ภายในโรงหนังส่วนใหญ่ผู้ชมจะเป็นคู่รักที่จับจูงมือกันมาดูหนังรักโรแมนติก แต่เนื่องจากหนังเรื่องนี้เข้าโรงมาได้หลายวันแล้วจึงทำให้รอบนี้มีคนดูไม่ถึงยี่สิบคนซึ่งแก้มใสชอบบรรยากาศที่คนดูน้อย ๆ มากมันดูไม่วุ่นวายดีหนังรักฉายไปเรื่อย ๆ จนถึงฉากที่พระเอกจูบนางเอกแก้มใสถึงกับเผลอกำกระโปรงแน่นด้วยความเขิน พี่หมอไม่เขินหรืออย่างไรกัน เธอเขินจะแย่อยู่แล้ว เพราะพระเอกเล่นจูบนางเอกเสียดูดดื่มจนเธอถึงกับหลงเคลิ้มตามไปด้วย อยากโดนจูบแบบนี้บ้างจังเลย อิอิ“อะ ขอโทษค่ะ”เมื่อฟินกับหนังจนหยุดไม่อยู่มือก็เอื้อมไปหยิบพ็อปคอร์นมากินแก้เขิน แต่มือของแก้มใสกลับชนเข้ากับมือของวายุที่ยื่นมาหยิบพ็อปคอร์นเหมือนกันก่อนที่พี่หมอจะเป็นฝ่ายล้วงมือหยิบขนมแล้วยื่นมาป้อนน้องแทน หญิงสาวนิ่งงันไปทันทีที่พี่หมอยื่นขนมมาป้อนเธอ ละมุนแค่ไหนถามใจดู“ว้า ไม่กินเหรอ เสียใจจังพี่หมออุตส่าห์ป้อน”วายุพูดแก้เก้อเมื่อแก้มใสไม่ยอมอ้าปากรับขนมที่เขายื่นไปป้อน เมื่อได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็รีบยื่นหน้ามาเพื่อที่จะกินขนมที่อยู่ในมือของพี่หมอ แต่เขากลับชักมือออกแล้วยื่นปากสีไวน์จุ๊บปากแก้มใสแทน สาวน้อยเบิกตาโตตกใจที่โดนพี่หมอจุ๊บกลางโรงห
“แม่ขา” เสียงใส ๆ ที่ร้องเรียกที่รักมาแต่ไกลทำให้ที่รักที่กำลังทำมื้อเช้าอยู่ในครัวรีบหันมามองลูกสาวตัวน้อยที่ยิ้มอย่างสดใสร่าเริงเข้ามากอดเอวมารดาเอาไว้อย่างอ้อน ๆ“ว่าอย่างไรคะลูกสาวแม่ขาลมอะไรหอบมาแต่เช้าเชียว ถ้าพ่อขารู้ว่าลูกสาวสุดที่รักมาแต่เช้าคงดีใจแน่ ๆ เลย” ที่รักวางทัพพีลงก่อนที่จะหันกลับมากอดลูกสาวสุดสวยของเธอพร้อมกับหอมแก้มเนียน ๆ อย่างคิดถึงสุดหัวใจ“แก้มใสคิดถึงแม่ขาพ่อขามาก ๆ เลยค่ะ” มองหน้าแม่ขาด้วยความคิดถึงก่อนที่จะยิ้มอย่างออดอ้อนมารดา ที่เธอมาวันนี้ก็เพราะมีเรื่องที่จะขอร้องแม่ขาน่ะสิ“คิดถึงแม่ขากับพ่อขา หรือว่าคิดถึงใครเอ่ย” ที่รักอดไม่ได้ที่จะแซวลูกสาวถึงใครบางคนที่พี่หมอยังคงบ่นว่าลูกสาวของเธอดูจะชอบเขาคนนี้เอามาก ๆ การันตีจากภาพเดตสุดหวานที่สามีแอบถ่ายมาให้เธอดู“คิดถึงใครคะ ไม่มีอะแก้มใสคิดถึงแต่พ่อขาแม่ขา” ยังคงปากแข็งโกหกแม่ขาก่อนที่ที่รักจะยิ้มมุมปากและพูดประโยคต่อมาที่ทำเอาแก้มใสถึงกับหน้ามุ่ยที่แม่ขาหยอกเธอแรง“โกหกแม่ขาระวังจะนกนะคะลูกสาว” ที่รักยิ้มออกมาน้อย ๆ เมื่อประโยคของเธอทำให้ลูกสาวคนสวยบึนปากอย่างงอน ๆ พร้อมกับทำหน้ามุ่ยไปด้วย“แม่ขาก็ ทำไมเล่น
โรงพยาบาล Nวายุเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องทำงานด้วยสภาพที่แขนขาอ่อนปวกเปียกจบแทบหมดแรง วันนี้ตั้งแต่เช้าที่เขาวิ่งเข้าออกห้องน้ำเป็นว่าเล่น ทั้งคลื่นไส้ ทั้งอยากจะอาเจียน แถมปวดท้องจนแทบจะทนไม่ไหวแล้วก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสามครั้งก่อนที่พยาบาลใบบัวจะถือชาร์ตคนไข้เข้ามา แต่ก็ต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าหล่อที่ซีดเซียวของคุณหมอวายุ“คุณหมอไม่สบายหรือเปล่าคะ” เดินเข้าไปใกล้ ๆ วายุก่อนที่จะถามด้วยความเป็นห่วงใบหน้าหล่อได้แต่เงยหน้าขึ้นมองพยาบาลสาว แต่ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปาก เพราะเขาไม่มีแรงที่จะพูดต่างหากไม่ใช่ว่าเขาหยิ่งนะ“คุณหมอไหวหรือเปล่าคะ” ใบบัวถามวายุด้วยความเป็นห่วงก่อนที่วายุจะส่ายหน้าช้า ๆ เพราะตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว เท่านั้นแหละใบบัวรีบวิ่งออกจากห้องเพื่อไปเรียกบุรุษพยาบาลมาพาคุณหมอไปตรวจทันที เป็นหมอใช่ว่าจะแข็งแรงเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมาก็ย่อมต้องการคนดูแลเช่นกันอีกด้านหนึ่งสาวสวยหน้าหวานปนเซ็กซี่ในชุดพยาบาลเดินถือเอกสารมาที่ห้องของหมอเพลิงกัลป์อย่างเซ็ง ๆ เธอไม่อยากจะมาเยือนห้องนี้สักเท่าไรหรอก เพราะเธอไม่ค่อยชอบเจ้าของห้องน่ะสิถึงจะหล่อราวกับเทพบุตร
ช่วงเวลาที่วายุป่วยแก้มใสมาเฝ้าดูแลไม่ห่างจนกฤษฎิ์อดหมั่นไส้ลูกสาวไม่ได้ บางครั้งถึงกับแวะมานั่งเป็น ก ข ค ง เพื่อกันซีนไม่ให้ลูกสาวสวีตกับเจ้าหมอ ส่วนเตียงข้าง ๆ ก็มีพยาบาลลูกพีชคนสวยคอยลับฝีปากกับไอ้หมอหมา เช้า เที่ยง เย็นทำเอากฤษฎิ์ทนนั่งดูไม่ไหวจนต้องระเห็จหนีออกมาจากห้องแทบไม่ทัน เมื่อสองหนุ่มสาวเปิดฉากปะทะฝีปากกันอย่างดุเด็ด เผ็ด มัน ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าวันหนึ่งเกิดโบ๊ะบ๊ะรักกันขึ้นมาใครจะสยบแทบเท้าใคร คิดภาพสองคนนี้ไม่ออกจริง ๆ ขิงก็ราข่าก็แรงถ้ารักกันนี่ลูกดกแน่ ๆ“พี่หมอขา” เสียงหวานใสเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเรียกวายุที่กำลังนั่งทำงานอยู่ก่อนที่ร่างเล็กของแก้มใสจะวิ่งดุกดิกเข้ามาหาร่างสูงแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนตักอย่างอ้อน ๆ วายุถึงกับแอบอมยิ้ม ทุกวันนี้แก้มใสพัฒนาสกิลการอ่อยขึ้นมาอีกหนึ่งขั้นนั่นคือการถึงเนื้อถึงตัวเขาทุกครั้งที่มีโอกาส“ว่าไงคะเด็กดื้อ เรียนเสร็จแล้วเหรอถึงมาหาพี่ได้”กอดเอวบางไว้หลวม ๆ ก่อนที่จะเกยคางไว้ที่ไหล่มนของแก้มใสตาก็อ่านรายละเอียดการรักษาของคนไข้ที่วางอยู่ตรงหน้า ส่วนแก้มใสก็ทำใจกล้ายื่นหน้ามาจุ๊บพี่หมออย่างไวทำเอาวายุอดยิ้มออกมาน้อย ๆ กับความซนของ
โรงพยาบาล Nแกรก แอดเสียงประตูที่เปิดขึ้นโดยไม่เคาะประตูเลยสักนิด ทำให้วายุที่เตรียมตัวเข้าผ่าตัดในช่วงเช้าถึงกับหันขวับมามองทันทีก่อนที่จะเจอกับพี่ชายที่เดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างอารมณ์ดี“มาทำไมแต่เช้า” วายุถามพี่ชายพร้อมกับเปลี่ยนจากชุดทำงานมาเป็นชุดเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัด“สุขสันต์วันเกิดนะเร็นมีความสุขมาก ๆ”เพลิงกัลป์อวยพรวันเกิดน้องชายเสียงนุ่มทุ้มก่อนที่วายุจะยิ้มออกมาเล็กน้อย หลังจากที่แม่ของพวกเขาเสียตอนที่พวกเขาอายุเพียงหกขวบ งานวันเกิดของพวกเขาก็ไม่เคยจัดขึ้นอีกเลยมีเพียงของขวัญวันเกิดกับคำอวยพรที่พวกเขาได้รับจากเรียวอิจิผู้เป็นพ่อทุกปี ต่อให้วันนั้นพวกเขาจะถือปืนจ่อหัวใครอยู่ก็ตาม บิดาของพวกเขาก็มักจะโทรมาอวยพรเสมอ“สุขสันต์วันเกิดนะพี่ริว มีความสุขมาก ๆ เช่นกัน”คำอวยพรของวายุที่ยอมเรียกเพลิงกัลป์ว่าพี่ชายแค่เฉพาะวันเกิดเท่านั้นทำเอาเพลิงกัลป์ถึงกับยิ้มออกมาน้อย ๆ วายุก็คือวายุจะหลุดปากเรียกเขาว่าพี่ก็แค่วันเกิดเท่านั้นแหละ เสมอต้นเสมอปลายดีจริง ๆ“อะนี่ ของขวัญวันเกิด” โยนกุญแจรถให้น้องชายที่ยื่นมือมารับเอาไว้ก่อนที่วายุจะเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ปีนี้มาแปลกซื้อร
“เอ้า ชนแก้วกัน” แก้มใสยกแก้วเหล้าขึ้นมาชนแก้วกับซีน แล้วก็ไอโกะก่อนที่จะยื่นไปตรงหน้าเพลิงกัลป์ที่ยกแก้วมาชนเบา ๆ แค่นั้นแก้มใสก็ยิ้มแป้นแล้วยกขึ้นกระดกเอา ๆ จนหมดแก้ว วายุได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วงเขาว่าตอนนี้แม่สาวน้อยของเขาน่าจะเมาได้ที่แล้วแหละ“แก้มใสขาพี่ว่าหนูเมามากแล้ว เลิกดื่มเถอะนะ” วายุแย่งแก้วในมือของแก้มใสเอามาถือไว้ก่อนที่หน้าสวยเซ็กซี่จะหน้างอใส่วายุ เพราะโดนแฟนวันแรกของเธอแย่งแก้วเหล้าในมือไป“มาวตรงหนายยย แก้มสาย ม่ายมาวน้าที่รัก เอิ๊ก”มองหน้าวายุพร้อมกับปฏิเสธว่าตัวเองไม่ได้เมาก่อนที่จะยกมือคล้องคอวายุแล้วโน้มหน้าวายุที่พยายามขืนตัวเอาไว้ แต่คนเมาที่ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหนก็บังคับโน้มคอคนพี่มาบดจูบจนได้ทำเอาทั้งโต๊ะถึงกับเงียบกริบ ซีนกับไอโกะพากันตาโตอ้าปากค้างด้วยความตกใจส่วนเพลิงกัลป์ได้แต่หันหน้าหนีภาพบาดตาบาดใจตรงหน้า เพิ่งคบกันวันแรกอะไรจะดูดดื่มขนาดนั้นไม่สงสารคนโสดแบบพวกเขาบ้างหรืออย่างไร ส่วนวายุหลังจากที่ปล่อยให้คนเมาจูบสะเปะสะปะแบบเด็กอนุบาลที่ยังไม่หย่านมเขาก็ตัดสินใจโอบเอวแก้มใสเข้ามาแนบชิดก่อนที่จะเป็นฝ่ายบดจูบเธอแทน ริมฝีปากสีไวน์ค่อย ๆ ขบเม้มกลีบ
เช้าใหม่วันที่สดใสแก้มใสตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวซึ่งเกิดจากการเมาค้างแถมเธอยังปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด กระพริบตาถี่ ๆ สองสามครั้งเพื่อปรับสายตาก่อนที่จะหันมาด้านข้างก็เจอกับหน้าหล่อ ๆ ของพี่หมอวายุที่นอนหลับตาพริ้มซุกอยู่ที่ข้างหน้าอกอวบใหญ่แก้มใสยิ้มออกมาน้อย ๆ ด้วยความชอบใจในที่สุดพี่หมอวายุก็ตกเป็นของเธอจนได้ อิอิ ใบหน้ายามหลับราวกับเด็กหนุ่มที่ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่ดูจากลีลาและความเร่าร้อนที่พี่หมอสาดซัดใส่เธอแล้ว แก้มใสมั่นใจว่าพี่หมอของเธอตัวพ่อแน่นอนไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เธอคิดเลยสักนิด“ร้ายนักนะคะ” ย่นจมูกใส่ใบหน้าหล่อที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวก่อนที่จะก้มลงจุ๊บที่แก้มเนียนใสรัว ๆ อย่างไม่กลัวว่าวายุจะตื่นเลยสักนิด เมื่อวานเป็นแฟนยังคงเขิน ๆ กันอยู่เช้านี้เปลี่ยนสถานะมาเป็นผัวพี่แก้มคนแมนแล้วพี่จะทำอะไรกับพี่หมอก็ได้ ชวนจ้ำจี้ต่อก็ยังได้เลยคิดในใจอย่างฟิน ๆ ก่อนที่วายุจะลืมตาตื่นขึ้นมาทำเอาคนที่คิดว่าตัวเองไม่เขิน แถมยังแอบหอมแก้มวายุอีกถึงกับหันหน้าหนีทันที อะไรว้าไม่เหมือนที่คิดเลยนี่หว่าทำไมแก้มเธอถึงเห่อร้อนแบบนี้ ส่วนวายุอมยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาตื่นนานแล้ว แต่เขาแก
โรงพยาบาล Nภายในห้องทำงานของกฤษฎิ์เรียวกับชินกำลังรายงานเรื่องของแก้มใสที่เขาให้ลูกน้องทั้งสองไปจับตาดู แต่ตอนนี้คือลูกน้องของเขากำลังมองหน้ากันซึ่งเขากำลังรอฟังอยู่ จนกระทั่งทนไม่ไหวกฤษฎิ์ถึงกับหยิบหนังสือที่อยู่บนโต๊ะทำงานเขวี้ยงใส่ทั้งคู่แต่ด้วยความที่โดนเป็นประจำอยู่แล้วสองหนุ่มก็หลบอย่างรู้ทิศทางเป็นอย่างดี“จะพูดได้หรือยังว่าเมื่อคืนเป็นไงบ้าง เจ้าหมอวายุมันได้ไปส่งแก้มใสไหม”ถามขึ้นอีกครั้งอย่างกดดันทั้งคู่ก่อนที่คำพูดของแก้มใสจะลอยเข้ามาในหัวของชินกับเรียว พวกเขาคือบอดี้การ์ดของกฤษฎิ์แต่ก็เป็นพี่เลี้ยงที่คอยดูแลคุณหนูน้อยมาตั้งแต่เด็ก ๆ และยังเป็นครูสอนวิชาป้องกันตัวให้กับแก้มใสด้วย“ชินคุง เรียวคุงขา ถ้าพ่อขาให้มาตามดูแก้มใสล่ะก็ อะไรที่เรียวกับชินเห็นรูดซิปให้มิดเลยนะคะ แก้มใสชอบพี่หมอมาก ๆ พี่หมอเป็นคนดี เรียวกับชินก็น่าจะรู้ดีไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ถ้าเรียวกับชินช่วยแก้มใส แก้มใสจะไม่บอกคนที่บ้านของเรียวกับชินว่าทั้งคู่แอบไปเที่ยวที่อาบอบนวดมา”ประโยคเด็ดจากคุณหนูของบ้านทำเอาทั้งคู่ถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ คุณหนูรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาแอบศรีภรรยาที่บ้านไปลงอ่างมาส่วนแก้มใ
คฤหาสน์วายุ“กอหญ้าคะกินผักด้วยค่ะลูกสาว”แก้มใสบอกลูกสาวที่แอบเขี่ยผักมากองไว้ที่ขอบจานแถมข้าวผัดกุ้งที่แก้มใสโชว์ฝีมือทำมื้อเช้าให้สองแฝดกินยังเหลือเต็มจานของเด็กน้อย ส่วนรามสูรตักข้าวกินเงียบ ๆ โดยที่ไม่พูดไม่จาสักคำทั้ง ๆ ที่รสมือของมารดาทำเอาแฝดคนพี่แทบอยากคายข้าวที่อยู่ในปากออกมาคืน แต่พอหันมาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังในฝีมือการทำกับข้าวที่ไม่เคยพัฒนาเลยสักนิดของมารดาทำให้รามสูรต้องกล้ำกลืนฝืนทนกลืนข้าวลงไปทั้ง ๆ ที่อยากจะร้องไห้ออกมาเต็มแก่กับรสชาติที่แสนจืดชืดของข้าวผัดจานนี้ ส่วนเด็กหญิงกอหญ้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาก่อนที่จะตักผักเข้าปากด้วยท่าทางยี้ เพราะเธอไม่ชอบกินผักเลยสักนิดและด้วยความสงสารน้องสาวที่ไม่ชอบกินผักพี่ชายที่แสนดีอย่างรามสูรก็เลยแอบตักผักจากจานของแฝดน้องมาไว้ที่จานของตัวเองในยามที่มารดาเผลอ ทำเอาเด็กหญิงกอหญ้าถึงกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่พี่ชายมักจะช่วยเธอกินผักเสมอเวลาที่มารดาหรือบิดาทำอาหารที่มีผักเป็นส่วนผสม“เป็นอย่างไรกันบ้างคะวันนี้ข้าวผัดฝีมือคุณแม่ขาอร่อยขึ้นหรือยัง”แก้มใสเดินกลับมาที่โต๊ะทานอาหารอีกครั้งหลังจากที่เดินออกไปหยิบโทรศัพท์
วันเวลาช่างผ่านไปไวราวกับโกหกตอนนี้เจ้าแฝดทั้งสองคนของเธออายุสี่ขวบกว่าแล้ว แต่ความซนความเฟียร์สของทั้งคู่ไม่ได้ต่างจากแก้มใสตอนที่เป็นเด็ก ๆ เลยแม้แต่น้อยและอาจจะมีมากกว่าด้วยซ้ำ ในแต่ละวันมีเรื่องราวมากมายที่ลูกเธอก่อเรื่องขึ้นมาซึ่งนิสัยที่ได้มาไม่ได้มาจากเธอผู้เป็นมารดานะ แต่กลับได้มาจากคุณปู่สายเฟียร์สกับคุณตาสายห้าวต่างหากเล่าสอนหลานอย่างไรให้ถอดนิสัยของตัวเองมาแบบที่เหมือนกันแทบจะทุกกระเบียดนิ้ว สอนเอง ปวดหัวเอง กุมขมับเอง เป็นไงล่ะ แก้มใสไม่รู้จะยินดีที่ลูก ๆ ได้นิสัยของคุณปู่คุณตามาหรือจะนั่งร้องไห้แทนดีหลาน ๆ ซนขึ้นมาเมื่อไรไม่พากันความดันขึ้นก็พากันนั่งกุมขมับชนแก้วด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ“เด็ก ๆ คะวันนี้พากันไปโรงเรียนอย่าดื้อกับคุณครูแล้วก็พี่อากิระกับพี่ฮิโรชินะคะเข้าใจไหม”แก้มใสที่อยู่ในชุดนักศึกษาบอกลูก ๆ ทั้งสองคนที่พากันยิ้มแฉ่งพยักหน้ารับหงึกหงักมือน้อย ๆ ก็ตักข้าวต้มรสชาติอร่อยที่บิดาเป็นคนทำให้กินด้วยความเอร็ดอร่อย วันไหนที่ทั้งสองคนดื้อแก้มใสก็จะเป็นคนลงมือทำอาหารรสชาติอร่อยม้ากมากให้ลูก ๆ ทาน แต่ถ้าวันไหนทั้งคู่เป็นเด็กดีอาหารรสชาติถูกปากก็จะมารออยู่ตรงหน้าทำไมต
“แอะ แอะ แอ้ แอ้”เสียงเด็กชายตัวน้อยที่กำลังนอนดิ้นไปดิ้นมาพร้อมกับร้องขึ้นเสียงดังเรียกให้แก้มใสกับวายุที่กำลังหลับอยู่ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความยากลำบาก เพราะเมื่อคืนกว่าที่คนทั้งคู่จะได้นอนก็ปาไปตีสามกว่า เพราะลูกสาวกับลูกชายตัวน้อยร้องไห้งอแงขึ้นมากลางดึก แก้มใสที่กำลังเคลิ้มหลับถึงกับต้องรีบตื่นขึ้นมาแล้วเอาเด็ก ๆ เข้าเต้าโดยที่มีวายุนั่งอยู่เป็นเพื่อนและกว่าที่ลูก ๆ จะยอมหลับคุณแม่กับคุณพ่อก็แทบร้องไห้ออกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย เพิ่งรู้ว่าการเป็นพ่อเป็นแม่คนมันเหนื่อยมากขนาดนี้ตั้งแต่ที่แก้มใสออกจากโรงพยาบาลวายุก็ขอพ่อตาลาออกจากงานเพราะอยากมาช่วยแก้มใสเลี้ยงลูก แต่คุณพ่อตากลับบอกให้วายุพักงานชั่วคราวแทนพร้อมเมื่อไรก็ค่อยกลับไปทำงาน เพราะโรงพยาบาล N ในอนาคตต่อไปเขาก็คงต้องฝากฝังให้ลูกเขยดูแลต่อ“อื้อ ลูกชายขาขอแม่นอนก่อนได้ไหมคะ แม่ไม่ไหวแล้ว” มือบางของแก้มใสยื่นไปจับมือของลูกน้อยเอาไว้ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตาส่วนวายุที่ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความง่วงงุนกระพริบตาปริบ ๆ สองสามครั้งก่อนที่จะเอื้อมมือมาอุ้มลูกชายที่นอนน้ำลายไหลยืดดีดเท้าไปมา ยิ่งเมื่อผู้เป็นบิดาอุ้มเด็กชายก็ยิ้มร่าด้วยความด
ห้องคลอด“อดทนหน่อยนะลูกนะเจ็บแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หายแล้ว”กฤษฎิ์บอกลูกสาวที่กำลังร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ข้าง ๆ กันมีวายุที่ยืนบีบมือแก้มใสอย่างให้กำลังใจเมียตัวน้อยที่เจ็บท้องใกล้คลอดด้วยความทรมานถ้าเจ็บแทนได้เขาจะยอมรับความเจ็บนั้นไว้เอง เห็นเมียร้องไห้น้ำตาไหลแล้วเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกทั้งยินดีที่ลูกกำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกทั้งเจ็บปวดที่เมียต้องทนเจ็บเพื่อให้กำเนิดลูก ๆ“พี่หมอคะแก้มใสเจ็บ ฮึก ฮืออออ” แก้มใสร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะหันมาอ้อนวายุ ด้านคุณตากฤษฎิ์ที่กำลังจะลงมือทำคลอดถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองลูกสาวอย่างงอน ๆWhat!! ไอ้เราก็เป็นห่วงแทบตาย แต่ลูกสาวคนสวยกลับอ้อนผัวต่อหน้าต่อตาเขามันน่าน้อยใจนัก“เอ่อ คุณหมอคะ” พยาบาลสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เรียกกฤษฎิ์ที่ยังไม่ยอมลงมือทำคลอด ก่อนคุณหมอรุ่นใหญ่จะหันกลับมาแล้วเริ่มลงมือทำคลอดแบบธรรมชาติให้ลูกสาวทันที ในตอนนี้จะผ่าก็ไม่ทันแล้ว เพราะเป็นการคลอดที่ฉุกเฉินฉุกละหุกมาก เนื่องด้วยหัวเด็กโผล่มาแล้วทำให้ต้องเปลี่ยนจากการผ่าคลอดมาเป็นการคลอดแบบธรรมชาติแทนซึ่งเขาเป็นคนทำคลอดไม่น่าจะมีอะไรน่าเป็นห่วงหมอกฤษฎิ์เสียอ
“ง่ำ ง่ำ ง่ำ อร่อยจังเลย”แก้มใสที่ตอนนี้ท้องใหญ่อุ้ยอ้ายใกล้คลอดหยิบขนมลูกชุบที่แม่ขาของเธอเอามาฝากเมื่อวานเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อย เธอจำได้ว่าคุณยายชอบทำขนมลูกชุบให้เธอกินบ่อย ๆ ตอนที่เธอยังเป็นเด็กและมันก็เป็นขนมไทยสุดโปรดของเธอมาจนถึงทุกวันนี้“อร่อยใช่ไหมคะตาหนูยายหนูดิ้นใหญ่เลย อร่อยแบบนี้คุณแม่ต้องกินเยอะ ๆ เสียแล้วสิ”ยิ้มร่าด้วยความชอบใจเมื่อลูกน้อยถีบเข้าที่ท้องเบา ๆ วันนี้พี่หมอของเธอเข้าเวรเช้าคืนนี้เธอไม่ต้องนอนเหงาคนเดียวอีกแล้ว ทุกครั้งที่พี่หมอเข้าเวรดึกเธอมักจะนอนไม่หลับเสมอบางวันถึงกับต้องเอาเสื้อสามีมานอนกอดทีเดียวถึงจะหลับตาลงได้ติ๊งเสียงข้อความที่เด้งเข้ามาในโทรศัพท์ทำให้แก้มใสรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครกันที่ส่งข้อความมาหาเธอ แต่พอเปิดเข้าห้องแช็ตก็พบว่าคนที่ส่งมาก็คือพี่ใบบัวอดีตสายสืบของเธอนั่นเองใบบัว: น้องแก้มขาวันนี้พี่ใบบัวเห็นปลิงควายตัวหย่ายใหญ่N'แก้มใส: วันนี้เป็นอะไรมาอีกล่ะคะ...ใบบัว: โรคสำออยอยากอ้อนหมอค่ะN'แก้มใส: โดนตบสักทีเขาจะหายไหมคะแก้มใสจะสงเคราะห์ให้ อิอิแก้มใสยังคงพิมพ์ข้อความหยอกล้อเล่นกับใบบัวอย่างไม่คิดอะไรมาก ตั้งแต่ที่เธอตั้งท้
คฤหาสน์วายุตอนนี้แก้มใสกำลังนั่งกินขนมดูซีรีส์อยู่ด้วยความสนุกสนาน วันนี้พี่หมอของเธอเข้าเวรดึกทำให้เธอที่ติดสามีต้องหาอะไรทำเพื่อคลายเหงาซึ่งการดูซีรีส์ฟิน ๆ คือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับแก้มใส“อูยย ลูกจ๋าเบา ๆ ค่ะคุณแม่เจ็บน้า”ในขณะที่กำลังส่งขนมเข้าปากเจ้าแฝดทั้งสองคนของเธอก็ดิ้นไปมาพร้อมกับถีบท้องของเธอเบา ๆ แก้มใสที่กำลังกินขนมอยู่ถึงกับทำขนมหลุดมือ เพราะดูเหมือนเจ้าแฝดจะพร้อมใจกันถีบเสียมากกว่า แต่พอมือบางของเธอลูบท้องที่นูนใหญ่เบา ๆ แรงถีบก็หายไปก่อนที่แก้มใสจะยิ้มออกมาบาง ๆคิดถึงคุณพ่อล่ะสิถีบใหญ่เลย ปกติก่อนนอนพี่หมอมักจะเล่านิทานให้ลูก ๆ ฟังเสมอ ซึ่งเด็ก ๆ ก็จะพากันฟังอย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อยกันมาก แต่พอผู้เป็นแม่อย่างเธอพาดูซีรีส์ยิงกันเลือดสาด เด็ก ๆ กลับประท้วงด้วยการดิ้นอย่างแรง“อร่อยจังเลยรสนี้ วันหลังต้องซื้อมาตุนเยอะ ๆ” หยิบขนมชิ้นสุดท้ายเข้าปากก่อนที่จะเดินเอาถุงขนมไปซ่อนในถังขยะเพื่อไม่ให้วายุเห็น ขืนพี่หมอรู้ว่าเธอกินขนมดูซีรีส์ก่อนนอนงานนี้มีดุแน่นอนก็คนมันชอบกินขนมอะ กินจนตอนนี้แก้มป่องไม่ยุบเลย เป็นคุณแม่ที่สมบูรณ์มากจริง ๆครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ที่สั่นเพรา
หลังจากที่งานแต่งผ่านพ้นไปแก้มใสกับวายุก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่พ่อสามีซื้อให้เป็นของขวัญวันแต่งงานให้ทั้งคู่ เมื่อถึงวันที่มหาวิทยาลัยเปิดเทอมแก้มใสกลับไม่ได้ไปเรียนตามที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะตอนนี้อายุครรภ์ของแก้มใสเกือบจะห้าเดือนแล้ว ถึงจะเป็นท้องแรกและท้องสาว แต่วายุกลับเป็นห่วงแก้มใสมากแทบจะไม่ให้เธอหยิบจับอะไรนอกจากกินและนอนเท่านั้นซึ่งตอนนี้แก้มใสรู้สึกว่าเธอแทบจะกลิ้งได้อยู่แล้ว รูปร่างที่เคยผอมบางรู้สึกจะกลมดุกดิกแลดูตะมุตะมิไปหมด แต่ถึงอย่างนั้นแก้มใสก็ไม่รู้สึกเหงาเลยสักนิดเพราะในแต่ละวันเธอมีซีรีส์มากมายหลายเรื่องที่คอยอยู่เป็นเพื่อนเธอยามที่พี่หมอวายุไปเข้าเวรแต่วันนี้แก้มใสไม่ดูซีรีส์นะคะทุกคน แก้มใสจะแอบหนีพี่หมอไปอัลตราซาวนด์แหละโรงพยาบาล N“พ่อขาคิดถึงจังเลยค่ะ” เด็กหญิงแก้มใสเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาแล้ววิ่งดุกดิกไปหาบิดาที่กำลังนั่งทำงานรอลูกสาวอยู่ซึ่งตอนนี้ว่าที่คุณตาได้ไว้หนวดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะถ้าหลานเขาเป็นผู้หญิงจะได้ไม่มีใครมันกล้ามาจีบอย่างไรล่ะ“บอกกี่ครั้งแล้วคะลูกสาวว่าให้ค่อย ๆ เดินห้ามวิ่ง หนูท้องอยู่นะลูกไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว”กฤษฎิ์เอ
หลังจากที่เรียวอิจิออกไปจากห้องแล้วแก้มใสก็หันหน้ามาหาวายุทันที มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตาให้สามีขี้แยอย่างอ่อนโยน คุณสามีหมาด ๆ ถึงกับยิ้มออกมาอย่างขวยเขิน เขาเป็นลูกผู้ชายแท้ ๆ แต่กลับร่ำไห้กับบิดาต่อหน้าภรรยาคนสวยมันช่างน่าอายเสียจริง ๆ“คุณพ่อไม่งอแงสิคะ เดี๋ยวลูกออกมาจะขี้แยเหมือนคุณพ่อนะคะ”แก้มใสเช็ดน้ำตาไปด้วยแซววายุไปด้วยจนเมื่อเช็ดน้ำตาให้วายุเรียบร้อยแล้วร่างบางขาวอวบที่ดูมีน้ำมีนวลจากการตั้งครรภ์ก็ลุกขึ้นจากเตียงมาหยุดยืนที่กลางห้อง มือบางค่อย ๆ ถอดชุดแต่งงานออกช้า ๆ จนกระทั่งชุดสวยราคาแพงร่วงลงมากองอยุ่บนพื้น แก้มใสก็หันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับพ่อของลูกทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีเพียงแพนตี้สีดำสุด Sexy เท่านั้น“เหนียวตัวจะแย่แก้มใสขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”กระตุกยิ้มมุมปากบอกสามีอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะมองวายุด้วยสายตายั่วยวนชวนขึ้นเตียงแล้วหันหลังเดินสะบัดก้นเด้ง ๆ เข้าห้องน้ำไปทันที วายุที่เห็นแบบนั้นไม่รอช้ารีบวิ่งตามแก้มใสไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้รักเมียในฐานะสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายหมับร่างสูงตรงเข้ามากอดร่างสวยอวบอิ่มยั่วยวนของแก้มใสที่ตอนนี้
“โอเคค่ะทุกคน คณะของเจ้าบ่าวผ่านด่านประตูเงินไปได้เรียบร้อยแล้ว ไปต่อกันที่ด่านสุดท้ายเลยนะคะ ด่านนี้มีชื่อว่าคำมั่นสัญญาแห่งรัก พี่อลิสขอให้น้องหมอโชคดีนะคะ”อลิสกล่าวอวยพรวายุพร้อมกับขบวนแห่ของฝ่ายเจ้าบ่าวที่หยุดลงหน้าประตูด่านที่ 3 ซึ่งด่านนี้มีพี่ชายหน้าดุกับน้องชายหน้าหล่อกายกับเก้าทัพเป็นผู้กั้นประตูนั่นเองก่อนที่ทั้งคู่จะหันมามองหน้าของวายุนิ่ง ๆ ซึ่งเจ้าบ่าวก็ส่งยิ้มให้พี่ชายกับน้องชายของว่าที่เมียด้วยความจริงใจ“ด่านนี้หินหน่อยนะ อาจจะต้องแลกหมัด หึ” กายพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัยก่อนที่จะเข้าสู่โหมดจริงจังซึ่งวายุก็เตรียมรับมือเป็นอย่างดี“พี่แก้มเป็นพี่สาวคนเดียวของเก้าพี่แก้มเลี้ยงเก้ามาตั้งแต่เด็กตอนนี้พี่แก้มกำลังจะแต่งงานมีครอบครัวแล้ว พี่วายุสัญญากับเก้าได้ไหมครับว่าจะดูแลพี่สาวของเก้าให้ดีที่สุดจะไม่ทำให้พี่แก้มร้องไห้หรือเสียใจเด็ดขาด”เก้าทัพจ้องหน้าวายุด้วยความจริงจังก่อนที่ว่าที่พี่เขยจะยิ้มกว้างออกมาด้วยความจริงใจแล้วพยักหน้าตอบรับคำพูดของน้องชายว่าที่ภรรยา“พี่สัญญาครับ ว่าจะไม่มีวันทำให้พี่สาวของเก้าเสียใจแน่นอน”วายุมองต