ログイン共有
ตอนที่ 67
最終更新日:
2025-02-20 23:18:26
関連チャプター
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 68
“รับไปสิ…เธอคงจะหิว” หญิงสาวยื่นขนมให้เคล่าสองจิตสองใจ คล้ายจะยื่นมืออกไป ทว่าสุดท้ายก็ชักมือกลับ ทั้งที่แอบเลียริมฝีปากแห้งผาก แอบกลื้นน้ำลายฝืดๆลงลำคออย่างไร้เดียงสา แววตาให้ความสนใจกับขนมปังจากมือของซาบรีน่าที่ยื่นรอตรงหน้า“ไม่ต้องกลัว” หญิงสาวปลอบ ขยับเข้าไปใกล้ ยื่นขนมปังที่ถืออยู่ในมือ พร้อมส่งรอยยิ้มเป็นมิตรอีกครั้งเคล่ากระถดร่างน้อยๆหนีจนแผ่นหลังกระแทกเข้ากับลำต้นของยูคาลิปตัส“เชื่อเถอะ…เธออาจจะเคยถูกคนขาวทำร้ายมากมาก แต่ไม่ใช่ฉันแน่ๆ…ฉันไม่ทำร้ายเธอ”สิ้นคำพูดของหญิงสาว มือน้อยๆก็รีบรับขนมปังมากัดกินด้วยความโหยหิว ซาบรีน่าทำให้ในเด็กชายชาวอะบอริจินได้รู้ว่าไม่ใช่คนขาวทุกคนจะเกลียดชังเขา “บ้านเธออยู่ไหน”“……” เด็กชายชาวอะบอริจินไม่ตอบ แต่คลอนศีรษะเบาๆเคล่าเป็นอะบอริจินที่ผ่านยุคสมัยและช่วงเวลาของความโหดร้ายมาแล้ว จากเหตุการณ์เมื่อครั้งหนึ่งในอดีต หลังจากคนขาวกลุ่มแรกซึ่งเป็นพวกชาวอังกฤษที่เข้ามายึดครองดินแดนซึ่งรู้กันว่าเป็นของชนเผ่าอะบอริจินมาแต่แรกจากนั้นไม่นานก็เกิดการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อะบอริจินอย่างเหี้ยมโหด นับเป็นรอยด่างพร้อยในประวัติศาสตร์ของมวลมนุษยชาติ เช่นเดีย
最終更新日 : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 69
“ขอบคุณเธอกับซาบรีน่าเช่นกัน…” เดลกล่าวพร้อมกับรั้งร่างของโซเฟียมากอดเอาไว้แน่นโซเฟียใช้ฝ่ามือน้อยๆปาดเหงื่อที่ใบหน้าของเขาโดยไม่รังเกียจ สัมผัสอบอุ่นจากมือของหล่อน ทำให้เดลอดใจเอาไว้ไม่ไหว เขากดจมูกลงบนหน้าพากของเธอเบาๆ ลากปลายจมูกลงมาที่พวงแก้มละมุนของโซเฟีย“ขอบคุณทำไม…” โซเฟียถาม“ขอบคุณสำหรับที่พักพิง” เขาตอบสั้นๆ“จะเป็นไรไป ฟาร์มก็กว้าง…บ้านก็ยังพอจะมีที่ว่าง ถ้าคุณไม่ติว่ามันเก่าและคับแคบ” เธอบอกเดลส่ายศีรษะ ยิ้มๆ รั้งเอวคอดของโซเฟียมากอดด้วยท่อนแขนที่รกไปด้วยไรขน ใกล้ชิดจนทรวงอกของเธอกับเขาเบียดกันแน่น รู้สึกถึงหัวใจของกันและกันที่เต้นแรงขึ้นทุกที“พี่พักพิง…หมายถึงตรงนี้ตะหาก” ดวงตาสีสนิมเหล็กของเขา ทอดมองไปที่เนินอกด้านซ้ายของเธอ ที่พักพิงของเดลหมายถึง ‘หัวใจของหล่อน’โซเฟียรับรู้ในความหมายที่เดลต้องการบอก แม้จะเคยได้ยินคำรักจากปากของเดลมานักต่อนัก แต่ครั้งนี้ต่างออกไป สังเกตได้จากอาการขวยเขิน พวงแก้มระเรื่อแดง เผลอสูดหายใจแรงจนทรวงอกอวบใหญ่ยกยั่วขึ้นอย่างไม่ตั้งใจจากนั้นเดลก็รั้งร่างของเธอเข้าหาตัวเขารุนแรง พร้อมกับแนบใบหน้าข้างหนึ่งลงไปที่ทรวงอกด้านซ้ายอันเป็นตำแหน่งขอ
最終更新日 : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 70
ได้ถึวริ้วลายของกล้ามเนื้อกระตุกเกร็ง รู้สึกได้ถึงความเครียดเขม็งของเขาที่ยังไม่คลายลงง่ายๆ ซิกแพ็คแน่นนูนเป็นรูปลอนเสียดสีกับผิวอ่อนๆที่หน้าท้องแขม่วเกร็งของหล่อนเป็นจังหวะกลิ่นคาวความรักของเธอและเขาคละคลุ้งไปทั่วโรงนา เดลฝากฝังความรักให้โซเฟียราวกับจะฝังเมล็ดพืชลงในผืนดินที่เขาพรวนและไถหว่านอย่างตั้งใจ เช้าวันรุ่งขึ้น พื้นดินเฉอะแฉะไปด้วยน้ำฝน แลเห็นใบชอุ่มอุ้มน้ำของต้นยูคาลิปตัสดูหนักอึ้งเป็นพวงพุ่มอยู่ตามกิ่งก้านที่อาบฝนมาตลอดทั้งคืนซาบรีน่ากลับมาที่ตลาดอีกครั้ง พร้อมกับเงินค่าเช่าร้านซึ่งได้ตกลงกันไว้กับเจ้าของร้าน ทว่าเมื่อมาถึงร้าน เธอก็ต้องตกใจ ใบหน้าสวยซีดเผือดลงในพริบตา เมื่อพบว่ามีคนเช่าร้านตัดหน้าเธอไปไม่นาน“ต้องขอโทษด้วย…ที่ไม่อาจให้เธอเช่า”เจ้าของร้านตอบอย่างไม่รับผิดชอบ เหมือนว่าการตกลงกันด้วยวาจานั้นไม่มีความหมายอะไรเลย หากก็หลุบสายตาลงเล็กน้อย เหมือนรู้สึกผิดในใจอยู่บ้าง เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อยของหญิงสาวตรงหน้า“อะไรกัน...ก็เมื่อวานเราตกลงกันแล้วนี่นา” เธอท้วงเสียงดัง เจ้าของร้านซึ่งเป็นชายสูงวัย ร่างท้วม จมูกโด่งงุ้ม ใบหน้าเจ้าเนื้อและแววตาเจ้าเล่ห์ ทำทีไม่
最終更新日 : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 71
ไปเป็นหัวข้อสนทนาของผู้คนในเมืองเล็กๆแห่งนั้นอยู่ช่วงหนึ่ง ที่เอาไปวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างเสียๆหายๆ“…...” ซาบรีน่าไม่ได้ตอบคำถามของแซนดร้าเรื่องแม่ และคำถามของแซนดร้านี้เอง ที่ทำให้ซาบรีน่ารู้ว่า ‘คนเรามักจะจดจำความผิดพลาดของคนอื่นได้ดีเสมอ’จริงอยู่…ที่แม้จะผ่านมานานแล้ว แต่ก็ไม่มีใครลืมว่าครั้งหนึ่งแม่ของซาบรีน่าเคยขายศักดิ์ศรีด้วยการเอาร่างกายไปไถ่ถอนฟาร์มและชดใช้หนี้สินที่ติดค้างโจนาธาน“เข้าใจผิดแล้ว…แม่ไม่ได้ไปอยู่กับเจมส์ เธอไปเอาข่าวลือนี้มาจากไหน” เธอว่า“ไม่รู้หละ…” แซนดร้ายักไหล่“ฉันกับแม่ย้ายไปอยู่ที่ฟาร์มตามเดิม” เธอบอก “ว่าแต่มาทำธุระอะไรแถวนี้หรือ” แซนดร้าแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่เต็มอก“มาธุระเรื่องร้านเบเกอรี่…แต่ช่างเธอ! มีผู้ชายใจร้ายเช่าตัดหน้าไปแล้ว” ซาบรีน่าทำเสียงละห้อย คิดว่าการกล่าวเช่นนั้นกับแซนดร้า คำพูดนั้นจะไปถึงหูของคริสโตเฟอร์อย่างแน่นอนซานดร้าแกล้งเลิกคิ้ว ดวงตาเบิกโตด้วยความสงสัย“หรอ…ใครกันนะ…ผู้ชายใจร้ายคนนั้น” แซนดร้าเสแสร้ง แกล้งทำน้ำเสียงว่าไม่รู้“ก็คริสโตเฟอร์ สุดที่รักของเธอยังไงล่ะ” คนตอบพยายามซ่อนใบหน้าง้ำงอ ไม่พอใจ รู้สึกโกรธขึ้นมาทันทีเมื่
最終更新日 : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 72
ผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วน แต่กลับหาความจริงใจจากผู้ชายคนไหนไม่ได้เลย ไม่แปลก…ถ้าเธอจะมีทัศนคติด้านลบกับการแต่งงานซึ่งไม่รู้ว่าชีวิตนี้เธอจะมีโอกาสไหม” แซนดร้าฉุดซาบรีน่าเข้าสู่ประเด็นที่หล่อนจะถากถางเธอได้ถนัดถนี่“จะว่าอย่างไรก็ช่าง…ฉันไม่ถือสาเธอหรอกนะแซนดร้า ฉันจะคิดว่าทำทานกับเธอด้วยวาจา…หากการได้ถากถางฉัน มันทำให้ชีวิตของเธอมีความสุขขึ้นมาบ้าง”เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างแรง ที่ซาบรีน่าก้าวเข้ามาในร้านของแซนดร้า ผู้หญิงสวยสง่า แสร้งทำกิริยาคล้ายจะเป็นมิตร แต่จิตใจมุ่งร้ายราวกับว่าเธอเป็นศรัตรูคู่อาฆาตมาแต่ชาติปางก่อนหากต่อความยาวสาวความยืดกันต่อไป ไม่แคล้วคงไปลงที่ประเด็น ‘เธอเป็นลูกสาวนางบำเรอ’ อย่างแน่นอน“ซาบรีน่า ฉันอยากถามอะไรเธอหน่อย?”อยู่ๆแซนดร้าก็เป็นฝ่ายตั้งคำถามขึ้นมา ทั้งที่ซาบรีน่าคิดว่าการสนทนาครั้งนี้ ควรจะยุติได้แล้ว ถ้ายังต้องการถนอมความสัมพันธ์อันดีต่อกัน“อะไรที่เธออยากรู้” ซาบรีน่าถามสองสาวสบตากัน“ในความคิดของเธอ…เธอว่าคริสโตเฟอร์เป็นผู้ชายที่เจ้าชู้ไหม?” แซนดร้าขมวดคิ้วนั่นอาจจะเป็นคำถามที่ฟังดูโง่ๆ แต่มันก็เกิดจากความอยากรู้จริงๆ และจะตรงประเด็นความสงสัย
最終更新日 : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 73
ซาบรีน่าอ้ำอึ้ง รู้สึกอึดอัด เหมือนคนที่อยากระบาย ทว่าเมื่อมีโอกาสที่จะพูด กลับพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นึกตำหนิตัวเองอยู่ในใจว่าถ้าเธอไม่คาดหวังในร้านเบเกอรี่จนเกินไป หากเธอลดความตั้งใจและเผื่อความผิดหวังเอาไว้บ้าง วันนี้คงไม่ต้องรู้สึกถึงความล้มเหลวได้รุนแรงขนาดนี้“เกิดอะไรขึ้น…สีหน้าไม่ดีเลยลูก” มือเรียวของแม่เอื้อมไปโอบที่หลังไหล่ของลูกสาว ลูบเบาๆ ปลุกปลอบด้วยความห่วงใยซาบรีน่ากดศีรษะลงข้างไหล่ของแม่ โซเฟียบีบแขนข้างหนึ่งของลูก ซึ่งแม้จะเป็นเพียงสัมผัสผ่านๆ ทว่าซาบรีน่าก็รู้สึกได้ในความเห็นอกเห็นใจที่หลั่งซ่านจากสัมผัสของแม่มาสู่หัวใจของเธอ“ความหวังเรื่องร้านเบอเกอรี่ค่ะ…”“ทำไมหรือลูก?” “ตอนนี้มันพังทลายไปแล้วค่ะแม่” กล่าวออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้น ซ่อนคลออยู่ในอาการกล้ำกลืนน้ำตาของซาบรีน่า“เป็นไปได้ยังไง…!” โซเฟียอุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะรู้มาจากซาบรีน่าว่าเจ้าของร้านได้รับปากและนัดหมายเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าให้เอาเงินมัดจำไปจ่ายในเช้าวันนี้แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น!“มีคนมาเช่าร้านตัดหน้าเราค่ะแม่…เขาให้ค่าเช่าสูงกว่าเราถึงสองเท่า และที่สำคัญคือเขาจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าไปแล้วทั้งปี”
最終更新日 : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 74
“หนูจะไม่พูดถึงมันอีก…จะไม่นึกถึงเรื่องนี้อีก”กล่าวพร้อมกับโผเข้ากอดโซเฟียเอาไว้แน่น รู้สึกผิดที่กล่าวโดยไม่ทันคิด‘เข้าใจชัดแล้วว่าในวันที่ชีวิตมีเพียงสองตัวเลือกให้ผู้เป็นแม่ได้เลือก….การที่ยอมขายศักดิ์ศรีเพื่อไปเป็นนางบำเรอของเศรษฐี อาจเป็นการตัดสินใจดีที่สุดแล้วสำหรับตอนนั้น…แม้มันอาจจะไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุดของวันนี้ เมื่อเริ่มจะมองเห็นโอกาสและความหวังอื่นในชีวิตขึ้นมาบ้าง’เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมา เป็นอีกคืนที่ฝนกระหน่ำหนักลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ยืนยันว่าฤดูกาลได้ผันเปลี่ยนไปแล้ว โซเฟียมองเห็นความหวังรางๆที่มากับสายฝน หากจะพลิกฟื้นฝืนฟาร์มขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อรองรับฤดูฝนสั้นๆที่เหมาะกับการเพาะปลูกพืชซึ่งจะให้ผลผลิตในระยะสั้นๆ ทุกคนจะเห็นดีด้วยหรือไม่กับความคิดนี้?ทว่าเมื่อนำเรื่องนี้มาปรึกษากับเดล กลับถูกคัดค้านด้วยเหตุผลของเขาซึ่งมองต่างมุมออกไปเดลไม่ปฏิเสธว่าเขาสามารถที่เป็นเกษตรกรที่ดีได้ สามารถทำฟาร์มทำไร่ได้เหมือนคนอื่นๆ ทว่าเขาใจร้อนเกินกว่าจะรอคอยผลผลิตจากพืชผักที่ไม่รู้ว่าจะโตทันกระทั่งออกดอกผลก่อนที่ฤดูฝนสั้นๆจะหมดจากฟ้าลงเสียก่อน “หากรับงานต้อนฝ
最終更新日 : 2025-02-20คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 75
ก้าวไปก้มๆเงยๆ เก็บเห็ดฟางที่ขาวพราวไปทั่วฟ่อนฟางซึ่งถมทับกันไว้ไม่ไกลจากคอกม้าเคล่าเป็นเด็กขยัน ช่วยแบ่งงานจากเดลไปได้มาก เหมือนรู้ว่าควรทำตัวให้เป็นประโยชน์กับคนขาวซึ่งน้อยนักที่จะแสดงน้ำใจต่อเขาเหมือนครอบครัวนี้ ซาบรีน่าทอดสายตาออกไปยังอีกฟากของฟาร์ม ก้าวตรงไปตามทางเดินเล็กๆอย่างไม่รีบร้อน จุดหมายคือบ้านของนอร่าห์ที่ซ่อนตัวเงียบเชียบอยู่หลังพุ่มไม้สีน้ำตาลแล้งที่แลเห็นอยู่ไกลๆ ที่บ้านของนอร่าห์ ทันทีที่ได้เจอกัน ซาบรีน่าสวมกอดกับนอร่าห์ด้วยความคิดถึง นานมากแล้วที่ทั้งสองไม่ได้เจอกันเมื่อก้าวพ้นกรอบประตูบ้านเข้ามาภายใน ซาบรีน่ากวาดสายตาไปรอบๆบ้าน หลายสิ่งหลายอย่างดูแปลกตาไปกว่าวันก่อน ทั้งข้าวของเครื่องใช้ เสื้อผ้าสวยงามแปลกตาที่นอร่าห์สวมใส่ในช่วงหนึ่งของการสนทนา นอร่าห์ได้เอ่ยถึงคริสโตเฟอร์และโจนาธานขึ้นโดยบังเอิญ“ป้านอร่าห์รู้เรื่องของคริสโตเฟอร์และโจนาธานมาจากใครคะ” ซาบรีน่าขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าจอร์จคบหาอยู่กับนอร่าห์“รู้มาจากจอร์จ”ถึงขั้นนี้…นอร่าห์จึงเล่าเฉลยเรื่องราวความสัมพันธ์ของตนกับจอร์จให้กับซาบรีน่าฟังในที่สุด และจอร์จมักจะ
最終更新日 : 2025-02-20
最新チャプター
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 91
“ดึกดื่นป่านนี้ คุณหนูจะไปไหนครับ” คนรับใช้ถามด้วยความแปลกใจ“ไปบ้านของจอร์จ…เร็ว! แล้วอย่าถามอะไรมาก”จากนั้นรถม้าก็เคลื่อนออกไปด้วยความรวดเร็ว เสียงเท้าของแซนดร้าที่วิ่งลงบันไดบ้านไปเมื่อครู่ เสียงเฟืองและล้อรถม้าที่เสียดสีกับพื้นกรวดจากการออกตัวด้วยความเร็ว ดังขึ้นไปถึงชั้นบนของบ้าน โทนี่และซินเทียที่กำลังวิวาทะกันอยู่ในขณะนั้น รีบชะโงกหน้าออกมามอง“แซนดร้า…นั่นลูกจะไปไหน”ด้วยความตกใจ ซินเทียตะโกนไล่หลังรถม้าที่กำลังจะพาร่างของแซนดร้าหายลับไปในราตรีกาลอันมืดมิดจอร์จส่ายหน้า…น้ำตาซึม นึกตำหนิในอารมณ์ชั่ววูบของตนเอง ถ้าแซนดร้าเป็นอะไรไป เขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเป็นอันขาดสองเดือนผ่านไป“ช่างเป็นชุดแต่งงานที่สมบูรณ์แบบที่สุด…” ซาบรีน่าซึ่งอยู่ในชุดวิวาห์ ดวงหน้าเต็มไปด้วยความปลาบปลื้ม รำพึงออกมาลอยๆ มองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก “เธอตะหากที่สมบูรณ์แบบ…ไม่ใช่ชุดแต่งงานสักหน่อย”คริสโตเฟอร์ในชุดเจ้าบ่าวสีเทาขรึม ก้าวเข้ามาใกล้ ทาบร่างกายกำยำใหญ่เอาไว้ที่ด้านหลังของซาบรีน่า กอดและก้มกระซิบเบาๆที่หลังใบหูเพียงปีแรกหลังแต่งงาน ทั้งสองก็ได้ทายาทเป็นลูกชายไว้สืบสกุล และอีกปีถัด
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 90
โทนี่ถอดหมวก ถอดเสื้อโค้ทสีดำออกช้าๆ แขวนไว้ที่หลังประตูแล้วก้าวขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านโดยไม่ลืมมองไปที่ห้องนอนของแซนดร้าผู้เป็นลูกสาว พบว่าเธอไม่อยู่ จำได้ว่าแซนดร้าบอกเอาไว้ว่าจะออกไปหาคริสโตเฟอร์ เกี่ยวกับเรื่องพินัยกรรมที่ทำให้แซนดร้าดีใจจนเนื้อเต้น “ยังไม่นอนอีกหรือ” โทนี่ถามภรรยาที่ทอดร่างอยู่บนเตียงนอน อดสะท้อนใจไม่ได้ว่าแม้เธอจะยังไม่หลับ ก็ไม่ได้หมายความว่าซินเทียกำลังรอคอยการกลับมาของเขา “คุณหายไปไหนตั้งนาน” ซินเทียถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง “ห่วงฉันด้วยหรือ” สามีขมวดคิ้ว นิ่วหน้า “ถามอะไรอย่างนั้น...ถามเหมือนคุณไม่รู้ใจฉัน คุณเป็นสามีของฉันนะโทนี่” ซินเทียตัดพ้อโทนี่อยากจะตอบว่า ‘ใช่…ฉันไม่เคยรู้ถึงจิตใจลึกๆของเธอเลย…ซินเทีย’ทว่าสุดท้าย เขาก็เก็บถ้อยคำยอกย้อนนั้นเอาไว้ในใจ “ไม่ห่วงคุณแล้วจะห่วงใคร…คุณเป็นสามีฉันนะโทนี่” เธอกล่าวให้เขาได้คิด “สามียังงั้นรึ!....ช่วยบอกหน่อยเถอะว่าฉันควรจะภาคภูมิใจกับตำแหน่งนี้ใช่ไหม?” โทนี่ทำน้ำเสียงเย้ยหยัน เหมือนกับคนที่สูญสิ้นศรัทธาในชีวิตคู่ของตนมานานแล้ว ซินเทียขมวดคิ้
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 89
สีหน้าของโทนี่เต็มไปด้วยความขมขื่น นิ่งฟังเสียงตึงตังของเตียงที่เคลื่อนไปกระแทกผนัง ดังอยู่เป็นจังหวะที่ต่อเนื่องและยาวนาน ยิ่งได้ยินยิ่งโกรธแค้น ชิงชัง และริษยาจอร์จที่บรรเลงลีลารักได้ยาวนานโดยไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ไม่เหมือนกับเขาที่มักจะล้มเหลวในทุกครั้ง จากความบกพร่องของกล้ามเนื้อที่เกี่ยวของกับการกลั้นเกร็งการหลั่งซึ่งไม่อาจบังคับได้อวัยวะชิ้นนั้นมันอยู่เหนือการควบคุมของเขามานานแล้ว สืบเนื่องมาจากประสาทรับความรู้สึกบางส่วนได้ถูกทำลายลงไปพร้อมๆกับการผ่าตัด ภายหลังจากอุบัติเหตุตกม้า โทนี่คว้าเหล้าในขวดขึ้นมากระดกดื่มเหมือนน้ำ สบถด่าตัวเองอยู่ในใจด้วยถัอยคำหยาบโลน ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเองที่อ่อนแอทั้งกายและใจ ซินเทียคงหนักแน่นพอที่จะประคับประคองความซื่อสัตย์ต่อกันเอาไว้ได้ เขาคงไม่ตกอยู่ในสภาวะอันทุกข์ตรมขมขื่นเช่นนี้ จากนั้นไม่นาน โทนี่ก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะ เขาหลับลงเพราะฤทธิ์สุราที่กรอกลงคอเพื่อให้ลืมทุกอย่างในชีวิต แม้รู้ดีว่าเหล้าอาจช่วยบิดเบือนความจริงอันเจ็บปวดได้ในช่วงสั้นๆก็ตาม จากเหตุการณ์อัปยศที่กำลังดำเนินอยู่นั้น โทนี่แทบจะไม่โทษซินเทีย เขาโยนความผิ
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 88
อีกครั้ง รั้งบั้นท้ายเปลือยร่อนไว้ในตำแหน่งที่พร้อมจะรองรับบางสิ่งซึ่งกำลังจะเคลื่อนเข้าสู่กันและกันหล่อนผ่อนลมหายใจเหมือนจะนับถอยหลัง ไม่ได้เหลียวกลับไปมอง หากก็เดาได้ถึงความเครียดเขม็งที่จรดเล็งลงตรงหลืบลับในสรีระของหล่อนเพียงพรวดสั้นๆ…ที่หล่อนจำต้องกัดฟันด้วยความทรมาน เสี้ยวสั้นๆที่เปลี่ยนสถานะความสัมพันธ์ของเธอและเขาตลอดไป ซินเทียสูดและพ่นลมหายใจเข้าออกอย่างสับสน แบ่งรับแบ่งสู้กับความรู้สึกที่เติมเต็มเข้ามารุนแรงเหล้าหลายแก้วที่หล่อนดื่ม ความมึนเมาในตอนนั้น ทำให้โซเฟียไม่ได้ฉงนใจกับความผิดปกติใดๆทั้งสิ้น ทว่าความรู้สึกอึดอัด รัด แน่น ก็ยืนยันว่า ‘ไม่ใช่โทนี่อย่างแน่นอน’เมื่อได้สติ…โซเฟียพยายามสะบัดสะโพกหนี หากเขาก็ดำดิ่งสู่แอ่งอารมณ์ของหล่อนไปแล้ว ความรู้สึกของซินเทียในตอนนั้น มันเหมือนกับมีรถไฟขบวนใหญ่ที่กำลังเคลื่อนผ่านเข้าไปในอุโมงค์ความปรารถนาอันมืดมิดและคับแคบของเธอ ซินเทียเหมือนผู้หญิงที่กำลังหวาดกลัวความมืด ได้แต่ภาวนาให้ความยาวลึกของรถขบวนนั้นเคลื่อนผ่านไปเสียที ยิ่งช้ายิ่งอึดอัด ยิ่งนานยิ่งทรมาน แต่เมื่อถึงที่สุดของมัน…กลับรู้สึกทรมานยิ่งกว่า ราวกับว่านรกและสวรรค์ได้ม
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 87
เหล้ารัมอีกขวดหมดเกลี้ยงภายในเวลาไม่นาน โทนี่ใช้มือหมุนขวดเปล่าไปมา มองดูมันกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนพื้น ขวดเหล้าไม่ต่างอะไรกับจิตใจของเขาในตอนนั้น บางครั้งก็มั่นคง แข็งแกร่ง ทว่าอยู่ๆกลับอ่อนแอ ล้มลงอย่างไม่เป็นท่า กลิ้งไปกลิ้งมาเหมือนขวดเหล้า ไม่เคยมีครั้งไหนในชีวิตของโทนี่ ที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นพ่อที่ไร้ค่าขนาดนี้จากนั้นเขาก็ทอดร่างลงเหยียดยาว นอนหงายที่กลางพื้น มือก่ายหน้าผาก กวาดสายพาพร่าพรางไปที่เพดานบ้าน ราวกำลังค้นหาแมงมุมสักตัวที่อาจจะกำลังชักใยระโยงระยางอยู่ในตอนนั้นโทนี่ค้นพบว่านอกจากเหล้าจะไม่ช่วยให้เขาหยุดคิดถึงเหตุการณ์ในอดีตเก่าๆที่กร่อนกินใจ แต่มันยิ่งกลับไปกวนตะกอนความแค้นที่กาลเวลากดทับมันเอาไว้ ให้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งเขาหยัดร่างซวนเซขึ้นมาจากพื้นด้วยดวงตาแดงก่ำ “คนทรยศ...คนชั่วช้า การที่ทำแบบนี้ มันเท่ากับว่าแกกำลังล้ำเส้นฉัน” โทนี่กล่าวถึงคนที่ตนกำลังโกรธ สาดเสียงสบถไปในความว่างเปล่า นอนฟังน้ำเสียงของตัวเองสะท้อนอยู่ในห้อง กังวานของมันกระทบผนังและสะท้อนกลับเข้าไปถึงหัวใจที่กำลังปวดแปลบ รู้สึกแสบเหมือนโดนสุราราดรดลงกลางบาดแผลหัวใจที่กลัดหนอง ความพิโรธสะท้อ
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 86
“ไม่แน่ใจขนาดนั้นหรอกมาธาร์…แต่ถ้าจะเป็นพินัยกรรมจริง คุณพ่อก็ต้องถูกบังคับให้เซ็นอย่างแน่นอน” “แต่ก็มีพยานรับรู้อย่างถูกต้องนะคะ” มาธาร์ให้เหตุผล “จะมีประโยชน์อะไร…ถ้าพยานเป็นแค่หมากตัวหนึ่งที่จอร์จวางเอาไว้ในกระดาน” คริสโตเฟอร์เปรียบเปรย มาธาร์หรี่ตา ครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้ในข้อนี้ “ถ้าคุณไม่ยอมรับพินัยกรรม หรือต้องการจะหาข้อจริงใดๆมาโต้แย้ง ก็ต้องรีบแล้วนะคะ เพราะในพินัยกรรมระบุเอาไว้ชัดว่าคุณจะต้องแต่งงานกับแซนดร้าภายในหนึ่งเดือนหลังจากที่พินัยกรรมฉบับนี้ได้ถูกเปิด” มาธาร์เตือนด้วยความหวังดี ที่บ้านของแซนดร้า ใกล้ค่ำของวันนั้น แซนดร้าที่กำลังอยู่ในอาการตื่นเต้นดีใจสุดขีด โผเข้ากอดกับซินเทียผู้เป็นแม่ ภายหลังจากตัวแทนจากสำนักงานกฏหมายที่ชื่อเดวิด แวะมาแจ้งข่าวให้แซนดร้าได้ทราบเกี่ยวกับเนื้อหาในพินัยกรรมซึ่งเกี่ยวข้องกับเธอ “แม่ได้ยินเหมือนกับที่หนูได้ยินใช่ไหมคะ” แซนดร้าละล่ำละลัก ถามออกมาด้วยความดีใจเหมือนต้องการคนยืนยัน ทันทีที่ร่างท้วมของเดวิดหายลับไปที่เบื้องหลังประตู “จริงแท้ที่สุด…แม่ดี
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 85
เป็นเพราะจอร์จให้ความเคารพโจนาธาน จอร์จไม่อยากได้ยินใครเอ่ยถึงใจนาธานในเชิงตำหนิติติงหรือลบหลู่เกียรติ“คุณท่านมีเหตุผลที่ทำแบบนี้…” จอร์จสัมทับความเห็น“ไม่รู้สึกหรือว่ามันออกจะแปลกพิลึก” คริสโตเฟอร์สงสัย“ผมเองก็ไม่เห็นว่าจะมีข้อไหนฟังดูพิลึกอย่างที่คุณว่า” จอร์จยืนกราน“ข้อสุดท้ายไง” ชายหนุ่มสวนขึ้นทันที“ข้อสุดท้ายรึ!…ผมก็ไม่เห็นว่าจะแปลกตรงไหน ในเมื่อคุณกับแซนดร้าก็รักกัน ใครๆก็รู้ว่าคุณทั้งคู่ คบหาดูใจกันอยู่ การที่คุณพ่อของคุณต้องการให้คุณแต่งงานโดยด่วนนั้นอาจจะเป็นเพราะว่าท่านไม่อยากให้คุณต้องอยู่คนเดียว ไม่อยากให้คุณเหงา การมีใครสักคนดูแลเป็นเรื่องจำเป็นนะครับ และเรื่องที่ระบุให้คุณแต่งงาน ก็คงเพราะท่านมองการณ์ไกลไปถึงทายาทที่จะสืบสกุลต่อไป” จอร์จให้เหตุผล ซึ่งก็ฟังดูไม่เลวนักทว่าในความรู้สึกของคนที่ต้องรับผลแห่งพินัยกรรมกลับมองว่ากำลังโดนบังคับอย่างแรงคริสโตเฟอร์ยังเชื่อว่าโดยพื้นฐานอุปนิสัยของอุปนิสัย เขาไม่ใช่พ่อที่เผด็จการ ไม่เคยบังคับฝืนใจตนมาแต่ไหนแต่ไร คริสโตเฟอร์มองว่าความรักเหมือนการเดินทาง ผู้หญิงที่คบหาก็ล้วนแต่อยู่ในระหว่างดูใจกันทั้งสิ้น และความไม่แน่นอนในความ
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 84
แววตาของจอร์จในขณะนั้น ไม่ต่างอะไรกับสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ มองเห็นประกายความไม่ซื่อสัตย์กำลังวูบไหวอยู่ในดวงตาที่จอร์จเองก็ทำเหมือนว่าจงใจที่จะไม่ปิดซ่อนมันอีกต่อไปความเงียบนำไปสู่ความตึงเครียดได้อย่างไม่น่าเชื่อ จอร์จปลดกระดุมเม็ดแรกตรงปกเสื้อที่ติดจนชิดลำคอออกช้าๆ ด้วยความรู้สึกอึดอัด คลายเนคไทให้พอรู้สึกสบาย แม้อากาศในขณะนั้นก็ไม่ร้อน ทว่ากลับแลเห็นเม็ดเหงื่อผุดพรายไปทั่วหน้าผากเถิกกว้างของเขา“ธุระที่ว่า…แค่นี้ใช่ไหมจอร์จ” ทายาทเจ้าของคฤหาสน์ถาม “ครับ…ผมแวะมาเพื่อที่จะบอกว่าจะเปิดพินัยกรรมในวันพรุ่งนี้ ตามที่ท่านได้สั่งเอาไว้กับทางสำนำนักงานกฎหมายว่าหนึ่งสัปดาห์ภายหลังการตายของท่าน ให้เปิดอ่านพินัยกรรมได้” จอร์จกล่าวทิ้งเอาไว้ จากนั้นก็ลากลับออกไปเงียบๆคริสโตเฟอร์ยังคงครุ่นคิดถึงพินัยกรรมซึ่งตนเองก็เพิ่งได้รู้มาจากปากของจอร์จว่ามีอยู่ อดไม่ได้ที่จะนึกไปในทางร้าย ทว่าท้ายที่สุดก็พยายามคิดว่าโจนาธานอาจจะต้องการให้ทุกอย่างถูกต้อง ลายลักษณ์อักษรอาจช่วยให้ทุกอย่างสมบูรณ์ ผู้เป็นพ่อคงไม่อยากให้เกิดความวุ่นวายขึ้นกับทายาทในภายหลัง แต่หากจะคิดไปในทางร้าย ก็อาจมีลับลมคมในอะไรบางอย่าง
คนเถื่อนที่รักเธอ ตอนที่ 83
“นี่มันถึงขั้นคอขาดบาดตายเชียวนะคะคุณคริสโตเฟอร์ ป้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจอร์จจะทำอย่างนั้นได้ จอร์จเป็นคนเก่าคนแก่ของบ้าน เป็นคนสนิทที่คุณโจนาธานไว้วางใจที่สุดเลยก็ว่าได้” เสียงนั้นเบาจนเกือบกระซิบ “ก็เพราะความไว้วางใจนี่แหละ...ที่ฆ่าคุณพ่อ”แม้จะต้องสืบเสาะความจริงต่อ แต่น้ำเสียงของคริสโตเฟอร์ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นว่าเรื่องนี้มีเค้ามูลความจริง“ช่วยเล่าเรื่องของจอร์จให้ผมฟังทีเถอะ”โตเฟอร์ทำราวกับว่าผู้ชายที่เขาเคยเห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ได้กลายเป็นคนแปลกหน้าที่เขาเริ่มสงสัย ว่าเขาอาจจะยังไม่รู้จักตัวตนของผู้ชายคนนี้ดีพอ เช้าวันรุ่งขึ้น พระอาทิตย์ยังโผล่ไม่พ้นขอบฟ้า แสงสลัวของยามเช้าโรยตัวอยู่เหนือคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตระหง่านง้ำอยู่ท่ามกลางอาณาบริเวณอันกว้างใหญ่ไพศาลมาหลายสิบปีที่ประตูทางเข้าคฤหาสน์ ทันทีที่รถม้าจอดสนิท แลเห็นชายร่างท้วมใหญ่กำลังก้าวมาตามทางเดินเล็กๆที่ราดโรยเอาไว้ด้วยก้อนกรวดหยาบๆ เชื่อมต่อกับอิฐสีน้ำตาลเข้มที่ทอดไปสู่ประตูทางเข้าของตัวคฤหาสน์ หญ้าเขียวๆแซมอยู่ในรอยห่างของอิฐแต่ละก้อน“สวัสดีจอร์จ” มาธาร์เป็นฝ่ายเอ่ยทักขึ้นก่อน หล่อนตื่นแต่เช้าตรู
