มันขาดไม่ได้เลยใช่ไหม

“ไอ้หมอเน่มึงอย่าทำเหมือนว่ามึงไม่เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้สิวะ เราทำเต็มทีแล้วเว้ย”

“กูควรทำได้ดีกว่าว่ะ”

พอเขาเดินกลับมาห้องพัก หมอสามที่นั่งรอเขาอยู่พอเห็นสีหน้าของเขาก็พอจะเดาได้ว่าผลการผ่าตัดนั้นไม่ค่อยดีเท่าไร เขาจึงเดินไปปลอบใจ ยังไม่ทันจะนั่งอาการแพ้ท้องอยากจะอ้วกเขาก็กลับมาอีกครั้ง

อ้วกกก..อ้วกกก

เขาทั้งนั่งอ้วกทั้งร้องไห้ความรู้สึกของเขาตอนนี้มันดิ่งเกินกว่าเขาจะรับไหวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

3 วันต่อมา

คนโปรดเดินไปเปิดกล่องพัสดุที่ดรีมเพื่อนสนิทส่งมาให้เธอ ซึ่งพอเปิดมาเธอก็เห็นว่ามีของบางอย่างซึ่งมันมีลักษณะคล้าย ๆ ไข่ก้อนกลม ๆ และมีที่กด พอเธอลองกดมันก็สั่น ๆ พอเธอรู้ว่ามันคืออะไรหน้าของเธอก็แดงระเรือทั้งยังรู้สึกเขินอาย เธอจึงรีบกดเบอร์โทรไปหาดรีมเพื่อนสนิทเธอทันที

“ดรีมเธอ..เธอส่งอะไรมาให้ฉันเนี่ย”

“ก็ตัวช่วยแกไง แกได้รับของแล้วเหรอ เป็นไงถูกใจไหม”

“แก แกจะบ้าเหรอดรีม..ฉันว่ามันไม่ค่อยเหมาะเท่าไรนะ”

เธอพูดน้ำเสียงที่เขินอายและทำตัวไม่ถูก ต่างจากดรีมที่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมา

“เหมาะสิ ทำไมจะไม่เหมาะแกไม่ได้นอกกายนอกใจเหมือนพี่หมอเน่ด้วยซ้ำ มันก็แค่เครื่องช่วยตัวเองเฉย ๆ แกเชื่อฉันเถอะคนโปรด”

“ฉัน ฉัน…”

“หึ! หรือแกคิดว่าพี่หมอเน่จะยอมมีอะไรกับแกล่ะ ฉันก็ช่วยแกได้เท่านี้แหละคนโปรด ที่เหลือแกก็จัดการตัวเองแล้วกัน แต่ยังไงก็..ทำเบา ๆ นะเดี๋ยวหลานฉัน คิ คิ”

“ดรีมมมม”

“ฮ่า ฮ่า”

ก่อนหน้านี้แม้เธอจะไม่ได้มีอาการแพ้ท้องเหมือนคนอื่น ๆ แต่เธอก็รู้สึกว่าตัวเองมีความต้องการทางเพศในเรื่องอย่างว่ามากกว่าปกติ และไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไงพอไปปรึกษาคุณหมอ คุณหมอก็แนะนำว่าเธอสามารถมีเพศสัมพันธ์กับสามีได้ปกติ แต่ในเมื่อหมออัยเน่ไม่เคยเข้าใกล้หรือแตะต้องเธอเลยเธอจึงโทรไประบายกับดรีม แต่เธอก็ไม่คิดมาก่อนว่าดรีมเพื่อนของเธอจะส่งเครื่องช่วยตัวเองมาให้เธอแบบนี้ทำเอาเธอถึงกับไปไม่เป็นเลย

“หือ..ยังไงฉันก็ขอบคุณแกนะดรีม ขอบคุณที่รับฟังปัญหาของฉันในทุก ๆ เรื่องไม่ว่าเรื่องนั้นมันจะดีหรือไม่ดีแกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเสมอ ถ้าเจ้าตัวเล็กลืมตาดูโลกเมื่อไรฉันจะยกให้เธอเป็นแม่ทูนหัวของเขาเลย”

“จ้า…รักนะคะคุณแม่มือใหม่ สู้ ๆ ค่ะ แค่นี้ก่อนนะแม่ทูนหัวจะท่องราตรีแล้วค่ะ”

“อืม ดูแลตัวเองดี ๆ นะ แม่ทูนก็อย่าดื่มเยอะจนขาดสติล่ะเมาแล้วก็อย่าขับรถนะ บาย ๆ ”

“จ้า”

ติ้ด

หลังจากวางสายของดรีมเธอก็ขึ้นห้องนุ่งผ้าขนหนูเตรียมจะอาบน้ำ สายตาเธอเหลือบเห็นเครื่องเล่นนั้น เธอก็อดที่จะเดินมาเปิดเครื่องนั้นไม่ได้ พลางจินตนาการว่าตัวเองกำลังช่วยตัวเอง

“หึย!..เธอเป็นแม่คนแล้วนะคนโปรด อดทนหน่อยสิเรื่องแค่นี้เองไม่ทำมันก็ไม่ตายหรอก”

จากนั้นเธอก็โยนเครื่องนั้นลงบนเตียงอีกครั้งโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรมันอีก พอเธอก็เปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เห็นว่าหมออัยเน่นั่งเอนหลังอยู่บนหัวเตียงนอน เธอขมวดคิ้วอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเขากลับบ้านเร็วกว่าปกติ ซึ่งช่วงนี้เธอแทบไม่รู้เลยว่าเขาเข้าออกงานกี่โมงไปไหนมาไหนบ้าง

“พี่หมอทานข้าวมาหรือยังคะ”

“ฉันจัดการตัวเองมาแล้ว เธอไม่ต้องยุ่งเรื่องของฉันให้มากหรอกคนโปรด”

“ค่ะ”

เขาปรายมองเธอเล็กน้อยก่อนจะตอบเธอน้ำเสียงเฉยชามันยิ่งทำเธอรู้สึกแย่ เธอมองดูเขาก่อนจะรู้สึกว่าเขาดูซูบผอมแววตาดูเศร้าหมองและดูโทรมพอสมควร แม้ว่าเธอจะอยากถามเขามากกว่านี้แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะถามเขาเพราะกลัวว่าเขาจะรำคาญเธอไปจนเธอกลายเป็นต้นเหตุให้เขารู้สึกไม่ดีมากขึ้นกว่าเดิม เธอจึงเลือกเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะเดินลงไปล็อกประตูที่ชั้นล่างและกลับขึ้นมานอนที่ห้องนอนซึ่งอัยเน่ก็คงเอนพิงหลังหัวเตียงอยู่ในท่าเดิม

“พี่หมอจะนอนเลยไหมคะ หนูจะได้ปิดไฟ”

“ยัง”

“งั้นถ้าพี่จะนอนช่วยปิดไฟด้วยนะคะ”

หลังจากที่เธอกำลังนอนห่มผ้าหันหลังให้เขาอยู่นั้นจู่ ๆ เขาก็โน้มตัวลงมานอนข้าง ๆ ก่อนจะเอื้อมมือมาโอบท้องที่เริ่มนูนขึ้นมาของเธอ เธอที่หลับตาอยู่ไม่คิดว่าเขาจะกอดก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะปล่อยให้โอบเอวเธอไว้ เพราะถือว่าเป็นครั้งแรกที่เขายอมทำอะไรแบบนี้ตั้งแต่ที่เธอตั้งท้องมา พอมือหนาเริ่มขยับต่ำลงเรื่อย ๆ ทั้งยังลูบและสัมผัสไปที่กางเกงในตัวจิ๋วของเธอ จนเธอเริ่มหายใจติดขัด แต่ก็พยายามข่มอารมณ์ตัวเองไม่ยอมพูดอะไรออกมา ริมฝีปากบางก็เม้มเข้าหากัน เสียงหายใจที่เริ่มเต้นถี่ขึ้นของเขามันก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของเธอจนเธอเผลอตัวครางออกมาเบา ๆ เขาจึงเริ่มซุกไซ้ต้นคอของเธอก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงกระเส่ากระซิบข้างหูเธอไปว่า

“มันทรมานขนาดที่จะต้องใช้เซ็กส์ทอยเลยสินะ ฉันจะทำทานให้เธออีกครั้งก็แล้วกันคนโปรด”

“พี่หมอ พี่พูดเรื่องอะไรคะ”

เธอหันไปสบตามองหน้าหมออัยเน่อย่างรู้สึกผิดหวังในตัวเขา ส่วนเขาก็กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเหยียดหยามเธอ ก่อนจะชูอุปกรณ์บางอย่างให้เธอดู เธอรีบคว้ามันแต่ก็ไม่ทันเพราะเขาเบี่ยงหลบไปอีกทางอยู่ดี จนเธอลุกนั่งและหันไปประจันหน้าพูดจาประชดเขาต่อ

“เรื่องปกติหนิคะ ผัวไม่เอาก็ต้องหาตัวช่วยบ้าง..หนูผิดอะไรไม่ทราบคะ”

“สมองเธอมันก็คงมีแต่เรื่องพวกนี้สินะ ท้องอยู่แท้ ๆ มันขาดไม่ได้เลยใช่ไหม”

“พี่หมอ พี่จะสื่ออะไรคะ ทำไม! อย่างน้อย ๆ หนูก็ไม่เคยนอกกายนอกใจพี่หมอสักครั้งพี่หมอไม่ต้องพูดจาแย่ ๆ แบบนี้กับหนูก็ได้ค่ะ”

“น้ำเสียงเธอเหมือนน้อยใจฉันอยู่เลยนะคนโปรด…เธอเลือกเองหนิ ทนไม่ได้เธอก็หย่ากับฉันสิ”

แววตาเขายังคงเย็นชากลับเธอไม่เคยเปลี่ยน น้ำตาของเธอมันก็เริ่มไหลออกมานัยน์ตาเธอเหมือนว่าตอนนี้มันมีแต่ความเจ็บปวดจนไม่สามารถเก็บซ่อนความเสียใจนี้ได้อีกต่อไป เธอลุกจากเตียงนอนก่อนที่เขาจะคว้าข้อมือเธอไว้หันมาคุยกับเธออีกครั้ง

“จะไปไหน ตอนนี้เขตไม่เปิดหรอกนะ พรุ่งนี้เช้าค่อยไปแล้วกัน”

“หนูไม่หย่า! พี่หมอไม่ต้องมาใช้ลูกไม้นี้หรอกค่ะ ต่อให้พี่ทำร้ายจิตใจหนูแค่ไหน หนูก็จะอยู่ตรงนี้ดูแลพี่หมอจนกว่าวันที่เจ้าเล็กลืมตาดูโลก ถ้าวันนั้นมาถึงเมื่อไร พี่หมอยังไม่ต้องการเราสองคนแม่ลูก หนูกับลูกก็จะยอมไปจากชีวิตพี่หมอเองค่ะ”

“หึ! ดูเธอจะมั่นใจอะไรผิด ๆ นะคนโปรด แค่เด็กคนเดียวมันไม่มีทางที่ทำให้คนอย่างฉันเปลี่ยนความรู้สึกตัวเองไปได้หรอก”