โรงพยาบาล Nแกรก แอดเสียงประตูที่เปิดขึ้นโดยไม่เคาะประตูเลยสักนิด ทำให้วายุที่เตรียมตัวเข้าผ่าตัดในช่วงเช้าถึงกับหันขวับมามองทันทีก่อนที่จะเจอกับพี่ชายที่เดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างอารมณ์ดี“มาทำไมแต่เช้า” วายุถามพี่ชายพร้อมกับเปลี่ยนจากชุดทำงานมาเป็นชุดเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัด“สุขสันต์วันเกิดนะเร็นมีความสุขมาก ๆ”เพลิงกัลป์อวยพรวันเกิดน้องชายเสียงนุ่มทุ้มก่อนที่วายุจะยิ้มออกมาเล็กน้อย หลังจากที่แม่ของพวกเขาเสียตอนที่พวกเขาอายุเพียงหกขวบ งานวันเกิดของพวกเขาก็ไม่เคยจัดขึ้นอีกเลยมีเพียงของขวัญวันเกิดกับคำอวยพรที่พวกเขาได้รับจากเรียวอิจิผู้เป็นพ่อทุกปี ต่อให้วันนั้นพวกเขาจะถือปืนจ่อหัวใครอยู่ก็ตาม บิดาของพวกเขาก็มักจะโทรมาอวยพรเสมอ“สุขสันต์วันเกิดนะพี่ริว มีความสุขมาก ๆ เช่นกัน”คำอวยพรของวายุที่ยอมเรียกเพลิงกัลป์ว่าพี่ชายแค่เฉพาะวันเกิดเท่านั้นทำเอาเพลิงกัลป์ถึงกับยิ้มออกมาน้อย ๆ วายุก็คือวายุจะหลุดปากเรียกเขาว่าพี่ก็แค่วันเกิดเท่านั้นแหละ เสมอต้นเสมอปลายดีจริง ๆ“อะนี่ ของขวัญวันเกิด” โยนกุญแจรถให้น้องชายที่ยื่นมือมารับเอาไว้ก่อนที่วายุจะเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ปีนี้มาแปลกซื้อร
“เอ้า ชนแก้วกัน” แก้มใสยกแก้วเหล้าขึ้นมาชนแก้วกับซีน แล้วก็ไอโกะก่อนที่จะยื่นไปตรงหน้าเพลิงกัลป์ที่ยกแก้วมาชนเบา ๆ แค่นั้นแก้มใสก็ยิ้มแป้นแล้วยกขึ้นกระดกเอา ๆ จนหมดแก้ว วายุได้แต่มองตามด้วยความเป็นห่วงเขาว่าตอนนี้แม่สาวน้อยของเขาน่าจะเมาได้ที่แล้วแหละ“แก้มใสขาพี่ว่าหนูเมามากแล้ว เลิกดื่มเถอะนะ” วายุแย่งแก้วในมือของแก้มใสเอามาถือไว้ก่อนที่หน้าสวยเซ็กซี่จะหน้างอใส่วายุ เพราะโดนแฟนวันแรกของเธอแย่งแก้วเหล้าในมือไป“มาวตรงหนายยย แก้มสาย ม่ายมาวน้าที่รัก เอิ๊ก”มองหน้าวายุพร้อมกับปฏิเสธว่าตัวเองไม่ได้เมาก่อนที่จะยกมือคล้องคอวายุแล้วโน้มหน้าวายุที่พยายามขืนตัวเอาไว้ แต่คนเมาที่ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหนก็บังคับโน้มคอคนพี่มาบดจูบจนได้ทำเอาทั้งโต๊ะถึงกับเงียบกริบ ซีนกับไอโกะพากันตาโตอ้าปากค้างด้วยความตกใจส่วนเพลิงกัลป์ได้แต่หันหน้าหนีภาพบาดตาบาดใจตรงหน้า เพิ่งคบกันวันแรกอะไรจะดูดดื่มขนาดนั้นไม่สงสารคนโสดแบบพวกเขาบ้างหรืออย่างไร ส่วนวายุหลังจากที่ปล่อยให้คนเมาจูบสะเปะสะปะแบบเด็กอนุบาลที่ยังไม่หย่านมเขาก็ตัดสินใจโอบเอวแก้มใสเข้ามาแนบชิดก่อนที่จะเป็นฝ่ายบดจูบเธอแทน ริมฝีปากสีไวน์ค่อย ๆ ขบเม้มกลีบ
เช้าใหม่วันที่สดใสแก้มใสตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวซึ่งเกิดจากการเมาค้างแถมเธอยังปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด กระพริบตาถี่ ๆ สองสามครั้งเพื่อปรับสายตาก่อนที่จะหันมาด้านข้างก็เจอกับหน้าหล่อ ๆ ของพี่หมอวายุที่นอนหลับตาพริ้มซุกอยู่ที่ข้างหน้าอกอวบใหญ่แก้มใสยิ้มออกมาน้อย ๆ ด้วยความชอบใจในที่สุดพี่หมอวายุก็ตกเป็นของเธอจนได้ อิอิ ใบหน้ายามหลับราวกับเด็กหนุ่มที่ใสซื่อบริสุทธิ์ แต่ดูจากลีลาและความเร่าร้อนที่พี่หมอสาดซัดใส่เธอแล้ว แก้มใสมั่นใจว่าพี่หมอของเธอตัวพ่อแน่นอนไม่ได้ใสซื่ออย่างที่เธอคิดเลยสักนิด“ร้ายนักนะคะ” ย่นจมูกใส่ใบหน้าหล่อที่หลับไม่รู้เรื่องรู้ราวก่อนที่จะก้มลงจุ๊บที่แก้มเนียนใสรัว ๆ อย่างไม่กลัวว่าวายุจะตื่นเลยสักนิด เมื่อวานเป็นแฟนยังคงเขิน ๆ กันอยู่เช้านี้เปลี่ยนสถานะมาเป็นผัวพี่แก้มคนแมนแล้วพี่จะทำอะไรกับพี่หมอก็ได้ ชวนจ้ำจี้ต่อก็ยังได้เลยคิดในใจอย่างฟิน ๆ ก่อนที่วายุจะลืมตาตื่นขึ้นมาทำเอาคนที่คิดว่าตัวเองไม่เขิน แถมยังแอบหอมแก้มวายุอีกถึงกับหันหน้าหนีทันที อะไรว้าไม่เหมือนที่คิดเลยนี่หว่าทำไมแก้มเธอถึงเห่อร้อนแบบนี้ ส่วนวายุอมยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาตื่นนานแล้ว แต่เขาแก
โรงพยาบาล Nภายในห้องทำงานของกฤษฎิ์เรียวกับชินกำลังรายงานเรื่องของแก้มใสที่เขาให้ลูกน้องทั้งสองไปจับตาดู แต่ตอนนี้คือลูกน้องของเขากำลังมองหน้ากันซึ่งเขากำลังรอฟังอยู่ จนกระทั่งทนไม่ไหวกฤษฎิ์ถึงกับหยิบหนังสือที่อยู่บนโต๊ะทำงานเขวี้ยงใส่ทั้งคู่แต่ด้วยความที่โดนเป็นประจำอยู่แล้วสองหนุ่มก็หลบอย่างรู้ทิศทางเป็นอย่างดี“จะพูดได้หรือยังว่าเมื่อคืนเป็นไงบ้าง เจ้าหมอวายุมันได้ไปส่งแก้มใสไหม”ถามขึ้นอีกครั้งอย่างกดดันทั้งคู่ก่อนที่คำพูดของแก้มใสจะลอยเข้ามาในหัวของชินกับเรียว พวกเขาคือบอดี้การ์ดของกฤษฎิ์แต่ก็เป็นพี่เลี้ยงที่คอยดูแลคุณหนูน้อยมาตั้งแต่เด็ก ๆ และยังเป็นครูสอนวิชาป้องกันตัวให้กับแก้มใสด้วย“ชินคุง เรียวคุงขา ถ้าพ่อขาให้มาตามดูแก้มใสล่ะก็ อะไรที่เรียวกับชินเห็นรูดซิปให้มิดเลยนะคะ แก้มใสชอบพี่หมอมาก ๆ พี่หมอเป็นคนดี เรียวกับชินก็น่าจะรู้ดีไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ถ้าเรียวกับชินช่วยแก้มใส แก้มใสจะไม่บอกคนที่บ้านของเรียวกับชินว่าทั้งคู่แอบไปเที่ยวที่อาบอบนวดมา”ประโยคเด็ดจากคุณหนูของบ้านทำเอาทั้งคู่ถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ คุณหนูรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาแอบศรีภรรยาที่บ้านไปลงอ่างมาส่วนแก้มใ
รถซุปเปอร์คาร์คันสวยที่ตีวงเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้านทำให้ที่รักที่นั่งรอสามีอยู่รีบวิ่งออกมาจากในตัวบ้านทันที หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากสามีว่าตกต้นไม้แขนหักเธอก็เป็นห่วงจนนั่งไม่ติด แต่พี่หมอก็บอกเธอว่าไม่เป็นอะไรมากแค่แขนหัก แค่นี้จิ๊บ ๆ ก็นะสามีเธอเฟียร์สไม่ดูอายุเลยจริง ๆ“โอ๊ย เบา ๆ โว้ยไอ้หมอหมา”กฤษฎิ์ร้องขึ้นเสียงดังเมื่อเพลิงกัลป์เล่นกระชากแขนเอาแทนที่จะค่อย ๆ พยุงทำเอาหน้าหล่อถึงกับเบ้ด้วยความเจ็บ ไอ้หมอนี่มันรุนแรงจริง ๆ ไอ้หมอเวร ส่วนเพลิงกัลป์เมื่อเห็นภรรยาของท่านประธานก็ถึงกับอึ้งไปเพราะไม่คิดว่าแม่ของแก้มใสจะหน้าเด็กตัวเล็กและน่ารักมาก นี่ท่านประธานแอบกินเด็กนี่หว่า“ขอบคุณมากนะคะที่เป็นธุระพาพี่หมอมาส่ง”ที่รักเอ่ยขอบคุณคุณหมอหนุ่มที่หน้าตาดีมาก แต่ดูไปแล้วน่าจะไม่ถูกกับสามีเธออย่างแน่นอน เพราะพี่หมอแยกเขี้ยวใส่คุณหมอหนุ่มตลอดเวลาเลย ถ้ากินหัวคุณหมอได้คงเขมือบจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกดูจากสายตาที่มองแรงใส่คุณหมอแล้ว“ไม่เป็นไรครับ ถือว่าสงเคราะห์คนแก่”คำตอบของเพลิงกัลป์ที่รักถึงกับแอบก้มหน้ายิ้มอย่างขำขันส่วนกฤษฎิ์ถึงกับยกขาขึ้นเพื่อที่จะถีบคนปากเสีย แต่คนเจ้าเล่ห์แบ
โรงพยาบาล N“พี่แก้ม ไอโกะ” เสียงแหบแห้งของซีนเอ่ยเรียกเพื่อนสาวที่นอนกอดกันอยู่บนโซฟาหลังใหญ่ก่อนที่ทั้งสองสาวจะสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกของซีน“เสีย ซีน ซีนฟื้นแล้ว” แก้มใสร้องขึ้นมาด้วยความดีใจก่อนที่จะรีบลุกขึ้นวิ่งมากอดซีนเอาไว้ ทำเอาซีนถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ“โอ๊ย พี่แก้มซีน เจ็บ ซี้ด อูย เบา ๆ” ร้องขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อแก้มใสโผเข้ามากอดตัวเองเต็มแรงจนเผลอไปโดนแผลผ่าตัดเข้า เจ็บจนน้ำตาแทบไหลใครว่าลูกผู้ชายร้องไห้ไม่เป็นเขาคนหนึ่งแหละที่เจ็บจนน้ำตาคลอแล้วตอนนี้“ง่า พี่แก้มขอโทษนะซีนจ๋า” แก้มใสยิ้มแหย ๆ อย่างรู้สึกผิดก่อนที่ไอโกะจะรีบเทน้ำใส่แก้วแล้วยื่นมาป้อนซีนที่ดื่มน้ำอย่างรู้สึกกระหาย เพราะร่างกายขาดน้ำ“ขออีกแก้ว” หมดแก้วแรกก็ขอแก้วที่สองเพราะตอนนี้เขากระหายน้ำมากจริง ๆ ก่อนที่ไอโกะจะรีบเทน้ำให้เพื่อนรักอีกแก้วตามคำขอ“เป็นไงบ้างเจ็บมากไหม” หลังจากที่ดื่มน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วไอโกะก็ถามซีนอย่างเป็นห่วงก่อนที่ซีนจะส่ายหน้าไปมาช้า ๆ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วก็เจ็บมากอยู่เหมือนกัน“ไม่เจ็บหรอก แค่นี้สบายมากไม่รู้จักซีนคนเหล็กเหรอ”ปลอบใจเพื่อนสาวทั้งสองที่เริ่มจะเบ้ห
โรงพยาบาล N“พวกมันออกจากโรงพยาบาลแล้วครับนาย”ชินรายงานกฤษฎิ์ถึงวัยรุ่นสามคนที่มาดักทำร้ายเพื่อนของคุณหนูแก้มใส เพราะพวกเขาสองคนจับตาดูพวกมันตั้งแต่วันที่พวกมันแอดมิตที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง และตามเฝ้าดูมาเรื่อย ๆ จนวันนี้ที่พวกมันหายดีออกจากโรงพยาบาล เพราะไม่ได้เป็นอะไรมากรักษาแค่วันสองวันก็หาย“จัดการพวกมันเอาให้สาสมกับที่มันทำกับซีน ไม่ต้องถึงตายแค่ให้เจ็บหนักก็พอ” กฤษฎิ์เงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่กำลังนั่งอ่านอยู่ก่อนที่จะสั่งชินกับเรียวให้ไปจัดการไอ้พวกเด็กเวรสามคนด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบและสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก“รับทราบครับนาย” ชินกับเรียวก้มหน้ารับคำสั่งของกฤษฎิ์ก่อนที่จะรีบออกจากห้องทำงานของผู้เป็นนาย เพื่อไปจัดการพวกเด็กเดนนรกตามคำสั่งของเจ้านายใหญ่โตมาจากไหนก็หนีไม่พ้นพวกเขาหรอกPubเสียงเพลงบีตหนัก ๆ ดังขึ้นไปทั่วทั้งผับเหล่าวัยรุ่นนักศึกษามากมายต่างพากันหลั่งไหลเข้ามายังผับชื่อดังของเมืองกรุง ที่เป็นแหล่งชุมนุมและแหล่งมั่วสุมของวัยรุ่นบางคน วายุนั่งควงแก้วไวน์ไปมาพร้อมกับมองบรรยากาศรอบ ๆ ของสถานที่เที่ยวชื่อดังที่ดูวุ่นวายมากในความคิดของเขาซึ่งมันเหมาะสำหรับวัยรุ่นเสียมากกว่
คอนโดแก้มใสขณะนี้เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลขสิบเอ็ดบ่งบอกว่าราตรีนี้เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว แต่แก้มใสยังคงนั่งดูซีรีส์รักตาใสแจ๋วรอพี่หมอเลิกงานกลับมาจากโรงพยาบาล เพราะพี่หมอบอกเธอว่าวันนี้มีเคสผ่าตัดด่วนเข้ามาอาจจะใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงกว่าถึงจะเสร็จซึ่งแก้มใสก็รอได้ เพราะเธออยากเข้านอนพร้อมพี่หมอ อันนี้คือข้ออ้างความจริงแล้วแก้มใสแค่อยากอวดชุดนอนชุดใหม่ที่ไอโกะสั่งมาให้เธอต่างหากแกรก แอดเสียงประตูที่เปิดเข้ามาทำเอาสาวน้อยที่กำลังตั้งใจดูซีรีส์รักถึงกับหันขวับไปมองยังผู้ที่กำลังปิดประตูลงและเดินตรงมาที่เธอ แต่เมื่อวายุมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าแก้มใสเขาก็ถึงกับชะงักไป เพราะสาวน้อยที่แสนน่ารักของเขาตอนนี้คือสาวน้อยที่โคตรเซ็กซี่และขี้ยั่ว ชุดนอนไม่ได้นอนที่แก้มใสใส่อยู่ทำเอาเจ้าลูกรักที่อยู่ภายใต้กางเกงค่อย ๆ แข็งตัวขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่“ในที่สุดพี่หมอก็เลิกงานสักที แก้มใสคิดถึงพี่หมอม้ากมาก”ร่างแน่งน้อยลุกขึ้นมาจากโซฟาก่อนที่จะสวมกอดร่างแข็งแกร่งที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความอยากที่กำลังก่อตัวขึ้นเงียบ ๆ เพราะตอนนี้หน้าอกอวบที่ไม่มีแพนตี้ปิดไว้มีแต่เพียงชุดนอนลูกไม้ครึ่งเต้าที่ปิดอย่างไรก็แทบไม่มิด
คฤหาสน์วายุ“กอหญ้าคะกินผักด้วยค่ะลูกสาว”แก้มใสบอกลูกสาวที่แอบเขี่ยผักมากองไว้ที่ขอบจานแถมข้าวผัดกุ้งที่แก้มใสโชว์ฝีมือทำมื้อเช้าให้สองแฝดกินยังเหลือเต็มจานของเด็กน้อย ส่วนรามสูรตักข้าวกินเงียบ ๆ โดยที่ไม่พูดไม่จาสักคำทั้ง ๆ ที่รสมือของมารดาทำเอาแฝดคนพี่แทบอยากคายข้าวที่อยู่ในปากออกมาคืน แต่พอหันมาเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังในฝีมือการทำกับข้าวที่ไม่เคยพัฒนาเลยสักนิดของมารดาทำให้รามสูรต้องกล้ำกลืนฝืนทนกลืนข้าวลงไปทั้ง ๆ ที่อยากจะร้องไห้ออกมาเต็มแก่กับรสชาติที่แสนจืดชืดของข้าวผัดจานนี้ ส่วนเด็กหญิงกอหญ้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาก่อนที่จะตักผักเข้าปากด้วยท่าทางยี้ เพราะเธอไม่ชอบกินผักเลยสักนิดและด้วยความสงสารน้องสาวที่ไม่ชอบกินผักพี่ชายที่แสนดีอย่างรามสูรก็เลยแอบตักผักจากจานของแฝดน้องมาไว้ที่จานของตัวเองในยามที่มารดาเผลอ ทำเอาเด็กหญิงกอหญ้าถึงกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่พี่ชายมักจะช่วยเธอกินผักเสมอเวลาที่มารดาหรือบิดาทำอาหารที่มีผักเป็นส่วนผสม“เป็นอย่างไรกันบ้างคะวันนี้ข้าวผัดฝีมือคุณแม่ขาอร่อยขึ้นหรือยัง”แก้มใสเดินกลับมาที่โต๊ะทานอาหารอีกครั้งหลังจากที่เดินออกไปหยิบโทรศัพท์
วันเวลาช่างผ่านไปไวราวกับโกหกตอนนี้เจ้าแฝดทั้งสองคนของเธออายุสี่ขวบกว่าแล้ว แต่ความซนความเฟียร์สของทั้งคู่ไม่ได้ต่างจากแก้มใสตอนที่เป็นเด็ก ๆ เลยแม้แต่น้อยและอาจจะมีมากกว่าด้วยซ้ำ ในแต่ละวันมีเรื่องราวมากมายที่ลูกเธอก่อเรื่องขึ้นมาซึ่งนิสัยที่ได้มาไม่ได้มาจากเธอผู้เป็นมารดานะ แต่กลับได้มาจากคุณปู่สายเฟียร์สกับคุณตาสายห้าวต่างหากเล่าสอนหลานอย่างไรให้ถอดนิสัยของตัวเองมาแบบที่เหมือนกันแทบจะทุกกระเบียดนิ้ว สอนเอง ปวดหัวเอง กุมขมับเอง เป็นไงล่ะ แก้มใสไม่รู้จะยินดีที่ลูก ๆ ได้นิสัยของคุณปู่คุณตามาหรือจะนั่งร้องไห้แทนดีหลาน ๆ ซนขึ้นมาเมื่อไรไม่พากันความดันขึ้นก็พากันนั่งกุมขมับชนแก้วด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ“เด็ก ๆ คะวันนี้พากันไปโรงเรียนอย่าดื้อกับคุณครูแล้วก็พี่อากิระกับพี่ฮิโรชินะคะเข้าใจไหม”แก้มใสที่อยู่ในชุดนักศึกษาบอกลูก ๆ ทั้งสองคนที่พากันยิ้มแฉ่งพยักหน้ารับหงึกหงักมือน้อย ๆ ก็ตักข้าวต้มรสชาติอร่อยที่บิดาเป็นคนทำให้กินด้วยความเอร็ดอร่อย วันไหนที่ทั้งสองคนดื้อแก้มใสก็จะเป็นคนลงมือทำอาหารรสชาติอร่อยม้ากมากให้ลูก ๆ ทาน แต่ถ้าวันไหนทั้งคู่เป็นเด็กดีอาหารรสชาติถูกปากก็จะมารออยู่ตรงหน้าทำไมต
“แอะ แอะ แอ้ แอ้”เสียงเด็กชายตัวน้อยที่กำลังนอนดิ้นไปดิ้นมาพร้อมกับร้องขึ้นเสียงดังเรียกให้แก้มใสกับวายุที่กำลังหลับอยู่ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความยากลำบาก เพราะเมื่อคืนกว่าที่คนทั้งคู่จะได้นอนก็ปาไปตีสามกว่า เพราะลูกสาวกับลูกชายตัวน้อยร้องไห้งอแงขึ้นมากลางดึก แก้มใสที่กำลังเคลิ้มหลับถึงกับต้องรีบตื่นขึ้นมาแล้วเอาเด็ก ๆ เข้าเต้าโดยที่มีวายุนั่งอยู่เป็นเพื่อนและกว่าที่ลูก ๆ จะยอมหลับคุณแม่กับคุณพ่อก็แทบร้องไห้ออกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย เพิ่งรู้ว่าการเป็นพ่อเป็นแม่คนมันเหนื่อยมากขนาดนี้ตั้งแต่ที่แก้มใสออกจากโรงพยาบาลวายุก็ขอพ่อตาลาออกจากงานเพราะอยากมาช่วยแก้มใสเลี้ยงลูก แต่คุณพ่อตากลับบอกให้วายุพักงานชั่วคราวแทนพร้อมเมื่อไรก็ค่อยกลับไปทำงาน เพราะโรงพยาบาล N ในอนาคตต่อไปเขาก็คงต้องฝากฝังให้ลูกเขยดูแลต่อ“อื้อ ลูกชายขาขอแม่นอนก่อนได้ไหมคะ แม่ไม่ไหวแล้ว” มือบางของแก้มใสยื่นไปจับมือของลูกน้อยเอาไว้ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตาส่วนวายุที่ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความง่วงงุนกระพริบตาปริบ ๆ สองสามครั้งก่อนที่จะเอื้อมมือมาอุ้มลูกชายที่นอนน้ำลายไหลยืดดีดเท้าไปมา ยิ่งเมื่อผู้เป็นบิดาอุ้มเด็กชายก็ยิ้มร่าด้วยความด
ห้องคลอด“อดทนหน่อยนะลูกนะเจ็บแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หายแล้ว”กฤษฎิ์บอกลูกสาวที่กำลังร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ข้าง ๆ กันมีวายุที่ยืนบีบมือแก้มใสอย่างให้กำลังใจเมียตัวน้อยที่เจ็บท้องใกล้คลอดด้วยความทรมานถ้าเจ็บแทนได้เขาจะยอมรับความเจ็บนั้นไว้เอง เห็นเมียร้องไห้น้ำตาไหลแล้วเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกทั้งยินดีที่ลูกกำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกทั้งเจ็บปวดที่เมียต้องทนเจ็บเพื่อให้กำเนิดลูก ๆ“พี่หมอคะแก้มใสเจ็บ ฮึก ฮืออออ” แก้มใสร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะหันมาอ้อนวายุ ด้านคุณตากฤษฎิ์ที่กำลังจะลงมือทำคลอดถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองลูกสาวอย่างงอน ๆWhat!! ไอ้เราก็เป็นห่วงแทบตาย แต่ลูกสาวคนสวยกลับอ้อนผัวต่อหน้าต่อตาเขามันน่าน้อยใจนัก“เอ่อ คุณหมอคะ” พยาบาลสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เรียกกฤษฎิ์ที่ยังไม่ยอมลงมือทำคลอด ก่อนคุณหมอรุ่นใหญ่จะหันกลับมาแล้วเริ่มลงมือทำคลอดแบบธรรมชาติให้ลูกสาวทันที ในตอนนี้จะผ่าก็ไม่ทันแล้ว เพราะเป็นการคลอดที่ฉุกเฉินฉุกละหุกมาก เนื่องด้วยหัวเด็กโผล่มาแล้วทำให้ต้องเปลี่ยนจากการผ่าคลอดมาเป็นการคลอดแบบธรรมชาติแทนซึ่งเขาเป็นคนทำคลอดไม่น่าจะมีอะไรน่าเป็นห่วงหมอกฤษฎิ์เสียอ
“ง่ำ ง่ำ ง่ำ อร่อยจังเลย”แก้มใสที่ตอนนี้ท้องใหญ่อุ้ยอ้ายใกล้คลอดหยิบขนมลูกชุบที่แม่ขาของเธอเอามาฝากเมื่อวานเข้าปากด้วยความเอร็ดอร่อย เธอจำได้ว่าคุณยายชอบทำขนมลูกชุบให้เธอกินบ่อย ๆ ตอนที่เธอยังเป็นเด็กและมันก็เป็นขนมไทยสุดโปรดของเธอมาจนถึงทุกวันนี้“อร่อยใช่ไหมคะตาหนูยายหนูดิ้นใหญ่เลย อร่อยแบบนี้คุณแม่ต้องกินเยอะ ๆ เสียแล้วสิ”ยิ้มร่าด้วยความชอบใจเมื่อลูกน้อยถีบเข้าที่ท้องเบา ๆ วันนี้พี่หมอของเธอเข้าเวรเช้าคืนนี้เธอไม่ต้องนอนเหงาคนเดียวอีกแล้ว ทุกครั้งที่พี่หมอเข้าเวรดึกเธอมักจะนอนไม่หลับเสมอบางวันถึงกับต้องเอาเสื้อสามีมานอนกอดทีเดียวถึงจะหลับตาลงได้ติ๊งเสียงข้อความที่เด้งเข้ามาในโทรศัพท์ทำให้แก้มใสรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครกันที่ส่งข้อความมาหาเธอ แต่พอเปิดเข้าห้องแช็ตก็พบว่าคนที่ส่งมาก็คือพี่ใบบัวอดีตสายสืบของเธอนั่นเองใบบัว: น้องแก้มขาวันนี้พี่ใบบัวเห็นปลิงควายตัวหย่ายใหญ่N'แก้มใส: วันนี้เป็นอะไรมาอีกล่ะคะ...ใบบัว: โรคสำออยอยากอ้อนหมอค่ะN'แก้มใส: โดนตบสักทีเขาจะหายไหมคะแก้มใสจะสงเคราะห์ให้ อิอิแก้มใสยังคงพิมพ์ข้อความหยอกล้อเล่นกับใบบัวอย่างไม่คิดอะไรมาก ตั้งแต่ที่เธอตั้งท้
คฤหาสน์วายุตอนนี้แก้มใสกำลังนั่งกินขนมดูซีรีส์อยู่ด้วยความสนุกสนาน วันนี้พี่หมอของเธอเข้าเวรดึกทำให้เธอที่ติดสามีต้องหาอะไรทำเพื่อคลายเหงาซึ่งการดูซีรีส์ฟิน ๆ คือทางออกที่ดีที่สุดสำหรับแก้มใส“อูยย ลูกจ๋าเบา ๆ ค่ะคุณแม่เจ็บน้า”ในขณะที่กำลังส่งขนมเข้าปากเจ้าแฝดทั้งสองคนของเธอก็ดิ้นไปมาพร้อมกับถีบท้องของเธอเบา ๆ แก้มใสที่กำลังกินขนมอยู่ถึงกับทำขนมหลุดมือ เพราะดูเหมือนเจ้าแฝดจะพร้อมใจกันถีบเสียมากกว่า แต่พอมือบางของเธอลูบท้องที่นูนใหญ่เบา ๆ แรงถีบก็หายไปก่อนที่แก้มใสจะยิ้มออกมาบาง ๆคิดถึงคุณพ่อล่ะสิถีบใหญ่เลย ปกติก่อนนอนพี่หมอมักจะเล่านิทานให้ลูก ๆ ฟังเสมอ ซึ่งเด็ก ๆ ก็จะพากันฟังอย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อยกันมาก แต่พอผู้เป็นแม่อย่างเธอพาดูซีรีส์ยิงกันเลือดสาด เด็ก ๆ กลับประท้วงด้วยการดิ้นอย่างแรง“อร่อยจังเลยรสนี้ วันหลังต้องซื้อมาตุนเยอะ ๆ” หยิบขนมชิ้นสุดท้ายเข้าปากก่อนที่จะเดินเอาถุงขนมไปซ่อนในถังขยะเพื่อไม่ให้วายุเห็น ขืนพี่หมอรู้ว่าเธอกินขนมดูซีรีส์ก่อนนอนงานนี้มีดุแน่นอนก็คนมันชอบกินขนมอะ กินจนตอนนี้แก้มป่องไม่ยุบเลย เป็นคุณแม่ที่สมบูรณ์มากจริง ๆครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ที่สั่นเพรา
หลังจากที่งานแต่งผ่านพ้นไปแก้มใสกับวายุก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่พ่อสามีซื้อให้เป็นของขวัญวันแต่งงานให้ทั้งคู่ เมื่อถึงวันที่มหาวิทยาลัยเปิดเทอมแก้มใสกลับไม่ได้ไปเรียนตามที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะตอนนี้อายุครรภ์ของแก้มใสเกือบจะห้าเดือนแล้ว ถึงจะเป็นท้องแรกและท้องสาว แต่วายุกลับเป็นห่วงแก้มใสมากแทบจะไม่ให้เธอหยิบจับอะไรนอกจากกินและนอนเท่านั้นซึ่งตอนนี้แก้มใสรู้สึกว่าเธอแทบจะกลิ้งได้อยู่แล้ว รูปร่างที่เคยผอมบางรู้สึกจะกลมดุกดิกแลดูตะมุตะมิไปหมด แต่ถึงอย่างนั้นแก้มใสก็ไม่รู้สึกเหงาเลยสักนิดเพราะในแต่ละวันเธอมีซีรีส์มากมายหลายเรื่องที่คอยอยู่เป็นเพื่อนเธอยามที่พี่หมอวายุไปเข้าเวรแต่วันนี้แก้มใสไม่ดูซีรีส์นะคะทุกคน แก้มใสจะแอบหนีพี่หมอไปอัลตราซาวนด์แหละโรงพยาบาล N“พ่อขาคิดถึงจังเลยค่ะ” เด็กหญิงแก้มใสเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาแล้ววิ่งดุกดิกไปหาบิดาที่กำลังนั่งทำงานรอลูกสาวอยู่ซึ่งตอนนี้ว่าที่คุณตาได้ไว้หนวดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะถ้าหลานเขาเป็นผู้หญิงจะได้ไม่มีใครมันกล้ามาจีบอย่างไรล่ะ“บอกกี่ครั้งแล้วคะลูกสาวว่าให้ค่อย ๆ เดินห้ามวิ่ง หนูท้องอยู่นะลูกไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว”กฤษฎิ์เอ
หลังจากที่เรียวอิจิออกไปจากห้องแล้วแก้มใสก็หันหน้ามาหาวายุทันที มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตาให้สามีขี้แยอย่างอ่อนโยน คุณสามีหมาด ๆ ถึงกับยิ้มออกมาอย่างขวยเขิน เขาเป็นลูกผู้ชายแท้ ๆ แต่กลับร่ำไห้กับบิดาต่อหน้าภรรยาคนสวยมันช่างน่าอายเสียจริง ๆ“คุณพ่อไม่งอแงสิคะ เดี๋ยวลูกออกมาจะขี้แยเหมือนคุณพ่อนะคะ”แก้มใสเช็ดน้ำตาไปด้วยแซววายุไปด้วยจนเมื่อเช็ดน้ำตาให้วายุเรียบร้อยแล้วร่างบางขาวอวบที่ดูมีน้ำมีนวลจากการตั้งครรภ์ก็ลุกขึ้นจากเตียงมาหยุดยืนที่กลางห้อง มือบางค่อย ๆ ถอดชุดแต่งงานออกช้า ๆ จนกระทั่งชุดสวยราคาแพงร่วงลงมากองอยุ่บนพื้น แก้มใสก็หันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับพ่อของลูกทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีเพียงแพนตี้สีดำสุด Sexy เท่านั้น“เหนียวตัวจะแย่แก้มใสขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”กระตุกยิ้มมุมปากบอกสามีอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะมองวายุด้วยสายตายั่วยวนชวนขึ้นเตียงแล้วหันหลังเดินสะบัดก้นเด้ง ๆ เข้าห้องน้ำไปทันที วายุที่เห็นแบบนั้นไม่รอช้ารีบวิ่งตามแก้มใสไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้รักเมียในฐานะสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายหมับร่างสูงตรงเข้ามากอดร่างสวยอวบอิ่มยั่วยวนของแก้มใสที่ตอนนี้
“โอเคค่ะทุกคน คณะของเจ้าบ่าวผ่านด่านประตูเงินไปได้เรียบร้อยแล้ว ไปต่อกันที่ด่านสุดท้ายเลยนะคะ ด่านนี้มีชื่อว่าคำมั่นสัญญาแห่งรัก พี่อลิสขอให้น้องหมอโชคดีนะคะ”อลิสกล่าวอวยพรวายุพร้อมกับขบวนแห่ของฝ่ายเจ้าบ่าวที่หยุดลงหน้าประตูด่านที่ 3 ซึ่งด่านนี้มีพี่ชายหน้าดุกับน้องชายหน้าหล่อกายกับเก้าทัพเป็นผู้กั้นประตูนั่นเองก่อนที่ทั้งคู่จะหันมามองหน้าของวายุนิ่ง ๆ ซึ่งเจ้าบ่าวก็ส่งยิ้มให้พี่ชายกับน้องชายของว่าที่เมียด้วยความจริงใจ“ด่านนี้หินหน่อยนะ อาจจะต้องแลกหมัด หึ” กายพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัยก่อนที่จะเข้าสู่โหมดจริงจังซึ่งวายุก็เตรียมรับมือเป็นอย่างดี“พี่แก้มเป็นพี่สาวคนเดียวของเก้าพี่แก้มเลี้ยงเก้ามาตั้งแต่เด็กตอนนี้พี่แก้มกำลังจะแต่งงานมีครอบครัวแล้ว พี่วายุสัญญากับเก้าได้ไหมครับว่าจะดูแลพี่สาวของเก้าให้ดีที่สุดจะไม่ทำให้พี่แก้มร้องไห้หรือเสียใจเด็ดขาด”เก้าทัพจ้องหน้าวายุด้วยความจริงจังก่อนที่ว่าที่พี่เขยจะยิ้มกว้างออกมาด้วยความจริงใจแล้วพยักหน้าตอบรับคำพูดของน้องชายว่าที่ภรรยา“พี่สัญญาครับ ว่าจะไม่มีวันทำให้พี่สาวของเก้าเสียใจแน่นอน”วายุมองต