EPISODE 17 แทนคำขอบคุณ

“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”

อคินเอ่ยลา เมื่อรับรู้ได้ถึงบรรยากาศรอบตัวที่ไม่ค่อยดีนักของคนทั้งสอง ภาคินัยได้สติรีบหันไปมองทางลูกน้องของตัวเองก็เห็นว่าเขายืนนิ่งราวกับว่าไม่กล้าไหวตัวไปไหน

ทางด้านดารินที่พึ่งหั่นแตงกวาเสร็จเห็นว่าไหนๆ อคินก็อยู่ด้วยจึงเอ่ยชวนเลขาหนุ่มร่วมรับประทานอาหารในมื้อนี้

“อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิคะ”

“เอ่อ…” เพราะบรรยากาศก่อนหน้านี้ทำให้คนที่ถูกเชิญชวนถึงกับอ้ำอึ้ง เขาควรจะตอบตกลงหรือปฏิเสธดี กระทั่งได้ยินเสียงเอ่ยชวนอีกครั้งที่ดังมาจากปากของผู้เป็นนายซึ่งฟังดูแล้วไม่รู้ว่าเป็นคำสั่งหรือกำลังขอร้องให้เขาอยู่ต่อกันแน่

“อยู่ก่อนสิ”

“ก็ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอเวลาพาคุณภามไปคุยเรื่องงานหน่อยนะครับ” อคินหันไปบอกดารินเป็นเชิงขออนุญาตโดยที่ภาคินัยได้แต่ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ สรุปแล้วเลขาของเขาทำงานให้ใครกันแน่ ดูจะเกรงใจอีกฝ่ายเสียเหลือเกิน

“ค่ะ”

“เดี๋ยวผมมานะ” ภาคินัยเองก็ไม่ต่างกันเพราะก่อนที่จะเดินออกไปจากบริเวณนั้นเขาก็มิวายหันไปบอกกล่าวเธอก่อน แต่ครั้นได้ยินคำพูดของเขาเธอก็ไม่ได้ตอบอะไรแล้วก้มหน้าลงทำอาหารต่อไป

สองหนุ่มหันไปมองหน้ากันแล้วพากันเดินออกไปจากตรงนั