บทที่ 177 มันเป็นความฝัน

เธอกลัวอย่างมากที่จะโดนจับได้ว่าเธอแกล้งหลับ… เธอไม่อยากจะนึกถึงผลที่จะตามมาเลย!

ตอนนี้เธอผ่อนคลายได้แล้ว

'แซคคารีควรจะออกไปแล้วสิ เขาพาฉันเข้านอนแล้ว... แต่ทำไมฉันถึงไม่ได้ยินเสียงเขาออกไปเลย?'

แต่เธอกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่หนักอึ้งอยู่บนเตียงนุ่ม ๆ แซคคารีกำลังนั่งอยู่ที่ข้างเตียง

ณ จุดนี้ เธอรู้สึกได้ถึงเงาที่ปกคลุมตัวเธอ แม้จะหลับตาก็ตาม

จากนั้น แซคคารีก็กดริมฝีปากเรียวบางของเขาลงที่หน้าผากของเธอ

ริมฝีปากของเขาเย็นเล็กน้อย

ชาร์ล็อตรู้สึกร้อนผ่าวทันที เธอรู้สึกราวกับลาวาหลอมเหลวร้อนกระจายไปทั่วผิวของเธอจากจุดที่ริมฝีปากของเขาทิ้งไว้ เธอได้ยินเสียงหัวใจเต้นกระทบหน้าอก ราวกับควบม้า...

“ราตรีสวัสดิ์ สาวน้อย” เสียงของเขาดูเยือกเย็นและดึงดูดใจ ราวกับเสียงขลุ่ยจากธารน้ำแข็ง

'สาวน้อย! เขาเรียกฉันว่า "สาวน้อย" อีกแล้ว!'

จิตใจของชาร์ล็อตว่างเปล่า

ในที่สุด เมื่อได้ยินเสียงประตูปิดเธอก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้งหลังจากหยุดไปนาน

เธอลืมตาและจ้องเขม็งไปที่เพดานที่แกะสลักอย่างวิจิตรบรรจง เธอยกมือขวาขึ้นแตะหน้าผากของเธอ

เธอเริ่มสงสัยว่าเธอไม่เคยตื่นเลย

'ฉันต้องฝันไปแน่ ๆ! ทำ