MasukShare
บทที่ 56
Bab terkait
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 57
แคทเธอรีนไม่เข้าใจเจตนาของฌอนที่ปกปิดเรื่องนี้เป็นความลับจากเธอ เขาป้องกันเธอจากการขโมยทรัพย์สินของเขาหรือเปล่า? หรือเขาคิดจะให้รีเบคก้าออกแบบบ้านให้กับเขา?เธอสามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งแรกได้ แต่ไม่ใช่กับครั้งที่สองเขารู้ว่าตระกูลโจนส์เกือบจะทำลายชีวิตของเธอ เหมือนกับความเคียดแค้นที่เธอมีต่อรีเบคก้าที่ไม่จุดที่สิ้นสุด“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คะถ้าคุณจะซื้อ ฉันไม่ได้จะบังคับคุณให้จ้างฉันเป็นคนออกแบบให้สักหน่อย” เธอพูดติดตลก“ผมบอกคุณแล้วว่าไม่” คำตอบของเขาตรงไปตรงมาเธอจับช้อนกับส้อมและเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา “ถ้าอย่างนั้น ในเร็ว ๆ นี้คุณมีงานอะไรหรือเปล่าคะ? ที่แบบว่าคุณอาจต้องการคู่ควงไปเป็นเพื่อน...”“ไม่มี” ผู้คนในเมลเบิร์นไม่คู่ควรสำหรับเขา พวกเขาไม่ค่าขนาดที่เขาจะต้องไปร่วมงาน“อืม... เข้าใจแล้วค่ะ แต่ฉันมีค่ะ”เขาวางช้อนส้อมลงบนโต๊ะและมองตรงไปที่เธอ “ที่คุณพูดหมายความว่าอย่างไร?”“คุณย่าของฉันจะอายุครบ 80 ปี ในสิ้นเดือนนี้แล้วค่ะ งานเลี้ยงวันเกิดของท่านจะจัดขึ้นพร้อมกับงานฉลองหมั้นของอีธานและรีเบคก้า ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปร่วมงาน คุณย่าของฉันดีกับฉันมากเมื่อตอน
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 58
“ไปไหน?” ฌอนมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรำคาญ “คุณจะออกไปดื่มหรือไปตระกูลโจนส์? หรือจะไปเดทกับรุ่นพี่ของคุณ? อย่าลืมว่าคุณต้องพาเจ้าฟัดจ์ออกไปเดินเล่นเพื่อให้เธอย่อยอาหารง่ายขึ้น”“...”แคทเธอรีนไม่กล้าพูดความจริงออกไป“ฉันจะไปช้อปปิ้งกับเฟรยาค่ะ อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว ฉันเลยอยากได้เสื้อผ้าใหม่”เขาพิจารณาเธอก่อนจะแสดงความคิดเห็นออกไป “อืมม คุณต้องมีเสื้อผ้าที่สวมแล้วอุ่นกว่านี้ เลิกใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นต่อหน้าผมทั้งวันสักที”“...”เธอปิดปากเงียบแน่ล่ะ เธอจะไม่สวมเสื้อผ้าบาง ๆ เมื่อใกล้ถึงช่วงฤดูหนาวถ้าไม่ต้องยั่วยวนเขา มิหนำซ้ำ เขายังเป็นคนได้ประโยชน์จากการกระทำแบบนี้อยู่ดี“ดีเหมือนกัน ผมก็อยากได้เสื้อผ้าใหม่อยู่พอดี ถ้าอย่างนั้นช่วยซื้อเสื้อผ้าให้ผมด้วย ใช้บัตรที่ผมให้คุณไปครั้งสุดท้าย” เขาพูดขึ้นอย่างเกียจคร้านเธอพูดอะไรไม่ออก ความจริงแล้วเธอตั้งใจจะไปทานอาหารเย็นกับเฟรยา ตั้งแต่แต่งงานกับเขามา เธอไม่ได้ทานบาร์บีคิวอร่อย ๆ เลย ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ก็ถึงฤดูกาลของอาหารทะเลสด ๆ แล้วด้วย“คุณไปซื้อเสื้อผ้าของคุณเองดีกว่าค่ะ ฉันไม่ใช่ภรรยาจริง ๆ ของคุณสักหน่อย” มีความไม่เต็มใ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 59
“เขาอาจจะไล่ฉันลงจากเตียงเดี๋ยวนั้นเลยก็ได้”“เธอก็ทำให้เขาเมาจนไม่มีทางสู้สิ ผู้ชายจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ถ้าพวกเขาเมา เรื่องต่าง ๆ จะดีขึ้นถ้าเธอตั้งท้องลูกของเขา ด้วยสถานะของเธอในฐานะราชินีของบ้านจะเป็นหลักประกันให้กับเธอ โดยที่เธอไม่ต้องต่อสู้ เออใช่ เธอต้องวางแผนเรื่องนี้ประมาณหลังจากวันที่เธอเป็นประจำเดือนแล้วนะ เพราะตอนนั้นเธอจะอยู่ในสภาวะที่พร้อมสมบูรณ์สำหรับตั้งครรภ์ที่สุด”ความคิดของแคทเธอรีนยุ่งเหยิงไปด้วยความคิดต่าง ๆ มากมาย เธอวางแผนเรื่องการตั้งครรภ์ก่อนที่จะมีความผูกพันเสียอีก“แต่เขาไม่ได้รักฉันนะ ครอบครัวแบบนั้นไม่ใช่สภาวะแวดล้อมที่ดีสำหรับเด็กเลย...”“เธอต้องเตรียมตัวสำหรับเรื่องนี้เมื่อเธอตัดสินใจแต่งงานกับเขาทันที” เฟรยาพูดแทรกเธอขึ้นมา “นอกเหนือจากนี้ เธอยังอยากจะหาทางแก้แค้นด้วยใช่ไหม? นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลโลว์ และสร้างปัญหาให้กับพวกเขาโดยใช้สถานะของเธอในฐานะภรรยาของ ฌอน ฮิลล์ ลองคิดดูสิว่ามันจะสะใจมากแค่ไหน! และพวกเขาจะไม่สามารถดูถูกเธอได้อีกเพราะเธอมีสถานะสูงกว่าพวกเขาตามลำดับชั้นของตระกูล”“เป็นความคิดที่ดี” แรงบันดาลใ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 60
เจเน็ตเยาะเย้ยขึ้น “ซินดี้ ดีแล้วนะที่เธอเลิกคบหากับพวกเธอ เพื่อนแบบนี้ก็มีแต่จะทำดึงเธอต่ำลง”“แน่นอน เธอถึงขนาดต้องยืมเงินจากเพื่อนมาซื้อเสื้อผ้า”แคทเธอรีนที่ปกติแล้วมีความอดทนอย่างเหลือเชื่อ ไม่สามารถให้อภัยกับการดูถูกแบบนี้ได้อีกต่อไป“ฉันซื้อได้แน่นอน มันเป็นแค่รุ่นพิเศษธรรมดา ๆ”เธอหยิบบัตรที่ฌอนให้เธอเอาไว้ออกมาและส่งให้พนักงานขาย “คุณบอกฉันว่าคุณมีสองเซ็ตใช่ไหมคะ? ฉันอยากได้ทั้งสองเซ็ต ฉันจะไม่มีทางยอมให้คนอื่นใส่เสื้อผ้าเหมือนที่ผู้ชายของฉันใส่”สิ่งนี้สร้างความแปลกใจให้กับพนักงานขายเป็นอย่างมาก ทว่าใครจะปฏิเสธเงินได้? “ได้ค่ะ สองชุดนี้รวมกันเป็นหนึ่งล้านดอลล่าร์”“...”แคทเธอรีนรู้สึกขาอ่อนไปหมด เธอรู้สึกอยากจะตบหน้าตัวเองอย่างแรงที่พูดจาโง่ ๆ แบบนั้นออกไปเวรกรรม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเกินวงเงินของบัตรล่ะ?เธอลอบชำเลืองมองไปที่ท่าทางไม่เชื่อของเจเน็ตและซินดี้ ก่อนจะบังคับตัวเองให้ยื่นการ์ดออกไป ‘ให้วงเงินในบัตรพอจ่าย ๆ’ เธอภาวนากับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า“โอ้ ฉันต้องขอแจ้งให้คุณทราบว่าเราไม่รับสินค้ารุ่นจำกัดคืน” พนักงานขายพูดขึ้นในทันทีแคทเธอรีนรู้สึกสมองของเธอว่างเปล่
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 61
แคทเธอรีนได้รับประทานปูผัดซอสเผ็ดเข้าไปมากจนสมใจอยาก เธออยู่กับเฟรยาจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนถึงสี่ทุ่ม หลังจากนั้นเธอจึงมุ่งหน้ากลับบ้าน ในขณะที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นด้วยความเกรงใจว่าจะเป็นการรบกวนชายที่อยู่ในบ้าน หญิงสาวจึงไม่กล้าเปิดไฟ“คุณกลับดึก”ในตอนนั้นเองที่ร่างสูงแกร่งของฌอนปรากฏขึ้นมาที่หน้าประตูห้องนอน และมีความดุเจือปนอยู่ในน้ำเสียงของเขาแคทเธอรีนรู้สึกตกใจและรู้สึกผิดมากเธอสงสัยว่า ที่เขาเสียเวลารอเธอให้เธอกลับมาถึงบ้าน อาจจะเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องเงินหนึ่งล้านดอลล่าร์“เมื่อพูดถึงเรื่องช้อปปิ้ง ผู้หญิงอย่างเรา ๆ มักจะมีแนวโน้มที่จะลืมเวลาได้ค่ะ”ฌอนเปิดไฟในห้องนั่งเล่นให้สว่างขึ้น จากนั้นจึงมองไปที่แคทเธอรีนชั่วครู่หนึ่ง เขาเดินไปหาเธอพลางยื่นมือของเขาออกไป“คุณอยากได้อะไรหรือคะ?” แคทเธอรีนกลั้นหายใจ เช่นเดียวกับร่างกายที่ไม่อาจขยับเขยื้อน ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเขาบดปังเธอเอาไว้ภายใต้แสงไฟ และสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นี้ดูเหมือนจะทำให้บรรยากาศอึมครึม ทว่าหลังจากนิ้วชี้ร้อนผ่าวเกลี่ยลงบนริมฝีปากของเธอ บรรยากาศของความโรแมนติกก็แทรกเข้ามาแทนที่เอาล่ะ มีอะไรแอบแฝง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 62
“ฉันกังวลถ้าคุณรู้ว่ามันราคาแพง เพราะ... ฉันเห็นว่าเสื้อผ้าที่คุณชอบใส่เวลาปกติดูเหมือนจะราคาไม่แพง ฮ่า ฮ่า จริง ๆ แล้วเสื้อผ้าก็ไม่ผิดหรอกค่ะ เป็นฉันเองที่เข้าใจว่าคุณเป็นคนประหยัดและอยู่แบบเรียบง่าย และเหตุผลนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันชอบคุณค่ะ” เธอฝืนยิ้มเขินอายออกไป ด้วยเกรงว่าเธอจะทำลายศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของเขาลงฌอนนิ่งไปด้วยความงง จากนั้นเขาจึงเริ่มเข้าใจขึ้นว่าเสื้อผ้าปกติที่เขาใส่นั้นดูราคาถูกมากสำหรับแคทเธอรีนแววตาของเขาแปลกไปในขณะนั้น “พวกไฮโซมักจะมองคนอื่นแค่ผิวเผินแบบนี้เหรอ?”พวกเขาคงจะไม่รู้จักสิ่งที่เรียกว่า ‘แบรนด์สั่งตัด’ ความจริงแล้ว เสื้อผ้าที่เขาสวมทุกชุดมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวแคทเธอรีนนิ่งอึ้งไป“ไม่เป็นไร เดี๋ยวคุณก็คงเข้าใจเอง” ฌอนลูบศีรษะของเธอด้วยความเห็นอกเห็นใจ จากนั้นจึงเข้าไปในห้องความสับสนวุ่นวายใจเกิดขึ้นภายในใจของแคทเธอรีน แล้วทำไมเขาจะต้องมาหยิกแก้มของเธอและลูบหัวของเธอด้วย? การกระทำเหล่านี้ ทำให้พวกเขาดูเหมือนคู่รักกันซึ่งทำให้สถานการณ์น่าอึดอัดขึ้นไปอีก...วันต่อมา ฌอนสวมชุดสูทกระดุมหนึ่งแถวสีน้ำตาลที่เธอซื้อให้เขา เมื่อเขาเดินออกมาจากห้อง แคท
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 63
แคทเธอรีนจะเมาก่อนที่ฌอนจะเมาหรือเปล่า?ท่ามกลางความคิดที่กังวลของเธอนั้น ฌอนก็โทรมาหาเธอ “คุณอยู่ที่ไหน?”“อยู่ที่ออฟฟิศค่ะ”“ส่งที่อยู่ของคุณให้ผมที ผมจะไปรับคุณที่ด้านล่างสำนักงานภายใน 20 นาที คุณจะต้องไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดกับผม”โอกาสมาถึงแล้วดวงตาของแคทเธอรีนเป็นประกาย ทว่าในเวลาต่อแคทเธอรีนก็รู้สึกเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “คุณยังไม่ไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าของฉันเลยนะคะ แล้วทำไมตอนนี้ฉันถึงต้องไปร่วมงานเลี้ยงกับคุณด้วยล่ะคะ?”“ถ้าคุณจะไม่ไปกับผมก็ไม่เป็นไร ผมจะไปชวนคนอื่น...”ขณะที่ฌอนกำลังจะวางสาย แคทเธอรีนก็ยอมแพ้และรักษาโอกาสนี้เอาไว้ “ฉันจะไป ฉันจะไปค่ะ ในสังเวียนของความรัก คนที่ตกหลุมรักคนแรกมักจะพ่ายแพ้เสมอ คงถึงเวลาแล้วสินะที่ฉันจะต้องยกหัวใจของฉันให้กับคุณ ทำไมคุณถึงเก่งแบบนี้ล่ะคะ?”จากนั้นเธอก็หยิบกระติกเก็บความร้อนขึ้นมาและจิบกาแฟของเธอ แม้แต่เธอเองก็ยังประทับใจกับทักษะการให้ท่าของเธอเองสองสามวินาทีต่อมา เสียงของฌอนก็ดังขึ้นจากปลายสาย “โทรศัพท์ของผมเชื่อมต่อกับบลูทูธรถยนต์ แล้วเชสก็นั่งอยู่ข้าง ๆ ผม”พรวด! แคทเธอรีนพ่นกาแฟในปากของเธอลงบนหน้าจอคอมพิวเต
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 64
ขณะที่แคทเธอรีนรู้สึกกลัดกลุ้มกับวิธีที่เธอจะใช้จัดการกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น จู่ ๆ ร่างสูงก็ปรากฏขึ้นใกล้กับเธอเธอเงยหน้าขึ้นและเห็นร่างสูงของผู้ชายที่คุ้นเคย เธอรู้สึกตกใจมากจนก้าวถอยหลังไป และเสียการทรงตัวเพราะสวมรองเท้าส้นสูงเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะล้ม ฌอนเอื้อมมือออกไปโอบเอวของเธอเอาไว้เพื่อประคองเธอไม่ให้ล้ม จนเธอสามารถยืนได้ถ้าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในวันนี้ แคทเธอรีนก็คงจะรู้สึกประหม่าพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทว่าเธอเพิ่งจินตนาการภายฌอนไม่ใส่เสื้อผ้าไปเมื่อไม่นานนี้ ในตอนนี้เอง ปลายจมูกของเธออยู่ติดกับแผ่นอกของเขา ใบหน้าสวยน่ารักของเธอเปลี่ยนกลับเป็นสีแดงราวกับมะเขือเทศในทันที“ตกใจผมขนาดนั้นเลยเหรอ?” ฌอนเลิกคิ้วถาม“เปล่าค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันเหม่อนิดหน่อย” เธอรีบขยับถอยหลังออกอย่างรวดเร็ว และอยู่ให้ห่างจากเขา“ไปขึ้นรถเถอะ”ฌอนเปิดประตูรถและเข้าไปนั่งในที่นั่งของคนขับแคทเธอรีนสังเกตเห็นว่ามีคนนั่งอยู่ที่ที่นั่งข้างคนขับ เช่นนั้นเธอจึงเดินไปนั่งที่เบาะหลังอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก หญิงสาวก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย เธอไม่อาจสู้หน้ากับเชสได้“สวัสดีครับพี่สะใภ้ เมื่อก
Bab terbaru
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
