และแล้วโอกาสที่ซือหม่าจินรอคอยก็มาถึง เมื่อลู่ชิงที่เดินมาใกล้จะถึงโต๊ะวางอาหาร เกิดสะดุดชายกระโปรงทำให้ถุงเงินร่วงลงพื้น เซียวหนิงหลงจึงอาสาก้มลงเก็บให้ ซือหม่าจินรีบสะบัดเข็มอาบยาพิษในมือ พุ่งตรงไปยังหน้าอกของลู่ชิง แต่เป็นเพราะแรงสะดุดทำให้ลู่ชิงเซเล็กน้อย เข็มอาบยาพิษเล่มนั้นจึงโดนที่หัวไหล่แทน
ตันเจียงและเจียวมิ่งกับคนอื่น ๆ ใช้วิชาตัวเบาตามเสี่ยวไป๋ไป๋จนทัน ในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งดูเก่าและทรุดโทรมอยู่ด้านหลังตลาดของเมืองหลวง ซือหม่าจินและตุนหวงฮวาที่หลบหนีด้วยวิชาตัวเบา กลับมาถึงบ้านหลังนี้ก็ปิดประตูหน้าต่าง และหลบอยู่ด้านในเงียบ ๆ เพราะคิดว่าตนหลบหนีออกมา ก่อนที่พวกตัน
พอเริ่มดีขึ้นก็ตักน้ำจากบ่อวิเศษ ใส่ขวดโหลใบใหญ่ติดตัวออกไปเพื่อช่วยรักษาพระชายา และยังต้องดื่มน้ำวิเศษอีกสองสามวันถึงจะขับยาพิษได้หมดพรึ่บ!!“ชิงเอ๋อร์ /คุณหนู”ฟางซินเอ่ยถามอาการของบุตรสาว ทันทีที่ลู่ชิงกลับออกมาจากในมิติ “เป็นอย่างไรบ้างลูก ชิงเอ๋อร์ยังเจ็บตรงไหนอีกหรือไม่”“ข้าดีขึ้นมากแล้วเจ้า
“ขอรับซื่อจื่อ”“เจ้าจะทำอะไร ปล่อยนายท่านของข้านะ หากพวกเจ้าลงมือละก็เผ่าต้าตงไม่ปล่อยพวกเจ้าไว้แน่”“อ่อ ที่แท้ก็เป็นคนของต้าตงหรอกรึ เจ้าคงไม่คิดจะแก้แค้นแทนบิดากระมัง”“เสด็จพ่อ! ท่านอ๋อง!”“เจ้าชินอ๋องสารเลว เจ้าสังหารท่านพ่อของข้าสมควรถูกแก้แค้น หากข้าเป็นอะไรไปต้าตงจะต้องบุกแคว้นฉู่แน่”“โหว
ด้านลู่เวินและลู่เสียนที่มีเจ้าหน้าที่ของที่ว่าการ คอยช่วยแจกอาหารที่เหลืออยู่ แม้จะมีชาวบ้านที่เป็นห่วงอยากให้เขา ตามไปดูอาการลู่ชิง แต่ลู่เวินก็ตอบกลับให้ทุกคนเข้าใจ ว่าตนเป็นห่วงก็จริงแต่ที่จวนชินอ๋องมีหมอที่เก่งกาจ บุตรสาวของตนต้องปลอดภัยแน่นอน และครอบครัวของเขาไม่ต้องการให้อาหารที่เตรียมมา ต้อ
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“จ้าวกงกง พวกเราไปจวนชินอ๋องกันเถิด ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง”“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”รถม้าที่หรูหรางดงามนาน ๆ ครั้งถึงจะปรากฏให้เห็น เสียงกีบเท้าม้าทั้งสองตัวดังออกมาจากวังหลวง จุดหมายของรถม้าคันนี้คือจวนชินอ๋อง ผู้คนที่เดินขวักไขว่ต่างรีบหลบเป็นพัลวัน พวกเขามองตาม
แต่สำหรับฮ่องเต้ไม่ทรงเชื่อว่า พวกดื้อด้านอย่างเผ่าต้าตงจะยอมรับข้อเสนอ ยิ่งมีความแค้นสุมอยู่ในอกของเหล่าขุนนาง อาจเสียเลือดเสียเนื้อกันบ้างในครั้งนี้ “พวกที่ชอบใช้อุดมการณ์อยากครอบครอง สิ่งที่ไม่ใช่ของตนหลอกใช้ผู้อื่นให้เชื่อฟังและทำตามคำสั่ง คงไม่มีทางยอมรับข้อเสนอของเราแน่ ๆ ถึงอย่างนั้นก็ต้องรอฟ
เมื่อถึงเวลาลงมือในยามอิ๋นสามสาวจากหน่วยลับ ที่ใช้วิธีเข้าไปในห้องทำงานจากด้านบนหลังคา ด้วยวิชาตัวเบาที่เหล่าเวรยามไม่อาจรับรู้ได้ ต่างช่วยกันค้นหากลไกห้องลับ จนพบว่ามันซ่อนอยู่หลังตู้หนังสือ ด้านในห้องลับไม่มีสิ่งใดนอกจากสมบัติส่วนตัว ที่เมิ่งเหยียนแอบเก็บซ่อนไว้และหลักฐานเรื่องยักยอกเงิน การก่อสร้
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า