เซียวหนิงหลงใช้เวลาเดินทาง ออกจากเมืองหย่งจินมาแล้วสองชั่วยาม ในตอนนี้เขาและผู้ติดตามกำลังพักอยู่ใกล้ริมลำธาร เพื่อให้ม้าได้ดื่มน้ำกินหญ้า ในส่วนของคนก็ต้องทานอาหารเช่นกันเขานึกถึงคำพูดของลู่ชิงที่บอกให้ลองดื่มน้ำสมุนไพร เมื่อออกจากเมืองหย่งจินมาระยะหนึ่งแล้วจะได้รับคำตอบ ไม่รอช้าเซียวหนิงหลงหยิบถุ
“แสดงว่าข่าวที่ได้รับมาเป็นความจริงสินะ คนในแคว้นที่ให้ความช่วยเหลือพวกมัน คงจะตำแหน่งใหญ่โตไม่น้อย ยังมีเรื่องอื่นอีกหรือไม่” เขาเองก็พอคาดการณ์เอาไว้บางส่วน และสั่งให้รองแม่ทัพเย่จัดเตรียมกำลังทหารให้พร้อมอยู่ตลอดเวลา“เอ่อ ยังมีอีกเรื่องที่ต้องรายงานให้ท่านอ๋อง และพระชายาได้ทรงทราบพ่ะย่ะค่ะ” เรื่
เช้าวันนี้เป็นวันหยุดประจำของครอบครัวลู่ชิง ทุกคนล้วนไม่เร่งรีบไม่ต้องตื่นแต่เช้ามืด วันหยุดทุกคนจะตื่นปลายยามเหม่ากัน ซึ่งก็เป็นลู่ชิงที่ตั้งกฏนี้ขึ้นมาอีกเช่นเคย นางแค่อยากให้พวกเขาได้นอนพักผ่อนอย่างเต็มที่ ตอนนี้ครอบครัวของนางก็เริ่มจะมีเนื้อมีหนังขึ้นมาบ้างแล้ว บำรุงอีกสักเดือนคงจะกลับมาสมบูรณ์ป
ชาวบ้านที่ต่อแถวอยู่พอได้ยินก็ฮือฮา แอบลุ้นว่าตนเองจะได้เงินเท่าไหร่ ส่วนมนุษย์ป้าสองคนที่ได้ยินจำนวนเงิน ก็ตกตะลึงอ้าปากค้างไปแล้ว ด้านของลู่จื้อก็ยังเล่นใหญ่ประกาศเสียงดังต่อไปเรื่อย ๆ“ท่านป้า ส่วนของท่านได้เงินไปเก้าสิบอีแปะขอรับ”“ท่านอาครอบครัวท่านขายได้หนึ่งร้อยยี่สิบอีแปะขอรับ”“ตงเจ๋อ นี่เง
สินค้าที่ครอบครัวสวีรับซื้อมาจากชาวบ้าน ลู่ชิงเอาไปเก็บไว้ในมิติก่อน เพราะร้านค้ายังปรับปรุงไม่เสร็จ และเย็นวันเดียวกันทุกคนก็เข้าไปช่วยกันทำอาหาร สำหรับงานเลี้ยงให้ลูกค้า ซึ่งได้นัดเวลากันไว้ในยามเช้าของวันพรุ่งนี้หลังจากทุกคนช่วยกันทำอาหารให้ลูกค้าเสร็จ ลู่ชิงก็เดินไปที่ช่องสินค้าที่เป็นยาสมุนไพร
ทุกคนพยักหน้าพร้อมกันและจับมือลู่ชิงเอาไว้ เพื่อออกจากมิติและในคืนนี้ครอบครัวสวี ต่างนอนหลับฝันดีกันทุกคน เช้าวันถัดมาเลยยามเหม่ามาได้ไม่มาก ครอบครัวสวีก็มาถึงแผงขายของ และจัดเตรียมเปิดขายอาหารเรียบร้อย ผ่านไปสักพักมีรถม้าขนาดกลางมาจอดไม่ไกลนัก และคนที่ลงมาก็คือคนที่มากับพ่อบ้านไป๋ ที่สั่งอาหารไว้เม
เถ้าแก่หงที่รับขวดโหลมาเปิดฝาออก ก็ได้กลิ่นหอมลอยออกมาทันที ตอนที่ยังไม่ได้เปิดฝาเขาก็พอได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกมาจากขวดโหลนี่ ยิ่งเปิดฝาออกกลิ่นหอมนั่นยิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อย ๆ จนเขาทนไม่ไหวต้องรีบเอ่ยถามกับลู่ชิงทันที“นะ นะ นี่มันหอมมากกลิ่นไม่ฉุนเลยแม่หนูลู่ชิง เจ้าสิ่งนี้มันเรียกว่าอันใดหรือ แล้วมัน
เถ้าแก่หงเรียกหลงจู๊ของร้านมาสั่งการ ให้นำน้ำยาปรับผ้านุ่มนี้ส่งไปที่ร้านค้าผ้าสักสามสาขา แล้วแบ่งขายเป็นขวดขนาดกลาง ดูผลตอบรับจากลูกค้าก่อนที่จะตัดสินใจว่า จะร่วมทำการค้านี้หรือไม่ทางด้านลู่ชิงและครอบครัว เดินมาตามทางที่เถ้าแก่หงแนะนำ ตอนนี้ทุกคนมายืนอยู่หน้าร้านขายสมุนไพร กึ่งโรงหมอเรียบร้อยแล้วค
“นั่นสิเจ้าคะ หลังจากนี้เจ้าค่อย ๆ คิดทบทวน ถึงความผิดที่เจ้าเคยทำไว้ให้มากล่ะ พี่ก้งคุนจัดการทำลายใบหน้าและเส้นเอ็นทุกจุด ยกเว้นเครื่องเพศของคุณชายเหลียว อ้อ คงต้องทำลายเส้นเสียงให้พูดไม่ได้ด้วยนะเจ้าคะ จากนั้นพาคุณชายไปส่งที่หอคณิกาบอกกับเถ้าแก่เนี้ยที่นั่นว่า บุรุษผู้นี้เต็มใจสละร่างกายตนเอง เพื่
“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ /รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”“ใครอยากจะเสนอสิ่งใดอีกหรือไม่ อ่อ ใต้เท้าหลิวเตรียมหีบตำลึงเงินและหีบตำลึงทองอย่างละสองหีบ ผ้าไหมอย่างดีห้าพับรวมถึงร้านค้ากลางเมืองหลวงจำนวนสองร้าน และท่านจงเป็นตัวแทนของเจิ้นนำมันไปมอบให้กับคุณหนูสวี เพื่อตอบแทนที่นางคิดวิธีช่วยเหลือชาวบ้าน ให้ผ่านภั
ชินอ๋องรอฮ่องเต้ตรัสคำนี้อยู่แล้ว ก่อนก้าวออกไปด้านหน้าพร้อมยื่นหลักฐานในมือไปข้างหน้า “กระหม่อมมีฎีกาพร้อมหลักฐานถวายต่อฝ่าบาท โปรดทอดพระเนตรด้วยพระองค์เองเถิดพ่ะย่ะค่ะ ว่าคนที่เป็นขุนนางเช่นนี้ควรอยู่ในราชสำนักต่อ หรือควรลงโทษให้เป็นเยี่ยงอย่างพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ไม่คิดว่าวันนี้ชินอ๋องจะมีฎีกามามอบใ
“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”เหลียวเคอฮวานก้าวออกไปถวายรายงาน ที่ตนเป็นผู้รับชอบต่อจากชินอ๋องทันที “ทูลฝ่าบาทอีกสามเดือนจะถึงเทศกาลล่าสัตว์แล้ว ครั้งนี้มีแขกจากต่างแคว้นต้องการเข้าร่วมงานด้วย และต้องการมาถวายพระพรรวมถึงเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างแคว้นด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“เจิ้นจำได้ว่าใกล้เทศกาลล่าสัตว์ประจำปีของ
“แต่ข้าคิดไปอีกอย่างนะ อนุคนใหม่เพิ่งจะพ้นวัยปักปิ่นการแต่งเข้าจวนในฐานะอนุ คงเพราะถูกครอบครัวบังคับ เด็กสาวที่ไหนจะชอบคนแก่อายุคราวพ่อกันบ้างล่ะ ถ้าข้าเป็นอนุสองคนนี้ก็ต้องเลือกคุณชายใหญ่ ที่หนุ่มแน่นมีเรี่ยวแรงมากกว่าอยู่แล้ว”“นี่ข้ามีเรื่องมาใหม่จะเล่าให้ฟัง เกี่ยวกับการตายของบิดามารดาใต้เท้าเหล
คำสั่งของลู่ชิงที่ทุกคนได้ยินทำให้รู้ว่า สตรีวัยสิบสี่หนาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกตนยามนี้นางเติบโตขึ้นมาก เติบโตจากเหตุการณ์ที่จำฝังใจ ฉะนั้นการแก้แค้นและเอาคืนคนที่ทำร้ายตระกูลสวี คนเหล่านั้นต้องคิดให้หนักว่าตนเอง สามารถรับมือกับสวีลู่ชิงผู้นี้ได้หรือไม่“ชิงเอ๋อร์วางแผนทำลายความเชื่อใจ ของคนในครอบครั
“ข้าไม่อนุญาต! พวกนางเป็นคนของบุคคลลึกลับ ที่ต้องการทำให้ข้ากับเจ้าผิดใจกันก็เท่านั้น พวกนางไม่มีสิทธิ์ฝังที่นั่น”“แต่พวกนางเป็นเมียของข้า ข้าจะฝังพวกนางในสุสานตระกูล เรื่องอื่นท่านจะทำอะไรก็แล้วแต่ท่าน ส่วนศพของพวกนางสองคนข้าจะจัดการเอง”“นี่เจ้ากล้าขัดคำสั่งข้างั้นรึ ล่ากวนนำตัวคุณชายใหญ่ไปพักที่
หวงนักหวงหนาถึงกับลงมือตบตีข้าน่ะ”“เมื่อก่อนก็ส่วนเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ข้ายังไม่ได้อนุญาต เพราะฉะนั้นสิ่งที่เจ้าทำมันคือเรื่องที่ไม่สมควร” แม้สิ่งที่บุตรชายพูดมาล้วนถูกต้อง แต่เพราะเขายังกินไม่เบื่อจึงรู้สึกหวงเป็นธรรมดา“แล้วอย่างไร!! ในเมื่อข้าอยากได้พวกนาง ทำไมต้องรอให้ท่านพ่อเบื่อก่อน แล้วค่อยส่ง
ก๊อก ๆ ๆ “นายท่านนอนหรือยังขอรับ นายท่านขอรับ”แอ๊ดดดด “พ่อบ้านเหลียวหยุดเคาะเสียที เจ้าเสียงดังเพียงนี้ข้าจะนอนได้อย่างไร เกิดอะไรขึ้นอีกเจ้าตรวจรอบ ๆ จวน พบสิ่งใดผิดปกติมางั้นหรือ”“นายท่านพวกเขา ๆ สามคน สวมหมวกเขียวให้นายท่านแล้วขอรับ”“เจ้าหมายถึงใครที่สวมหมวกเขียวให้ข้า พูดให้มันกระจ่างกว่านี้ไ