“ขอรับ ข้าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปจะไม่มีเงาของแม่สื่อที่ไหน มาสร้างความรำคาญใจกับพวกท่านอีกขอรับ” ลู่ชิงเปิดโอกาสให้เจียวมิ่งได้จัดการฮวนกั๋วลี่ตามวิธีของตนก็สนุกเขาน่ะสิ“ขอบคุณพี่เจียวมิ่งเจ้าค่ะ หลังจากเสร็จงานนี้ค่อยทำขนมแบบใหม่กันนะเจ้าคะ อิ อิ”“ครั้งนี้ข้าจะต้องเ
เจียวมิ่งยืนรอจนแน่ใจแล้วว่าฮวนกั๋วลี่ไร้ลมหายใจ จึงนำร่างขึ้นรถม้าโดยคนที่จะส่งฮวนกั๋วลี่กลับตระกูล คืออดีตทหารที่ปลดเกษียณไปแล้ว เจียวมิ่งมอบเงินค่าจ้างครั้งนี้จำนวนสิบตำลึงทอง และต้องแวะซื้อโลงศพเพื่อป้องกันกลิ่นเหม็นจากศพก่อนจะถึงเมืองเฉียนซาน เมื่อจบภารกิจแล้วเจียวมิ่งจึงกลับบ้านเช่าพักผ่อน รอใ
“เจิ้นรับปากไท่เฟยจะสอบสวนนางกำนัลพวกนั้น เพื่อเค้นความจริงออกมาให้ได้อย่างแน่นอน” ฮ่องเต้รับปากจิ่งไท่เฟยไปส่ง ๆ เท่านั้น ไม่ได้คิดจะทำอย่างที่ทรงตรัสออกไปแต่ประการใด“ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ”“เช่นนั้นเจิ้นไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของไท่เฟยแล้ว ทุกคนที่ดูแลไท่เฟยและตำหนักแห่งนี้จงฟังให้ดี ไม่ว่าจะเป็นอาหารห
“เช่นนั้นกระหม่อมจะรีบออกไปสืบหาข่าวภายในเมืองเฉียนซาน และส่งคนไปสืบตามหัวเมืองทั้งสี่พร้อม ๆ กัน หากมีคนน่าสงสัยจะได้จับตัวกลับมาสอบสวนดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”“ดี เจ้ารีบไปจัดการโดยเร็วที่สุดและส่งจดหมายบอกคนของเราที่เมืองหลวง ให้แฝงตัวเข้าไปในตำหนักของฝ่าบาท หากสบโอกาสจงลอบสังหารซะรวมถึงรัชทายาทขี้โรค
เซียวหนิงหลงตั้งแต่วันที่ส่งลู่จื้อกลับตำบลหย่งฝูในตอนเช้า จากนั้นเข้ายามซื่อตัวของเขาเองจึงเดินทางออกจากเมืองหลวง ครั้งนี้ชินอ๋องสั่งให้มีผู้ติดตามไปทั้งหมดสิบคนด้วยกัน ซึ่งครั้งนี้มีหน่วยลับที่ถูกเรียกตัวมาเพิ่มอีกสองคนคือต่งไช่กับต่งชวิน ด้วยชินอ๋องคาดการณ์เอาไว้ว่าบุตรชายมีแผนการ และคิดจะลงมือหน
“คนตระกูลนี้คงหาดีไม่ได้กระมัง ไม่เช่นนั้นคงไม่อบรมสั่งสอนบุตรให้เป็นคนเลวได้ ตายไปก็สมควรแล้วอย่างน้อยวิญญาณทั้งหลาย คงคลายความเศร้าโศกไปได้บ้างไม่มากก็น้อยนะขอรับ”“พวกเรารีบไปจัดการที่จวนจวิ้นอ๋องกันก่อนเถิด ตอนค่ำต้องไปรวมกันที่หน้าอารามร้างท้ายเมืองอีก เมื่อหารือกันแล้วค่อยไปจัดการพวกมันให้ได้ร
ทหารพวกนั้นดีใจมากเพราะอดอยากมานาน ซึ่งไม่มีใครรู้จักว่าสตรีพวกนี้เป็นผู้ใดบ้าง ทุกคนช่วยกันใช้ร่างกายสตรีของจวิ้นอ๋องบำบัดความใคร่ของตน จนพวกนางทนไม่ไหวถึงกับสลบหรือหัวใจวายก็มีแต่พวกเขาไม่สนใจตายแล้วก็เอาศพไปทิ้งแถวชายป่าเสีย ในยามสายของวันใหม่มีชาวบ้านมาพบร่างของพวกนาง จึงรีบไปแจ้งกับทางการอย่าง
เซียวหนิงหลงกับตันเจียงออกจากเมืองเฉียนซานมาได้ โดยไม่มีใครคิดสงสัยแม้แต่ทหารหน้าประตูเมือง ผู้ทำหน้าที่ตรวจสอบคนเข้าออกอย่างละเอียดก็ยังปล่อยผ่าน ทั้งสองคนนึกถึงใบหน้าของจวิ้นอ๋องที่โมโห เรื่องกิจการของบรรดาพ่อตาทั้งหลาย ที่ถูกเผาทำลายอย่างไม่ทราบสาเหตุนั่นทำให้ภายในสามเดือนนี้จะไม่มีเงินกำไรจากพ่
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า