ข่าวการเดินทางของเยี่ยเกาจงเป็นที่สนใจของชาวเมืองหลวงไม่น้อย จะมีคนกลุ่มหนึ่งที่รู้ตื้นลึกหนาบางของเยี่ยเกาจง มานั่งคุยกันเสียงเบา ๆ พวกเขาไม่เชื่อว่า การที่ฮ่องเต้ส่งเยี่ยเกาจงออกจากเมืองหลวงเป็นเรื่องบังเอิญแต่อย่างใด ขุนนางที่เอาแต่ประโยชน์ส่วนตนเช่นนั้น หากไปพ้นเมืองหลวงอาจมีแผนการร้ายก็เป็นไ
“หากคุณหนูทำขายที่ร้านจริง ๆ ย่อมขายดีไม่ต่างกับอาหารอย่างอื่นแน่ พวกข้าเชื่อในฝีมือของท่านขอรับ”“คิ คิ ไอหยา พวกท่านก็อย่าชมข้ามากเกินไปนักเลย ประเดี๋ยวข้าก็ตัวลอยกันพอดี”“พวกเขาพูดถูกนี่นาชิงเอ๋อร์ของแม่ฝีมือล้ำเลิศ ใครได้กินอาหารฝีมือเจ้าล้วนติดใจหมดทุกราย รวมถึงแขกที่เพิ่งมาถึงด้วยอีกคนนะ”“หื
“ชิงเอ๋อร์จะลืมได้อย่างไรกันมีคนเป็นห่วงอยู่ทางนี้ ถ้าไม่มีจดหมายส่งมาถึงคงจะเป็นห่วงจนอกแตกตายแน่ ๆ”“รู้ตัวก็ดีแล้ว ว่าแต่เจ้าซูฉีเจวี่ยนนี่จะทำขายในร้านอาหารหรือไม่ พี่คิดว่ามันทานง่ายและอร่อยมากด้วยนะ แต่ถ้าขายแพงเกินไปคนอาจจะไม่ซื้อ”“ย่อมต้องมีรายการอาหารนี้เพิ่มเข้าไปในร้านอยู่แล้วเจ้าค่ะ ส่ว
การเปิดตัวขายซูฉีเจวี่ยนเป็นที่สนใจของลูกจ้างทั่วไปมาก เพราะราคาไม่แพงเกินไปแต่พวกเขาไม่ได้ซื้อทุกวัน เพียงแค่เก็บเงินสองสามวันค่อยมาต่อแถวซื้อไปทาน หรือสั่งจองไว้ก่อนแล้วเช้าวันที่มาทำงานก็พาคนในครอบครัวมาด้วย เพื่อรับซูฉีเจวี่ยนกลับไปที่บ้านให้คนอื่นได้ลองชิมบ้าง แม้แต่คนที่ไม่ชอบกินผักได้ลองแล้วย
“จะมาวันพรุ่งนี้จำนวนสามร้อยคนเจ้าค่ะ มีทั้งบุรุษและสตรีปะปนกันไปห้องพักก็พร้อมแล้ว ประตูเชื่อมเขตจวนด้านแปลงผักก็ใช้งานได้ดีเช่นกัน ชุดเครื่องนอนและสิ่งของจำเป็นถูกจัดวางไว้ครบเรียบร้อย เหลือเพียงแค่คนเข้ามาอยู่เท่านั้นเจ้าค่ะ ส่วนการอธิบายเรื่องของใช้คงต้องรบกวนพวกพี่ ๆ อีกครั้งนะเจ้าคะ”“คุณหนูวา
ขบวนเดินทางของผู้อื่นอาจจะล่าช้าค่อยเป็นค่อยไป แตกต่างกับขบวนของลู่ชิงที่ทุกคนใช้ม้าเป็นพาหนะ จึงเดินทางได้เร็วกว่าหลายเท่า ค่ำไหนนอนนั่นแม้จะเป็นเขตเมืองก็กางกระโจมนอนข้างทาง เพราะจะให้คนนับร้อยเข้าพักในโรงเตี๊ยมทั้งหมด เกรงว่าคนอื่นคงต้องนอนข้างทางแทน ตลอดการเดินทางแรก ๆ ดูจะไม่มีอะไรยุ่งยาก แต่เม
ลู่จื้อกับลู่เสียนรวมถึงทุกคน ที่กำลังช่วยกันกางกระโจมยังไม่ทันเสร็จ ต่างแปลกใจเมื่อเห็นสตรีทั้งสามขี่ม้ากลับมา ดูท่าทางจะรีบร้อนมากอีกด้วย ลู่จื้อวางของทุกอย่างในมือแล้ววิ่งไปหาลู่ชิงอย่างเป็นห่วง เมื่อเจ้าไป๋เซ่อหยุดอยู่กับที่จึงรับลู่ชิงลงทันที พร้อมกับคำถามที่ตนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น“น้องเล็กเจ้า
เจียวมิ่งกับก้งเจี้ยเมื่อเห็นสัญญาณ ก็ตามไปพบก้งคุนจากนั้นจึงปลอมตัวเป็นบ่าว เข้าไปช่วยยกอาหารดูแลความเรียบร้อยในงานเลี้ยง เพื่อฟังเรื่องราวต่าง ๆ ที่คนเหล่านี้พูดคุยกัน“ฮ่า ๆ ๆ วันนี้พวกเรามาฉลองให้กับความร่ำรวยล่วงหน้ากัน พรุ่งนี้ท่านนักพรตจิ้นไถจะทำพิธีบูชาเทพอีกครั้ง ข้าได้สั่งให้ทหารไปบอกชาวบ้
“ท่านเทพพยัคฆ์ขาวโปรดไว้ชีวิตด้วย พวกเราแค่ทำตามคำสั่งของเจ้าซานเจียงนั่น ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นเช่นนี้ไว้ชีวิตด้วย”“เสี่ยวไป๋ไป๋พอก่อนเถิด เดี๋ยวคนแก่พวกนี้จะตายเร็วเกินไป เจ้าไปพักได้แล้วพรุ่งนี้เช้ายังต้องสำแดงฤทธิ์เดชอีกครั้ง เข้าใจหรือไม่”“เข้าใจแล้วขอรับ” พรึบบตึก ตึก ตึก “เรียนคุณหนู
สามพี่น้องนั่งรออยู่กลางลานกว้าง ที่กำลังเตรียมเป็นสถานที่ชุมนุมของเหล่าลูกศิษย์ในลัทธิ พวกเขาอยากจะเห็นเสียเหลือเกิน ว่าหัวหน้าที่คิดตั้งลัทธินี้ขึ้นมาหน้าตามันเป็นเช่นไร ถึงได้ใจดำเห็นแก่ตัวได้ถึงเพียงนี้ หนึ่งเค่อต่อมาหัวหน้าลัทธิที่หน้าตามีร่องรอยบาดเจ็บ ก็พอเดาได้ว่าคงจะขัดขืนจึงถูกสั่งสอนไปเล็
“พวกมันคิดว่าตนเองเป็นใคร ถึงได้มาทำร้ายคนบริสุทธิ์มากมายเช่นนี้ เงินทองกว่าชาวบ้านจะหามาได้ ต้องทำงานเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน แต่พวกมันกลับบังคับเอาไปเป็นของตนเสียดื้อ ๆ แม้แต่สตรีที่เพิ่งพ้นวัยปักปิ่นก็ไม่เว้น มันน่าโมโหนัก”“น้องรองใจเย็น ๆ ก่อนเถิด ถึงอย่างไรพวกเราก็ต้องช่วย หากปล่อยไว้นานกว่านี้คงมีค
เจียวมิ่งกับก้งเจี้ยเมื่อเห็นสัญญาณ ก็ตามไปพบก้งคุนจากนั้นจึงปลอมตัวเป็นบ่าว เข้าไปช่วยยกอาหารดูแลความเรียบร้อยในงานเลี้ยง เพื่อฟังเรื่องราวต่าง ๆ ที่คนเหล่านี้พูดคุยกัน“ฮ่า ๆ ๆ วันนี้พวกเรามาฉลองให้กับความร่ำรวยล่วงหน้ากัน พรุ่งนี้ท่านนักพรตจิ้นไถจะทำพิธีบูชาเทพอีกครั้ง ข้าได้สั่งให้ทหารไปบอกชาวบ้
ลู่จื้อกับลู่เสียนรวมถึงทุกคน ที่กำลังช่วยกันกางกระโจมยังไม่ทันเสร็จ ต่างแปลกใจเมื่อเห็นสตรีทั้งสามขี่ม้ากลับมา ดูท่าทางจะรีบร้อนมากอีกด้วย ลู่จื้อวางของทุกอย่างในมือแล้ววิ่งไปหาลู่ชิงอย่างเป็นห่วง เมื่อเจ้าไป๋เซ่อหยุดอยู่กับที่จึงรับลู่ชิงลงทันที พร้อมกับคำถามที่ตนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น“น้องเล็กเจ้า
ขบวนเดินทางของผู้อื่นอาจจะล่าช้าค่อยเป็นค่อยไป แตกต่างกับขบวนของลู่ชิงที่ทุกคนใช้ม้าเป็นพาหนะ จึงเดินทางได้เร็วกว่าหลายเท่า ค่ำไหนนอนนั่นแม้จะเป็นเขตเมืองก็กางกระโจมนอนข้างทาง เพราะจะให้คนนับร้อยเข้าพักในโรงเตี๊ยมทั้งหมด เกรงว่าคนอื่นคงต้องนอนข้างทางแทน ตลอดการเดินทางแรก ๆ ดูจะไม่มีอะไรยุ่งยาก แต่เม
“จะมาวันพรุ่งนี้จำนวนสามร้อยคนเจ้าค่ะ มีทั้งบุรุษและสตรีปะปนกันไปห้องพักก็พร้อมแล้ว ประตูเชื่อมเขตจวนด้านแปลงผักก็ใช้งานได้ดีเช่นกัน ชุดเครื่องนอนและสิ่งของจำเป็นถูกจัดวางไว้ครบเรียบร้อย เหลือเพียงแค่คนเข้ามาอยู่เท่านั้นเจ้าค่ะ ส่วนการอธิบายเรื่องของใช้คงต้องรบกวนพวกพี่ ๆ อีกครั้งนะเจ้าคะ”“คุณหนูวา
การเปิดตัวขายซูฉีเจวี่ยนเป็นที่สนใจของลูกจ้างทั่วไปมาก เพราะราคาไม่แพงเกินไปแต่พวกเขาไม่ได้ซื้อทุกวัน เพียงแค่เก็บเงินสองสามวันค่อยมาต่อแถวซื้อไปทาน หรือสั่งจองไว้ก่อนแล้วเช้าวันที่มาทำงานก็พาคนในครอบครัวมาด้วย เพื่อรับซูฉีเจวี่ยนกลับไปที่บ้านให้คนอื่นได้ลองชิมบ้าง แม้แต่คนที่ไม่ชอบกินผักได้ลองแล้วย
“ชิงเอ๋อร์จะลืมได้อย่างไรกันมีคนเป็นห่วงอยู่ทางนี้ ถ้าไม่มีจดหมายส่งมาถึงคงจะเป็นห่วงจนอกแตกตายแน่ ๆ”“รู้ตัวก็ดีแล้ว ว่าแต่เจ้าซูฉีเจวี่ยนนี่จะทำขายในร้านอาหารหรือไม่ พี่คิดว่ามันทานง่ายและอร่อยมากด้วยนะ แต่ถ้าขายแพงเกินไปคนอาจจะไม่ซื้อ”“ย่อมต้องมีรายการอาหารนี้เพิ่มเข้าไปในร้านอยู่แล้วเจ้าค่ะ ส่ว