เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 274
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-08-06 19:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 275
แคทเธอรีนไม่ได้สนใจยูล คอร์ปอเรชั่น เท่าไรนัก ถึงอย่างนั้น เธอก็มาที่ออฟฟิศเพราะเธอไม่อาจปฏิเสธข้อเสนอที่แสนจะใจดีของโจเอลเธอกลับจากออฟฟิศพร้อมกับโจเอลในเวลา 17:00 น.โคมไฟภายในบ้านตระกูลยูลถูกเปิดขึ้นสว่างไสว ต้นไม้และดอกไม้ราคาแพงมากมายถูกนำมาประดับตกแต่งที่สนามหญ้าที่ผ่านการทำความสะอาดเป็นที่เรียบร้อยแล้วเมื่อพวกเขาเข้ามาในคฤหาสน์ นิโคลาสั่งให้คนรับใช้ทำความสะอาดบริเวณโดยรอบเมลานี่เปลี่ยนไปสวมเสื้อขนสัตว์ดีไซน์เก๋แบรนด์ดัง ซึ่งเป็นแฟชั่นโอตกูตูร์ที่มีราคาแพงที่สุดในฤดูกาลนี้ เธอสวมกระโปรงคู่กับกางเกงรัดรูป มีผ้าพันคอขนแกะพันรอบไหล่บางของเธอเธอตั้งใจทำผมยาวของเธอ โดยที่ผมด้านหน้าของเธอถูกดัดเป็นลอนและที่ด้านหลังถักเปีย เธอดูราวกับเจ้าหญิง“ที่รักคะ ฉันได้ยินมาว่าวันนี้คุณพาเคธี่… ไปที่ออฟฟิศมาเหรอคะ?” นิโคลาเข้าไปหาโจเอลและถามอย่างรู้ทัน“แล้วจะเป็นไรไป ถ้าผมจะพาลูกสาวของฉันไปที่ออฟฟิศ?” โจเอลขมวดคิ้วเข้าหากัน“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” นิโคลาระงับความไม่พอใจที่อยู่ลึกภายในใจ เธอพูดพร้อมกับยิ้มออกมา “แคทเธอรีน วันนี้ฉันซื้อเสื้อผ้ามาให้เธอหลายชุดเลยนะ บางทีเสื้อผ้าพวกนั้นอาจจะไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-06คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 276
ใบหน้าของแคทเธอรีนค่อย ๆ ซีดเผือดลงหญิงสาวรู้สึกจุกที่ในอก ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด ถ้าเป็นไปได้ เธอหวังว่าเธอจะไม่ต้องเจอเขาอีกแล้วในชีวิตของเธอ“คุณชายฮิลล์คนโตมาแล้ว!” เมลานี่เดินนวยนาดเข้าไปหาฌอนแล้วคล้องแขนของเขา ราวกับพวกเขาเป็นคู่รักแรกแย้ม“ครับ” ฌอนขมวดคิ้วน้อย ๆ กำลังสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไร พวกเขาเพิ่งเต้นรำด้วยกันเมื่อวานนี้ ทว่าเธอกลับทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกับเขาราวกับว่าพวกเขาคบหากันมานานแล้วขณะที่เขากำลังจะสลัดเธอออกจากการเกาะกุม โจเอลและนิโคลาก็เข้ามาหาเขา“สวัสดีคุณชายฮิลล์” โจเอลเขย่ามือกับฌอนอย่างสุภาพ“สวัสดีครับคุณลุงโจเอล เป็นครั้งแรกที่ผมมาพบคุณลุง ขอโทษที่มารบกวนครับ”เมื่อพูดถึงความสัมพันธ์กับโจเอล ฌอนนับถือและให้เกียรติเขา“ไม่เป็นไร เป็นเกียรติของเราที่คุณมาที่นี่” นิโคลารีบตอบพลางระบายยิ้มโจเอลมองภรรยาของเขาอย่างจนปัญญา จากนั้นเขาจึงตอบอย่างสุภาพ “เข้ามานั่งข้างในเถอะ ข้างนอกอากาศหนาว”โจเอลและนิโคลาเดินนำเขาเข้าไปก่อนที่แคทเธอรีนจะทันได้ออกไป ฌอนก็เข้ามาถึงตัวเธอ แล้วพวกเขาก็สบตากัน เมื่อเธอสบตากับเขา เธอรีบมองไปทางอื่น เธอกลัวว่ายิ่งเธอมอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-06คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 277
ฌอนยกริมฝีปากได้รูปของเขาขึ้นแล้วยิ้มออกมาน้อย ๆ “ดูเหมือนที่นี่จะไม่ต้อนรับผมนะครับ ผมน่าจะกลับได้แล้ว...”เมื่อฌอนหันหลัง ทุกคนเริ่มตื่นตระหนก เมลานี่กอดแขนของเขาแน่นแล้วร้องโวยวาย “คุณพ่อ สั่งให้แคทเธอรีนขอโทษเดี๋ยวนี้!”โจเอลกำมือแน่น ถ้าฌอนเดินออกไปจากบ้านตระกูลยูลหลังจากที่เขาเข้ามาได้ไม่นาน ทุกคนที่มีอิทธิพลในแคนเบอร์ราจะรู้ว่าเขาไปมีเรื่องกับตระกูลฮิลล์ ถ้าเป็นแบบนั้น ตระกูลยูลจะต้องไม่ได้รับการยอมรับในแคนเบอร์รา “เคธี่ลูก แค่… ขอโทษ”เมื่อเขาพูดจบประโยค เขาระบายยิ้มด้วยความทุกข์ใจแล้วถอนหายใจออกมาแคทเธอรีนตกใจจนพูดไม่ออก เธอกำมือแน่น เธอไม่เคยรู้สึกขยะแขยงใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนมากเท่านี้มาก่อน ตอนนั้นเธอเคยตกหลุมคนแบบเขาไปได้อย่างไร? หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อรู้ว่าครั้งนี้เธอต้องยอม “ขอโทษนะคะ คุณชายฮิลล์ ดิฉันไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไรมากนัก และไม่ทราบว่าต้องวางตัวให้เหมาะสมในเมืองนี้อย่างไรค่ะ ดิฉันมาจากบ้านนอกคอกนา ดิฉันหวังว่าคุณคงไม่ลดตัวลงมาเกลือกกลั้วกับดิฉันนะคะ”ฌอนรู้สึกโดนดูถูกมาจากบ้านนอกคอกนาอย่างนั้นเหรอ?เธอกล้าดีอย่างไรมาพูดจากระแทกแดกดันเขาแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-06คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 278
แคทเธอรีนไม่สนใจดูภาพบาดตานั่นเพราะเธอรู้สึกว่ามันน่าขยะแขยงทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ได้? แท้ที่จริงแล้วเขาชอบผู้หญิงอย่างเมลานี่!เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น แคทเธอรีนจึงพูดออกมาอย่างไม่อ้อมค้อม “ในฐานะลูกสาวนอกสมรส ดิฉันไม่มีสิทธิ์นั่งรับประทานอาหารร่วมกับคุณชายฮิลล์คนโต ดิฉันจะไปทานอาหารในครัวนะคะ”คราวนี้ เธอรีบไปที่ห้องครัวทันทีก่อนที่ใครจะทันได้พูดอะไร ฌอนทำหน้าไม่พอใจขณะที่เมลานี่พูดด้วยความอวดดี “ดีที่เธอรู้ตัว”ถึงโจเอลจะรู้สึกโกรธ แต่เขากลับไม่อยากพูดอะไรออกไปเชฟใช้เวลาทั้งวันเพื่อเตรียมอาหารเย็นตามที่นิโคลาสั่ง ทว่า ฌอนก็รามือจากอาหารหลังจากรับประทานไปได้เพียงสองคำนับตั้งแต่เขาเลิกกับแคทเธอรีน เขาก็ไม่เคยทานอาหารอร่อยเลย เขารู้สึกว่าตัวเองหิวอยู่ตลอดเวลา“คุณชายฮิลล์ อาหารพวกนี้ไม่ถูกปากคุณหรือคะ?” นิโคลาลองถามหยั่งเชิงดู“ผมอิ่มจากผลไม้และถั่วที่เพิ่งทานไปน่ะครับ พวกคุณทานอาหารตามสบายเถอะครับ ผมขอตัวไปห้องน้ำก่อน”เมื่อเขาพูดจบ เขาก็เดินไปที่ห้องครัวมันจำเป็นที่จะต้องเดินผ่านห้องครัวเพื่อตรงไปยังห้องน้ำ เมื่อเขาเข้าไปในห้องครัว เขาเห็นว่าแคทเธอรีนก
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-06คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 279
แคทเธอรีนมองไปที่ฌอนอย่างไม่เชื่อสายตา แล้วก็ต้องพบว่าเขากำลังยิ้มอยู่ ในไม่ช้าสีหน้าของเขาก็กลายเป็นเคร่งขรึม ในขณะที่เขากำลังรอดูฉากที่กำลังจะเกิดขึ้นหญิงสาวขบฟันแน่น ผู้ชายอะไรชั่วช้าแบบนี้! “โทษนะ ฉันแก่กว่าเธอหลายเดือน เห็นอยู่ตำตา ว่าแม่ของฉันคบหากับคุณพ่อมาก่อน ช่วยระวังคำพูดเอาไว้ด้วย แล้วฉันก็ไม่ได้ไปยั่วเขา” “ฮ้ะ นี่เธอกำลังพูดว่าคุณชายฮิลล์เล่นกับเธออย่างนั้นเหรอ?” เมลานี่ต่อว่าแคทเธอรีนด้วยความไม่พอใจ “แค่ดูจากสถานภาพของคุณชายฮิลล์ เขาสูงส่งในขณะที่เธอมันคนชั้นต่ำ ฉันเจอคนหน้าด้านที่ชอบมักใหญ่ใฝ่สูงอย่างเธอมาเยอะแล้ว”แคทเธอรีนลดสายตาลง แพขนตาของเธอไหวระริกน้อย ๆฌอนขมวดคิ้ว จู่ ๆ เขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา ถึงเขาจะเป็นคนที่อยากแก้แค้นแคทเธอรีนก็ตามก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้รู้สึกประทับใจอะไรในตัวเมลานี่มากนัก ทว่าในตอนนี้ เขาคิดว่าเธอน่ารำคาญและหยาบคาย เธอไม่ได้ทำตัวให้สมกับการเป็นคุณหนูจากตระกูลที่มีชื่อเสียงเลย“พวกคุณทะเลาะอะไรกันอยู่?”โจเอลและนิโคลาเดินเข้ามาเมื่อรู้สึกถึงความวุ่นวาย“คุณพ่อคุณแม่ มาได้ถูกเวลาแล้วค่ะ จริง ๆ แล้วแคทเธอรีนพยายามยั่วยวนคุณชายฮิลล์ค่
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-06คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 280
“พอสักที แคทเธอรีนเป็นลูกสาวของฉันนะ เราติดหนี้ชีวิตเธอมากกว่า 20 ปี นี่เป็นบ้านของฉันและยังเป็นบ้านของเธออีกด้วย เธออาศัยอยู่ที่นี่ได้นานตราบเท่าที่เธอต้องการ ถ้าพวกเธอสองคนไม่มีความสุขกับเรื่องนี้ก็ย้ายออกไป” โจเอลตอบอย่างไร้ซึ่งความปราณีใบหน้าของนิโคลาแดงก่ำด้วยความโกรธ สุดท้าย เธอมองไปที่แคทเธอรีนก่อนจะเดินออกไป “ไม่เป็นไรค่ะ ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ กับงานแต่งงานของเมลานี่ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่”ทันทีที่นิโคลาพูดจบ เธอก็จากไปด้วยความไม่พอใจ“คุณพ่อคะ หนูไม่ได้ยั่วยวนคุณชายฮิลล์เลยนะคะ” แคทเธอรีนพูดอย่างจริงจัง เธอไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองเธออย่างไร แต่ถ้าโจเอลเชื่อคำพูดของคนอื่น เธอคงจะผิดหวังในตัวเขาแน่ ๆโจเอลถอนหายใจออกมา “พ่อเชื่อลูก คุณชายฮิลล์อาจจะเข้าใจผิด เพราะลูกเป็นลูกนอกสมรส นั่นเป็นเหตุผลที่เขาโกรธลูก” แคทเธอรีนรู้สึกไม่เข้าใจ โจเอลจึงอธิบายให้เธอฟัง “ภูมิหลังของคุณชายฮิลล์ค่อนข้างน่าสงสารนะลูก คุณแม่ของเขา ลีอา เป็นหญิงสาวที่ฉลาด จนประสบความสำเร็จเป็นที่ยอมรับเป็นอย่างมาก แม้ว่าเธอจะอายุยังน้อย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงโดดเด่นแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิง และส
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-08คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 281
“ฉันคิดว่าเธอจะกังวล ว่าฉันจะได้รับมรดกของตระกูลยูลเสียอีก” แคทเธอรีนยิ้มบาง“เธอมันก็แค่คนบ้านนอก” เมลานี่เหมือนกำลังได้ยินเรื่องตลก เธอหันไปหาฌอนและพูดว่า “คุณชายฮิลล์คนโตคะ คุณไม่คิดว่าเธอหมกมุ่นอยู่ในโลกจินตนาการมากเกินไปเหรอคะ? ฉันไม่เคยให้ความสำคัญกับเธออยู่แล้ว ไม่เพียงเธอจะไม่มีการศึกษา แต่เธอยังเป็นแค่คนบ้านนอกคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าโลกมันเป็นยังไง”ฌอนเหลือบมองเธอจากด้านข้าง ถ้าเขาไม่เคยรู้จักแคทเธอรีนมาก่อน เขาคงจะเห็นด้วยกับคำพูดของเมลานี่ แต่แคทเธอรีนจบการศึกษาจากหนึ่งในสถาบันที่ดีที่สุดในต่างประเทศ เธอยังชนะรางวัลด้านสถาปัตยกรรมและการออกแบบภายใน เธอดีกว่าเมลานี่ ลูกสาวอันเป็นที่รักของครอบครัวยูลผู้ซึ่งผลาญเงินพ่อแม่โดยการไปเรียนต่างประเทศอย่างไรก็ตาม เมลานี่ไม่ได้ตระหนักว่าเมื่อเทียบกับแคทเธอรีนแล้ว เธอเป็นคนคิดอะไรตื้น ๆ ง่าย ๆ และโง่ แคทเธอรีนสวมเสื้อแจ็คเก็ตขนเป็ดสีม่วงอ่อนธรรมดา ด้วยดวงตาที่สดใสของเธอ ฟันขาวสวย และรูปร่างผอมบาง ฌอนรู้สึกว่าเขาต้องตาบอดแน่ ๆ ที่เมื่อก่อนเปรียบเทียบเมลานี่กับแคทเธอรีน“ใช่ ฉันก็เป็นแค่คนบ้านนอกคนหนึ่ง ขณะที่เธอเป็นพระจันทร์ที่ส่องสว่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-08คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 282
เฟรยายิ้มอย่างขมขื่น “เขาอาจจะดีใจก็ได้ ที่ในที่สุดก็กำจัดฉันได้”“หยุดคิดถึงเขาได้แล้ว มีผู้ชายหน้าตาดีมากมายในแคนเบอร์ราไม่ใช่เหรอ? ดูสิ ตอนนี้มีคนนึงตรงประตู เขากำลังมองเธออยู่”แคทเธอรีนมองด้านหลังของเฟรยาและใช้คางของเธอชี้เฟรยาเหลือบมองในเวลาเดียวกันกับที่เห็นชายหนุ่มกำลังหันหลัง เขาสวมโค้ทหนังสีดำราคาแพงและช่วงขาของเขาก็เปรียบได้กับขาของนายแบบ มีคนสองคนที่เดินตามเขาราวกับสุนัขรับใช้“เขาหล่อขนาดนั้นเลยหรอ เธอพูดเกินไป”แคทเธอรีนกะพริบตา “ฉันเปล่า เขาสามารถเทียบได้กับฌอน ฮิลล์ เลย”“หมายความว่าเขาค่อนข้างที่จะหล่อจริง ๆ” เฟรยาหัวเราะ แม้ว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดีหลังจากต้องจบความรักลง แต่นั่นก็ไม่สามารถหยุดเธอจากการชื่นชมผู้ชายหน้าตาดีได้....ชั้นบน ที่ด้านในห้องผู้จัดการทั่วไปของโอเชอร์ คอร์ปอเรชั่น รินไวน์สำหรับ ร็อดนีย์ สโนว์ อย่างระมัดระวังและคอยสังเกตสีหน้าของชายหนุ่ม “ประธานสโนว์ ผู้หญิงที่สวมเสื้อสเวตเตอร์สีเบจที่คุณมองที่ประตูก่อนหน้านี้เป็นนักเคมีเครื่องสำอางอาวุโสที่เพิ่งได้รับการว่าจ้างของบริษัทเรา เฟรยา ลินช์”“โอ้ งั้นเธอก็เป็นคนของบริษัทเรา?”ความร
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-08
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
