เรื่องราวที่เกิดขึ้นของจวนอดีตรองแม่ทัพโหยวซ่านซู เป็นเรื่องเล่าในร้านน้ำชาเล็ก ๆ จนถึงเหลาอาหารใหญ่โต ซึ่งมีลูกค้าบุรุษบางคนที่ไปหอคณิกา และได้เจออดีตฮูหยินกับบุตรสาวของอดีตรองแม่ทัพ ทั้งยังได้เรียกพวกนางมาปรนนิบัติเรื่องนี้ต่างพูดกันปากต่อปาก ถึงขั้นมีบุรุษหลายคนไปยังหอคณิกาดังกล่าว เพื่อพิสูจน์ว
“แน่นอนว่าทำได้พวกท่านใกล้จะปักปิ่น และกำลังเข้าสู่การเป็นหญิงสาว ที่มีบุรุษจดจ้องหมายปองเป็นคู่หมาย หากทำการดูแลผิวหน้าตั้งแต่ตอนนี้ รับรองว่าในวันงานปักปิ่นของพวกท่าน แขกในงานต้องตะลึงจนแม่สื่อทำงานหนักเป็นแน่”“เล่อเล่อ ข้าสนใจร่วมทำการค้านี้กับเสี่ยวชิง แล้วต้องใช้เงินกี่มากน้อยเท่าไหร่หรือ ข้าจ
“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านแม่”“ขอบพระทัยพระชายาเพคะ”เมื่อได้รับอนุญาตจากพระชายาไป๋ เซียวเยว่เล่อกับสหายรีบล้างมือให้สะอาด ก่อนจะสลับกันเข้าไปสัมผัสใบหน้า ซึ่งแต่ละคนลองใช้มือข้างหนึ่งจับที่ใบหน้าของตน เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่าง และมันก็ทำให้รู้สึกได้จริงถึงความแตกต่างนี้ จนร้องขอให้ลู่ชิงช่วยทำให้ตนเองบ้
“แม่ทัพใหญ่ข้าว่าลงมือรีดความจริงน่าจะดีกว่า อย่าเสียเวลาให้คนเช่นนี้ได้คิดอีกเลยขอรับ” แม่ทัพหยางอยากจะลงมือด้วยตนเองเสียด้วยซ้ำ“ท่านแม่ทัพใหญ่ แม่ทัพหยาง ข้าน้อยไม่รู้จริง ๆ ว่าตนเองทำความผิดอันใด ถึงถูกพาตัวมาพบพวกท่านเช่นนี้ขอรับ” นายกองชิงจงยังคงไม่ยอมรับสารภาพ และพยายามพูดเหมือนตนเป็นผู้ถูกกร
จากการจับตัวนายกองชิงจงได้ในครั้งนี้ทำให้มีความเข้มงวด และจับตามองเหล่าทหารในกองทัพมากขึ้น แม้ทหารจะรู้สึกผิดสังเกตแต่ก็ยังทำหน้าที่ของตนต่อไป ส่วนนายกองชิงจงถูกกลุ่มของชุนชานและเฟยฮุ่ย นำตัวไปลงโทษตามกฎของชินอ๋อง คือการลงไปนอนเล่นอยู่ในหลุมแทนเตียงนอนนั่นเองจดหมายที่เขียนอย่างเร่งรีบ ส่งผ่านเสี่ยว
โฉวเกอและโฉวเฉวียนคอยติดตาม และสืบเรื่องราวทุกอย่างของจ่างถงฉีจนถึงเวลาพักผ่อน ทั้งสองตกลงกันว่าจะกลับไปรายงานเรื่องนี้ต่อหัวหน้าจางทันที เพื่อต้องการช่วยสั่งสอนศัตรูหัวใจของชินอ๋อง เมื่อยามเช้ามาถึงทั้งสองคนจึงรีบไปพบหัวหน้าจาง ที่มักจะคอยควบคุมคนสร้างอาวุธอยู่บริเวณด้านหลังของค่ายฝึก“หัวหน้าจางพว
“ก็สิ่งที่กินแล้วเจ้าจะพูดไม่ได้อีกตลอดชีวิต หลังจากไปสถานที่แห่งหนึ่งกับพวกข้าแล้ว หลังจากนั้นเจ้าจะถูกให้ออกจากตำแหน่งขุนนาง ผู้คนในเมืองหลวงต่างรังเกียจและแอบนินทาเจ้าลับหลัง แม้แต่บ่าวไพร่ในจวนกั๋วกงยังแอบหัวเราะเยาะ หึ ๆ ๆ พวกเจ้าสองคนพาคุณชายจ่างไปที่นั่นก่อน ข้าจะตามไปหลังจากจัดการแม่นางผู้นี
ไม่ว่าจะหลบหลีกไปทางไหน จ่างถงฉีก็ถูกล้อมเอาไว้ด้วยคนทั้งสาม แม้เขาจะปฏิเสธการดื่มสุรา เพราะเกรงว่าจะมียาอยู่ในนั้น แต่สุดท้ายก็สูดเอาควันจากกำยานไปอยู่ดี เพียงแค่หนึ่งเค่อยาก็เริ่มออกฤทธิ์ เมื่อถูกเล้าโลมมาก ๆ เข้าจ่างถงฉีกลับไม่ปฏิเสธอีก“คุณชายรูปร่างแข็งแรงจริง ๆ ขอรับ ข้าชื่นชอบบุรุษเช่นท่านมาก
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า