“ก็เช้านี้อาจารย์ยกคลาสแก้มใสว่างก็เลยมาเดินเล่นที่โรงพยาบาลของพ่อขาไงคะ” แก้มใสปั้นหน้ายิ้มแถพ่อขาแบบสุด ๆ จนสีข้างถลอก ในขณะที่กฤษฎิ์กระตุกยิ้มมุมปากอย่างรู้ทันลูกสาวตัวแสบ คิดจะโกหกพ่อขาเหรอไม่มีทางเสียหรอก นี่ใคร หมอกฤษฎิ์มาเฟียตัวพ่อนะครับ“เดินเล่นมาไกลถึงห้องคุณหมอวายุเขาเลยนะเรา แถมยังกระโดดกอดผิดคนอีกด้วย”กฤษฎิ์ว่าให้ลูกสาวที่ยิ้มแหย ๆ ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ข้อนี้แก้ตัวไม่ได้เสียด้วยสิ เพราะพี่ชายพี่หมอคนเดียวเลยที่ทิ้งระเบิดไว้ให้เธออะ ผู้ชายอะไรร้ายชะมัดไม่เหมือนพี่หมอของเธอที่ทั้งสุภาพและอ่อนโยนงื้อ พี่หมอจ๋า“ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าครับถึงมาหาผมแต่เช้าเลย” เมื่อเห็นสาวน้อยที่แอบชอบตัวเองกำลังเข้าตาจน วายุก็รีบยื่นมือเข้ามาช่วยโดยเปลี่ยนเรื่องถามกฤษฎิ์ถึงธุระที่มาหาเขาถึงที่ห้อง“บ่ายวันนี้มีประชุมเรื่องผ่าตัดผู้ป่วย VIP ผมอยากให้คุณเข้าประชุมด้วยเผื่อมีข้อเสนอแนะในที่ประชุม”กฤษฎิ์ตอบวายุถึงสาเหตุที่เขามาหาวายุถึงห้อง ตอนแรกก็กะว่าจะโทรมาแจ้งแต่ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาเดินมาบอกหมอวายุถึงที่ห้องด้วยตัวเอง และก็อย่างที่เห็นเจอแจ็กพอตจนความดันแทบขึ้น“ยินดีครับ ผมเคลียร์งานเ
ร้านก๋วยเตี๋ยวสองหนุ่มสาวเดินจับมือกันมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวข้างโรงพยาบาลก่อนที่ป้าแก้วเจ้าของร้านจะหันมาเจอเด็กหญิงแก้มใสพอดี แก้มใสยิ้มกว้างให้คุณป้าด้วยความสนิทสนมและคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี“หนูแก้มของป้า ไม่เจอกันนานโตเป็นสาวสวยเชียว” วางงานในมือลงก่อนที่จะเดินมาหาแก้มใสที่รีบโผกระโดดกอดป้าแก้วด้วยความคิดถึงเช่นกัน ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้พ่อขาชอบพาเธอกับแม่ขาแล้วก็เก้าทัพมากินบ่อยมาก“ช่วงนี้เรียนหนักเลยไม่ค่อยได้แวะมาเลยค่ะ แก้มใสคิดถึงป้าแก้วจังเลย” เงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมกอดก่อนที่จะอ้อนป้าแก้วเหมือนเดิม ทำเอาป้าแก้วอดยิ้มด้วยความเอ็นดูแก้มใสไม่ได้ตั้งแต่เด็กก็ชอบอ้อนเธอเสมอ โตขึ้นมาเป็นสาวสวยแล้วก็ยังชอบอ้อนไม่เปลี่ยนน่ารักจริง ๆ เลย“แล้ววันนี้พาใครมาทานด้วยเอ่ย” ป้าแก้วพยักเพยิดหน้าไปที่วายุที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลังแก้มใสก่อนที่แก้มใสจะผละกอดแล้วเดินไปจูงมือชายหนุ่มมาแนะนำให้ป้าแก้วได้รู้จัก“คุณหมอวายุค่ะป้าแก้วขา ว่าที่แฟนของแก้มใสเอง” ประโยคแนะนำตัวหมอวายุของแก้มใสทำเอาหมอกัส กับทิชาที่เดินมาถึงพากันชะงักค้างหันมามองหน้ากันด้วยความอึ้งและตกใจเพราะไม่คิดว่าแก้มใสลูกสาวของท่านประธานจะชอบหม
เช้าวันต่อมา“งื้อ หาว”แก้มใสตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นก่อนที่จะบิดไม้บิดมือไล่ความง่วงที่ยังคงหลงเหลืออยู่เล็กน้อย ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบ ๆ ห้องเมื่อรู้สึกไม่คุ้นเคย แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างยกมือขึ้นมาปิดปากด้วยความตกใจ ที่นี่ที่ไหนอะ นี่เธอหลับลึกขนาดที่ว่ามานอนบ้านใครก็ไม่รู้เลยเหรอเนี่ยเธอจำได้ว่าเธอนั่งรอพี่หมออยู่หน้าห้องผ่าตัดนี่ ร่างบางผุดลุกขึ้นจากเตียงด้วยความตกใจก่อนที่จะวิ่งออกมาจากห้องนอน เมื่อออกมาก็พบกับร่างสูงของใครบางคนที่กำลังยืนใส่ผ้ากันเปื้อนหันหลังให้เธออยู่ก่อนที่แก้มใสจะค่อย ๆ ย่องเข้าไปด้านหลังช้า ๆ ซึ่งคนที่กำลังยืนปรุงข้าวต้มอยู่ก็รู้สึกได้ว่าใครบางคนกำลังย่องเบามาทางด้านหลังของเขา“ตื่นแล้วเหรอครับสาวน้อย” ยังไม่ทันที่แก้มใสจะก้าวไปถึงตัวร่างสูง วายุก็หันกลับมาถามแก้มใสเสียงนุ่ม ทำเอาสาวน้อยหยุดชะงักเท้ายืนตัวแข็งทื่อ นี่เธอตื่นแล้วหรือเธอกำลังนอนฝันดีถึงพี่หมอกันนะแปะ แปะ แปะแก้มใสยกมือบางทั้งสองข้างขึ้นมาตบหน้าตัวเองเบา ๆ เพื่อพิสูจน์ว่าเธอกำลังฝันเพ้อถึงพี่หมอ หรือว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเธอคือพี่หมอตัวเป็น ๆ กันแน่“อะ เจ็บชะมัดเลย”อุทานขึ้นมาด้วยความเจ็บเ
ภายในโรงหนังส่วนใหญ่ผู้ชมจะเป็นคู่รักที่จับจูงมือกันมาดูหนังรักโรแมนติก แต่เนื่องจากหนังเรื่องนี้เข้าโรงมาได้หลายวันแล้วจึงทำให้รอบนี้มีคนดูไม่ถึงยี่สิบคนซึ่งแก้มใสชอบบรรยากาศที่คนดูน้อย ๆ มากมันดูไม่วุ่นวายดีหนังรักฉายไปเรื่อย ๆ จนถึงฉากที่พระเอกจูบนางเอกแก้มใสถึงกับเผลอกำกระโปรงแน่นด้วยความเขิน พี่หมอไม่เขินหรืออย่างไรกัน เธอเขินจะแย่อยู่แล้ว เพราะพระเอกเล่นจูบนางเอกเสียดูดดื่มจนเธอถึงกับหลงเคลิ้มตามไปด้วย อยากโดนจูบแบบนี้บ้างจังเลย อิอิ“อะ ขอโทษค่ะ”เมื่อฟินกับหนังจนหยุดไม่อยู่มือก็เอื้อมไปหยิบพ็อปคอร์นมากินแก้เขิน แต่มือของแก้มใสกลับชนเข้ากับมือของวายุที่ยื่นมาหยิบพ็อปคอร์นเหมือนกันก่อนที่พี่หมอจะเป็นฝ่ายล้วงมือหยิบขนมแล้วยื่นมาป้อนน้องแทน หญิงสาวนิ่งงันไปทันทีที่พี่หมอยื่นขนมมาป้อนเธอ ละมุนแค่ไหนถามใจดู“ว้า ไม่กินเหรอ เสียใจจังพี่หมออุตส่าห์ป้อน”วายุพูดแก้เก้อเมื่อแก้มใสไม่ยอมอ้าปากรับขนมที่เขายื่นไปป้อน เมื่อได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็รีบยื่นหน้ามาเพื่อที่จะกินขนมที่อยู่ในมือของพี่หมอ แต่เขากลับชักมือออกแล้วยื่นปากสีไวน์จุ๊บปากแก้มใสแทน สาวน้อยเบิกตาโตตกใจที่โดนพี่หมอจุ๊บกลางโรงห
“แม่ขา” เสียงใส ๆ ที่ร้องเรียกที่รักมาแต่ไกลทำให้ที่รักที่กำลังทำมื้อเช้าอยู่ในครัวรีบหันมามองลูกสาวตัวน้อยที่ยิ้มอย่างสดใสร่าเริงเข้ามากอดเอวมารดาเอาไว้อย่างอ้อน ๆ“ว่าอย่างไรคะลูกสาวแม่ขาลมอะไรหอบมาแต่เช้าเชียว ถ้าพ่อขารู้ว่าลูกสาวสุดที่รักมาแต่เช้าคงดีใจแน่ ๆ เลย” ที่รักวางทัพพีลงก่อนที่จะหันกลับมากอดลูกสาวสุดสวยของเธอพร้อมกับหอมแก้มเนียน ๆ อย่างคิดถึงสุดหัวใจ“แก้มใสคิดถึงแม่ขาพ่อขามาก ๆ เลยค่ะ” มองหน้าแม่ขาด้วยความคิดถึงก่อนที่จะยิ้มอย่างออดอ้อนมารดา ที่เธอมาวันนี้ก็เพราะมีเรื่องที่จะขอร้องแม่ขาน่ะสิ“คิดถึงแม่ขากับพ่อขา หรือว่าคิดถึงใครเอ่ย” ที่รักอดไม่ได้ที่จะแซวลูกสาวถึงใครบางคนที่พี่หมอยังคงบ่นว่าลูกสาวของเธอดูจะชอบเขาคนนี้เอามาก ๆ การันตีจากภาพเดตสุดหวานที่สามีแอบถ่ายมาให้เธอดู“คิดถึงใครคะ ไม่มีอะแก้มใสคิดถึงแต่พ่อขาแม่ขา” ยังคงปากแข็งโกหกแม่ขาก่อนที่ที่รักจะยิ้มมุมปากและพูดประโยคต่อมาที่ทำเอาแก้มใสถึงกับหน้ามุ่ยที่แม่ขาหยอกเธอแรง“โกหกแม่ขาระวังจะนกนะคะลูกสาว” ที่รักยิ้มออกมาน้อย ๆ เมื่อประโยคของเธอทำให้ลูกสาวคนสวยบึนปากอย่างงอน ๆ พร้อมกับทำหน้ามุ่ยไปด้วย“แม่ขาก็ ทำไมเล่น
โรงพยาบาล Nวายุเดินออกมาจากห้องน้ำในห้องทำงานด้วยสภาพที่แขนขาอ่อนปวกเปียกจบแทบหมดแรง วันนี้ตั้งแต่เช้าที่เขาวิ่งเข้าออกห้องน้ำเป็นว่าเล่น ทั้งคลื่นไส้ ทั้งอยากจะอาเจียน แถมปวดท้องจนแทบจะทนไม่ไหวแล้วก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นสามครั้งก่อนที่พยาบาลใบบัวจะถือชาร์ตคนไข้เข้ามา แต่ก็ต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าหล่อที่ซีดเซียวของคุณหมอวายุ“คุณหมอไม่สบายหรือเปล่าคะ” เดินเข้าไปใกล้ ๆ วายุก่อนที่จะถามด้วยความเป็นห่วงใบหน้าหล่อได้แต่เงยหน้าขึ้นมองพยาบาลสาว แต่ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากปาก เพราะเขาไม่มีแรงที่จะพูดต่างหากไม่ใช่ว่าเขาหยิ่งนะ“คุณหมอไหวหรือเปล่าคะ” ใบบัวถามวายุด้วยความเป็นห่วงก่อนที่วายุจะส่ายหน้าช้า ๆ เพราะตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว เท่านั้นแหละใบบัวรีบวิ่งออกจากห้องเพื่อไปเรียกบุรุษพยาบาลมาพาคุณหมอไปตรวจทันที เป็นหมอใช่ว่าจะแข็งแรงเจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมาก็ย่อมต้องการคนดูแลเช่นกันอีกด้านหนึ่งสาวสวยหน้าหวานปนเซ็กซี่ในชุดพยาบาลเดินถือเอกสารมาที่ห้องของหมอเพลิงกัลป์อย่างเซ็ง ๆ เธอไม่อยากจะมาเยือนห้องนี้สักเท่าไรหรอก เพราะเธอไม่ค่อยชอบเจ้าของห้องน่ะสิถึงจะหล่อราวกับเทพบุตร
ช่วงเวลาที่วายุป่วยแก้มใสมาเฝ้าดูแลไม่ห่างจนกฤษฎิ์อดหมั่นไส้ลูกสาวไม่ได้ บางครั้งถึงกับแวะมานั่งเป็น ก ข ค ง เพื่อกันซีนไม่ให้ลูกสาวสวีตกับเจ้าหมอ ส่วนเตียงข้าง ๆ ก็มีพยาบาลลูกพีชคนสวยคอยลับฝีปากกับไอ้หมอหมา เช้า เที่ยง เย็นทำเอากฤษฎิ์ทนนั่งดูไม่ไหวจนต้องระเห็จหนีออกมาจากห้องแทบไม่ทัน เมื่อสองหนุ่มสาวเปิดฉากปะทะฝีปากกันอย่างดุเด็ด เผ็ด มัน ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าวันหนึ่งเกิดโบ๊ะบ๊ะรักกันขึ้นมาใครจะสยบแทบเท้าใคร คิดภาพสองคนนี้ไม่ออกจริง ๆ ขิงก็ราข่าก็แรงถ้ารักกันนี่ลูกดกแน่ ๆ“พี่หมอขา” เสียงหวานใสเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเรียกวายุที่กำลังนั่งทำงานอยู่ก่อนที่ร่างเล็กของแก้มใสจะวิ่งดุกดิกเข้ามาหาร่างสูงแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนตักอย่างอ้อน ๆ วายุถึงกับแอบอมยิ้ม ทุกวันนี้แก้มใสพัฒนาสกิลการอ่อยขึ้นมาอีกหนึ่งขั้นนั่นคือการถึงเนื้อถึงตัวเขาทุกครั้งที่มีโอกาส“ว่าไงคะเด็กดื้อ เรียนเสร็จแล้วเหรอถึงมาหาพี่ได้”กอดเอวบางไว้หลวม ๆ ก่อนที่จะเกยคางไว้ที่ไหล่มนของแก้มใสตาก็อ่านรายละเอียดการรักษาของคนไข้ที่วางอยู่ตรงหน้า ส่วนแก้มใสก็ทำใจกล้ายื่นหน้ามาจุ๊บพี่หมออย่างไวทำเอาวายุอดยิ้มออกมาน้อย ๆ กับความซนของ
โรงพยาบาล Nแกรก แอดเสียงประตูที่เปิดขึ้นโดยไม่เคาะประตูเลยสักนิด ทำให้วายุที่เตรียมตัวเข้าผ่าตัดในช่วงเช้าถึงกับหันขวับมามองทันทีก่อนที่จะเจอกับพี่ชายที่เดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างอารมณ์ดี“มาทำไมแต่เช้า” วายุถามพี่ชายพร้อมกับเปลี่ยนจากชุดทำงานมาเป็นชุดเตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัด“สุขสันต์วันเกิดนะเร็นมีความสุขมาก ๆ”เพลิงกัลป์อวยพรวันเกิดน้องชายเสียงนุ่มทุ้มก่อนที่วายุจะยิ้มออกมาเล็กน้อย หลังจากที่แม่ของพวกเขาเสียตอนที่พวกเขาอายุเพียงหกขวบ งานวันเกิดของพวกเขาก็ไม่เคยจัดขึ้นอีกเลยมีเพียงของขวัญวันเกิดกับคำอวยพรที่พวกเขาได้รับจากเรียวอิจิผู้เป็นพ่อทุกปี ต่อให้วันนั้นพวกเขาจะถือปืนจ่อหัวใครอยู่ก็ตาม บิดาของพวกเขาก็มักจะโทรมาอวยพรเสมอ“สุขสันต์วันเกิดนะพี่ริว มีความสุขมาก ๆ เช่นกัน”คำอวยพรของวายุที่ยอมเรียกเพลิงกัลป์ว่าพี่ชายแค่เฉพาะวันเกิดเท่านั้นทำเอาเพลิงกัลป์ถึงกับยิ้มออกมาน้อย ๆ วายุก็คือวายุจะหลุดปากเรียกเขาว่าพี่ก็แค่วันเกิดเท่านั้นแหละ เสมอต้นเสมอปลายดีจริง ๆ“อะนี่ ของขวัญวันเกิด” โยนกุญแจรถให้น้องชายที่ยื่นมือมารับเอาไว้ก่อนที่วายุจะเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ปีนี้มาแปลกซื้อร