กองทัพจ้องมองตัวเองผ่านหน้ากระจกใสในห้องน้ำบานใหญ่ หยดน้ำยังคงเกาะอยู่ตามเนื้อตัวบ่งบอกว่าเขาเพิ่งอาบน้ำมา รอยสักรูปงูตรงหัวไหล่ด้านซ้าย และรูปแมงมุมตรงเอวทำให้เขาดูเป็นผู้ชายที่ดุดัน และมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก “แม่งเอ้ย เมื่อคืนกูไปเย็.-ด ใครมาวะ” เขาสบถด่าตัวเองไม่หยุด เพราะเมื่อคืนเขาเมามากจนจำอะไรแทบไม่ได้ เมื่อคืนเขารู้ตัวว่าตัวเองดื่มหนักไปหน่อยจึงขอตัวกลับมาพักก่อน แต่พอเดินออกมาไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาชนกับเขาพอดี เขาพยายามมองใบหน้าแล้วแต่สายตาเริ่มพร่ามัวไปหมด และเขาที่เป็นคนลากเธอขึ้นมาบนห้องตัวเอง เขาจำเสียงครางอันแสนไพเราะนั้นได้ แต่เสือกจำใบหน้าไม่ได้ พอตื่นเช้ามากลับไม่เจอหน้าหญิงสาวแล้ว และมากไปกว่านั้นคืนมีถุงยางที่ถูกใช้แล้วมันแตก เขาจึงกังวลว่าจะมีลูกของเขาติดท้องเธอไปอีก เธอจากเขาไปโดยไม่ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลย ไหนจะรอยเลือดสีแดงที่เปื้อนติดอยู่บนที่นอนสีขาวนั้นอีก หมายความว่าเธอคนนั้นยังบริสุทธิ์ เมื่อคืนเขาไม่ได้ออมแรงเลย แล้วเขาจะไปตามหาตัวเธอจากที่ไหนกัน “อย่างน้อยเรียกร้องอะไรหน่อยก็ดี” เขารู้สึกเ
เดือนเมษาโกรธพี่ชายมากที่หลอกเธอไปทำงานแบบนั้น จนไม่ยอมรับสายใครเลยแม้กระทั่งลุงกับป้า และมารู้ทีหลังว่าทั้งสองแอบเอาเงินของนายจ้างไปและเหลือไว้ให้เธอแค่ไม่กี่หมื่น เธอกลับมาเรียนตามปกติหลังจากที่เกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น ครบหนึ่งสัปดาห์พอดีแสดงว่ากองทัพอาจจะไม่รู้ว่าเป็นเธอ หรือจะไม่สนใจก็ได้ชีวิตของเขามีสาวๆ สวยๆ อยู่ล้อมรอบไปหมด “เมษา” “ไปรับน้องปี 1 กันดีกว่า” “ลืมไปเลย” วันนี้มีกิจกรรมรับน้องปีหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาศึกษาที่มหาวิทยาลัย รวมถึงวันนี้จะเป็นวันจับสายรหัสกันด้วย คณะนี้ส่วนมากจะไม่ค่อยมีผู้ชายหากจะมีก็ส่วนน้อยและยังใจสาวอีก “สาขาเราไม่มีหนุ่มๆ เลย” นิดาทำหน้าเสียดายไม่ว่าจะผ่านไปกี่รุ่นแล้ว ก็ไม่มีหนุ่มตกมาถึงน้องเลย “เบาๆ จ้าปล่อยน้องเขาไปมีอนาคตดีกว่า” “ไปรอที่ลานกิจกรรมเลยนะเดี๋ยวขอไปทำธุระก่อน” เดือนเมษาไม่ได้ไปดูแม่หมาตัวนั้นนานแล้ว ไม่รู้ว่าใกล้คลอดแล้วหรือยัง ไม่รอให้เพื่อนถามเธอรีบเดินออกมาจากตรงนั้นและมุ่งหน้าไปที่ลานจอดรถหลังตึกคณะ เธอพยายามเรียกหาแต่ไม่เห็นแม่หมาตัวนั้นแล้ว จังหวะนั้นเอง
กองทัพยังคงออกตามหาผู้หญิงที่เขานอนด้วยคืนนั้น จากวันนั้นเวลาก็ผ่านเกือบหนึ่งเดือน หนึ่งเดือนที่เขาไม่สามารถนอนกับใครได้อีกเลย เอาแต่เฝ้ารอว่าเมื่อไรเขาจะเจอผู้หญิงคนนั้นแล้วหากเจอหน้ากันเขาจะต้องทำอย่างไร รับผิดชอบเหรอในความคิดของเขาไม่เป็นแบบนั้น แล้วทำหึความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไป“มึงชอบน้องเขาเหรอ”“มึงชอบใครผู้หญิงคืนนั้นหรือน้องเมษา” ไต้ฝุ่นรอคำตอบแต่ช่วงนี้ไม่เห็นมันพูดถึงเดือนเมษาเลย แสดงว่าชอบคนที่นอนด้วย“เขาทำให้กูเปลี่ยนไป กูไม่กล้านอนกับใครเลย”“มึงเลยมานั่งเป็นหมาหงอยเพื่อรอเจอเขาอ่ะเหรอ”“เขาคงไม่คิดอะไรกับมึง ไม่อย่างนั้นคงกลับมาหามึงแล้ว” แม็กนัสฟันธงว่าผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วย เพราะเล่นหายไปเลย“กูกลัว...”“กลัวจะเอาโรคไปติดเขาเหรอ”“กลัวว่าเขาจะท้อง” คืนนั้นเขาเอากันตั้งหลายรอบและมีบางรอบที่ถุงยางแตก บางรอบก็ไม่ได้สวมใส่ถุงยางเลย ถึงแม้จะเมามากแต่ก็จำเหตุการณ์บางอย่างได้“ถ้าเขาท้องเดี๋ยวก็มาเรียกร้องเองแหละ”“ไอ้ฝุ่นพูดถูก ผู้หญิงคงไม่อยากเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวหรอก”กองทัพยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มและมองดูบรรยากาศในผับ ผู้คนออกมาเที่ยวกันอย่างหนาแน่นเธอคนนั้นจะรู้ไหมว่าเขาอยา
เดือนเมษาชักหน้าไม่ถึงหลังอีกแล้ว เธอไม่อยากรบกวนพ่อแม่จึงไม่ยอมบอกว่าเธอลำบากแค่ไหน แม้จะทำงานตัวแทบขาด แต่ค่าใช้จ่ายในเมืองหลวงนั้นมากมายเหลือเกิน และที่บ้านกำลังเดือfร้อนเรื่องเงินเพราะหนี้นอกระบบที่ตามรังควานทุกวัน จนเดือนเมษาสงสารพ่อแม่กลัวว่าจะมีคนมาทำร้าย จึงอยากรีบหาเงินมาช่วยจ่ายหนี้ทางบ้าน “ยืมเงินฉันก่อนมั้ย” ฟารีญาไม่อยากเพื่อนต้องทำงานหนัก หญิงสาวเสนอแบบนี้ทุกครั้งแต่เดือนเมษาก็ปฏิเสธทุกที “ไม่เอาอ่ะ” “นิดาแกช่วยหางานให้เมษาหน่อยสิ” “ยืมเงินฉันก่อนมั้ยจ่ายดอกมาด้วยก็ได้” นิดาเสนออีกครั้ง เรื่องเงินเรื่องทองเธอไม่ได้ลำบากเดือนเมษาจะยืมแล้วไม่คืนก็ไม่ว่า บีที่ได้ยินจึงคิดแผนร้ายขึ้นมาอีกครั้งรอบนั้นไม่รู้ว่าเดือนเมษารอดมาได้ยังไง เธอวางแผนจะให้เพื่อนชายไปจัดการแต่ดันหาตัวไม่เจอ “หางานอยู่เหรอฉันมีงานให้ทำนะ” “งานอะไร” ฟารีญาไม่ชอบหน้าบีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เจอหน้ากันทีไรต้องกัดกันตลอด “เด็กเสิร์ฟนะสนใจมั้ยเงินดีนะ แค่เสิร์ฟจริงๆ” บีเห็นว่าเดือนเมษาจะปฏิเสธจึงรีบพูดดักคอไว้ เธอไม่ได้โกหกแต่เป็นงาน
เขาประคองใบหน้าสวยและประกบจูบลงไป เธอจูบตอบเขาอย่างไร้เดียงสา จนหัวใจของกองทัพเต้นกระหน่ำและเกิดความสับสนขึ้นมาอีกครั้ง ริมฝีปากของเขาขบเม้มริมฝีปากของเธอเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน พร้อมแลกลิ้นกันอย่างช้า “อื้อ อึก” “เด็กน้อยอย่ามาทำเก่งกับฉัน” เดือนเมษากลับไม่ฟังคำพูดของเขา เธอขบเม้นริมฝึกปากของเขาด้วยความชอบใจ ลิ้นของเธอไล้ไปมาบนริมฝีปากของเขาอย่างกระหาย ทำให้คิดถึงคืนเร่าร้อนคืนนั้นขณะที่ปากของเธอกำลังขบเม้นปากของกองทัพ เขากลับคิดถึงคืนนั้นที่ได้พรากความบริสุทธิ์ไปจากผู้หญิงคนหนึ่ง จนเขาต้องรีบผลักเธอออก“ทำไมคะ?”“แน่ใจนะว่าจะทำ”เขาเห็นคนเมาหยักหน้าและเริ่มลุกเขาอีก เขาต้องพิสูจน์อะไรสักอย่างหากเขารู้สึกดีกับผู้หญิงคนนั้น เขาจะไม่สามารถมีอะไรกับเดือนเมษาได้เขาลูบคลำไปตามร่างกายของเธออย่างอ่อนโยน ราวกับลมเย็นที่พัดผ่านในค่ำคืนที่เงียบสงบ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำหอมบนผิวของเธอทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย และคุ้นกลิ่นน้ำหอมนี้มาก ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับไหล่ของเธออย่างนุ่มนวล“พี่ขอนะ”“อื้อออ” เธอไม่ปฏิเสธเขาเลยด้วยความเมาทำให้ยอมเขาทุกอย่าง ไม่ว่าเขาจะจับตรงไหนและจะทำอะไรกับเธอบ้างกองทัพจั
เดือนเมษาตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเขา เหตุการณ์เมื่อคืนหลั่งไหลเข้ามา เธอถูกหลอกเป็นครั้งที่สองและนอนกับเขาอีกแล้ว พวกคนเลว เธอเกลียดตัวเองมากที่ต้องผ่านประสบการณ์แบบนี้อีกแล้ว ทำไมชีวิตต้องเจออะไรแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อืม” เดือนเมษาขยับตัวลุกขึ้นแต่ถูกกองทัพรั้งเอาไว้ เธอดิ้นไปมาแต่เขายังคงไม่ยอมปล่อยเธอไปไหน ครั้งนั้นก็น่าอายเกินทน “จะรีบไปไหนยังเช้าอยู่เลยนอนต่อเถอะเดี๋ยวพี่จะไปส่งเธอเอง” เขาหงุดหงิดที่หญิงสาวเริ่มพยศและออกแรงรัดเอวเธอไว้จนเดือนเมษาหยุดดิ้น เขาพูดออกมาโดยที่ไม่ยอมเปิดเปลือกตาขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเธอหยุดดิ้นแล้วเขาจึงคลายอ้อมแขนออกและวางไว้บนเอวของเธอ กลิ่นหอมนี้คุ้นเคยมากเหมือนเขาเคยได้กลิ่นที่ไหนมาก่อน “กลิ่นน้ำหอมนี่...” “...” “ช่างเถอะ”เขาเลือกที่จะไม่ถามต่อกลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนแป้งเด็กทำให้เขาคิดถึงเรื่องคืนนั้น ที่เขาสร้างตราบาปไว้ให้กับหญิงสาวคนนั้น10.00 น.กองทัพไปส่งเดือนเมษาตามที่พูดไว้จริงๆ ครั้งแรกเธอจะไม่ยอมขึ้นรถมากับเขา แต่ถูกกองทัพบังคับแกมข่มขู่มากกว่าจึงกลัว“ถ้าไม่บอกทางพี
ตึกคณะบริหารเดือนเมษาและเพื่อนๆ กำลังนั่งกินข้าวกันในตอนเที่ยง ปกติโรงอาหารมักจะมีหนุ่มๆ มานั่งกินข้าวเพื่อนั่งมองสาวเป็นประจำ เช่นเดียวกับวันนี้ที่สาวๆ ต่างพากันพูดคุยกันเสียงดังกว่าปกติ ทำให้พวกเธอต้องหันไปมอง เดือนเมษาเบิกตากว้างเพราะคนที่เดินมุ่งหน้ามาทางนี้เป็นกองทัพคนที่เธอพยายามหลบหน้า “ช่วงนี้พวกพี่เขามาทำอะไรที่ตึกเราบ่อยจัง” “ได้ข่าวว่า 1 ใน 3 กำลังติดสาวคณะเรา” นิดาพูดเบาๆ เพราะเมื่อหลายวันก่อนเห็นแม็กนัสหนุ่มหล่อลากรุ่นนน้องปีหนึ่งขึ้นรถตัวเอง เคล้ง! “เป็นอะไรเมษา” ฟารีญาตกใจที่เดือนเมษาทำช้อนหล่นจากมือจนกระทบกับจานข้าวเสียงดัง “ปะ เปล่า” เธอรีบแก้ตัวเพราะเข้าใจว่าหนึ่งหนุ่มที่เพื่อนพูดถึงคงจะเป็นกองทัพ พวกเขาเดินมานั่งโต๊ะไม่ไกลจากที่พวกเธอนั่ง เธอรู้สึกประหม่าเพราะเหมือนมีคนจ้องมองอยู่ตลอดเวลา เธอรีบกินข้าวเพื่อจะได้รีบออกไปจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัด กองทัพจ้องมองเดือนเมษาไม่วางตาเขามองตั้งแต่เดินเข้ามา เรียกว่าวันนี้มานั่งเฝ้าเลยต่างหากมาคนเดียวไม่พอต้องลากเพื่อนมานั่งด้วย “น้องที่มึงตามเฝ้าชื
บ้านของกองทัพ “คุณพ่อคุณแม่ไปไหนกันหมด” เขากลับมาทีไรไม่ค่อยได้เจอหน้าพ่อกับแม่เลย ไม่ต้องพูดถึงพี่ชายเขาด้วยรายนั้นย้ายออกไปอยู่ตามลำพังนานหลายปี “คุณท่านกับคุณผู้หญิงเดินทางไปต่างประเทศค่ะ” “คุณย่าอยู่ไหน” “นั่งอยู่ที่สวนค่ะ” กองทัพรีบเดินไปหาคุณย่าทันที แต่ต้องหยุดเพราะเหมือนว่าคุณย่าของเขานั้นจะมีแขก กำลังจะหันหลังกลับแต่ถูกเรียนไว้ “ทัพมาพอดีเลยมาหาย่าสิลูก” “สวัสดีครับคุณย่าไม่รู้ว่ามีแขก” “แขกอะไรกันนี่หนูอิงฟ้าทัพจำได้มั้ยตอนเด็กๆ หนูฟ้าเขามาเล่นด้วยบ่อยๆ” กองทัพหันไปมองอิงฟ้าเขากับหญิงสาวไม่ได้เจอกันมานานมากแล้ว จำได้ว่าตอนเด็กๆ อิงฟ้าชอบตามตอแยและขอเล่นกับเขาอยู่บ่อยๆ เรียนว่าไม่ถูกกันเลยก็ว่าได้เพราะตอนนั้นเขาไม่ชอบเด็กผู้หญิง “ทัพคงจำฟ้าไม่ได้” อิงฟ้ามองกองทัพอย่างถูกใจไม่คิดว่าเขาโตจะหล่อขนาดนี้ แถมยังได้ยินข่าวเขาบ่อยๆ จนเธออยากรีบกลับไทยมาหาเขา “หนูฟ้าเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ” “ฟ้ากลับมาพักผ่อนอีกปีเดียวก็เรียนจบแล้ว” “คุณย่าเรียกผมไว้มีอะไรเหรอครับ” กองทัพหงุ
เดือนเมษาตั้งท้องเข้าสู่ไตรมาสสุดท้าย กองทัพจึงยอมทิ้งชีวิตที่หรูหราในเมืองหลวง พาเดือนเมษากลับมาเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัดอยู่นานเกือบเดือน “เหนื่อยไหมคะดื่มน้ำก่อน” “ทั้งเหนื่อยทั้งร้อนแต่สนุกดีครับ” “ไม่ไหวก็พอนะคะ”ช่วงนี้เป็นช่วงที่ชาวบ้านต้องทำนากัน ซึ่งเป็นการทำนาตามช่วงฤดูการ กองทัพมาช่วยพ่อตาดำนาจนตัวเขาดำไปหมด ปกติก็เป็นคนผิวสีน้ำผึ้งอยู่แล้วไม่พอเพียงแค่นั้นหลังจากเสร็จการดำนา เขาอาสาเข้าไปเก็บไข่เป็ดในคอก และช่วงเช้าต้องปล่อยเป็ดให้ออกไปเดินเล่นและต้องกลับมารดน้ำปลูกผักอะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องทำ เขาถึงได้รู้คุณค่าของเงินว่ากว่าจะได้มาแต่ละบาทต้องแลกกับหยาดเหงื่อ“โอ๊ย”“พี่ทัพหนูบอกแล้วไงคะว่าไม่ไหวอย่าฝืน” เธออยากจะตีเขานักดื้อด้านจนตัวเองต้องเจ็บตัว เธอรีบพาเขาไปล้างมือ กองทัพขุดดินจนมือพุพองจากการเสียดสีของด้ามจอบ“แสบมั้ย”“นิดหน่อยแต่ทนได้”“ไม่ต้องทำแล้วค่ะตัวดำหมดแล้ว”กลับไปกรุงเทพครั้งนี้ใครจะทำเขาได้ กองทัพลูกชายนักธุรกิจชื่อดัง ต้องมาทำนาที่ต่างจังหวัดกับเมียตากแดดจนตัวดำแดดไปหมด“พี่อยากลองทำดูครับ”“ไปพักผ่อนนะคะอีกไม่กี่วันก็จะกลั
หลายเดือนต่อมา กองทัพนอนอยู่บนเตียงกว้างเขาเอาหูแนบกับท้องของเดือนเมษาที่ตอนนี้ท้องเริ่มโตแล้ว ซึ่งเขาได้ลูกสาวสมใจที่อยากได้ เขาชอบเล่านิทานให้ลูกฟังก่อนนอนเป็นแบบนี้ทุกคืน ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานก็ตาม เขาเลิกเที่ยวและตั้งใจทำงานตอนนี้เขาฝึกงานจบแล้ว ในวันข้างหน้าก็จะเป็นวันที่เขาต้องทำงานหาเลี้ยงดูลูกกับเมีย ส่วนเมษานั้นดร็อปเรียนอย่างไม่กำหนด แต่กองทัพนั้นไม่คิดจะทำร้ายอนาคตของเธอ เขารอให้เธอคลอดและจะให้กลับไปเรียนเช่นเคย ตอนเช้าอีกวันเดือนเมษานัดทานข้าวกับเพื่อนสาวที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน นิดาและฟารีญาจะยุ่งกับการเรียกเพราะทั้งคู่เรียนอยู่ชั้นปีสุดท้ายแล้ว “ไม่น่าเชื่อเลยพี่ทัพจะเป็นคนที่แสนดีขนาดนี้” “อิจฉาแกจังเลยอ่ะ” “เขาสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ต้องรอดูกันไปนานๆ” นี่เพิ่งเริ่มต้นเพราะการแต่งงานมีครอบครัวไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต แต่เป็นการเริ่มต้นต่างหาก “บางคนสันดานเปลี่ยนตอนมีลูก” นิดาได้ยินข่าวมาเยอะการที่เมียท้องและผัวแอบไปมีคนอื่น บางคนพอรู้ว่ามีลูกก็เผยตัวตนออกมา “ยัยบีเพื่อนเลิฟ
“พี่ทัพยิ้มอะไรคะ” ตั้งแต่เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกองทัพก็นั่งส่งยิ้มให้เธอ จนเธอรู้สึกหลอนไปด้วย “บักห่าหนิ” เขาเปล่งเสียงออกมาไม่รู้ว่าตัวเองออกเสียงถูกหรือเปล่า แต่เห็นสีหน้าตกใจของเดือนเมษา “พูดอะไร” “แปลว่าหล่อไม่ใช่เหรอ” “ใครบอกคะ?” “ก็พ่อตาบอกยังพูดกับพี่อยู่เลย” เธอกลั้นเสียงหัวเราะไว้คงจะถูกพ่อของเธอหลอกตาด่ามาแน่ แต่เธอไม่ยอมบอกว่าคำที่เขาพูดมาไม่ได้แปลว่าหล่อตามที่เขาเข้าใจ “หัวเราะอะไร” “เปล่าค่ะ” . งานวิวาห์กะทันหันก็เกิดขึ้นจัดในหมู่บ้าน ด้วยน้ำเงินของคุณย่าเนรมิตงานใหญ่พอ ๆ กับงานวัด ซึ่งพ่อกับและพี่ชายของเขาก็มางานด้วย สินสอดทองหมั้นถูกจัดเตรียมมาพร้อมกับแก้วแหวนเงินทองและโฉนดที่ดิน ชาวบ้านต่างพากับอิจฉาเพราะแถวบ้านต่างจังหวัดค่าสินสอดหนึ่งแสนถือว่าเยอะมากแล้ว แต่นี่เงินสินสอดมากถึงสิบล้านแถมยังเป็นเงินสดถูกวางไว้ตรงหน้าพ่อแม่เจ้าสาว กองทัพนั่งยิ้มหน้าบานที่งานถูกจัดขึ้นมา ถือว่าเป็นการมัดมือชกเดือนเมษา พ่อแม่เขาได้ลูกสะใภ้ไม่ยังแถมหลานในท้องมาให้อีก “ทัพสวมแหวน
เดือนเมษาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเมื่อคืนกองทัพแอบเข้ามานอนกับเธอ แต่คุณย่ากลับนำเอาเรื่องนี้พูดขึ้นมาต่อหน้าพ่อแม่ของเธอ “ไหนๆ เด็กๆ ก็รักกันฉันอยากจะพูดคุยเรื่องนี้” ดูจากหลานชายแล้วน่าจะรักเดือนเมษามาก ถึงได้ยอมตามมาไกลถึงที่นี่ “เด็กๆ เขารักกันฉันอยากจะสู่ขอหนูเมษาจ๊ะ” “คุณย่าคะ?” “เด็กทั้งสองได้เสียกันแล้วหมั้นกันไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย” เดือนเมษาน้ำท่วมปากพูดไม่ออกเพราะกองทัพก็ไม่ปฏิเสธ เธอเกิดสับสนขึ้นมาเพราะคิดว่ายังไงแล้วกองทัพก็ไม่รักเธอ แค่อยากเอาชนะเธอก็เท่านั้น “บางทีในท้องของเมษาอาจจะมีลูกผมอยู่ในนั้นแล้วก็ได้ครับ” กองทัพพูดขึ้นเพราะเห็นว่าเธอเงียบ “พวกเราขอคุยกับลูกเป็นการส่วนตัวก่อนนะจ๊ะ” บุปผาพาเดือนเมษาออกมา และซักถามว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร ทำไมลูกถึงไม่ดีใจที่มีคนมาสู่ขอ “แต่งเลยลูกเขารวย” บัญชาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นขอแค่ลูกสาวสบายก็พอแล้ว จะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่ได้ขึ้นกับคนทั้งสอง “พี่เงียบเลยนะ” “แม่จ๋าหนู...” “ทะเลาะอะไรกันลูก” “เปล่าจ๊ะ” มีแต่เธอ
“ทัพพาย่ามาที่ไหน ทำไมไม่บอกอะไรย่าเลย” แจ่มศรีถูกหลานชายสุดที่รักพาขึ้นรถมาในเช้าตรู่มุ่งหน้าออกต่างจังหวัด “ใกล้ถึงแล้วครับ” แล้วดูจีพีเอสซึ่งมองออกไปมีแต่ทุ่งนาและป่ามีหมูบ้านเล็กๆ อยู่ไม่ถึงร้อยหลังเขาไม่รู้ว่าหลังไหนเป็นบ้านของเดือนเมษา “แล้วพาย่ามาหาใคร?” “บรรยากาศเหมือนหนังผีในละครเลยค่ะคุณย่า” บัวที่ถูกบังคับให้ตามาดูคุณย่าคุณย่าด้วย ถึงกับขนลุกเพราะตอนนี้ใกล้มืดค่ำแล้ว “ขอโทษนะครับบ้านของเมษาไปทางไหนครับ” ดีที่ยังเห็นชาวบ้านผ่านไปผ่านมา จึงพอให้ถามได้ไม่อย่างนั้นคงจะหลงทางอยู่แบบนี้ “บ้านไผ๋ละ?” (บ้านใครละ) “เดือนเมษาครับ” “อ๋อ บ้านบักบัญชาติขับตรงไปกะฮอตแล้ว” (ขับตรงไปก็ถึงแล้ว) “ขอบคุณครับ” ถึงแม้จะฟังไม่ค่อยออกเท่าไรแต่เห็นจากการชี้ก็น่าจะใกล้ถึงแล้ว เขาขับตรงมาเรื่อยๆ จนมาถึงบ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้หลังหนึ่ง “คุณย่ารออยู่ในรถก่อนนะครับ” “รีบมานะย่าเมื่อยมาก” เขาจะเดินลงไปถามไปใช่บ้านของเดือนเมษาไหม แต่โชคชะตาดันเข้าข้างเพราะเขาเห็นเดือนเมษากำลังทำอะไรสักอย่าง ความดีใจทำให้เข
“แค่คนคุยเหรอ” “…” ที่เขาเงียบเพราะกำลังถามใจตัวเองอยู่ว่าเขานั้นรักเดือนเมษา หรือแค่รู้สึกถูกใจแต่เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน “ถ้าไม่จริงจังเรากลับมาคบกันได้มั้ย” เธอยอมรับแบบไม่อายใครเลยว่าต้องการกลับมาคืนดีกับกองทัพ และรับไม่ได้หากเขามีคนรัก “…” “ทัพที่ขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมา” เธอพูดถึงเรื่องวันวาน ตอนนั้นเธอเรียนอยู่ปีสามส่วนกองทัพนั้นเพิ่งเขาเรียนปีหนึ่งความรักของทั้งคู่นั้นสวยงามจนเธอถูกใจหนุ่มรุ่นพี่และเลิกรากับกองทัพไป “ผมรักน้องเขา…ผมกลับไปหาพี่ไม่ได้หรอก” เขาแกะมือของดาด้าออก และออกไปจากตรงนั้นเขาต้องรีบไปง้อเดือนเมษา และต้องรีบอธิบายให้ฟังทุกอย่าง แต่เขากลับมาสายไปเพราะเดือนเมษาเก็บกระเป๋ามุ่งหน้ากลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปแล้ว เขาตามจะตามไปแต่เพื่อนกับห้ามไว้ “ปล่อยให้น้องเขาใจเย็นก่อน” “เออ ถ้าน้องเขาใจเย็นก็จะรับสายมึงเองแหละ” ไต้ฝุ่นมองเพื่อนที่พยายามโทรหาเดือนเมษาเป็นร้อยสาย มันไม่ยอมลดละความพยายาม “พวกมึงไม่เข้าใจกู” เขาอยากอธิบายอยากคุยกับเดือนเมษาใจจะขาด หากจะตามไปที่บ้านได้เ
“มึงลองทำสิ! กูจะตามจัดการโคตรเหง้าพวกมึง”กองทัพเห็นเดือนเมษาทำของตกใจเลยวนรถกลับมา กำลังจะเดินเข้าไปที่หอพักของเธอแต่ได้ยินเสียงคนร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ เขารับรู้ได้ทันทีว่านั่นเป็นเสียงเดือนเมษา“ลูกพี่!!” ทั้งสามคนตกใจที่เจอกองทัพพวกเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนของกองทัพ“มึงยังอยากจะลองดีกับกูมั้ย?” เขาเดินเข้ามาใกล้สายตาพร้อมจะฆ่าคนได้เลย และในมือมีวัตถุสีดำเขายกขึ้นและเล็งไปที่พวกมันทั้งสาม“ผมไม่ได้ตั้งใจมีคนจ้างพวกเรามา”“ใคร!” แววตาของเขาวาวโรจน์เมื่อได้ยินว่ามีคนจ้างให้มาทำร้ายเดือนเมษา และพยุงตัวให้เธอลุกขึ้นมาและให้ยืนด้านหลังของเขา“เอาให้ดูก่อนที่พวกเราจะตายกันหมด”“เออ! มีผู้หญิงมาจ้างเรา” หนึ่งในนั้นยื่นโทรศัพท์ให้กองทัพ พวกเขาแอบถ่ายคลิปวิดีโอไว้เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้นจะได้ไหวตัวทัน“ฉันจะจ้างพวกนายไปจัดการคนให้ฉัน”“ผู้หญิง?”“ทำอะไรกับมันก็ได้ให้มันไม่กล้ามาเจอหน้าผู้คนอีก”อิงฟ้าให้เมเบลพามาหาคนเหล่านี้ต้องจ่ายเงินมากแค่ไหนก็ยอม ทั้งที่คิดว่าตัวเองฉลาดแล้วแต่ไม่ทันทันเล่ห์เหลี่ยมคนเหล่านั้น“พวกผมก็ไม่คิดจะทำร้ายคนของพี่หรอก รับเงินมาแล้วก็ว่าจะหนี”กองทัพไม่ค่อยเช
ความสัมพันธ์ของทั้งสองไปในทิศทางที่ดีขึ้นกองทัพไม่ค่อยออกไปเที่ยวตอนกลางคืน ในแต่ละวันจะมาขลุกตัวอยู่กับเดือนเมษา บางวันก็ไปนั่งเฝ้าเธอทั้งวันจนคนทั้งมหาลัยนั้นรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสอง กองทัพไม่สนใจว่าใครจะคิดอย่างไร เขาคอยกันผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยควงออกจากเดือนเมษา เพราะกลัวว่าเธอจะโกรธที่เขาไม่ยอมเคลียร์ตัวเอง อีกไม่ถึงเดือนเขาจะต้องออกไปฝึกงานอาจจะมีเวลาให้เธอน้อยลง เดือนเมษาเรียนเสร็จจึงส่งข้อความไปบอกกองทัพว่าให้เข้ามารับได้เลย แต่กำลังจะเดินผ่านโรงจอดรถหลังตึกกลับเจอบีเข้ามาขวางทางไว้ “คิดว่าเขาจริงจังหรือไงมึงแย่งผัวกู !” บีโกรธมากที่กองทัพเลือกเดือนเมษา และเหมือนว่าเขาจะจริงจังกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านมา “เธอเข้าใจอะไรผิดไป” “พี่ทัพเป็นผัวกูอีหน้าด้าน !” บีควบคุมสติอารมณ์ตัวเองไม่ได้จึงจะเข้ามาทำร้ายเดือนเมษา แต่มีเพื่อนของเดือนเมษาเขามาช่วย “...” “กูจะไม่ยอมปล่อยให้มึงสุขสบายหรอก” บีจ้างให้เพื่อนมาถ่ายคลิปนี้ไว้ เธอจะได้จัดการกับเดือนเมษาได้มันคงถูกตัดทุนการศึกษาและต้องลาออกไปในที่สุด “ผู้ชายเขาไม่เลือกก
กองทัพมาดักรอเดือนเมษาที่หน้าหอพักเขาพยายามติดต่อแต่เธอไม่ยอมรับสาย รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นคนใจร้อนแต่ก็ทำให้เขาโมโหได้ทุกวัน “ไปกับพี่!” “ปล่อยหนู” “ถ้าตบพี่อีกนะคืนนี้พี่จะกระแทกให้ถึงเข้าเลย” เขาขู่ไว้เพราะเห็นว่าเธอกำลังจะแผลงฤทธิ์ใส่เขาอีกแล้ว เดือนเมษาได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น ไม่กล้าขัดขืนเพราะกลัวว่าจะมีคนเข้ามาเห็น จึงยอมขึ้นรถไปพร้อมกับเขาแต่โดยดี กองทัพพาเดือนเมษามาที่บ้านของเขา ซึ่งเธอเองไม่เข้าใจว่าเขาจะพาเธอมาที่บ้านของเขาอีกทำไม ไหนแค่บอกว่าให้มาเจอคุณย่าของเขาแค่ครั้งเดียว เธอก้าวขาลงจากรถได้แค่ข้างเดียวก็เหมือนมีอะไรมาเลียที่ต้นขา จึงมองตามเป็นน้องหมาตัวเล็กน่ารักขนฟูสีน้ำตาลยกขาสองข้างเพื่อบอกว่าให้เธออุ้ม “จัสมินทำไมทำแบบนั้น!” ปกติน้องหมาของเขาจะไม่ค่อยชอบให้ใครอุ้มนอกจากเขา แต่ครั้งนี้ดันวิ่งมาให้เดือนเมษาอุ้ม “พี่ขอโทษค่ะที่ปล่อยให้ออกมา” “พี่บัวไปทำงานต่อเถอะครับเดี๋ยวผมจัดการเอง” “ไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอไม่ได้เจอกันนานเลย”กองทัพเข้ามาจะเล่นกับน้องหมาแต่ถูกเห่าไล่ ทำให้เขามอง