“คุณหนูช่างเป็นคนที่ชัดเจนกับความรู้สึกจริง ๆ พวกข้ารับรองว่าจะไม่เปิดโอกาสให้คุณชายจงได้เข้าใกล้ท่าน และต้องไม่เกินขอบเขตที่คุณหนูต้องการเจ้าค่ะ ว่าแต่ที่คุณหนูนั่งเงียบเช่นนี้ กำลังคิดเรื่องใดอยู่หรือเจ้าคะ” ก้งเยว่นับถือการตัดสินใจที่เด็ดขาดลู่ชิงเสียเหลือเกิน“ขอบคุณพี่ก้งเยว่ที่รู้ใจข้าเจ้าค่ะ
“อ่อ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน ไว้ค่อยทักทายคุณหนูสวีวันหลัง” เมื่อความพยายามครั้งแรกไม่สำเร็จ แต่จงหลวนซานยังไม่ยอมหยุดความคิดของตน ที่ต้องการสนิทสนมกับลู่ชิงให้มากกว่านี้“คุณหนูขอรับ รีบไปดูที่ลำธารด้านในเถิด เต๋อฟากับต่งไช่กำลังจับปลาสำหรับทำอาหารกลางวันขอรับ”“พี่เต๋อฟาช่างรู้ใจข้าจริง ๆ ว่าแต่ปลาตั
“นี่คุณหนูรู้ได้อย่างไรว่าข้ามีคู่หมั้นแล้ว และยังรู้อีกว่าข้าไม่กล้าปฏิเสธมารดา ข้าไม่เคยพูดเรื่องนี้กับพี่ชายท่านแน่นอน”“คุณชายจงท่านอย่าลืมสิว่า ผู้ติดตามข้าฝีมือวรยุทธ์นั้นอยู่ในขั้นพลังใดบ้าง เรื่องการสืบข่าวหากพวกเขาเป็นที่สอง คงไม่มีใครกล้าเป็นที่หนึ่ง ที่สำคัญข้าเองก็มีคู่หมั้นแล้วเช่นกัน”
เมื่อได้ทำความเข้าใจต่อกันแล้ว ลูชิงกับพี่ชายก็แยกออกไปเพื่อกลับบ้านของตนทันที จงหลวนซานไม่เคยพบหญิงสาว ที่ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตนเช่นนี้มาก่อน ที่ผ่านมาตนพบแต่หญิงสาวที่เขินอาย พูดจาอ่อนหวานเพื่อเรียกร้องความสนใจ แต่กับพี่ชายของลู่ชิงทั้งสอง กลับไม่ห้ามปรามหรือตักเตือนลู่ชิง เกี่ยวกับการพูดหรือ
“สตรีพวกนี้ก็กระไร วางท่าเป็นคุณหนูสูงศักดิ์ แต่กิริยามารยาทกลับใช้ไม่ได้ ใช้วาจาดูถูกผู้อื่นแต่ตนเองกลับทำเสียเอง ทำแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกันขอรับ ว่าแต่ฝ่าบาททรงลงโทษพวกนางเช่นไรหรือขอรับ”“เสด็จลุงมีหนังสือตำหนิไปถึงสามตระกูล โดยมีจ้าวกงกงและขันทีอีกสองคนไปประกาศยังหน้าจวน ขุนนางทั้งสองให้หยุดทำงานเป
“เชิญซื่อจื่อสั่งการเจ้าค่ะ”ไม่บ่อยนักที่เซียวหนิงหลงจะเลือกใช้หน่วยลับที่เป็นสตรี ถึงแม้ฝีมือการต่อสู้จะมิได้อ่อนด้อยไปกว่าบุรุษ แต่การทำภารกิจที่ใช้พลังมาก จึงไม่ค่อยเหมาะกับพวกนาง“เป้าหมายของพวกเจ้าสองคน คือสตรีจากสามตระกูลที่ถูกฝ่าบาทสั่งลงโทษ และเดินทางมายังอารามชีแห่งนี้เป็นเวลาห้าปี จะใช้วิ
ซือเชี่ยนที่ได้รับสัญญาณจากซือซิง ว่ามีซือไท่สองสามคนกำลังมาทางพวกนางจึงเริ่มแผนการทันที“เสียงดังเอะอะอะไรกัน แล้วเจ้าสองพี่น้องทำไมยังอยู่ที่นี่ มิใช่ต้องไปช่วยทำอาหารที่ห้องครัวรึ นั่นน้องสาวเจ้าร้องไห้นี่”“เอ่อ พวกข้าสามคนกำลังจะนำผ้าไปซัก บังเอิญเจอสองคนนี้จึงหยุดทักทายเล็กน้อย พวกนางคงคิดถึงบ
“ซือไท่เจ้าคะ อาการของพวกนางสาหัสไม่น้อย ดูจากสีเลือดที่ไหลออกมามีสีดำคล้ำ น่าจะถูกพิษมากกว่าเจ้าค่ะและเป็นพิษที่ร้ายแรง เกรงว่าจะตาบอดแล้วเจ้าค่ะ”“ท่านว่าอะไรนะ!! ใครตาบอดข้าไม่อยากตาบอด พวกท่านต้องรับผิดชอบ ไปตามหมอที่เก่งที่สุดมารักษาเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะบอกท่านพ่อของข้า ให้จัดการพวกเจ้าทุก
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า