9 – พลาดเอง

“แต่เอยยังไม่ได้รับเงินจากคุณเพลิงเลยนะคะ เพราะฉะนั้นเอยสามารถยกเลิกสัญญาได้” ฉันพยายามพูดทุกอย่างด้วยเหตุผล ถึงแม้จะรู้สึกกลัวผู้ชายตรงหน้าเอามาก ๆ

“เธอไม่รับแต่ยายเธอรับไปแล้ว เห็นว่าน้องชายเธอค้างค่าเทอมไว้ป่านนี้คงเอาเงินนั้นไปจ่ายค่าเทอมแล้ว”

“คะ… คุณเพลิงเอาเงินให้ยายเอยได้ยังไงคะ รู้ที่อยู่ของเอยได้ยังไง” มันเริ่มกลัวมากขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น

“ฉันรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ”

“หลอกเอยอยู่ใช่ไหมคะ เอยขอร้องอย่าทำอะไรเอยเลยนะคะ เอยจะช่วยทำงานทุกอย่าง ไม่เอาเงินเลยสักบาทก็ได้แต่คุณเพลิงช่วยยกเลิกสัญญานั่นได้ไหม” ฉันลองขอร้องดูเผื่อผู้ชายตรงหน้าจะเห็นใจ แต่สายตาของเขามันบ่งบอกว่าต่อให้พูดไปก็เท่านั้น

“ถ้าไม่เชื่อเธอก็โทรไปถามยาย เมื่อวานหลังจากที่เซ็นเอกสารฉันให้ลูกน้องที่ไทยจัดการเอาเงินส่วนหนึ่งไปให้ยายเธอ”

“…” ฉันเม้มปากแน่น อยากจะโทรไปถามยายแต่ก็กลัวคำตอบ

“เห็นว่าน้องชายเธอค้างค่าเทอมอยู่ฉันอุตส่าห์ใจดีช่วย คำขอบคุณสักคำก็ไม่มีเธอนี่ใจดำซะจริง ๆ”

“… เอยไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น หนึ่งล้านสำหรับเอยมันเยอะมาก ๆ” ฉันบอกไปอย่างหมดหนทาง ไม่อยากให้คุณเพลิงใจร้ายทั้งที่ก่อนหน้านี้ฉันอุตส่าห์ชื่นชมเขาแท้ ๆ

“มีสิ โฉนดที่ดินบ้านหลังที่ยายเธออยู่น่าจะขายได้สักล้าน”

“ทะ… ทำแบบนั้นแล้วยายกับน้องเอยจะไปอยู่ที่ไหนล่ะคะ” จะร้องไห้แล้วนะ ฉันไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้เลย มันทั้งกลัวและคิดอะไรมากมายในหัว

“มีแค่สองทางเลือก หนึ่งขายบ้าน สองยอมเป็นของฉัน”

“เอยไม่เลือก เอยไม่เลือกอะไรทั้งนั้น อึก~”

บ่อน้ำตามันทะลักออกมา ฉันทรุดตัวนั่งลงที่พื้นแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

ชีวิตที่ผ่านมาของฉันมันยังหนักหนาไม่พออีกหรือไง ทำไมสวรรค์ถึงได้กลั่นแกล้งกันนัก

“เอยไม่ขายตัว อึก~”

ฉันพยายามเรียนให้หนัก อ่านหนังสือให้มาก ๆ เพื่อจะได้มีความรู้ติดตัว พยายามจนสอบได้ทุนมาเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่ชีวิตกลับไม่ได้เป็นอย่างที่ฝันไว้ สิ่งที่ต้องการก็แค่เรียนและทำงานส่งเงินให้ยายกับน้อง แต่ไม่ใช่งานที่ต้องเอาตัวมาแลกแบบนี้

“หยุดร้อง! ถ้าไม่มีเงินมาคืนก็แค่ยอมรับในความไม่รอบคอบของเธอเอง”

“อึก~ ไม่เอาเอยไม่ทำ คุณเพลิงใจร้ายหลอกเอยทำไม” ฉันร้องไห้โวยวาย

“ฉันหลอกยังไง ในเมื่อเอกสารเมื่อวานที่เธอเซ็นมันระบุไว้ชัดเจน”

“ก็เอยไม่ได้อ่านนี่คะ อึก~ ถ้าอ่านเอยก็คงไม่เซ็น”

“แล้วเธอย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้นอกจากยอมรับมันแล้วทำให้มันจบ ๆ ไปซะ”

“อึก~”

“ฉันไม่ได้ให้เธอนอนแก้ผ้าบนเตียงฟรี ๆ ค่าตอบแทนก็มีแถมยังได้มากกว่าที่เธอไปทำงานทั้งปีซะอีก”

“หน้าตาก็ดีทำไมถึงได้เป็นคนบ้ากามแบบนี้ล่ะคะ อึก~ นี่มันครั้งแรกของเอย เอยจะเก็บไว้ให้ผู้ชายที่จะเข้ามาเป็นพ่อของลูก” ฉันพูดไปพลางยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มไม่ขาดสาย

“เธอว่าฉัน ?” สายตาอำมหิตจ้องฉันเขม็ง

คุณเพลิงเดินมาหยุดตรงหน้าฉันที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ จากนั้นเขาก็นั่งลงแล้วใช้มือจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น

“ถ้าอยากเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้พ่อของลูก ถ้างั้นฉันจะเป็นให้”

“อึก~ ปะ เป็นอะไรคะ”

“พ่อของลูกเธอ”

“อึก~” คุณเพลิงต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ถึงได้มาพูดกับคนที่เพิ่งเจอกันว่าจะเป็นพ่อของลูกให้

“อยากมีลูกฉันก็จะทำให้ แต่เธอต้องสอนลูกเอาไว้ว่าลูกของเธอไม่มีสิทธิ์เรียกฉันว่าพ่อ”

“เอยไม่อยากมีลูก อึก~”

“เธอพูด”

“เอยบอกว่า อึก จะเก็บครั้งแรกเอาไว้ให้พ่อของลูกไม่ใช่อยากมีลูกตอนนี้”

“ฉันนี่ไงจะเป็นครั้งแรกและพ่อของลูกเธอ”

“ไม่!! เอยไม่ยอมเอยจะกลับ อึก~”

ฉันปัดมือคุณเพลิงออกก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตู ถึงแม้จะหวาดกลัวแต่ตอนนี้ฉันต้องเอาตัวรอด

หมับ!! มือยังไม่ทันจะเอื้อมถึงลูกบิดร่างของฉัยก็ถูกกระชากจนตัวแทบปลิวก่อนจะถูกเหวี่ยงกระแทกลงมากับพื้น

ตุบ! มันถึงกับจุกจนลุกแทบไม่ขึ้น

“อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด ถ้าไม่มีเงินมาคืนก็ยอมขึ้นเตียงกับฉัน!!!”

“อึก~ ไอ้คนใจร้ายหลอกเอยทำไม เอยอุตส่าห์ไว้ใจคุณ”

“เธอไม่มีสิทธิ์พูดแบบนั้นเอิงเอย”

“คุณเพลิงก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรเอย เอยจะแจ้งตำรวจ อึก~”

“หึ! คิดว่าทำอะไรฉันได้ก็ลองดู จะได้รู้ว่าฉันกับตำรวจใครใหญ่กว่ากัน”

“เอยอยากกลับ อึก~”

คุณเพลิงนั่งลงมาเอามือจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้นอีกครั้ง ฉันรีบขยับหน้าออกแต่การทำแบบนั้นทำให้ถูกฝ่ามือใหญ่คว้ามาบีบปลายคางแน่น

“อึก~ คะ… คุณเพลิงเอยเจ็บ”

“ฉันถูกใจเธอมาก ๆ รู้ไหมหื้ม”

“เอยไม่อยากขายตัว อึก”

“ถ้างั้นก็ให้เพื่อนของเธอมาทำแทน จะเอาแบบนั้น ?”

“มะ… ไม่ อย่าทำอะไรเพื่อนเอยเลยนะคะ”

“ถ้าไม่อยากให้ฉันยุ่งกับเพื่อนของเธอ เธอก็ควรเป็นเด็กดีนะเอิงเอย”

“…” มันจนมุมทุกอย่าง ทั้งลายเซ็นและเรื่องที่เขาบอกว่ายายรับเงินไปแล้ว แบบนี้ฉันจะหลุดพ้นได้ยังไงกัน

“ไปรอฉันที่เตียง”

“อะ… เอยขอโทรถามยายก่อนได้ไหมคะ”

“เชิญ”