“ข้าจะคุยเรื่องการจ้างงานกับพวกเขาเองขอรับ ข้ากับทุกคนจะไปรอที่สวนนะขอรับ”“อีกประเดี๋ยวข้าจะพาพวกเขาไปพบคุณชายรองขอรับ”เมื่อออกจากบ้านของเหมิงกุ่ยหรานไม่ถึงหนึ่งจิบชา ก็พบกับกำแพงที่สูงใหญ่ล้อมที่ดินกว้างสุดลูกหูลูกตา ไหนจะที่ดินข้าง ๆ ที่เพิ่งสร้างกำแพงเสร็จและมีประตูอยู่ด้านใน สามารถเปิดเชื่อมถึ
“ขอบคุณคุณชายรองและคุณหนูขอรับ ที่ให้โอกาสพวกข้าได้ทำงานนี้ พวกข้าทุกคนจะทำสุดความสามารถขอรับ”“ไม่เป็นไรขอรับ เช่นนั้นข้ากับน้องสาวขอตัวก่อน ท่านอาเยวี๋ยนยังมาไม่ถึงอาจจะติดปัญหาบางอย่าง ข้าต้องไปดูเสียหน่อย”“รีบไปกันเถิดเจ้าค่ะพี่รอง ข้าหิวจะแย่พวกเราแวะไปที่ร้านด้วยนะเจ้าคะ”“อืม พี่เต๋อหลินพวกเ
ไม่ทราบว่าคนในเมืองเป่ยเปียงรู้เรื่องนี้ของท่านหรือไม่ ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูของจวิ้นอ๋อง น้องสาวของท่านที่เป็นพระชายา คงรักษาตำแหน่งไว้ได้ยากนะ ท่านคิดเหมือนข้าไหมนายท่านเหริน” หลี่เหลียงกับหลี่เมิ่งเคยไปสืบข่าวในแคว้นเป่ยเยี่ยน และตระเวนไปทั่วทุกเมืองสืบเรื่องของเชื้อพระวงศ์ ไปจนถึงพ่อค้าคหบดีเพื่
“มัดพวกนางรวมกันไว้ก่อน เพราะคนแรกที่ข้าจะลงมือคือผู้นำตระกูลเหรินผู้นี้ เอาล่ะยาสมุนไพรของสหายข้า มีฤทธิ์แรงอยู่บ้างแต่มันจะช่วยให้เจ้าไม่เจ็บ แต่เมื่อหมดฤทธิ์ของยาเจ้าก็อดทนหน่อย อย่างน้อยพ่อบ้านก็คงตามหมอ มาช่วยรักษาบรรเท่าความเจ็บปวดได้ เสียเวลามามากพอถึงเวลาเริ่มทำรอยยิ้มเสียที”อึก ๆ ๆ แค่ก ๆ
หลี่เมิ่งที่ออกตามหาเยวี๋ยนจิ้งห้าว เขาตามมาพบร่างสูงนอนอยู่ในตรอกแห่งหนึ่ง ที่มักจะมีขอทานมาใช้เป็นที่พัก สภาพร่างกายมีบาดแผลจากการถูกรุมทำร้าย การขยับตัวดูลำบากเล็กน้อย หลี่เมิ่งเข้าไปสอบถามอาการเบื้องต้น เยวี๋ยนจิ้งห้าวมีอาการกระดูกซี่โครงร้าว เขาจึงรีบแบกขึ้นหลังไปโรงหมอ จากนั้นค่อยกลับไปรายงานล
“ถ้าเป็นอย่างที่คุณหนูพูดมา อีกไม่นานแดนเหนือแห่งนี้จะยิ่งคึกคักมากกว่าเดิม และการค้าขายก็จะเพิ่มมากขึ้น การเก็บภาษีคงได้มากกว่าเดิม คนที่ว่างงานก็จะมีงานทำ มันจะเป็นเช่นนั้นใช่ไหมขอรับคุณหนู” หลี่เหลียงผู้คิดตาม และลองจินตนาการภาพตามก็อดจะดีใจไม่ได้“แน่นอนสิเจ้าคะ แต่คนที่จะได้ทำงานต้องเป็นคนขยัน
“ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้วเจ้าค่ะ เพราะนี่เป็นร้านค้าขนาดใหญ่ของตระกูลสวี และเป็นการสร้างร้านที่ใหญ่เป็นครั้งแรกด้วย พวกเราต้องมาทำพิธีเปิดพร้อมหน้าพร้อมตาสิเจ้าคะ แต่อย่าลืมเก็บเอาไว้ส่งไปเมืองหลวงนะเจ้าคะ หลังจากกลับไปข้าต้องเดินทางต่อ เพื่อไปช่วยเล่อเล่อเปิดร้านใหม่ที่เมืองหลวง ตอนนี้คงสร้างไปเกิน
การเพาะปลูกต้นผลไม้ที่แดนเหนือ ยังคงดำเนินต่อไปพร้อมกับการก่อสร้างร้านอาหารขนาดใหญ่ และยังมีร้านขายผลไม้รวมอยู่ด้วยกัน คนงานสำหรับดูแลสวนทั้งสิบคน ได้รับเงินจากเต๋อฟาคนละสิบตำลึงเงิน พวกเขาทำสีหน้าไม่เข้าใจกับก้อนเงินในมือ เต๋อฟาจึงต้องอธิบายที่มาที่ไปของเงินจำนวนนี้ให้ฟังลู่เสียนกับลู่ชิงยังมีความ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า