LOGINShare
บทที่ 2 ( 2.1 )
Last Updated:
2025-03-10 10:30:24ลมเย็นที่พัดโชยมาเป็นระยะไม่ทำให้หัวใจของลักษณ์นันท์สงบลงได้ รวิชนัดเธอมาพบที่สวนสาธารณะใกล้คอนโดหลังเลิกงาน เมื่อได้ฟังสิ่งที่ชายหนุ่มพูดจบ สีหน้าของหญิงสาวก็หมองหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด
“พี่ขอโทษ ถ้าทำให้น้องลักษณ์ไม่สบายใจ” รวิชถอนหายใจออกมาดังๆ ด้วยความกลัดกลุ้ม
เขาเองก็ไม่ได้อยากมามีส่วนในเรื่องนี้ด้วยหรอก แต่เพราะคำว่าบุญคุณที่ค้ำคออยู่ต่างหากที่ทำให้รวิชต้องขันอาสามาเป็นผู้เจรจาในเรื่องนี้เสียเอง ทั้งที่รู้ดีแก่ใจว่าสิ่งที่คุณหญิงมุกดาต้องการไม่มีวันเป็นไปได้แน่
รวิชรู้ใจเพื่อนรักอย่างพชรดีว่าไม่มีวันปล่อยลักษณ์นันท์ไปไหนแน่ เขาไม่รู้หรอกว่าที่มาที่ไปของความสัมพันธ์นี้เกิดจากอะไร แต่ที่มองเห็นและรู้แน่ชัดก็คือ ลักษณ์นันท์เป็นผู้หญิงคนเดียวและคนแรกที่พชรให้อยู่ข้างกาย
แม้ว่าจะไม่ต้องการให้ใครรู้ก็ตาม และเชื่อว่าลักษณ์นันท์เองก็ทำใจยากที่จะตัดใจจากเพื่อนรักเช่นกัน
“อย่าพูดแบบนั้นซิคะ ลักษณ์ต่างหากที่ต้องขอบคุณพี่รวิชที่เอาเรื่องนี้มาบอก” ลักษณ์นันท์ฝืนยิ้มเล็กน้อย
“แล้วจะทำอย่างไรต่อไป พี่ว่าคุณหญิงมุกดาไม่ปล่อยเรื่องนี้แน่ แล้วนายเพชรก็คงไม่ยอมง่ายๆ”
“ลักษณ์ไม่รู้จะทำอย่างไรค่ะ ใจหนึ่งลักษณ์ก็อยากทำตามที่คุณหญิงต้องการ เพราะรู้ว่านั่นคือสิ่งที่ถูกต้องและดีสำหรับคุณเพชร แต่ใจหนึ่งลักษณ์ก็...” หญิงสาวก้มหน้ารู้สึกหวานอมขมกลืนจนไม่รู้จะพูดคำไหนออกมา
คุณหญิงมุกดารู้เรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับพชร และต้องการให้ทุกอย่างจบโดยเร็วที่สุด เพื่อให้พชรแต่งงานกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งฐานะและชาติตระกูล เรื่องนี้ลักษณ์นันท์เข้าใจและรู้ว่าเป็นความรักความหวังดีของแม่ ที่อยากเห็นลูกชายสุดที่รักมีคนที่เหมาะสมเคียงข้าง
แต่อีกใจลักษณ์นันท์ก็ไม่อาจทำใจเดินออกจากพชรได้เช่นกัน ไม่ใช่เพราะติดตามสบายที่เขามอบให้ หากแต่เพราะหัวใจที่ผูกพันจนยากที่จะถอนใจนั่นต่างหาก ที่ลักษณ์นันท์รู้ว่ามันไม่มีทางลืมผู้ชายคนนี้จากหัวใจได้
“พี่รู้ว่าทำใจยาก พี่เข้าใจ แต่พี่ก็อยากให้ลักษณ์ระวังตัว” รวิชเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
เขาเอ็นดูลักษณ์นันท์ในฐานะน้องสาวมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว จะว่าไปรวิชคงเป็นคนนอกคนเดียวที่รู้เรื่องของทั้งคู่ เพราะพชรไม่ได้ปิดบังซ้ำยังเชื่อใจว่าเพื่อนจะเก็บความลับนี้ไว้ได้ แน่นอนว่ารวิชไม่เคยปริปากบอกใคร จนกระทั่งคุณหญิงมุกดาพูดเรื่องนี้ขึ้นมา
“คุณหญิงคงไม่ยอมอยู่เฉยแน่ พี่กลัวว่าคุณหญิงจะเล่นไม้แข็ง”
“ลักษณ์จะลองคุยกับคุณเพชรค่ะ” ลักษณ์นันท์เองก็ไม่รู้จะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไรดี
“พี่ว่าไอ้เพชรไม่ยอมแน่ ดีไม่ดีจะมีเรื่องกับคุณหญิง” รวิชรู้นิสัยเพื่อนดี
“ลักษณ์คงต้องไปเพื่อให้เรื่องนี้จบ” หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ แล้วเอ่ยต่อว่า
“ลักษณ์รู้ว่าเรื่องของลักษณ์กับคุณเพชรไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง คุณหญิงทำถูกแล้วค่ะที่หาผู้หญิงดีๆ ที่เหมาะสมมาแต่งงานกับคุณเพชร คนเป็นแม่ย่อมอยากเห็นลูกตัวเองได้ดีมีความสุขอยู่แล้ว ถ้าเรื่องนี้จะจบให้ไวลักษณ์คงต้องรีบตัดสินใจ”
“แน่ใจแล้วเหรอ น้องลักษณ์” รวิชสงสารหญิงสาวไม่น้อย เรื่องของความรู้สึกมันยากที่จะทำใจ
“แน่ใจค่ะ ขอเวลาลักษณ์หน่อย เมื่อลักษณ์พร้อม ลักษณ์จะไปทันที”
สีหน้าที่หม่นหมองของคนพูดทำให้รวิชไม่กล้าพูดอะไรต่อ เขาได้แต่หวังว่าเรื่องทุกอย่างจะคลี่คลายโดยเร็ว และถ้าฟ้ามีตาจริงๆ ก็ขอให้คุณหญิงมุกดาได้เห็นความดีงามในตัวของสะใภ้นอกสายตาคนนี้ด้วยทีเถอะ
เชื่อว่า
ถ้าได้รู้จักลักษณ์นันท์จริงๆ คุณหญิงน่าจะเลิกคิดหาเมียใหม่ให้ลูกชายแน่
รวิชส่งข่าวว่าได้บอกลักษณ์นันท์เรียบร้อยแล้ว พร้อมทั้งขอเวลาให้หญิงสาวจัดการเรื่องนี้เอง แต่คุณหญิงมุกดาใจร้อนต้องการให้เรื่องนี้จบเร็วที่สุด นางจึงให้คนนัดลักษณ์นันท์มาพบที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในเวลาเลิกงาน พร้อมกำชับว่าห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาด
“เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม” คุณหญิงมุกดาย้ำด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้ววางกระดาษใบหนึ่งตรงหน้าลักษณ์นันท์
“ไปกรอกตัวเลขได้ตามใจชอบ ต้องการเท่าไรก็เอาไป ถือเสียว่าเป็นค่าแรงค่าเสียเวลาที่เธออยู่กับลูกชายฉัน”
ลักษณ์นันท์นิ่งไม่ตอบโต้หรือเคลื่อนไหวสิ่งใดแม้แต่น้อย เช็คที่วางอยู่ก็ไม่มีการหยิบขึ้นมาดู ยิ่งทำให้คุณหญิงมุกดาโมโหจนต้องตวาดถามซ้ำอีกครั้งว่า
“เข้าใจที่ฉันพูดไหม”
“เข้าใจค่ะ” น้ำเสียงที่ตอบแผ่วเบาเหลือเกิน
ลักษณ์นันท์พยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา แม้ว่าในใจจะรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม
Related chapters
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 2 ( 2.2 )
“เข้าใจแล้วทำไมไม่หยิบเช็คไป หรือว่ายังไม่พอต้องการอะไรอีกว่ามาเลย ฉันให้ได้ทุกอย่างขอแค่เธอออกไปจากชีวิตตาเพชร” “ลักษณ์ไม่ต้องการอะไรแล้วค่ะ” หญิงสาวเอ่ยตามจริง “ลักษณ์ขอแค่เวลาได้บอกคุณเพชรเองได้ไหมคะ” “เธอจะเรียกร้องอะไรจากลูกชายฉันอีก ฉันต้องการให้เธอไปให้เร็วที่สุด เดี๋ยวนี้ได้ยิ่งดี แล้วถ้าเธอยังดื้อดึงหรือบอกตาเพชรให้มามีปัญหากับฉันล่ะก็ ฉันบอกเลยนะว่าเธอคิดผิด” “ลักษณ์ไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นค่ะ เพียงแต่อยากขอบคุณและบอกลาคุณเพชรแค่นั้น” “ไม่เห็นจำเป็น” หญิงวัยกลางคนยักไหล่เบาๆ “เรื่องของเธอกับตาเพชรก็แค่เรื่องอย่างว่า ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีความผูกพันอะไรเลยสักนิด หรือว่าเธอมีปัญหาอะไร” สายตาคมจ้องมองราวกับจะค้นหา “ลักษณ์แค่อยากลาคุณเพชรเท่านั้นค่ะ” หญิงสาวยืนยันคำเดิม “ถ้างั้นฉันจะบอกให้ เธอรับเช็คนี้แล้วรีบไปเก็บของซะ หวังว่าพรุ่งนี้ฉันจะไม่เห็นเธอที่คอนโดลูกชายฉันอีกนะ ถ้าไม่อยากนั้นล่ะก็ อย่าหาว่าฉันใจร้าย” พูดจบคุณหญิงมุกดาก็ลุกขึ้นก้าวเดินออกไป แต่แล้วนางก็หยุดชะงักเหมือนคิดอะไรออกหันมาพูดกับหญิงสาวต
Last Updated : 2025-03-10ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 2 ( 2.4 )
“ลักษณ์คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วค่ะ ลักษณ์จะไปจากคุณเพชรเอง” “แล้วไอ้เพชรจะยอมง่ายๆ เหรอ” “ลักษณ์คงต้องหาวิธี แต่ลักษณ์ไม่อยากให้คุณเพชรกับคุณหญิงมีปัญหากัน” “เอาล่ะ จะทำอะไรก็ตัดสินใจทำซะ พี่ว่าคุณหญิงคงไม่อยู่เฉยแน่ พี่ไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายมากไปกว่านี้ เพราะคนที่เดือดร้อนที่สุดก็คือลักษณ์นะ” “ขอบคุณค่ะพี่รวิช ลักษณ์จะรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยค่ะ” ลักษณ์นันท์รับคำหนักแน่น คงถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจแล้วว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรดี ตั้งแต่ที่ถูกกระชากกระเป๋า พชรก็ไม่ยอมปล่อยให้ลักษณ์นันท์ห่างสายตาเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวยังหาโอกาสพูดเรื่องที่ตัดสินใจไม่ได้เช่นกัน เพราะทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข จนเธอไม่อาจทำลายบรรยากาศดีๆ นั้นได้ “พรุ่งนี้ฉันมีประชุมที่หัวหิน ไปด้วยกันนะ” พชรเอ่ยระหว่างที่ทั้งสองนั่งรับประทานอาหารด้วยกันในร้านอาหาร “คุณเพชรไปหัวหินกี่วันคะ ลักษณ์จะได้จัดกระเป๋าให้” “แค่ศุกร์เสาร์น่ะ แต่เรากลับวันอาทิตย์เย็นๆ ดีกว่า ไปเที่ยวกันสักวันดีไหม” “ได้ค่ะ” หญิงสาวร
Last Updated : 2025-03-10ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 2 ( 2.5 )
“ค่ะ” ลักษณ์นันท์รับคำเสียงแผ่วเบาแล้วหันหลังจะเดินเข้าห้อง แต่แล้วจู่ๆ พชรก็เข้ามาคว้าตัวเธอไปสวมกอด “ฉันจะไม่ยอมให้คุณแม่ทำอะไรเธออีก” เขากระซิบที่ข้างหูกระชับตัวเธอเข้าหาแน่นขึ้นอีก “ลักษณ์ไม่เป็นไรค่ะ” เธอไม่อยากให้เขาเป็นกังวลจึงรีบบอก “เธอรู้ใช่ไหมว่าเรื่องวันก่อนเป็นฝีมือคุณแม่ แล้วทำไมไม่บอกฉัน” ชายหนุ่มค่อยๆ จับคนในอ้อมกอดให้หันหน้ามาหา “ลักษณ์ไม่อยากให้คุณเพชรมีปัญหา แล้วอีกอย่าง... “อีกอย่างอะไร” เขาเชยคางสวยได้รูปขึ้นสบตาคู่ที่หลบลงไม่มองหน้า “อย่าบอกนะว่าคิดจะแก้ปัญหาเรื่องนี้เอง ถ้าทำแบบนั้นไม่มีทางชนะคุณแม่ได้ แล้วในที่สุดเธอก็จะต้องไปจากฉัน” พชรพูดไม่ผิดหรอก เพราะจนบัดนี้ลักษณ์นันท์ยังหาทางออกเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ ทางเดียวที่คิดได้แต่ไม่กล้าทำก็คือ การเดินออกจากชีวิตของชายคนนี้ตามความต้องการของคุณหญิงมุกดาทว่า ความกลัวและความอาลัยในความผูกพันที่มีมานาน เป็นเหมือนโซ่ตรวนให้เธอไปไหนไม่ได้ แค่คิดว่าจะไปก็เจ็บปวดหัวใจเหลือเกินแล้ว “หรือว่าเธออยากไปจากฉันจริงๆ” พชรกระซิบถาม ปลายนิ้วไล้เบาๆ ที่ข้
Last Updated : 2025-03-11ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 2 ( 2.6 )
“แล้วนี่ตกลงคิดได้หรือยังว่าจะทำอะไร เย็นนี้เจ้าเพชรมันต้องถามอีกแน่” “ก็โรคระบาดแบบนี้ ลักษณ์ไม่อยากลงทุนอะไรเลยค่ะ มันเสี่ยงเกินไป” ลักษณ์นันท์พูดตามตรง “ก็คิดๆ ไว้ แล้วถ้ามีโอกาสก็เริ่มต้นทำซะ New Normal ไปเลย ไหนๆ ก็ทำแล้ว”รวิชเสนอไอเดียดีๆ อีกหลายอย่าง ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น แค่เห็นเบอร์ที่ติดต่อเข้ามาชายหนุ่มก็แทบจะหมดอารมณ์ ขอตัวออกไปรับโทรศัพท์ด้านนอกทันที “ครับ คุณหญิง”รวิชตั้งสติขานรับทันทีที่กดรับสาย และเขาก็ไม่สามารถพูดอะไรโต้แย้งกลับไปได้เลย เพราะคุณหญิงมุกดาบัญชาการมาตามสายโทรศัพท์ด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยว ก่อนจะปิดท้ายสั้นๆ ว่า “คืนนี้ทุกอย่างต้องเรียบร้อย”รวิชไม่มีโอกาสได้รับคำหรือปฏิเสธแม้แต่คำเดียว คุณหญิงมุกดาก็วางสายไปทันที
Last Updated : 2025-03-11ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 3
ห้าปีผ่านไป รวิชจอดรถไว้ที่ประจำตรงริมถนน แล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อรับตัวเด็กหญิงลงมาจากรถ จากนั้นทั้งสองก็เดินจูงมือกันเตรียมข้ามถนนเพื่อจะไปยังตึกแถวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เมื่อบ่ายฝนตกหนักจนตอนนี้ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ชายหนุ่มจึงอาสามารดาของเด็กน้อยขอเป็นผู้ไปรับเจ้าตัวที่โรงเรียนเอง “หิวไหมคะ กานพลู” รวิชก้มลงถามเด็กหญิงผมเปียที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยรอยยิ้ม “หิวค่ะ ลุงวิช ไม่รู้ว่าแม่ลักษณ์มีอะไรให้กานพลูกินบ้าง” เด็กหญิงตัวน้อยตอบเสียงใส รวิชยิ้มหันมองถนนให้แน่ใจก่อนจะพาเด็กหญิงกานพลูข้ามถนน สองลุงหลานมาหยุดรอรถที่เกาะกลางถนน กานพลูชวนลุงรวิชของเธอคุยเจื้อยแจ้วตามปกติ วันนี้เด็กหญิงเล่าเรื่องวิชาศิลปะให้ฟังทั้งคู่พูดคุยกันสนุกสนานจากนั้นชายหนุ่มก็มองถนนซ้ายขวาอีกรอบแล้วจึงจูงมือหลานสาวเดินต่อ แต่อีกเพียงไม่กี่ก้าวก็จะถึงฟุตบาท เสียงล้อรถบดถนนดังลั่นใกล้ตัวจนเขาต้องหันไปมอง “กานพลู” รวิชรีบอุ้มเด็กหญิงขึ้นทันที โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร และรถคันดังกล่าวก็หยุดทันก่อนจะถึงสองลุงหลานฉิวเฉียด แต่กระนั้นสีหน้ารวิชก็มีความไม่พอใจอย่าง
Last Updated : 2025-03-12ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 3 ( 3.1 )
“ผมบอกว่าไม่ก็ไม่ไง เลิกเซ้าซี้ได้แล้ว เชิญออกไป ผมจะกินข้าว” เขาทำเสียงเข้มคนฟังยืนอึ้งไม่กล้าพูดอะไรต่อ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกไป เธอก็เห็นใครอีกคนเดินยิ้มหวานมาแต่ไกลจากหลังร้าน“กลับมาแล้วเหรอคะ กานพลู พี่รวิช”เสียงหวานมาพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น กรรณิการ์หยุดยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกดี แม่สวย พ่อหล่อมิน่าเล่า ลูกสาวถึงได้น่ารักขนาดนี้และดูท่าทางว่าคุณพ่อจะหวงลูกมากเสียด้วย“คุณแม่คะ พี่คนนี้” เด็กหญิงกานพลูชี้มาที่กรรณิการ์ที่ยังยืนอยู่“คะ รับอะไรคะ” มารดาของเด็กหญิงเพิ่งเห็นว่ามีลูกค้าหน้าใหม่ยืนอยู่ในร้านด้วย“เอ่อ คือ” กรรณิการ์รับมุกไม่ถูกแต่เพราะรอยยิ้มแสนหวานนั่น ทำให้เธอรู้สึกว่าอยากอยู่ที่นี่ต่อ“ไม่ทราบว่ากำลังทำแกงอะไรอยู่คะ กลิ่นหอมเชียว”“แกงส้มผักรวมค่ะ แต่ว่าเป็นเมนูของวันพรุ่งนี้นะคะ” มารดาของเด็กหญิงตอบเสียงหวาน“ถ้างั้น เอ่อ” กรรณิการ์เหลือบไปมองกับข้าวที่สองพ่อลูกนั่งกินกัน&l
Last Updated : 2025-03-12ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 3 ( 3.2 )
“ไม่เป็นไรค่ะ คนชอบคิดว่าพี่รวิชเป็นพ่อยายกานพลูเป็นประจำอยู่แล้ว คุณคิดอีกคนก็ไม่แปลก ว่าแต่วันนี้มีอะไรหรือเปล่าคะ” ลักษณ์นันท์หันมาหาหญิงสาว เนื่องจากว่าส่งอาหารถุงให้ลูกค้าเรียบร้อยแล้ว“มีค่ะ ว่าแต่หนูกานพลูกับ เอ่อ คุณรวิชไม่เป็นอะไรแน่นะคะ จะไปหาหมอวันนี้ก็ได้นะคะ” กรรณิการ์ยังไม่วางใจ“เมื่อวานพี่รวิชบอกว่าคุณแค่เฉี่ยวเท่านั้น แล้วแกกับยายหนูก็ไม่ได้เป็นอะไรเลยสักนิด อย่าห่วงเลยนะคะ ว่าแต่คุณมาที่นี่มีอะไรคะ หรือว่าอยากได้กับข้าวมื้อเย็น”“ไม่ใช่กับข้าวมื้อเย็นค่ะ แต่เป็นกับข้าวมื้อเพลต่างหาก” กรรณิการ์ยิ้มหวานเอ่ยในสิ่งที่ต้องการลักษณ์นันท์ทำหน้างงเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ได้เอ่ยถามอะไรเพราะมีลูกค้าเข้าร้าน กรรณิการ์รอจนกระทั่งลูกค้าออกจากร้านไปหมดแล้ว จึงอธิบายต่อว่า“เดือนหน้าจะเป็นวันเกิดของคุณพ่อ ปีนี้ท่านอยากจัดงานทำบุญที่บ้าน ฉันก็เลยอาสาเป็นแม่งานให้ค่ะ” กรรณิการ์เอ่ยต่อไปอีกว่า“ต้มมะระที่ซื้อไปเมื่อวาน ฉันให้คุณพ่อลองชิม ท่านถูกใจมากถามว่าซื้อที่ไหน ฉันยังไม่ได้เล
Last Updated : 2025-03-12ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 3 ( 3.3 )
เพราะนามสกุลของผู้หญิงคนนั้น และจากการสืบประวัติผ่านออน์ไลน์เพียงแค่เสี้ยววินาที รวิชจึงไม่อยากให้ลักษณ์นันท์ยุ่งเกี่ยวกับคนที่เข้ามาใหม่อีก“โธ่ ก็แค่ทำให้ชิมค่ะ ยังไม่ได้ตกลงว่าจะได้งานไหม พี่รวิชอย่าคิดมากค่ะ ลักษณ์ก็ทำสุดฝีมือเหมือนทุกครั้งนั่นแหล่ะ อีกอย่างช่วงนี้มันเงียบถ้าได้งานเหมาก็น่าจะดีนะคะ” หญิงสาวนึกว่าเรื่องอะไรอย่างน้อยก็ให้ได้ชิมรสชาติอาหารก่อนว่าถูกปากไหม ถ้าไม่ ลักษณ์นันท์ก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว“แต่ว่า...” รวิชทำท่าจะขัดอีกครั้งแต่หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาก่อนว่า“วันเสาร์นี้พี่รวิชไปกับลักษณ์นะคะ ว่างหรือเปล่า”“แล้วยายกานพลูล่ะ” รวิชถามถึงเด็กหญิง“ลักษณ์จะให้ป้าแจ่มมาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ กับข้าวที่จะทำไปให้ชิมลักษณ์จะทำไปจากบ้านเลย จะได้ไม่เสียเวลา”“โอเค ให้พี่ช่วยอะไรก็บอก ไม่มีปัญหา” ชายหนุ่มจำต้องเงียบ แต่ในหัวคิดหาหนทางที่จะทำอย่างไรให้งานนี้จบตั้งแต่ยังไม่เริ่มพชรเดินเข้าบ้านด้วยท่าทางซังกะตาย โดยมีสายตาขอ
Last Updated : 2025-03-12
Latest chapter
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 13.1
เพียงแต่...“ลักษณ์ เอ่อ” ลักษณ์นันท์ก้มหน้าไม่รู้จะพูดอย่างไรดี“ทำไมถึงไม่ตกลง ไม่มั่นใจฉันหรือไม่อยากอยู่กับฉันกันแน่” พชรเองก็เริ่มน้อยใจแล้วเหมือนกันลักษณ์นันท์ที่เขาเคยรู้จักไม่เป็นแบบนี้ หรือว่าช่วงเวลาห้าปีที่หายไป หากไม่มีกานพูลเป็นโซ่ทองคล้องใจ พชรอาจจะเสียเธอไปตลอดกาลก็ได้ เพียงแค่คิดถึงตรงนี้เขาก็อึดอัดหายใจไม่ออกแล้ว“คิดว่าฉันอยากแต่งงานเพราะลูกงั้นเหรอ” พชรถามตรงไปตรงมา ลักษณ์นันท์ไม่ตอบ การไม่ตอบของเธอทำให้เขาเอ่ยต่อไปว่า“กานพูลคือของขวัญที่ดีที่สุดในความสัมพันธ์ของเรา ฉันดีใจ เต็มใจ มีความสุขและอยากจะเฝ้ามองดูกานพูลเติบโตไปพร้อมๆ กับเธอนะ ลักษณ์นันท์” ชายหนุ่มเอื้อมมือมากุมมือไว้“ลักษณ์รู้ค่ะ รู้ว่าคุณรักกานพูลมากแค่ไหน และลักษณ์ก็ขอบคุณที่คุณเพชรไม่เคยปล่อยมือเราสองคนแม่ลูกเลย เพียงแต่”“เพียงแต่อะไร” เขารีบถามซ้ำ“ลักษณ์อยากพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า ลักษณ์แข็งแรงและดูแลตัวเองได้ วันข้างหน้าไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ลักษณ์จะดูแลลูกของเราได้เป็นอย่างดี”พชรพูดไม่ออกเพราะเข้าใจความคิดและความรู้สึกของหญิงสาว ในขณะที่ลักษณ์นันท์ก็ไม่รู้จะพูดคำไหนจากใจได้อีก เธออยากเป็นทั้งแม่ที
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 13
นี่เป็นครั้งแรกที่พชรรู้สึกประหม่าที่สุดในชีวิต เพราะเขาได้ตัดสินใจทำเรื่องใหญ่ที่สุดเลยก็ว่าได้ นั่นคือการขอลักษณ์นันท์แต่งงาน ฟังดูมันเหมือนง่าย แต่เอาเข้าจริงกลับรู้สึกว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดหลังกลับมาจากต่างประเทศเขาก็ตัดสินใจคุยกับคุณหญิงมุกดาตรงไปตรงมา เรื่องจัดการสองแม่ลูกให้ถูกต้องตามกฎหมายและประเพณี แต่ความมั่นใจที่คิดว่าทุกอย่างง่ายทลายลงเหลือศูนย์เมื่อมารดาเอ่ยว่า‘ฉันไม่ขัดเรื่องที่แกคิดจะทำเลย แต่แกเคยถามเจ้าตัวเขาไหมว่าอยากแต่งงานกับแกหรือเปล่า’‘ทำไมคุณแม่พูดแบบนั้นล่ะครับ ผมกับลักษณ์เป็นผัวเมียกัน มีลูกด้วยกัน แน่นอนว่าเราย่อมอยากแต่งงานกันอยู่แล้ว’‘เป็นแม่ของลูกก็ไม่ได้หมายความว่า จะต้องเป็นเมียแกไปตลอดชีวิตนี่’ หญิงวัยกลางคนย้อน‘คุณแม่ บังคับหรือมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรอีกหรือเปล่าครับ’ คนฟังชักใจคอไม่ดี‘คนอย่างฉันตรงไปตรงมา ไม่ต้องหลบซ่อน ไม่ต้องมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรทั้งนั้น ถ้าแกอยากแต่งก็ทำให้ถูกต้อง ส่วนคนถูกขอจะแต่งหรือไม่แต่ง เรื่องนี้ฉันไม่รับรู้กับแกด้วยนะ’พชรคิดวนไปมาหลายวัน ยิ่งคิดความมั่นใจก็ยิ่งน้อยลงไปเรื่อยๆ จริงอย่างที่มารดาพูด เขาไม่เคยถามลักษณ์นันท์
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 12.2
“ลักษณ์ทราบค่ะ แต่ลักษณ์ไม่อยากรบกวนให้ใครต้องดูแลเราแม่ลูก” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาแล้วเอ่ยต่อว่า“พอคุณหญิงหายดีแล้ว ลักษณ์กับลูกก็จะไปค่ะ ส่วนคุณเพชรอาจจะอยากเจอลูกบ้าง ลักษณ์ขอความกรุณาให้พ่อลูกได้พบกันบ้างจะได้ไหมคะ เรื่องลักษณ์กับคุณเพชรจะไม่มีอะไรต่อไปแน่นอนค่ะ”ลักษณ์นันท์รู้ดีว่าคุณหญิงมุกดาคงไม่ยอมรับตนแน่ และเธอก็ไม่อยากเป็นสาเหตุให้ใครต้องผิดใจกัน แค่กานพูลเป็นที่ยอมรับ ได้รู้จัก ได้รับความรักจากพ่อและย่า แค่นี้ก็เกินสิ่งที่คาดฝันไว้แล้วสำหรับเธอและพชร เรื่องราวระหว่างซินเดอร์เรลล่ากับเจ้าชายไม่มีอยู่ในชีวิตจริง เธอกับเขาจะยังคงสถานะคำว่าพ่อและแม่ของกานพูลตลอดไป“นี่เธอคงมองว่าฉันเป็นย่าใจร้าย แม่ผัวจุ้นจ้านซินะ” น้ำเสียงหญิงวัยกลางคนประชดในที“ฉันก็ไม่ได้หัวโบราณที่จะรับสิ่งที่ลูกตัวเองต้องการไม่ได้ และฉันก็ไม่ได้อยากให้เธอทิ้งความฝันเพื่อมาเป็นแม่เป็นเมียอย่างเดียว เธอควรคิดทำอะไรเพื่อเป็นความสุขของตัวเองบ้าง”“คุณหญิง” ลักษณ์นันท์ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้“เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอก็ไม่ได้เป็นคนผิดฝ่ายเดียว ไอ้ลูกไม่มีหัวคิดของฉันมันก็มีส่วนผิดด้วย ในเมื่อเลือกเส้นทา
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 12.1
คุณหญิงมุกดาไม่หลับแต่นอนมองหลานสาวที่กำลังเล่นกับมารดาอย่างสนุกสนาน รอยยิ้มและเสียงหัวเราในวันนี้ ช่างต่างจากหลายวันที่ผ่านมาเหลือเกิน แม้นางจะดูแลมอบความรักเอาใจใส่แต่กานพูลก็มักจะถามถึงทั้งพ่อและแม่ตลอดเวลา โดยเฉพาะกับลักษณ์นันท์ด้วยแล้ว นางได้รู้ความเป็นไปจากปากของเด็กหญิงไม่น้อย“เงียบทำไม เล่นต่อซิ” คุณหญิงเอ่ยเมื่อเห็นลักษณ์นันท์ทำท่าให้บุตรสาวเบาเสียงหัวเราะลง“คุณหญิงต้องพักผ่อนมากๆ ลักษณ์พากานพูลไปข้างนอกดีไหมคะ” ลักษณ์นันท์อุ้มบุตรสาวเดินเข้ามาหาข้างเตียง“ฉันบอกเหรอว่าจะง่วง ถ้าเธอไม่เล่นกับกานพูล มาลูก มาเล่นกับย่าแทน” ว่าแล้วนางก็ทำท่าจะลุกขึ้น“อย่าค่ะ เดี๋ยวลักษณ์ดูกานพูลเอง คุณหญิงนอนเถอะค่ะ กานพูล เบาๆ เสียงหน่อยนะคะ ให้คุณย่าได้พักผ่อน” หญิงสาวหันมากำชับบุตรสาวอีกครั้ง จังหวะนั้นอาหารเย็นจากโรงพยาบาลก็มาพอดี“กินข้าวเลยไหมคะ” ลักษณ์นันท์ปล่อยบุตรสาวให้นั่งเล่นลำพัง แล้วเข้ามาดูแลคุณหญิงที่กำลังจะต้องกินข้าวกินยาตามเวลา“นี่ฉันป่วยจนกินอะไรไม่ได้เหรอเนี่ย” หญิงวัยกลางคนเห็นอาหารโรงพยาบาลแล้วถึงกับส่ายหน้า“คุณหญิงอยากกินอะไรคะ เดี๋ยวลักษณ์จัดการให้” หญิงสาวเห็นกับข้
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 12
โชคดีที่คุณหญิงมุกดาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก มีเพียงแค่อาการบอบช้ำตามเนื้อตัวที่เกิดจากการล้ม และโรคความดันโลหิตสูงที่กำเริบขึ้นมาทำให้เกิดอาการวูบกระทันหันดีที่รวิชมารับกรรณิการ์กลับบ้าน จึงอุ้มคุณหญิงมุกดาส่งโรงพยาบาลได้อย่างรวดเร็ว พชรและลักษณ์นันท์ที่รู้ข่าวรีบตามมาทันที“กานพูล” ลักษณ์นันท์เห็นหน้าลูกก็โผเข้ากอดพชรห่วงมารดาก็ห่วง คิดถึงลูกก็คิดถึงจึงได้แต่กอดกันสามคนพ่อแม่ลูกให้หายโหยหา แล้วรีบเข้าไปดูคุณหญิงมุกดาที่นอนอยู่บนเตียงทันที“คุณแม่” พชรจับมือมารดามากุมไว้ เขาเห็นสีหน้าอิดโรยก็รู้ว่าท่าทางของนางเหนื่อยมาก“คุณแม่เป็นอะไรมากหรือเปล่า ทำไมความดันถึงขึ้นได้ล่ะครับ”โรคประจำตัวของคุณหญิงมุกดาได้รับการดูแลจากแพทย์ประจำตัวเป็นอย่างดี อีกทั้งนางเองก็ดูแลสุขภาพตัวเองเช่นกัน แต่จู่ๆ อาการเกิดกำเริบขึ้นมา ทำให้พชรอดคิดไม่ได้ว่าตนเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้หรือเปล่า“ผมขอโทษครับ ถ้าทำอะไรให้คุณแม่ไม่สบายใจ” ชายหนุ่มก้มลงกราบที่กลางอกของมารดาลักษณ์นันท์ที่กอดเด็กหญิงกานพูลแนบอกเดินเข้ามายืนเคียงข้าง ทั้งสองสบตากันจากนั้นพชรก็อุ้มหนูน้อยไว้แทน หญิงสาวพนมมือไหว้ด้วยความนอบน้อมก้มลงกรา
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 11.2
หนึ่งสัปดาห์ต่อมากรรณิการ์มาพบคุณหญิงมุกดาเพื่อนำของหมั้นมาคืน พร้อมกับรับอาสาพชรและลักษณ์นันท์มาช่วยดูด้วยว่ากานพูลเป็นอย่างไรบ้าง“ป้าต้องขอโทษด้วยที่เจ้าเพชรทำตัวแบบนี้” คุณหญิงมุกดาเอ่ยคำแรก“แต่ป้าก็ยังอยากให้เราสองครอบครัวได้เกี่ยวดองกันจริงๆ นะ”“คุณป้าอย่าโทษตัวเองหรือใครเลยค่ะ เรื่องแบบนี้บังคับใจกันไม่ได้ ที่สำคัญรักใครแล้วได้อยู่กับคนที่รัก ถือเป็นความสุขที่แท้จริงของคนเรานะคะ ณิการ์กับพี่เพชรเหมาะเป็นพี่น้องกันมากกว่า” กรรณิการ์เอ่ยจากใจจริง“ความรักงั้นเหรอ” หญิงวัยกลางคนส่ายหน้าแล้วเอ่ยต่อว่า“ความรักอย่างเดียวไม่ได้หรอกนะ ผัวเมียคู่ชีวิตต้องสนับสนุนค้ำคูนให้ต่างฝ่ายต่างเจริญเติบโตซึ่งกันและกัน หากวันหนึ่งวันใดเกิดอะไรขึ้นอีกคนก็ต้องพร้อมจะก้าวมาพยุงครอบครัวให้ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปได้ แต่ดูนี่ซิ ตาเพชรทำอะไรตามใจตัวเอง คิดแต่สิ่งที่ชอบ สิ่งที่ตัวเองต้องการ ไม่คิดถึงอนาคตเลยแม้แต่น้อย”“บางที เรื่องของอนาคตก็ต้องรอดูในเวลานั้นไหมคะ แต่เรื่องของปัจจุบันคือสิ่งที่เราจะพาตัวเองไปสู่อนาคตไม่ใช่เหรอคะ คุณป้า” กรรณิการ์สบตาคนตรงหน้าแล้วพูดจากใจว่า“คุณป้าห่วงและรักพี่เพชร อยากให้
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 11.1
รวิชเล่าเรื่องราวหลังคืนนั้นให้เขาฟังโดยละเอียด ทำให้รู้ว่าทั้งสองมีเงื่อนไขที่ตกลงกับคุณหญิงมุกดาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ลักษณ์นันท์ก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองตั้งท้องแต่ตั้งใจจะไม่บอก รวิชจึงต้องรับหน้าที่ดูแลสองแม่ลูกจนทุกอย่างกระจ่างพชรไม่ถามเหตุผลมารดาว่าทำไมจึงทำเช่นนี้ เขารู้นิสัยคุณหญิงมุกดาดีว่าเป็นเช่นไร คำว่ารักษาหน้าตาและชื่อเสียงของตระกูลมาที่หนึ่ง จึงไม่แปลกเมื่อเรื่องลักษณ์นันท์กับรวิชซาลง คุณหญิงมุกดาจึงรีบจัดแจงให้เกิดการหมั้นระหว่างเขากับกรรณิการ์โดยเร็วที่สุด“เรื่องมาถึงตรงนี้แล้ว คุณแม่คงไม่ถามว่ากานพูลเป็นลูกใครนะครับ” พชรเอ่ยตรงไปตรงมา“แกคิดว่าฉันโง่หรือไง เจ้าเพชร” คุณหญิงมุกดาย้อนถามเสียงแข็งเด็กหญิงกานพูลจะเป็นลูกใครได้ ในเมื่อถอนเค้าโครงเกือบทั้งหมดของพชรออกมาขนาดนั้น นางไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล และไม่ทำอะไรที่เป็นเรื่องไร้สาระเช่นนั้นด้วย“ผมรู้ว่าคุณแม่กำลังหลงหลาน” พชรพูดด้วยรอยยิ้มอย่าว่าแต่คุณหญิงมุกดาหลงรักเด็กหญิงตัวน้อยเลย เขาเองทุกลมหายใจเข้าออกก็คิดถึงแต่ลูกสาวคนนี้ตลอดเวลา“ถ้าไง เรารับทุกคนเข้ามาอยู่ที่นี่ ทำอะไรให้ถูกต้องทั้งตามธรรมเนียมและตามกฎหมายดีไหมครับ”
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 11
ลักษณ์นันท์ใจหล่นไปถึงตาตุ่มเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกานพูล พชรรีบกดโทรศัพท์ไปหาคุณหญิงมุกดาแต่อีกฝ่ายไม่รับสาย เขาคว้ากุญแจรถแล้วพาลักษณ์นันท์ที่น้ำตาคลอลงลิฟต์ไปที่ลานจอดเพื่อกลับบ้านทันทีเมื่อสองสามีภรรยามาถึงห้องก็พบว่ากานพูลไม่อยู่ พี่เลี้ยงที่ดูแลบอกเพียงว่าเด็กหญิงไปกับคุณหญิงมุกดา และถ่ายทอดข้อความที่อีกฝ่ายฝากไว้ว่า‘กลับบ้าน’ทีแรกพชรคิดว่าจะโทรศัพท์เพื่อหยั่งเชิงมารดา แต่เมื่อคุณหญิงมุกดาไม่ยอมรับสาย ทำให้เขาตัดสินใจเผชิญหน้าทุกสิ่งเพื่อให้ได้ลูกคืน“ลูกไม่เป็นไรแน่ลักษณ์ คุณแม่ไม่ทำร้ายกานพูลหรอก” เขาปลอบใจคนนั่งข้างๆพชรมั่นใจว่ามารดาไม่ใจไม้ไส้ระกำทำร้ายหลานตัวเองแน่ แต่คงใช้วิธีนี้บีบบังคับให้เขากลับบ้านเป็นแน่ สงสารก็แต่ลักษณ์นันท์ที่คงเป็นห่วงกานพูล และกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับมารดาอีกครั้ง“ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่ ทุกอย่างต้องดี” พชรกุมมือของหญิงสาวไว้ ลักษณ์นันท์เชื่อเช่นนั้นและหวังว่าทุกอย่างจะคลี่คลายในที่สุดเด็กหญิงตรงหน้าละม้ายคล้ายพ่อตัวดีที่ทำเรื่องให้ปวดหัวหลายส่วน อีกทั้งท่าทีไร้เดียงสาที่น่าเอ็นดูทำให้คุณหญิงมุกดาหลงรักในพริบตา กานพูลกินขนมและเล่นของเล่นที
ขอให้เธอคือรักของฉัน บทที่ 10.4
“แล้วคุณอารู้เรื่องนี้หรือยัง” พชรเอ่ยถาม“ณิการ์บอกคุณพ่อก่อนมาแล้วค่ะ” หญิงสาวบอกตามตรง“คุณพ่อก็ตกใจ แต่ก็บอกว่ายินดีกับพี่เพชร คุณลักษณ์และก็น้องกานพูลด้วย คุณพ่อกระซิบว่าเอาใจช่วยให้ผ่านด่านคุณป้าได้ค่ะ”“เออ อันนี้แหล่ะเรื่องใหญ่” รวิชพยักหน้าเห็นด้วยใช่ นี่แหล่ะเรื่องใหญ่ของจริง พชรก็กำลังคิดหาวิธีรับมือกับเรื่องนี้เหมือนกัน“เพราะงั้นหาทางออกเรื่องคุณป้าดีกว่าค่ะ เรื่องณิการ์จิ๊บๆ มาก คุณลักษณ์ยิ้มหน่อย ไม่มีอะไรต้องกังวลค่ะ” กรรณิการ์เอื้อมมือมากุมมือหญิงสาวไว้“ลักษณ์ขอโทษนะคะ แล้วก็ขอบคุณคุณณิการ์มากที่เข้าใจทุกอย่าง” ลักษณ์นันท์เอ่ยเสียงเครือ“ไม่ร้องค่ะ เลิกร้องได้แล้ว ของแบบนี้มันเป็นเรื่องของพรหมลิขิต ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ณิการ์อยู่ข้างคุณลักษณ์ค่ะ เห็นคนเขารักกันมีความสุข เผื่อว่าฟ้าจะเมตตาให้ณิการ์เจอคนดีๆ ที่รักณิการ์จริงๆ ก็ได้นะคะ สาธุ” กรรณิการ์หัวเราะเบาๆ ทำให้บรรยากาศที่อึมครึมคลายลงรวิชยกแก้วกาแฟขึ้นชูพร้อมส่งสายตาชื่นชมให้คนพูด เจ้าของเรื่องจึงหยิบแก้วกาแฟขึ้นชูรับแล้วจิบอย่างมีความสุข“ต่อไปถ้าใครจะเข้ามาหาณิการ์ต้องผ่านด่านพี่ก่อน พี่จะเป็นพี่ชายที่คอยส
