ตอนที่14. ดีขึ้นมาก

แม่ทัพสาวเอ่ยเบา ๆ ก่อนจะประสานมือให้แก่ท่านมหาอำมาตย์และว่าที่พี่เขย หญิงสาวก้าวจากไปราวกับอาการเจ็บป่วยของพี่สาว เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

ต่างจากแม่ทัพหนุ่มที่รีบสาวเท้ายาว ๆ เพื่อเร่งกลับจวน เพื่อมั่นใจว่าคนเจ็บนั้นอาการดีขึ้น อย่างที่หยวนไป่หลินยืนยัน โดยไม่คิดที่จะรอผู้เป็นพ่อ ที่ได้แต่ยืนหัวเราะร่าด้วยความยินดี ที่บุตรชายรู้จักหัวใจตนเองมากขึ้น

เรือนลู่เชียน

“นายหญิงดีขึ้นบ้างไหมเจ้าคะ”

“ข้าดีขึ้นมากแล้ว”

“ท่านแม่ทัพ ดูจะเป็นห่วงนายหญิงมากเลยนะเจ้าคะ”

“หึ ๆ ก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา ในเมื่อข้าบาดเจ็บเพราะปกป้องเขา”

อู่หรงทำได้แค่ยิ้มแห้ง ๆ ใช่ว่านางไม่อยากให้ผู้เป็นนายแต่งงานเสียเมื่อไหร่ แต่ก็ห่วงใยผู้เป็นนายด้วยเช่นกัน

“หลิงเอ๋อร์ เจ้ากินข้าวกินยาแล้วหรือยัง”

อู่หรงรีบก้มหน้าซ่อนยิ้ม เมื่อแม่ทัพหนุ่มส่งเสียงมาก่อนตัวจะก้าวเข้ามาด้านใน หยวนไป่หลิงได้แต่กระพริบตาปริบ ๆ คนอะไรตายยากยิ่งนัก ยังมิทันสิ้นคำก็มาโผล่อยู่ตรงนี้เสียแล้ว

“ย่อมต้องกินแล้วเจ้าค่ะ”

“อู่หรงเจ้าไปเรือนท่านแม่