'กล้า'
นั้นคือสิ่งที่เธอตอบรับบาร์เทนเดอร์นั้นไปและไม่คิดว่าหลังจากเขาได้ยินคำตอบของก็ละทิ้งหน้าที่แล้วพาเธอมาที่คอนโดเขาทันที และตอนนี้เจ้าตัวก็เข้าไปอาบน้ำสบายใจทิ้งเธอให้นั่งครุ่นคิดว่าควรทำยังไงต่อไปอยู่ที่โซฟา ถ้าหนีไปตอนนี้ก็ยังทันแต่ถ้าทำแบบนั้นก็เท่ากับแพ้ความตั้งใจของตัวเอง ในเมื่อคิดไว้แล้วว่าจะลองมันก็ต้องลองยังไงสะพรุ่งนี้เราก็คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว! "คิดอะไรอยู่" ผงะ หญิงสาวสะดุ้งมองไปยังต้นเสียงชายหนุ่มวัยกลางคนกำลังอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำและผมก็ยังคงชุ่มไปด้วยน้ำหมาดๆ เธอได้แต่กลืนน้ำลายดังเฮือกอย่างกังวล โดยไม่ทันสังเกตว่าตอนนี้เขาเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนจะถึงตัว "เดี๋ยวๆ ขอคิดก่อน...." "อะไร? ไหนว่าอยากลอง" เสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆ พร้อมร่างสูงที่โน้มตัวเข้ามาจนใบหน้าเกือบจะติดกัน ลมหายใจอุ่นและหยดน้ำเล็กๆ บนใบหน้าคมกำลังทำให้หัวใจเต้นแรง "ฉัน...." "ทำไมครับ" เขาพูดเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาใกล้จนต้องยกมือขึ้นมาดันแผงอกล่ำนั้นความรู้สึกมันช่างทั้งแข็งและเย็น....ใบหน้าหล่อแสยะยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเธอมองสำรวจร่างเขาไปสะทั่วก่อนที่เขาจะซุกหน้าลงมาพรมจูบไปทั่วซอกคอขาวเพื่อเริ่มเกมรัก "อะ อืมม" "หึ...." เสียงเผลอร้องครางออกมาจากสัมผัสของริมฝีปากร้อนที่กำลังเม้มเนื้อเนียนขาวไปทั่วร่างกาย รู้ตัวอีกทีมือเรียวหนากำลังโอบมารูดซิปชุดเดรสเกาะอกสีดำลงจนสุดเสียแล้ว "เดี๋ยวๆ ขอคิดก่อน" "ฉันให้เวลาเธอคิดแล้ว แต่เธอก็ยังอยู่ที่นี่ ตอนนี้หมดเวลาของเธอแล้ว" "ที่คุณอาบน้ำเพราะให้ฉันคิดทบทวนเหรอ" "คิดว่าไง?" "ตอนนี้ฉันคิดได้แล้วว่าเราไม่ควร อุ๊บ" ริมฝีปากร้อนเข้าทางจู่โจมอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะพยายามดิ้นหลบเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลมือหน้าข้างหนึ่งของเขาล็อกเข้าที่ท้ายทอยหญิงสาวไม่ให้สามารถขยับหนีได้ ร่างกายหนานี่ก็ทิ้งน้ำหนักลงมาเพื่อกดร่างเธอไว้กับที่เพื่อรับทุกการกระทำ "อือ อือ" "ฉันจะทำให้เธอรู้สึกดีเอง" เขาพูดจบก็จูบเข้าที่ริมฝีปากล่างของเธออย่างนุ่มนวลมือหนาก็ค่อยๆ ปลดพันธนาการออกจากบนตัวช้าๆ ตอนนี้ถ้าถอยไม่ได้หญิงสาวก็ขอเต็มที่กับมันเป็นเสียให้รู้แล้วรู้รอด O-O เขานิ่งไปเมื่อเห็นเธอยกแขนขึ้นโอบกอดรอบคอแล้วจัดการจูบเข้าที่ริมฝีปากร้อนนั้นอย่างเร่าร้อนก่อนที่เจ้าตัวจะส่งเสียงออกจากลำคอนิดหน่อยแล้วดึงร่างบางให้นั่งลงบนตัวเขา เจ้าตัวผละออกอิงไปกับเบาะโซฟาแล้วระบายยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาให้เห็น "มาดูกันว่าเธอจะทำได้ดีแค่ไหน" "ท้าทายฉันอยู่เหรอ" "ก็ลองทำสิ" เขาพูดพร้อมสวมถุงยางไซร้ใหญ่ลงบนมังกรที่กำลังตื่นตัว มันใหญ่จนเธอต้องกลืนน้ำลายลงคอเมื่อคิดไปถึงสัมผัสที่กำลังจะเริ่ม "ได้" หลังจากรับคำท้าหญิงสาวก็เป็นฝ่ายจู่โจมโดยการเม้มจูบเข้าที่ซอกคอขาวที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อนั้นแรงๆ มือก็เลื่อนลงไปลูบคลำเจ้ามังกรหนุ่มที่กำลังชูชันเต็มที่เพื่อเร้าอารมณ์ มันใหญ่ขึ้นจนชะงักไปพักหนึ่งเพราะเกิดความรู้สึกกลัวความเจ็บปวด แต่พอนึกถึงเรื่องที่แฟนหนุ่มทำกับเธอแล้ว....เธอก็มั่นใจว่าพร้อมจะรับความเจ็บปวดครั้งนี้ "อ่าาาา เจ็บจัง" เธอค่อยๆ นั่งทับลงไปบนตัวเจ้ามังกรตรงๆ แต่ด้วยความใหญ่โตของมันทำให้ยังไม่สามารถส่งมันเข้าถ้ำได้ลึกเท่าไหร่นัก ส่วนเจ้าของมันก็ยังคงเอาแต่ดูดเม้มยอดดอกกุหลาบตูมและโลมเลียไม่หยุดจนมีเสียงดัง จ๊วบๆ ออกมา ยิ่งเขาเร่งเร้ายอดดอกไม้เท่าไหร่เจ้ามังกรก็ยิ่งขยายตัวมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว "ค่อยๆ เอามันเข้าไป...." "อ่า อืม" หญิงสาวพยายามปล่อยตัวให้สบายอีกครั้งแล้วลงน้ำหนักไปบนตัวมังกรแต่ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ไม่เข้าไปจนหมดสักที จนเขาต้องออกแรงเด้งเอวขี้นมาส่งมังกรรักเข้าถ้ำจนสุด และมีเสียงดังกึกออกมาให้ได้ยิน "อ่า เจ็บแน่นไปหมดเลย"หญิงสาวเอยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "อืมม แน่นมากจริงๆ" เขาค่อยๆ ผลักร่างของเธอให้นอนราบไปกับโซฟาเพราะกลัวว่าหญิงสาวตรงหน้าจะเจ็บไปมากกว่านี้ทั้งๆ ที่ยังมีเจ้ามังกรอยู่ จนทั้งคู่อยู่ในท่ามาตรฐานก่อนชายหนุ่มจะเริ่มพาลูกรักเข้าออกอย่างเชื่องช้าอย่างค่อยเป็นค่อยไป ความแน่นทำให้ทั้งสองคนส่งเสียงร้องครางสลับกันไปมาไม่หยุดด้วยอารมณ์เสียวซ่านสายตาคมก็ยังคงมองสำรวจไปทั่วร่างบางด้วยความหลงใหลในความขาวเนียนจนต้องก้มลงไปขบเม้มเพื่อเพิ่มสีสันด้วยความมันเขี้ยว "อ่า อืมม อ่าา" "ขอแรงอีกหน่อยนะ"ชายหนุ่มที่มีอารมณ์รักพลุ่งพล่านสุดขีดร้องขอ "มันเจ็บ" "เพราะมันแน่นไงละคะ" เขาก้มตัวลงมาพูดปลอบโยนพร้อมจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากเป็นการขอร้อง ก่อนจะค่อยๆ เร่งจังหวะรักให้หนักขึ้น หนักขึ้น และหนักขึ้นจนร่างกายหญิงสาวสั่นไหวไปตามแรงกระแทกจนแทบจะรับไม่ไหว ความรู้สึกทั้งเสียวและเจ็บปวดเหมือนกับว่าใจจะขาดยังไงยังงั้น "อ่า คุณ เสียวค่ะ" "ฉะ ฉัน ก็เสียวมากเลย" "คุณ อ่าา อ่า อ่า เบาหน่อย" "ไม่มีทาง" "อ่า อ่า อ่า" เขาพูดพร้อมกระหน่ำส่งมังกรรักเข้าให้ลึกที่สุดและชักมันออกจนสุดก่อนจะส่งมันเข้ามาอีกครั้งสลับไปมาแบบนั้นจนหญิงอดที่จะจิกเล็บลงบนแขนล่ำเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ไม่ได้ แต่ยิ่งเธอจิกเล็บนั้นลงบนแผ่นหลังกว้างมากเท่าไหร่อารมณ์รักของชายหนุ่มก็ยิ่งพลุ่งพล่านมากขึ้นเท่านั้น "คุณ ฉัน อ่า" "หืมม" "งือออออออออ" ช่องรักบีบรัดมังกรแน่นร่างกายหญิงสาวกระตุกสั่นไปด้วยความรู้สึกโล่งที่วิ่งพล่านทั่วไปทั้งตัว แต่เมื่อช่องรักตอดรัดมากเท่าไหร่เจ้าของร่างใหญ่ก็ยิ่งดูจะชอบใจมากเท่านั้น เขาเร่งจังหวะต่ออีกหน่อยก่อนจะส่งเสียงครางลั่นไม่แพ้กันก่อนจะทิ้งตัวลงนอนทับร่างบางด้วยท่าทีเหนื่อยล้าจากการปลดปล่อย "เธอดีมาก...." "คะ? ...." "นอนพักกันเถอะ" เขาพูดจบก็ซ้อนตัวอุ้มร่างของหญิงขึ้นด้วยสองแขนแกร่งเดินตรงไปที่ห้องห้องหนึ่ง แล้วใช้อีกมือเปิดประตูเผยให้เห็นเตียงสีดำหนาตั้งอยู่ด้านใน "ฉันยังไม่ได้อาบน้ำล้างตัว" "นอนเถอะน่า ฉันรู้ว่าเธอเจ็บ ถ้าโดนน้ำตอนนี้มันจะยิ่งเจ็บนะ" "ทำไม....รู้ดี คุณคงผ่านมาเยอะสินะ" "ก็ไม่เถียง" เขาว่างร่างเธอลงบนเตียงก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ แถมยังดึงเอื้อมมือดึงร่างหญิงสาวเข้าไปกอดไว้จากด้านหลังแล้วจูบเบาๆ ที่หัวไหล่เป็นการให้รางวัล สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ยอมรับเลยว่ามันทำให้เธอรู้สึกดีเพราะเธอไม่เคยได้รับการดูแลแบบนี้จากคนคนนั้นเลยทุกครั้งหลังจากจบบทรักเขาก็มักจะเดินหนีไปไม่แม่แต่จะนอนกอดเธอแบบนี้เลยสักครั้ง "เป็นอะไรไป คิดถึงแฟนเก่าเหรอ" "ก็....ช่างมันเถอะ" "ถ้าเหงาก็ติดต่อมาได้ตลอดฉันจะทิ้งเบอร์ไว้ให้...." "คะ?" "ก็เป็นเพื่อนนอนได้ถ้าชอบ" หญิงสาวหันไปเงยหน้าไปมองหน้าเขาตรงๆ ซึ่งเขาเองก็กำลังมองอยู่ด้วยสายตาที่ยากจะอธิบาย ก่อนที่เขาจะก้มลงมาจูบเธออีกครั้งอย่างอดใจไม่ไหวและครั้งนี้มันช่างรุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า ชายหนุ่มไม่รอให้หญิงสาวดิ้นหนีได้พ้นจัดการขึ้นมาคร่อมร่างบางไว้ก่อนจะแทรกลิ้นเรียวอุ่นเข้ามาในปากแลกสัมผัสรัก มือหนาก็ค่อยๆ จับขาเรียวเล็กแยกออกจากกันอย่างเป็นงานตอนนี้เขาอยากจะเริ่มเกมรักกับเด็กคนนี้อีกครั้ง "อือ!" หญิงสาวครางลั่นเมื่อชายหนุ่มส่งมังกรยักษ์เข้ามาที่เดียวจนสุดแต่ครั้งนี้กลับไม่รู้สึกเจ็บเท่าเมื่อครู่เหลือไว้เพียงความเสียวซ่านระหว่างเนื้อที่แนบชิดกัน ชายหนุ่มลงแรงทั้งหมดที่มีกระแทกมันเข้ามาซ้ำๆ อย่างแรง จนหญิงต้องใช้มือดันหัวเตียงเอาไว้เพื่อต้าน ตอนนี้ชายตรงหน้าดูหื่นกามราวกับปีศาจเขาไม่ได้สนใจว่าเสียงร้องครางนี่ว่าจะดังแค่ไหนยังคงส่งมันเข้ามาจนสุดทุกท่วงท่า เพราะความหื่นกระหายยิ่งเธอร้องเขายิ่งชอบใจนัก "อ่า อ่า จุกจัง" "ร้องอีกสิ" "อ่า เสียว ฉัน เสียว" "ดี มาก" "อ่า คุณ อ่า เสียว" "ร้องอีก" ยิ่งหญิงสาวร้องดังมากเท่าไหร่เจ้าของร่างหนาก็ยิ่งได้ใจเท่านั้นผ่านไปเนิ่นนานจนเธอถึงสวรรค์ไปอีกหลายต่อหลายรอบเขาเองก็เพิ่งมีทีท่าว่ากำลังจะถึงจุดหมายในไม่ช้า ชายหนุ่มส่งมังกรรักเข้าออกช้าๆ พร้อมเงยหน้าขึ้นสูงด้วยความโล่ง ก่อนจะหยุดนิ่งแล้วล้มตัวลงนอนข้างหญิงสาวอีกครั้งอย่างหมดเรี่ยวแรง เธอได้แต่หันมองใบหน้าเขาคมที่กำลังหลับตาพริ้มด้วยสายตาอ่อนเพลียก่อนจะค่อยๆ หลับไปเช้าแล้วพลอยยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงโดยมีผู้ชายที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อนอนคว่ำอยู่ข้างๆ....ให้ตายเถอะฉันทำอะไรลงไปเนี่ยชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้เลย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ....เธอคิดในใจอย่างหัวเสียก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวช้าๆ เพื่อมองสำรวจรอบห้องนอนกว้าง"เฮ้อออ....ก็ยังดีที่เขาไม่มีครอบครัว แล้วถ้า....เขามี ฉันจะทำยังไงดีละจะกลายเป็นคนผิดลูกผิดเมียกลายเป็นผู้หญิงที่ยุ่งกับสามีชาวบ้าน พลอยเอย เขาท้านิดท้าหน่อยแกก็มาถึงห้องเขาแล้ว สมองบ้านี่มันคิดอะไรอยู่วะ"หญิงสาวรู้สึกสับสนอย่างหนักจนต้องยกมือขึ้นมาดึงผมตัวเองแรงๆ เพื่อเรียกสติ โดยไม่ทันได้สังเกตว่าชายหนุ่มที่เมื่อครู่ยังคงหลับตอนนี้เขาได้แอบมองเธออยู่นานแล้ว"ถ้าจิกหัวขนาดนั้นผมมันจะร่วงเอานะ""หะ?""อย่าคิดอะไรมาก ไม่ต้องรู้สึกผิดกับตัวเองมันก็แค่บทเรียนหนึ่งในชีวิต""....""ไปอาบน้ำ....""ค่ะ...."อยู่ๆ ชายที่กำลังจะหลับตาพริ้มอีกรองก็พูดสอนเธอขึ้นมาเขาคงผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะดูจากการเฉยเมยนี่แล้วเขาเองก็คงไม่ได้คิดอะไร เธอก็ไม่ควรคิดเพราะทุกอย่างเธอล้วนแล้วแต่เลือกมันเองหญิงสาวถอนหายใจแล้วค่อยๆ กลิ้งตัวลงเตียงหนีออกมาอ
พลอยนั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากคอนโดของคนต้นเรื่อง เพราะไม่เข้าใจในการกระทำของชายหนุ่มเมื่อเขาดันพาเธอมาส่งลูกชายให้ภรรยาของเขาด้วยนั้นก็เท่ากับว่า....เธอต้องเจอกับเมียของเขา ผู้ชายอะไรใจร้ายกับจิตใจของเมียตัวเองได้ขนาดนี้!"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง?""คะ?"พลอยสะดุ้งเมื่อคนขับรถพูดทักขึ้นมา พอเงยหน้ามองกระจกหลังก็พบว่าเขากำลังจ้องมองมาที่เธอผ่านมันอยู่"เปล่านี่""เธอกำลังกังวลอะไร""ไม่มี....""พี่หิวเหรอครับ?"อยู่ๆ ตั้งใจก็แทรกถามขึ้นมา"ปะ เปล่าคะ? ทำไมคิดว่าพี่หิวละ?""ก็พ่อบอกเก็บพี่ได้ข้างทาง พี่อาจจะไม่ค่อยได้กินข้าว"!!!!!! ถึงจะพูดหน้าตาใสเหมือนว่าไม่ได้คิดอะไร แต่ประโยคเมื่อครู่ทำเอาหญิงสาวจุกไปเลย เธอได้แต่หันมองจ้องคนเป็นพ่อผ่านกระจกด้วยสายตาไม่พอใจและพยายามพ่นลมหายใจขุ่นระบายความหงุดหงิด ส่วนเจ้าคนขี้โกหกนั้นก็เอาแต่ยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ"เรื่องที่ฉันพาเธอมาส่งตั้งใจด้วยงั้นเหรอ ที่กำลังกังวลอยู่""อะไรคะ?""ที่เธอกำลังกังวลอยู่คือเรื่องนี้ใช่ไหม?""ก็แน่สิ คุณน่าจะไปส่งฉันก่อนไม่ก็ปล่อยฉันกลับเองก็ได้" เธออุตส่าห์ยืนยันแล้วแท้ๆ ว่าจะกลับเองเขายังพาเธอมาด้วยให้รู้
: พลอยวันนี้ครบรอบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่บอลยังคงพยายามติดต่อมาและก็เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันเข้มแข็งพอที่จะไม่กดรับโทรศัพท์หรือตอบข้อความ ฉันภูมิใจในตัวเองนะที่อดทนได้ขนาดนี้ แต่ในความรู้สึกแล้วมันก็ยังแอบมีความคิดว่าถ้าเขามาง้อฉันถึงที่นี่ฉันจะยอมให้อภัย.... แต่เขาไม่มาไม่มีสักประโยคในข้อความที่บอกว่าจะมาหา มีเพียงแค่คำถามว่าทำไมฉันถึงหายไปถ้าเขาอยากรู้จริงๆ เขาก็ควรมาถามฉันเองกับตัวสิ"พลอย....""....""พลอย? ....""ฮะ?"ฉันตอบเพื่อนด้วยความเลื่อนลอยจนมันต้องเอามือมาสะกิด วันนี้ฉันยังคงมาเรียนตามปกติถึงแม้สภาพจิตใจยังไม่ค่อยดีขึ้นเท่าไหร่นักแต่การได้เจอเพื่อนบ้างมันก็ช่วยให้วันเวลาผ่านไปเร็ว"คิดมากเรื่องบอลอยู่อีกเหรอ ปล่อยมันไปเถอะผู้ชายแบบนั้น"อิงเพื่อนสาวของฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก อิงเป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยแต่กลับไม่มีใครกล้าจีบเพราะเธอทั้งดุและไม่สนใจผู้ชายคนไหนเลย"เอาน่าพลอยอะไรผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปสะนะ เดี๋ยวเราเรียนจบแกต้องได้เจอผู้ชายดีๆ แน่นอน"อ้อมสาวน้อยสุดเปรี้ยวของแก๊งพูดขึ้นเธอเป็นคนที่ทั้งสวยและแต่งตัวเก่งที่สุดในกลุ่มและแน่นอนว่าฮอตที่สุดด้วย"ฉันรู้แล้วน่า
สุดท้ายหญิงสาวก็ต้องอ้างกับคู่ขาว่าจะมาเข้าห้องน้ำและรีบเดินตรงออกมาอย่างร้อนใจ เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกกลัวขนาดนี้ทั้งๆ ที่มันก็แค่คำพูดจากคนอื่นพอมาถึงโซนหน้าห้องน้ำจนได้สายตาหวานก็กวาดตามองเห็นชายในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมสามเม็ดจนแทบจะเห็นไปถึงไหนต่อไหนกำลังยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่อย่างสบายใจ"มาได้สักที...."เขาเอ่ยขึ้นแล้วหันมองใบหน้าเธอด้วยหางตาราวกับว่าไม่ได้อยากจะมองก่อนจะบดบุหรี่ที่ยังไม่ดับลงบนที่ทิ้งบุหรี่ของทางร้าน แล้วเดินล้วงกระเป๋าตรงเข้ามาหาเธอด้วยใบหน้าที่อ่านอารมณ์ไม่ออกเขาเข้ามาใกล้เธอมากเสียจนต้องขยับตัวหนี"มีอะไร?""พูดไม่เพราะ""คุณมีอะไรคะ?!"เธอประชดเมื่อถูกสายตาดุนั้นมอง"คืนนี้จะไปกับมันเหรอ?"คนที่เขาถามถึงคงจะเป็นมาร์คคู่ขาของเธอในคืนนี้ เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าคืนนี้เธอกับชายคนนั้นจะไปต่อกันหรือไม่แต่พอคนตรงหน้าที่เอาแต่เก๊กถามออกมาแบบนั้น ด้วยความหมั่นไส้เธอก็อดจะตอบประชดไปไม่ได้"แน่นอนสิ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ไป""เปลี่ยนง่ายจริงนะ ผู้ชายน่ะ....""เรียกมาเพื่อพูดเรื่องแค่นี้เหรอ?"พลอยพูดอย่างเสียอารมณ์และกำลังจะเดินหันหลังออกมาเมื่อรู้ส
หลังจากยืนเรียกสติจากฤทธิ์เหล้าเพรียวเมื่อครู่ได้สักพักก็เริ่มมีแรงตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบตีสามได้แล้วละมั้ง ไม่รู้เขาเอาเหล้าอะไรให้เธอดื่มมันถึงได้ขมติดลิ้นขนาดนี้และรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัวจนต้องเดินจับรั้วข้างทางเพื่อพยุงตัวเองให้สามารถยืนได้"ไปไหนมา"กึก! หญิงสาวเดินเกือบจะถึงประตูหอพักเสียงคุ้นหูก็เอ่ยดังขึ้นด้านหลังทำให้ต้องชะงักและหันกลับไปมองยังต้นเสียง "บอล...."ภาพที่เห็นตรงหน้าคือแฟนเก่าของเธอที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ เธอตกใจจนเผลอทำกระเป๋าตกพื้นความเมาเมื่อครู่สร่างขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นหน้าแฟนเก่าไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมาอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ในเวลาที่เธอไม่ได้อยากเจอเขาอีกแล้ว"ไปกินเหล้าทำไมไม่บอก....""....ไม่ใช่เรื่องของนาย""โกรธอะไรบอล นี่บอลมาง้อนะ""ไม่ได้โกรธแต่เกลียด...."บอลพยายามเอื้อมมือมาจับเข้าที่มือบาง แต่เธอเลือกจะถอยห่างออกมา"ไม่เอาสิ มีอะไรก็พูดกันดีๆ อย่าหายไปแบบนี้""ว่าไงนะ?"บอลมีท่าทีโมโหขึ้นเมื่อเธอใช้คำพูดห่างเหินกับเขาจนเจ้าตัวตรงเข้ามาบีบที่ไหล่อย่างแรง แต่เขาต้องชะงักเมื่อสายตามองไปเห็นร่องรอยที่ชายคนก่อนหน้าทิ้งเอาไว้ สายตาที่ดูไม่พอใจเมื่อครู่ตอนนี้มันเพ
"ทำไมไม่เข้าไปร้องในห้อง...."ควบ!พลอยตกใจหันไปมองยังต้นเสียงอย่างรวดเร็วเธอทำหน้าแปลกใจที่คนตรงหน้าใช่บอลแต่เป็นธัน เขาเข้ามาในหอได้ยังไงในเมื่อหอนี้ต้องใช้รหัส"พี่เข้ามาได้ยังไง...."พลอยลุกขึ้นยืนแล้วรีบปาดน้ำตาใสที่เปียกแก้มนี่ออกแล้วเงยหน้ามองใบหน้าคมราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ธันเองก็กำลังจ้องมองมาที่เธอราวกับว่ากำลังรู้สึกสงสาร....แต่ตอนนี้พลอยไม่ต้องการให้ใครมารู้สึกสงสารเพราะมันจะทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ เมื่อเธอยืนรอคำตอบจากคนตรงหน้าสักพักแต่เขากับไม่เลือกที่จะตอบอะไร เธอจึงเอื้อมมือไปไขกุญแจอย่างไม่สนใจคนคนนี้อีก...."ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ควรกรอกเหล้าเธอ....""ก็รู้นี่ว่าไม่ควร แต่ช่างเถอะฉันไม่อยากรับรู้อะไรตอนนี้นอกสะจากพี่เข้ามาที่นี่ได้ยังไง"เธอพูดโดยยังไม่หันไปมองธัน"ฉันเดินตามเธอมา เธอเอาแต่ร้องไห้จนไม่เห็นฉันน่ะสิ""ช่วยลืมภาพนั้นไปสะ ฉันขอตัวก่อน"พลอยพูดจบพร้อมประตูกำลังจะเข้าห้อง ระหว่างที่เธอกำลังเปิดประตูชายรูปร่างสูงโปร่งก็แทรกตัวเข้าไปในห้องอย่างหน้าตาเฉยราวกับว่านี่คือห้องของตัวเอง"ออกไปเลยนะ เข้ามาในห้องคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตได้ยังไง!""ชู~"เขาดึงเธอ
ผ่านไปหลายต่อหลายชั่วโมงกว่าหญิงสาวในอ้อมกอดเขาจะสงบแล้วหลับไป คืนนี้ดูท่าทางเราเขาคงจะต้องค้างที่นี่เสียแล้วเขาคงจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้อยู่คนเดียวไม่ได้เพราะที่เธอมีสภาพแบบนี้ส่วนหนึ่งมันก็เพราะเขา....เขามองใบหน้าหวานแล้วลูบเข้าที่ผมเธอเบาๆ ร่างนั้นยังคงนิ่งสนิทคาดว่าคงเหลือจากการร้องไห้และคงเพราะฤทธิ์เหล้าที่เขากรอกเธอไป เขาค่อยๆ คลายอ้อมกอดออกแล้วลุกขึ้นนั่งอย่างช้าเมื่อสำรวจที่เสื้อของตัวเองก็พบว่าตอนนี้มันเปียกไปด้วยน้ำตาจนต้องค่อยๆ ปลดกระดุมถอดออกแล้วพาดมันไว้บนหัวเตียง เขาที่รู้สึกนอนไม่หลับจึงเดินสำรวจไปทั่วห้องนอนของเธอสายตาพบเข้ากับบัตรนักศึกษาฝึกงานที่ดูใหม่เอี่ยม ถ้าให้เดาเธอคงกำลังเตรียมตัวจะฝึกงาน....ใกล้จะเรียนจบกลับต้องมาเจอเรื่องหนักขนาดนี้เขาเองก็หวังว่าเธอคนนี้จะต่อสู้และผ่านมันไปให้ได้ ดิ้ง! ระหว่างที่ธันกำลังสำรวจทั่วห้องเสียงข้อความจากโทรศัพท์ของหญิงสาวที่นอนอยู่ก็ดังขึ้นมา เมื่อเขาหยิบมันขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นข้อความจากผู้ชายคนเมื่อครู่ เขาที่เคยแอบมองเธอปลดรหัสหน้าจอจึงถือวิสาสะกดเข้าไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ข้อความที่บอลส่งมาเป็นคำขอโทษต่างๆ นานา และขอให้หญิง
เช้าวันรุ่งขึ้นธันลืมตาตื่นแล้วมองไปสำรวจคนข้างกายกลับพบว่าตอนนี้เธอหายไปเสียแล้ว เมื่อมองสำรวจไปทั่วห้องก็พบร่างบางในชุดนักศึกษากำลังยืนรีดชุดของเขาอยู่ เธอคงตื่นก่อนเขาแล้วไปซักเสื้อผ้ามาให้แน่ๆ นานแล้วที่เขาไม่ได้นอนหลับสนิทแบบนี้เพราะก่อนหน้านี้เมื่อเขาหลับตาลงก็ยังฝันเห็นแต่ภาพเดิมของภรรยาเก่าที่กำลังเก็บของเดินจากไป ภาพลูกชายของเขากำลังนั่งร้องไห้ขอร้องคนเป็นแม่ไม่ให้ทิ้งเขาไป....ภาพพวกนั้นมันมักทำให้เขานอนหลับไม่ลงจนต้องพึ่งพาฤทธิ์แอลกอฮอล์เป็นประจำ แม้จะผ่านมาหลายปีแต่เขาก็ยังลืมไม่ลง....และที่เมื่อคืนเขานอนหลับได้โดยไม่ฝันเรื่องนี้คงเป็นเพราะตอนนั้นจิตใจของเขาเอาแต่กังวลเรื่องความรู้สึกของคนตัวเล็กนั้น "ตื่นแล้วเหรอ? ไปใส่กางเกงก่อนเลย!" พลอยพูดสั่งเมื่อมองไปเห็นชายหนุ่มผมฟูนั่งอยู่บนเตียงด้วยร่างเกือบจะเปลือยเปล่ายังดีที่ยังเหลือกางเกงในตัวจิ๋วปกปิดอาวุธลับ เขาทำตามอย่างว่าง่ายแล้วหยิบกางเกงตัวเมื่อวานที่ตอนนี้กลับมีกลิ่นหอมราวกับว่าผ่านการซักมาใหม่ๆ "ซักผ้าให้พี่เหรอ?" "ค่ะ"พลอยพูดโดยไม่หันกลับไปมอง "...." "อ่ะ พี่ธันเดี๋ยวก็โตเตารีดหรอก" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเ
วันนี้เป็นวันที่ตั้งใจต้องไปเรียนพลอยจึงอยากจะมาส่งตั้งใจพร้อมธันจะเข้าบริษัท และวันนั้นหลังจากจบการประชุมทั้งโมและเพื่อนนักศึกษาฝึกงานก็พากันเข้ามาถามเธอว่าทำไมถึงไม่ยอมบอกว่ากำลังคบกับรองประธานจนพลอยแอบคิดในใจเพราะแม้แต่เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นลูกเจ้าของประธานบริษัทไม่นานมานี้แต่ก็ทำได้แค่ตอบไปว่าเพราะเธอไม่อยากมีสิทธิพิเศษทำให้ทุกคนแซวกันใหญ่ ส่วนบอลได้ยินว่าเขาถูกพ่อดุและบังคับให้เล่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมาให้ท่านฟังหลังจากวันนั้นไม่รู้ว่าเขาถูกพ่อทำโทษอะไรถึงได้ไม่ทำตัวสนิทสนมเหมือนเมื่อก่อนแต่ทุกครั้งที่พลอยเผลอบอลก็ยังคงแอบลอบมองอดีตคนรักเสมอด้วยความห่วงหา ส่วนจารีก็หายไปจากทั้งสองคนเว้นแต่วันที่จะต้องมารับตั้งใจไปอยู่ด้วย เธอทำตามหน้าที่แม่ได้ดีขึ้นจนประภัสออกปากชมให้ธันและพลอยฟังอาจจะเพราะคำพูดของพลอยได้ไปเตือนสติเธอเข้าถึงได้คิดได้และนั้นมันก็ยิ่งเป็นผลดีต่อเด็กชาย"แม่พลอยครับ""ครับ""ตั้งใจจะตั้งใจเรียนนะครับ"เด็กชายกอดเข้าที่คอของเรียวก่อนจะจูบเข้าแก้มใสก่อนจะวิ่งเข้ารั้วโรงเรียนไปด้วยความสดใส พลอยอดจะโบกมือให้เด็กชายตอบไม่ได้แต่ดูเหมือนเธอจะโบกนานไปจนธันต้องดึงแขนเธอ
เช้านี้ธันพาตั้งใจมาที่บริษัทด้วยเนื่องจากวันนั้นตั้งใจกินไอติมเยอะเกินไปจึงทำให้มีไข้นิดหน่อย ทำให้พลอยที่นั่งทำงานอยู่อดห่วงไม่ได้ว่าคนที่กำลังทำงานอยู่ในห้องรองประธานกำลังทำอะไรอยู่ "พลอย พี่วานหน่อยจ้าส่งเอกสารให้ท่านรองที""ได้ค่ะ"พลอยตอบรับทันทีก่อนจะเดินไปรับเอกสารจากโม แล้วเดินตรงไปยังห้องรองประธานทันทีโดยไม่ทันสังเกตว่าบอลกำลังเดินตามมาแอบมองเธออยู่เห็นกัน ก๊อกๆ "เข้ามา"เสียงเอ่ยอนุญาตจากด้านในทำให้พลอยรีบผลักประตูเข้าไปทันทีก่อนที่เธอจะว่างแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะทำงานของธันแล้วเดินตรงมาดูตั้งใจที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ที่โซฟา ทำเอาธันที่ยื่นมือรอรับเอกสารถึงกับหน้างอที่เมียสาวไม่สนใจเขาแม้แต่น้อยจนเขาต้องลุกขึ้นเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังพลอยที่กำลังนั่งยองๆ วางมือแตะบนหน้าผากเล็กของลูกชายเขาอยู่และภาพที่พลอยดูเป็นห่วงตั้งใจนั้นทำให้คนเป็นพ่อของอย่างเขายิ้มไม่หุบเลยทีเดียว"อือ พี่พลอย"ตั้งใจลืมตาตื่นก่อนจะเอี้ยวตัวมากอดคอพลอยไว้แน่นก่อนจะทิ้งตัวกลิ้งลงนอนบนตักของหญิงสาว "ดีขึ้นหรือยังครับตั้งใจ""ฮะ พ่อบอกให้นอนเยอะๆ""ดีแล้วละ ไหนดูสิตัวร้อนอยู่เลย""อืออ"ตั้งใจครางออกมาด้วยท่า
: บ้านธันและพลอยเดินทางมายังบ้านเพื่อพาตั้งใจที่กำลังนอนหลับมาส่ง ตลอดทางตั้งใจขอนั่งตักพลอยและนอนซบเธอมาตลอดจนพลอยเองก็เคลิ้มหลับไปเช่นกันเหลือแต่ธันที่เป็นคนขับมองทั้งสองคนอย่างเอ็นดูแล้วอดจะกล่าวขอบคุณพลอยที่ดูแลลูกชายเขาได้ขนาดนี้ "ขอบคุณนะ...""อือ..ฮืออ ถึงแล้วเหรอ"คนตัวเล็กลืมตาตื่นในขณะที่มือก็ยังโอบเด็กชายตั้งใจไว้ในอ้อมกอดไม่คลาย ธันยิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าไปจูบเข้าที่หน้าผากมนเป็นรางวัลทำเอาพลอยที่กำลังสะลึมสะลือตกใจตาโต "อะไร? ต้องตกใจขนาดนั้นเหรอ""เดี๋ยวลูกเห็น""ลูก...หนูเรียกตั้งใจว่าลูก?"ธันยิ้นร่าอย่างถูกใจที่หญิงสาวเผลอเอ่ยเรียกลูกชายออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ คนถูกแซวเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไปก็เอาแต่ทำท่ามองเฉไฉไม่ตอบคำถามของชายหนุ่มที่กำลังจ้องหน้าเขาอยู่"...ช่วยเรียกตั้งใจแบบเมื่อกี้ทีนะ พี่คิดว่าตั้งใจคงจะดีใจมาก""แต่...พลอยไม่ใช่""แล้วอยากจะเป็นไหม? พี่พร้อมดูแลหนูนะ""พูดไปเรื่อยพี่ยังไม่แน่ใจในตัวเองด้วยซ้ำ จะให้พลอยเป็นแม่ตั้งใจได้ยังไง?"หญิงสาวพูดพร้อมหลบสายตาคมที่พยายามจะมองใบหน้าเธออยู่ได้ แต่เมื่อชายหนุ่มรู้ว่าพลอยตั้งใจจะหลบ
“ตั้งใจ”“พ่อฮะ”เมื่อธันเปิดประตูเข้าไปในร้านก็พบเข้ากับตั้งใจที่กำลังนั่งนิ่งมองไอติมตรงหน้าจนละลายรออยู่แล้ว ธันรีบตรงเข้าไปดึงตัวลูกชายมากอดแนบอกด้วยความเป็นห่วง“เกิดอะไรขึ้นทำไมมาอยู่ที่นี่ วันนี้ต้องไปเรียนพิเศษไม่ใช่เหรอ”“เมื่อคืนตั้งใจไปหาแม่ที่บ้านของพ่อ…แม่เมาแล้วบอกตั้งใจว่าแม่จะกลับมาอยู่ที่นั่น พอตั้งใจถามถึงพี่พลอยแม่ก็โวยวายใส่ตั้งใจ ฮึก ฮึก แล้วบอกว่าพี่พลอยไม่กลับมาอีกแล้วเพราะทะเลาะกับแม่ พี่พลอยทำแม่เสียใจแล้วแย่งพ่อไป”พลอยที่ได้ยินเด็กชายอธิบายเรื่องทั้งหมดก็ถึงกับกำมือแน่นเพราะความโกรธ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ขุ่นมัวแล้วค่อยๆ เข้าไปนั่งข้างเด็กชายก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ“ตั้งใจไม่ต้องคิดมากนะ ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ตั้งใจไม่ต้องสนใจนะครับ”“ถ้ามันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ทำไมอยู่ๆ แม่มาบอกตั้งใจ”เด็กชายตัวน้อยมองสบตาพลอยด้วยความรู้สึกสับสนจนพลอยต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากคนเป็นพ่อ“แม่อาจจะ…แค่เครียดเท่านั้น”ธันพูดปลอบใจลูกชายอีกทางทั้งที่ในใจเขาตอนนี้อยากจะโทรหาคนเป็นแม่ให้มาดูสิ่งที่ตัวเองทำลงไปอยากให้ผู้หญิงมาดูว่าสิ่งที่พูดโดยไม่คิดของเธอนั้นมันท
…..ธันอุ้มพลอยที่หลับไปแล้วเข้าห้องก่อนจะวางเธอลงบนเตียงแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกให้เธอจนหมด ใจจริงเขาอยากจะลงโทษให้เธอครางจนหมดเสียงไปเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่าสงสารคนเมา ต้องยอมรับก่อนว่าวันนี้เขาตั้งใจแกล้งเมาให้พลอยตายใจไม่อย่างนั้นก็คงจะระวังตัวจนเขาไม่มีโอกาสได้ประชิดตัวแบบนั้น“ยัยบ้า ฉันหายไปก็ลืมได้ทันทีเลยเหรอน่าหงุดหงิด”เขามองสำรวจใบหน้าหวานอย่างคิดน้อยใจหลาย วันที่ผ่านมาเขาไม่สามารถกลับไปนอนที่บ้านได้เพราะเอาแต่นึกถึงเธอแต่ดูเธอสิพอหายจากกันไปไม่กี่วันกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าเสียอย่างนั้นมันน่าตีเสียจริงๆส่วนตั้งใจก็เอาแต่โทรถามถึงพลอยว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านจนคนเป็นพ่ออย่างเขาต้องโกหกไปว่าตอนนี้พาพลอยเดินทางมาพักผ่อนต่างจังหวัด เพื่อให้ลูกสบายใจ ดูไปแล้วลูกชายของเขาคงจะติดผู้หญิงคนนี้เอามากๆ อาจจะเป็นเพราะเธอใจดีและไม่ได้มีท่าทีรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านั้นผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตเขาล้วนแล้วแต่ไม่ต้องการตั้งใจทั้งนั้นจะมีเพียงก็แต่พลอยที่ดูเอ็นดูตั้งใจแต่กลับไม่ต้องการเขาแทนเสียอย่างงั้น“เป็นครั้งแรกเลยที่ต้องมาซักผ้าให้ผู้หญิงแบบนี้”ธันพึมพำในขณะที่มือก็ยังขยี้เสื้อชุด
…“เด็กๆ ดูสิใครมา”โมส่งเสียงเรียกความสนใจจากบรรดาเด็กฝึกงาน แต่ละคนมีท่าทีตื่นเต้นเมื่อได้เห็นบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่ เพราะทุกคนต่างรู้จักคนคนนี้ดีอยู่แล้วเพียงแต่ไม่นึกว่าจะได้เจอเขาที่นี่“พี่ธันมาได้ไงคะ?” สาวสวยแผนกบัญชีถามขึ้นด้วยท่าทีเขินอาย“เธอ เรียกท่านแบบนี้ได้ยังไงท่านเป็นรองประธานของเรานะ”โมพูดดุ แต่ประโยคนั้นทำให้บรรดาเด็กฝึกงานตกตะลึงไปใหญ่เพราะทุกคนรู้จักชายคนนี้ในนามเจ้าของไนต์คลับ“ไม่เป็นไร เด็กพวกนี้เขารู้จักผมอยู่แล้วละแต่เป็นอีกสถานะหนึ่ง…”ธันพูดก่อนที่เลือกนั่งลงตรงข้ามกับพลอยที่ก้มหน้านิ่งหลบสายตาคมนั้นอยู่ บอลที่เห็นพลอยมีสีหน้าไม่ดีนักจึงพอเดาได้ว่าระหว่างพลอยกับธันคงจบกันไม่ดีนักแต่นี่แหละคือโอกาสที่บอลจะได้ทำคะแนนทุกคนให้ความสนใจกับบุคคลที่เข้ามาใหม่จนพลอยเริ่มรู้สึกอึดอัดและอยากจะออกจากงานนี่เต็มทีแต่ถ้าขืนทำแบบนั้นมันก็จะกลายเป็นว่าเธอไม่ให้เกียรติบริษัท“พลอยไม่สบายเหรอ?”เมื่อบอลเห็นพลอยนิ่งเงียบอยู่นานจึงถือวิสาสะลูบเข้าที่ศีรษะของหญิงสาวอย่างอ่อนโยนต่อหน้าเพื่อนๆ และธันอย่างตั้งใจเพื่อทำให้ธันได้รู้ว่าตอนนี้คนที่พลอยเลือกเขาไม่ใช่ธัน ซึ่งหญิงสาวเอง
พลอยนั่งเงียบตลอดการประชุมแผนกเพราะยังคงแปลกใจกับการปรากฏตัวของประภัส ตลอดทั้งการประชุมตัวประภัสเองก็ยังคงรอบมองว่าที่ลูกสะใภ้เสมอด้วยความเป็นห่วงเพราะตั้งแต่วันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอพลอยที่บ้านอีกเลยแถมเจ้าลูกชายตัวดีก็ยังหายหัวไปเสียดื้อๆ พอถามตัวเจ้าลูกคนเล็กก็ตอบแค่ไม่รู้ทำให้เธอต้องลงมาตามหาความจริงด้วยตัวเอง“สรุปมีเท่านี้ค่ะท่าน” โมเลขคนสนิทเอ่ยปิดการประชุม ประภัสพยักหน้ารับรู้ก่อนจะลุกขึ้นยืน“เอาละวันนี้พอแค่นี้ ยังไงเด็กฝึกงานและพี่เลี้ยงอย่าลืมนัดวันนี้สะละ ถือว่าเป็นการทำความรู้จักกันนะ”“โมไม่ลืมพาน้องไปแน่นอนค่ะ” โมพูดอย่างตื่นเต้นจนทุกคนหัวเราะออกมา“นานทีจะได้มีงานแบบนี้เอาละทุกคนกลับไปได้ ยกเว้นเด็กฝึกงานคนนั้น”ประภัสชี้มายังพลอยที่นั่งอยู่ด้วยสายตานิ่ง ทำให้ทุกคนในห้องถึงกับเงียบไปก่อนจะลุกลี้ลุกลนรีบออกไปเพราะคิดไปเองว่าพลอยคงจะต้องถูกดุเรื่องใดเรื่องหนึ่งแน่นอนจะเหลือก็เพียงแต่บอลที่ยังคงวางมือจับเข้าที่บ่าเล็กเชิงให้กำลังใจก่อนที่เขาจะโค้งตัวให้ประภัสแล้วเดินออกไปเป็นคนสุดท้ายภายในห้องประชุมเงียบสงบจนได้ยินเสียงหายใจ ประภัสลุกขึ้นเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ หญิงสาวก่อนจะเ
หลายวันผ่านไปพลอยขังตัวเองอยู่ในห้องเพื่อทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา จนได้ตกตะกอนทุกอย่างได้ว่าเธอเองก็ผิดที่เผลอตัวเผลอใจไปกับคนที่ไม่แม้แต่จะศึกษาให้ดี เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคนแบบไหนหรือคิดอะไรอยู่ เพราะหลังจากวันนั้นธันเองก็ไม่ได้ติดต่อมาเลยสักครั้ง ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเร็วและผ่านไปเร็วราวกับฝันมันก็เหมือนสายฝนถึงจะตกหนักแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถตกได้ทุกวันอยู่ดี…มันก็แค่อีกหนึ่งบทเรียนความผิดพลาดของเธอ…พลอยตั้งสติสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูเข้าไปในแผนก วันนี้ทุกอย่างยังคงวุ่นวายเหมือนเดิมหลังจากเธอลางานไปทำใจหลายวัน พอหญิงสาวนั่งลงยังตำแหน่งก็พบกับกล่องเอกสารกองโต…งานเยอะก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องคิดอะไร…คิดได้แบบนั้นพลอยก็ดึงตัวเองออกจากคำถามในหัวทั้งหมดแล้วโฟกัสกับงานตรงหน้าของตัวเองแต่วันนี้ดูเหมือนเธอจะตั้งใจทำงานเกินไปหน่อยจนทำให้ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงงานที่ได้รับมอบหมายทั้งหมดก็เสร็จสิ้น ตอนนี้พลอยกลับมีเวลาว่างให้เรื่องนั้นเข้ามาโจมตีเธอเสียแล้ว“พลอย…”เสียงคุ้นหูดังขึ้นด้านหลังทำให้พลอยหยุดชะงัก เธอหันมองบอลที่ยืนอยู่ด้านหลังพร้อมกับแซนด์วิชในมือและรอยยิ้มที่ดูอบอุ่
เช้าแล้วทั้งคู่ยังคงนอนพิงกายกันอยู่บนเตียงก่อนที่ธันจะเริ่มถามประโยคที่คาใจตั้งแต่เมื่อวานออกมาด้วยความใจเย็น“ทำไมพลอยถึงเลือกที่จะไม่บอกพี่…”“เอิ่ม…”พลอยเงียบไม่ตอบแล้วเฉตามองทางอื่น ธันมองสำรวจใบหน้าเมียสาวแล้วใช้มือเกลี่ยผมที่บังใบหน้าเธอออกเบาๆ ก่อนจะพูดเหตุผลที่ทำให้เขาโมโหขึ้นมาอย่างใจเย็น“พี่กลัวพลอยกลับไป….”เขาพูดออกมาเสียงอ่อน ลึกๆ แล้วเขาเองก็รู้ตัวว่าตัวเองใช้แต่อารมณ์มากเกินไปจนทำให้เรื่องมันปบานปลายถ้าคุยกันด้วยเหตุผลพลอยคงจะไม่ปิดบังเขาแบบนี้“คะ?”พลอยสับสนที่อยู่ๆ คนที่เคยอารมณ์ร้อนก็พูดดีกับเธอขึ้นมาเสียดื้อๆ ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ ดูเหมือนว่าตอนนี้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาจะเกินคำว่าคู่นอนไปไกลเสียแล้ว เธออดยอมรับไม่ได้เลยว่ารู้สึกดีที่ได้ตื่นมาในอ้อมกอดของชายคนนี้ อดที่จะจ้องมองดวงตาคมสวยนี้ไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว"พี่หวงพลอยนะ หวงมากๆ แล้วก็เสียใจมากที่พลอยเลือกปิดบังเรื่องแฟนเก่า อีกอย่างพี่ตั้งใจให้จ๋าเข้ามาพักที่บ้านเพื่อให้พลอยหวงพี่บางแต่แทนที่พลอยจะไม่พอใจกลับบอกว่าตัวเองไม่ควรอยู่ที่นี่"“พลอยขอโทษค่ะ เรื่องพลอยกับบอลมันจบไปแล้วพลอยไม่