Share

บทที่ 176 เธอไม่ได้ทำจากแก้วนะครับ

“ทิฟฟานี่ มิลเลอร์! พี่คาร์ลี่ พี่ต้องจำไว้นะ... ทิฟฟานี่ส่งคนมาฆ่าผม... พี่ต้องล้างแค้นให้ผม! พี่คาร์ลี่ แก้แค้นให้ผม!”

“อย่าตายนะ ไมเคิล! ไมเคิล!"

ชาร์ล็อตสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายของเธอ

สายลมอุ่นพัดมากระทบใบหน้าของเธอเป็นสิ่งแรกที่เธอรู้สึก แล้วเธอก็แปลกใจที่สายลมอุ่น ๆ นั้นคือลมหายใจของแซคคารี…

นั่นเป็นเพราะเธอนอนหงายอยู่บนเบาะรถ “หมอน” ที่เธอหนุนมันไม่ใช่หมอนเลย แต่เป็นตักของแซคคารี

แจ็กเก็ตสูทสีดำของแซคคารีคลุมตัวเธอไว้ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา ลมหายใจอันอบอุ่นของเขาราวกับสายลมในฤดูใบไม้ผลิที่พัดมากระทบผมของเธอ

'โอ้พระเจ้า! ฉันเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย แล้วฉันมานอนบนตักเขาได้ยังไงกัน?'

“เราถึงบ้านแล้วครับ” ลูคัสกล่าว

ชาร์ล็อตยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก

'ฉันนอนบนตักของแซคคารีมาตลอดทางเลยเหรอเนี่ย?'

เธอได้งีบหลับลึกมาก และอาจจะยังหลับอยู่ถ้าไม่ใช่เพราะฝันร้ายนั้น

'แล้วแซคคารียอมให้ฉันใช้เขาเป็นหมอนงั้นเหรอ? เขาไม่ขยับเลยรึไง? ขาของเขาไม่ชาไปแล้วเหรอ?’

“อืม” แซคคารีตอบอย่างใจเย็น

ชาร์ล็อตไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้าแซคคารียังไง เธอจึงตัดสินใจหลับตาและแสร้งทำเป็นหลับ

ทันใดนั้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status