเขาไปด้วย เขาไม่ขอบคุณพี่เฟิงก็มากพอแล้ว เขายังกล้าลงมือทำร้ายพี่เฟิงด้วย!”“พี่เฟิงเห็นว่าเราทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชั้น ก็เลยไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับเขา ค
คำพูดยุยงส่งเสริมของลูกชายโง่อย่างลู่เฟิง ทำให้สีหน้าของลู่เทียนเหวินย่ำแย่สุดขีด!“แกหุบปากไปเลย!”ลู่เทียนเหวินโกรธจัด การตะคอกนี้ของเขา ทำให้ลู่เฟิงไม่กล้าพูดอะไรอีก จากนั้นสายตาของเขาก็มองไปที่ฉินเป่ย จ้องมองเขาอย่างเอาเป็นเอาตายในเวลานี้ โจวซินหลานก็จ้องมองไปที่ลู่เทียนเหวินและพูดขึ้นว่า “โทษท