“ก็สิ่งที่กินแล้วเจ้าจะพูดไม่ได้อีกตลอดชีวิต หลังจากไปสถานที่แห่งหนึ่งกับพวกข้าแล้ว หลังจากนั้นเจ้าจะถูกให้ออกจากตำแหน่งขุนนาง ผู้คนในเมืองหลวงต่างรังเกียจและแอบนินทาเจ้าลับหลัง แม้แต่บ่าวไพร่ในจวนกั๋วกงยังแอบหัวเราะเยาะ หึ ๆ ๆ พวกเจ้าสองคนพาคุณชายจ่างไปที่นั่นก่อน ข้าจะตามไปหลังจากจัดการแม่นางผู้นี
ไม่ว่าจะหลบหลีกไปทางไหน จ่างถงฉีก็ถูกล้อมเอาไว้ด้วยคนทั้งสาม แม้เขาจะปฏิเสธการดื่มสุรา เพราะเกรงว่าจะมียาอยู่ในนั้น แต่สุดท้ายก็สูดเอาควันจากกำยานไปอยู่ดี เพียงแค่หนึ่งเค่อยาก็เริ่มออกฤทธิ์ เมื่อถูกเล้าโลมมาก ๆ เข้าจ่างถงฉีกลับไม่ปฏิเสธอีก“คุณชายรูปร่างแข็งแรงจริง ๆ ขอรับ ข้าชื่นชอบบุรุษเช่นท่านมาก
หัวหน้าจางได้ปลอมตัวเป็นคนงานของเถ้าแก่วั่ง พาจ่างถงฉีกลับไปส่งที่จวนในเช้าวันที่สาม ไม่ว่ารถม้าจะผ่านไปตรงมุมไหนของเมืองหลวง ผู้คนต่างมองตามและส่งเสียงซิบซุบกันไปทั่ว พวกบ่าวไพร่ที่จ่างกั๋วกงให้ออกตามบุตรชาย เมื่อได้ยินว่ามีรถม้ากำลังไปส่งคุณชายรองของจวน ก็พากันกลับจวนตามหลังไปติด ๆเมื่อรถม้าหยุดอ
“ท่านหมอเฉียวบุตรชายข้าเป็นอย่างไรบ้าง มีอะไรผิดปกติหรือไม่”“เฮ้อออ ข้าเองก็ไม่ทราบสาเหตุจริง ๆ ไม่ว่าจะจับชีพจรกี่รอบก็ดูปกติ มีเพียงแต่อาการอ่อนแรงทั้งตัวเช่นนี้ ข้าไม่เคยพบคนป่วยเช่นคุณชายรองมาก่อนขอรับ” ท่านหมอเฉียวหันมาตอบคำถามพร้อมส่ายหน้า“แม้แต่ท่านหมอเฉียวก็หาสาเหตุไม่ได้ คนที่พามาส่งก็ไม่
“แม่ทัพใหญ่แต่ข้าเกรงว่าจะเป็นแผนของศัตรู หากท่านออกจากค่ายทหารไปและมีการลอบโจมตีเกิดขึ้นแล่าขอรับ” ผู่ฉิวคิดการณ์เผื่อเอาไว้เพราะกลัวจะเป็นแผนลวงมากกว่า“พวกแคว้นฉู่จะกล้าลอบโจมตีได้อย่างไร คนที่ไปสอดแนมตามชายแดนยืนยันว่า พวกมันเอาแต่ลาดตระเวน หรือไม่ก็ฝึกซ้อมอยู่ในเขตค่ายทหารเท่านั้น ยังไม่เห็นทหา
รุ่ยฉิงที่สังเกตเห็นหลูหมิ่นเค่อกลับมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เดินหายเข้าไปในกระโจมแต่ไม่มีผู้ใดตามเข้าไป แม้แต่ผู่ฉิวยังแยกตัวออกไปอีกทางและเรียกหานายกอง เพื่อแจ้งข่าวเรื่องเสบียงของกองทัพที่หายไป ภายในใจของรุ่ยฉิงนั้นหัวเราะอย่างสะใจ แต่สีหน้าภายนอกกลับเล่นงิ้วตกใจเช่นคนอื่น ๆ แต่รุ่ยฉิงจะเข้าพวกกับทหา
เซียวหนิงหลงเกรงว่ากองหิมะที่หนา ระหว่างทางจะเป็นอุปสรรคยามต้องเดินทัพและศัตรูอาจพบเห็นได้ง่าย “ท่านพ่อคิดจะลงมือหลังจากหิมะหยุดตกหรือขอรับ แต่อากาศช่วงนั้นยังหนาวเย็นอยู่มาก รอให้อากาศอุ่นขึ้นสักหน่อย พวกเราค่อยฉวยโอกาสบุกเข้าโจมตีก็ยังทันนะขอรับ”“ยังหรอกอาหลง เพราะหิมะยังจับตัวหนาทหารจะเดินทางลำบ
“พี่ใหญ่เจาอย่าได้คิดกังวลจนเกินไปสิ ข้ากับสหายบังเอิญพบเจอถ้ำแห่งหนึ่ง ที่มีพวกเถาวัลย์บดบังสายตาผู้คน และเก็บสะสมเสบียงเอาไว้พอสมควร หากพวกเราออกไปจากที่นี่ได้ จะไปหลบอยู่ที่นั่นก่อนรอให้หิมะหยุดตก และเป็นเวลากลางคืนค่อยไปจากที่นี่ เป็นอย่างไรความคิดนี้ของข้ากับสหาย เพราะพวกข้าไม่อยากเอาชีวิตมาทิ้
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า