“ครับ”“ครับอะไรของแก แล้วนี่คิดจะเอายังไงต่อ ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ มาถึงขั้นนี้แล้ว แกจะรับผิดชอบน้องยังไง หรือจะให้พ่อกับแม่ไปเจรจาสู่ขอหนูแคทกับพ่อแม่เขาเลยไหม แม่พร้อมทุกเมื่อนะ ขอแค่บอกมา”หากเป็นก่อนหน้าเขาคงรีบปฏิเสธออกไปรัวๆ แต่ตอนนี้เหมือนมีบางอย่างถ่วงปากไว้ ดวงตาคมมองไปที่กกน.ตัวจิ๋วที่เจ้าของทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า แล้วมองลูกชายที่ยังไม่ยอมสงบลงง่ายๆ อย่างจนใจ ไหนจะข้อตกลงที่จะแกล้งคบกันหลอกๆ เพื่อตบตาผู้ใหญ่นั่นอีกเล่า“แม่ครับ เรื่องนั้นผมว่าไว้เราค่อยคุยกันอีกที...”“หมายความว่าลูกจะไม่รับผิดชอบ ไม่ยอมแต่งงานกับน้องเหรอ”“เรื่องนั้นผมว่าคุณแม่ลองถามเจ้าตัวดูดีกว่านะครับว่าอยากแต่งกับผมหรือเปล่า”“ตาดิว!”คุณดารณีแหวมาตามสายอย่างเหลืออด หากอยู่ใกล้มือคงเอื้อมมาหยิกพ่อลูกชายตัวดีจนเนื้อหลุด ก่อนที่จะมีเสียงขลุกขลักและมีการเปลี่ยนคนพูดสาย“ตาดิว...” ดิฐกรกลอกตามองเพดาน นี่แปลว่าทั้งพ่อกับแม่เขารับรู้เรื่องทั้งหมดแล้วสินะ“ครับพ่อ”“เย็นนี้กลับมาคุยที่บ้านแล้วกัน คิดให้ดีว่าแกจะเอายังไงต่อกับเรื่องนี้ พ่อหวังว่าบทเรียนในอดีตของแกกับหนูมี่ที่ผ่านมา จะทำให้แกไตร่ตรองให้มากและไม่ทำผ
“แอดเบอร์ฉันไว้แล้วส่งโลเกชั่นมา”ยังไม่ทันได้ตอบอีกฝ่ายก็กดตัดสายไปเสียแล้ว หากเป็นเวลาปกติ เธอหรือจะยอมทำตามคำสั่งเขา แต่ตอนนี้หน้าสิ่วหน้าขวานไร้ทางเลือกที่ดีกว่านี้ หญิงสาวเลยต้องยอมทำตามอย่างเสียไม่ได้แอดไลน์และส่งโลเกชั่นไปไม่ถึงวินาที ฝ่ายนั้นก็ตอบกลับมาDEW: รอก่อนเดี๋ยวฉันไปแคทรียาจ้องมองข้อความนั้นด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ อาจเพราะตื่นเต้นกับเหตุการณ์ระทึกตรงหน้า ไม่ใช่เพราะคนส่งข้อความที่เธอเพิ่งหนีมาหรอกเวลาผ่านไปพักหนึ่ง ข้อความก็เด้งเข้ามาอีกครั้งDEW: อยู่ที่ไหนKatty : หลบที่เสาตรงทางหนีไฟประตู B ของล็อบบี้คอนโดค่ะแคทรียากดตอบ ตาก็เหลือบมองแฟนหนุ่มที่ยังคงปักหลักรอเธออย่างไม่ยอมแพ้ และจังหวะนั้นเองเธอก็เห็นอีกฝ่ายผุดลุกขึ้นและทำท่าเหมือนจะเดินตรงมา ก็ใจหายวาบและนาทีที่วรพลกำลังจะเดินผ่านจุดที่เธอยืนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีมือของใครบางคนฉุดดึงตัวเธอเข้าไปกอดโดยที่ไม่ทันตั้งตัว“อุ๊ย! อุ๊บ!” เสียงอุทานถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อถูกมือมืดโน้มกายลงมามัดริมฝีปากไว้ด้วยปากของเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับบังตัวเธอไว้จนมิดด้วยร่างกายแข็งแรงของเขา จนวรพลเดินผ่านไปโดยไม่ทันเห็นกลิ่นกายบุ
“อ๊ะ! อ๊าย...พี่ดิว”หญิงสาวถึงกับสะดุ้งเมื่อรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของปลายนิ้วที่กระดกถี่ๆ ภายในจนบังเกิดเสียงที่ทำให้เธอซ่านสยิวไปทั้งตัว ก่อนที่คนตัวร้ายจะยื่นริมฝีปากไปเฉลยที่ข้างหู“แตกก่อนสิแล้วจะบอกว่าเธอลืมอะไร”พอขาดคำ แคทรียาก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างราวกับมีมือที่มองไม่เห็นเขย่าตัวเธอจนโยกคลอนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดจนน่ากลัวว่าเครื่องในตอนนี้น่าจะย้ายตำแหน่ง และแล้วสิ่งที่เขาต้องการเห็นก็พุ่งกระฉูดล้นมือจนฉ่ำ ไหลมาตามปลีขาเรียวขาวผ่องของเธออย่างสะใจหญิงสาวกรีดร้องอย่างสุขล้น ร่างกายส่วนล่างเกร็งกระตุกอย่างรุนแรงไม่หยุด แข้งขาสั่นจนเข่าแทบอ่อน ดีที่อีกฝ่ายไม่ได้ใจร้ายปล่อยให้เธอทรุดลงไปกองที่พื้นตรงนั้น กลับช้อนบั้นท้ายอุ้มเธอขึ้นจากพื้นจนต้องรีบเกี่ยวขากับเอวสอบของอีกฝ่ายกันตกตามสัญชาตญาณแต่นั่นกลับยิ่งเข้าทางชายหนุ่มตัวร้ายที่มองท่วงท่าอันเซ็กซี่นั่นผ่านกระจกติดผนัง พร้อมเหยียดยิ้มออกมาอย่างสมใจอยาก และอุ้มแม่สาวไวไฟของเขาตรงเข้าไปที่โซฟากลางห้อง และเริ่มต้นบรรเลงเพลงรักหฤหรรษ์กับคนสวยของเขาจนเธอแตะขอบสวรรค์นับครั้งไม่ถ้วนและเมื่อเสียงครวญครางกระเส่าสงบลง สองหนุ่มสาวก็นอนกอดซบร
หญิงสาวประคองใบหน้าหล่อเหลาไว้ในมือทั้งสองก่อนที่จะดึงลงมาและประกบริมฝีปากเข้าหาเขา ลงมือจูบในแบบที่เขาชอบ เธอรู้ได้ยังไงว่าเขาชอบจูบแบบไหน ก็บอกแล้วว่าหัวไว เรื่องแค่นี้จิ๊บๆดิฐกรส่งปลายลิ้นร้อนลวกสอดรับลิ้นหวานๆ ที่แทรกชอนไชเข้าเข้ามาในปากเขาอย่างใจกล้า และจัดการจูบตอบเธอไปอย่างเร่าร้อน มือซุกซนนวดเฟ้นทรวงอกอวบหยุนที่เขาแสนจะชื่นชอบไปพร้อมกันอย่างเมามัน“พะ...พี่ดิว พอก่อน น้องหายใจไม่ทัน” นี่ก็อีก ตอนเรียกแทนตัวเองว่าน้องของเธอ มันน่ารักจนใจเจ็บ อยากรังแกน้องไม่หยุดเขากำลังจะเป็นบ้าใช่ไหมเนี่ยชายหนุ่มยอมถอนจูบให้เธอได้หายใจหายคอ ริมฝีปากแดงเห่อน่ารักของเธอทำให้เขาแทบคลั่ง อยากกดจูบเธอซ้ำๆ ให้จมเขี้ยว ชักอยากเล่นบทตาเฒ่าหื่นกามอย่างที่อีกฝ่ายแต่งตั้งให้เสียแล้วสิบ้าไปแล้วกู!ยัยนี่อันตรายกว่าที่เขาคิด เพียงได้ชิมก็อยากจะกินทั้งตัว พอได้กินก็อยากกินซ้ำๆ ไม่รู้จักอิ่มอีก และไม่อยากปล่อยมือ อยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายคือของแสลงที่พ่อแม่เขาต้องการใส่พานมาเป็นเมีย ขืนกินทิ้งกินขว้างอาจโดนที่บ้านบอยคอตถึงขั้นตัดหางปล่อยวัดได้ทุกเมื่อ“พ่อแม่พี่รู้เรื่องเราแล้วนะ
“แต่แคทมีอีกหนึ่งข้อแม้”“ข้อแม้อะไรอีกล่ะ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว“หากพี่อยากเลิกข้อตกลงของเราเมื่อไหร่ก็ให้มาบอกได้ทุกเมื่อ แต่ห้ามมีคนอื่นลับหลัง หรือไปนอนกับผู้หญิงคนไหนมั่วซั่วก็ไม่ได้ เพราะแคทไม่ชอบใช้ผู้ชายร่วมกับใครและอย่าให้จับได้ทีหลัง แคทเอาตาย เข้าใจไหมคะ”“ก็ได้ พี่จะเอากับเธอแค่คนเดียวพอใจหรือยัง”คนฟังแก้มร้อนวูบกับคำพูดห่ามๆ ของเขา เพียงสบสายตาร้อนแรงคู่นั้นก็รู้สึกเขินจนหน้าจะไหม้ บ้าบออะไรเนี่ยห้ามหลงเสน่ห์เขาสิ นี่มันก็แค่การแกล้งรัก ไม่ได้รักจริง ไม่ใช่แฟนจริงๆ เสียหน่อย อย่าอินให้มากสิยัยแคท ท่องไว้ๆ เขาเป็นแค่กิ๊กเท่านั้นไม่ใช่ผัวเธอ เบื่อเมื่อไหร่ก็ทางใครทางมัน“ไหนว่าถ้าจูบพี่แล้วจะให้กินข้าวไง แคทหิวแล้ว เราไปหาอะไรกินกันดีไหม อูย...” พอขยับตัว ความระบมที่จุดอ่อนไหวก็โจมตี“เป็นอะไร เจ็บตรงไหน” ดิฐกรรีบถามน้ำเสียงห่วงใย“ยังจะถามอีก” เสียงหวานกระเง้ากระงอด “พี่ลองมาโดนเสาเข็มต้นยักษ์ตอกแรงๆ ทั้งวันทั้งคืนดูสักทีไหมจะได้รู้ว่าแคทเจ็บตรงไหน”ดูสกิลปาก!เจ้าของเสาเข็มต้นยักษ์ค้อนใส่คนปากดี แต่พอเห็นสีหน้าเหยเกของเธอ เขาก็อดห่วงไม่ได้“มาพี่ดูให้ เจ็บมากหรือเปล่า แล้วท
ดิฐกรชะงักกึก ก้มมองใบหน้าสวยเก๋ของแม่สาวแสบที่กำลังหลับพริ้มซบอกเขาอย่างพินิจพิจารณา‘ตาดิว! ทำไมลูกไม่ไปตามนัดเมื่อวันก่อน รู้ไหมว่าคุณพ่อโมโหมากแค่ไหน ถ้าทางนู้นไม่โทรมาฟ้องว่าลูกปล่อยให้หนูแคทเขารอเก้อ พ่อกับแม่ก็คงไม่รู้ ทำไมลูกเป็นคนแบบนี้ล่ะ’ที่ผ่านมาเขาเป็นฝ่ายหลบเลี่ยงมาตลอด กี่ครั้งแล้วที่ปล่อยให้เธอต้องรอเก้อเพราะแม่เขานัดให้มาดูตัวเธอมาตามนัดทุกครั้ง ส่วนเขาก็เบี้ยวนัดทุกครั้ง เพราะไม่อยากถูกคลุมถุงชนแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักและไม่คิดว่าจะรักได้ชายหนุ่มจูบที่ขมับชื้นเหงื่อแต่ตัวเธอกลับยังหอมกรุ่นกลิ่นกายที่เขาชอบ ดูยังไงก็ไม่ใช่สเปกสักนิด หากเทียบกับมิรันดาก็ต้องบอกว่าอยู่คนละขั้ว ไม่ใช่สเปกสักนิดเลยก็ว่าได้‘แคทอยากได้พี่เป็นกิ๊ก แต่ไม่ได้อยากเป็นเมียพี่สักหน่อย’เขาเองก็ไม่เคยคิดอยากได้เธอมาเป็นเมียเช่นกัน แต่จนถึงตอนนี้เขาชักไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนั้นยังอยู่เต็มร้อยไหม หลังจากได้เธอเป็นเมียโดยพฤตินัย แถมพ่อแม่ก็รับรู้อีกด้วยว่ากินกันแล้วดวงตาคมเข้มทอดมองดวงหน้าสวยของคนที่โดนเขากินจนหมดเรี่ยวหมดแรงหลับคาอก นอนน่ารักน่ากินขนาดนี้ เจ้าตัวดีจะรู้ไหมว่ากำลังทรมานคนที่
ชายหนุ่มระเบิดอารมณ์อย่างหัวเสีย มองไปรอบห้องแคบๆ ทั้งเก่าและสกปรก แต่ก็จำใจต้องอยู่เพราะไม่มีเงินจะไปเช่าคอนโดแพงๆ เหมือนคอนโดเดิมที่โดนยึดไป ไหนจะรถใหม่ป้ายแดงอีกคัน ตอนนี้จะไปไหนทีเขาต้องอาศัยโหนรถเมล์ รถไฟฟ้า อยากจะนั่งแท็กซี่เพราะมันสบายกว่า แต่ก็ต้องคิดแล้วคิดอีกเพราะเสียดายเงิน จะออกไปพบลูกค้าก็ไม่กล้ากลัวโดนเขาดูถูก ไปหาสาวๆ ก็โดนเมิน ใครจะมาแลผู้ชายตัวเปล่าคิดไปแล้วก็เสียดายที่ตอนนั้นเขาไม่ได้ให้แคทรียาซื้อทุกอย่างเป็นชื่อตัวเอง นั่นเพราะอีกฝ่ายมันเขี้ยว ยื่นข้อเสนอว่าจะดาวน์รถและคอนโดให้ แต่ต้องซื้อเป็นชื่อของเธอจนกว่าที่เขาจะผ่อนหมด เขาเองก็เห็นแก่ได้ เพราะคิดว่าถึงอย่างไรทุกอย่างก็ต้องตกเป็นของตน หากเขาแต่งงานกับเธอ ใครจะคิดว่าอยู่ๆ ยัยนั่นจะกลับใจยึดทุกอย่างคืนไปแบบไร้เหตุผลเช่นนี้บ้าชะมัดขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป ชีวิตเขาคงพัง กว่าจะรู้ว่าของตายในมือมีค่าก็ตอนมันหายไป หากเขาได้เจอเธออีกครั้ง คราวนี้ต้องหาทางรวบหัวรวบหางจัดการขั้นเด็ดขาดให้ได้ แคทรียาเป็นขุมทรัพย์ที่เขาจะไม่ยอมเสียให้ใครเด็ดขาดแต่ก็นั่นแหละ เขาจะไปตามหาเธอได้ที่ไหน นอกจากรอให้ฝ่ายนั้นยอมใจอ่อนติดต่อมาเอง ย
นี่มันนานเท่าไหร่แล้วนะที่เธอจงใจปั่นหัวอีกฝ่ายเล่น คาดว่าตอนนี้วรพลคงกำลังหัวเสียสุดๆ เขาโทรตามจิกเธอทุกวัน ทุกเวลา ผิดกับตอนก่อนหน้าที่เธอเป็นฝ่ายโทรหาเขาก่อนตลอด ดูไปก็เหมือนคนโง่ แต่ทำอย่างไรได้ เธอเพิ่งเคยมีแฟนคนแรกนี่นา ใครจะไปรู้ว่าคนเป็นแฟนกันต้องทำอะไรบ้าง แล้วดูสิ่งที่เธอได้รับตอบแทนจากคนที่คิดว่าเป็นแฟนสิทั้งโกหกหลอกลวง ไม่ซื่อสัตย์ ไม่จริงใจ นอกใจกัน แล้วเธอผิดหรือที่จะนอกใจด้วยการคุยและคบกับผู้ชายคนอื่นเป็นการแก้เผ็ดอีกฝ่ายไปแบบนี้บ้างคำตอบคือ...ไม่ผิดDEW : ทำไมเงียบไปล่ะแคทรียาก้มมองข้อความของกิ๊กหนุ่มผู้ใจร้อนของตน ดูเหมือนเขาจะใจร้อนไปเสียทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องบนเตียง เขาก็ใจร้อนและเร่าร้อนสุดๆ ร้อนเสียจนเธอแทบสลบคาอกเขา สำลักความสุขที่เขามอบให้แบบไม่ออมแรงทุกครั้งที่พบกันเพียงคิด ภาพติดเรตครั้งล่าสุดที่มีอะไรกันก็แวบเข้ามาในสมองไม่หยุด ใบหน้าสวยแดงซ่านและร้อนผ่าว เธอตื่นเต้นและติดใจในรสรักที่เขาปรนเปรอให้ จนแทบลืมหน้าแฟนเฮงซวยอย่างวรพลไปแล้วด้วยซ้ำคิดไม่ทันขาดคำ หน้าจอมือถือก็แจ้งเตือนสัญญาณเข้าจากฝ่ายนั้นอีกแล้ว ตายยากยิ่งกว่าแมลงสาบจริงๆ คิดพลางกำลังจะกดตั
“ยิ้มปลื้มเมีย”“หา...”“เมียพี่น่ารักที่สุดเลย” เขาโอบเอวเธอเข้ามาใกล้พร้อมกับกดจูบที่หน้าผากมนเบาๆ“ขอบคุณแทนน้องมิวด้วยนะครับ”ใบหน้าสวยแดงระเรื่อขึ้นทันใด“ขอบคุณเรื่องอะไรคะ น้องมิวก็ลูกแคทเหมือนกันนี่นา”นี่ก็อีก หลังจากที่เขาจดทะเบียนสมรสกับเธอ แคทรียาก็กลายเป็นแม่แคทของหนูน้อยของขวัญไปอีกคน แถมยังเข้ากับมิรันดาเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียด้วย ซึ่งทำให้เขาสบายใจไปได้อีกเปราะไม่ต้องกลัวว่าจะเกิดปัญหาเรื่องแม่เลี้ยงลูกเลี้ยงตามมาในภายหลังภาพความหวานชื่นระหว่างสองสามีภรรยาทำให้ใครต่อใครที่เห็นแอบชื่นชมในความเหมาะสม ยกเว้นก็เพียงแต่...เจนิสาชะงักไปนิดๆ เมื่อมองเห็นภาพสวีตของทั้งสองที่เดินเคียงคู่กันผ่านไป โดยไม่ทันเห็นเธอที่นั่งหัวโด่ตรงนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจตัวเอง ดิฐกรในวันนี้ทั้งภูมิฐานและดูมีฐานะดีเธอมันตาต่ำสิ้นดี!หากในวันนั้นเธอไม่คิดสั้นทิ้งดิฐกรมา วันนี้คนที่เดินควงแขนเขาก็คงเป็นเจนิสาคนนี้ เธอคงสุขสบายมีสามีรวย ไม่ต้องอยู่อย่างลำบากน่าสมเพชต้องคอยรองมือรองเท้าให้ไอ้ผู้ชายสารเลวอย่างวรพลนั่นหญิงสาวกุมใบหน้าที่ถูกปกปิดด้วยแมสก์และแว่นสีดำไว้ เพราะไม่อยากให้ใครเห็นร่องรอยฟกช้ำท
หลังจากได้พยาบาลดีคอยดูแลอาการบาดเจ็บของดิฐกรก็ดีขึ้นอย่างรวดเร็วจนได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลในที่สุด สิ่งแรกที่เขาทำก็คือขอร้องให้คุณเมธาและคุณดารณีไปเจรจาสู่ขอแคทรียาถึงบ้าน“แน่ใจแล้วหรือว่าอยากจะแต่งงานกับลูกสาวอาจริงๆ” คุณราเมศร์ถามด้วยน้ำเสียงเข้มจนคนรอบข้างแอบลุ้นปนหวาดผวาแทนคนถูกถาม“แน่ใจครับ”“ไม่ใช่แค่อยากรับผิดชอบ”“ไม่ใช่ครับ”“ไม่ได้รักแบบน้องสาว”“ผมรักแคทแบบคนรักครับ ไม่ใช่น้องสาว” แคทรียาหันไปสบตากับคนพูดด้วยหัวใจที่พองโตคับอกคุณเมธาหันไปสบตากับภรรยาที่ยิ้มจนแก้มปริ เมื่อได้ยินลูกชายตัวดีสารภาพรักสาวแบบเต็มปากเต็มคำ เห็นทีว่างานนี้เธอจะได้ลูกสะใภ้สมใจแม่สุดๆ“แล้วลูกล่ะยัยแคท อยากแต่งหรือเปล่า” คุณราเมศร์หันมาทางลูกสาว“แต่งค่ะ” หญิงสาวตอบโพล่งโดยไม่ต้องคิด ทำเอาคนเป็นพ่อเป็นแม่ได้แต่ค้อน“ไม่คิดอีกสักหน่อยเหรอ ถึงยังไงเราก็เป็นฝ่ายหญิงนะ” คุณราเมศร์อ่อนอกอ่อนใจกับความมั่นของลูกสาวคนเล็ก“ก็แคทคิดมาแล้ว ในเมื่อเราสองคนรักกัน แล้วยังต้องรออะไรล่ะคะ อีกอย่างถ้าแคทคิดมาก เดี๋ยวท้องโตกว่านี้ ก็แต่งชุดเจ้าสาวไม่สวยกันพอดี”“ท้องโต!” คุณราเมศร์อุทานลั่น ในขณ
“อย่าหนีพี่ไปอีกเลยนะ”ดิฐกรมองสบตาเธอนิ่ง มวลความรู้สึกมากมายอัดแน่นในอกของเขาจนแทบจะล้นทะลักออกมา เกรงว่าหากเขาไม่พูดตอนนี้ จะไม่มีโอกาสได้พูดมันอีก“พี่ไม่ใช่คนดี เป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวคนหนึ่ง แล้วก็เป็นคนโง่งี่เง่ามากๆ ด้วย”แคทรียาเลิกคิ้วมองคนพูดอย่างไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรกันแน่“ครั้งหนึ่งพี่เคยทำพลาดเพียงเพราะความเห็นแก่ตัวและกลัวการผูกมัด กลัวที่จะต้องแต่งงาน กลัวเสียอิสรภาพบ้าๆ บอๆ จนกระทั่งเสียคนที่พี่รักให้คนอื่นไปคนหนึ่งแล้ว แต่คราวนี้พี่จะไม่ยอมเสียคนที่พี่รักไปอีก...”ราวกับเวลาหยุดหมุนในชั่ววินาทีนั้น คำว่า ‘คนที่พี่รัก’ ของเขากระแทกใจเธออย่างจัง นั่นเขาหมายถึงใครกันคงไม่ใช่เธอหรอกมั้ง“พี่รักแคท เราแต่งงานกันนะ”สาวมั่นถึงกับตะลึงงัน เมื่อเจอคำบอกรักแบบสายฟ้าแลบ“แล้วพี่มี่ล่ะ พี่ดิวลืมพี่มี่ได้แล้วเหรอ”“หึงเหรอ” คนเจ็บแกล้งตีหน้านิ่งถาม“หึงอะไร อย่ามาหลงตัวเองนะ”“งั้นพี่หลงเมียแทนได้ไหม”แคทรียาอ้าปากค้าง“ไม่ต้องหึงแล้วตัวแสบ ระหว่างพี่กับมี่ เราเหลือแค่สถานะพ่อแม่ของน้องมิวเท่านั้น”เมื่อได้ฟังคำยืนยันจากปากเขา ซึ่งเป็นคำเดียวกับที่เคยได้ยินจากปากมิรัน
“ไม่! อย่าไปนะ อย่าทิ้งพี่...” ชายหนุ่มรีบรั้งเธอไว้ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี กลัวว่าหากปล่อยให้เธอไป เขาจะไม่ได้พบเธออีก เขาไม่อยากเป็นเหมือนผู้ชายคนนั้นที่ต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรักไปต่อหน้า อีกทั้งอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นมันทำให้เขารู้แล้วว่าชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอนโชคดีแค่ไหนที่เขาไม่ได้เสียชีวิตไป โชคดีแค่ไหนที่เขายังมีโอกาสฟื้นขึ้นมาพบเธออีกครั้ง ทุกวินาทีต่อจากนี้ล้วนมีค่า และเขาไม่อยากจะเสียเวลาไปกับความกลัวอย่างงี่เง่าของตัวเองอีก แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแคทรียามองสบสายตาเขานิ่ง ก่อนหน้านี้ที่เธอตัดสินใจหายตัวไปก็คิดว่าจะตัดใจและตัดเขาออกไปได้ เธออยากจะทำใจแข็งให้มากกว่านี้ อยากจะโกรธ อยากจะงอน อยากจะเล่นตัวให้มากกว่านี้ อยากจะหนีไปให้เขาร้อนรนตามหาให้นานกว่านี้ แต่ทุกอย่างต้องพังครืน เมื่อได้รู้ข่าวจากมิรันดาว่าเขาเกิดอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาล เธอก็ลืมความขุ่นเคืองก่อนหน้าไปเสียสิ้น ยิ่งเมื่อได้เห็นสภาพของเขาที่เป็นตายเท่ากัน หัวใจก็เจ็บปวดแทบแหลกสลาย“พี่...” เสียงเขาเบาหวิวทำให้เธอต้องขยับเอียงหูเข้าไปใกล้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะบอกอะไร“พี่ขอโทษ...” หญิงสาวชะงักเมื่อได้ยินคำเดียวกับใ
“จริงสิคะ มี่เลยรีบโทรมาบอกพี่ดิวก่อนนี่ไง พี่ดิวก็กลับไปพักผ่อนได้แล้วนะคะ กลับไปคิดดูให้ดีว่าจะทำยังไงต่อ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ”ดิฐกรอยากจะโห่ร้องดังๆ กับข่าวดีที่เพิ่งได้ยิน แคทรียากำลังจะกลับมา และในตอนนี้เขาก็มีคำตอบกับตัวเองแล้วเขารักเธอ! และจะไม่ยอมเสียเธอกับลูกไปเหมือนผู้ชายคนเมื่อกี้เด็ดขาดชายหนุ่มยิ้มทั้งน้ำตา เขาคิดถึงเธอเหลือเกินดิฐกรรีบขึ้นรถและขับกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่แตกต่างจากตอนขามาลิบลับ ตอนนี้เขามีความสุขล้นปรี่ มีความหวังเต็มเปี่ยม โลกที่มืดมนกลับสว่างไสวขึ้นเพียงคิดว่าจะได้พบแคทรียา ผู้หญิงที่เขารู้ตัวแล้วว่ารัก และไม่อยากเสียเธอไปไม่ว่าอย่างไรปรี๊น!!!ชายหนุ่มคิดเพลินจนเผลอขับรถฝ่าไฟแดงโดยไม่รู้ตัว จนกระทั่งมีเสียงแตรดังลั่นมาจากที่ไกลๆ เขาจึงได้สติรีบหันไปมอง ก็เห็นแสงไฟสว่างจ้ากำลังพุ่งตรงเข้ามา ดิฐกรตกใจสุดขีดจึงรีบหักพวงมาลัยหลบเข้าข้างทางและชนเข้ากับต้นไม้จนรถแน่นิ่งไป พร้อมกับสติสัมปชัญญะของเขาที่ดับวูบไปในนาทีนั้นพร้อมกับสิ่งที่ติดค้างในหัวใจอยากเจอเธออีกสักครั้งหรือเขาจะไม่มีโอกาสแก้ตัวอีกแล้ว...“พี่ดิว...พี่ดิว...” ดิฐกรได้ยินเสียงหวานคุ้นหูของใ
‘ชีวิตคนเรามันสั้นนะคะ ถ้าพี่ดิวมัวแต่คิดมาก กลัวนั่นกลัวนี่แล้วเมื่อไหร่จะได้มีความสุขกับเขาเสียที หรือต้องรอให้สูญเสียก่อนอีกครั้ง พี่ถึงจะคิดได้ว่าอะไรที่มีค่ากับชีวิต...’เท้าของเขาค่อยๆ ก้าวฝ่าทุกคนไปจนถึงร่างอันไร้วิญญาณที่นอนนิ่งคลุมผ้าขาวตรงหน้า“เข้าไม่ได้นะครับ คุณเป็นอะไรกับผู้เสียชีวิตครับ”คำว่าผู้เสียชีวิตทำให้เขารู้สึกเข่าอ่อนขึ้นมาทันใด ก่อนที่น้ำใสๆ จะรื้นขึ้นมากลบนัยน์ตาจนทุกอย่างรอบกายพร่าเลือน หัวใจถูกบีบรัดอย่างแรงกับภาพที่เห็นตรงหน้าเขามันโง่! โง่ที่สุดในที่สุดความโง่งี่เง่านั่นก็พาให้เขาต้องพบกับจุดจบที่ต้องสูญเสียอีกครั้ง ครั้งแรกเป็นการจากเป็นที่ว่าเจ็บปวดรวดร้าวแสนสาหัสแล้ว แต่ครั้งนี้รุนแรงยิ่งกว่า เพราะเขาจะไม่ได้พบเธออีกต่อไปแล้ว เพียงคิดน้ำตาก็รื้นขึ้นมากลบนัยน์ตาจนพร่าไปหมด‘แล้วถ้าแคทบอกว่าต้องการความรักจากพี่ ต้องการให้พี่แต่งงานกับแคท ต้องการให้พี่เป็นทั้งสามีและพ่อของลูกแคท พี่ดิวทำได้ไหมล่ะ’คำถามนั่นย้อนกลับเข้ามาเล่นงานเขาในวันที่ทุกอย่างสายไปเสียแล้ว“ผม...ผมเป็นสามีของเธอครับ” ริมฝีปากแห้งผากบอกออกไปด้วยหัวใจที่แหลกสลาย น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินอาบ
ไม่มีข่าวคราว ไม่กลับบ้าน ไม่ไปที่ร้าน โทรไปก็ปิดเครื่อง กระทั่งข้อความที่เขาส่งไปหานับร้อยนับพันก็ไม่ยอมเปิดอ่านตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกันนะ เป็นตายร้ายดีอย่างไร “แล้วลูกล่ะ”“เข้านอนไปแล้วค่ะ พี่คิมเล่านิทานกล่อมก็พลอยหลับไปด้วย”“งั้นเหรอ” น้ำเสียงอ่อนล้าจนน่าใจหาย ทำให้มิรันดามองอดีตคนรักอย่างเห็นใจ“พี่ดิวก็กินข้าวกินปลาแล้วนอนพักเสียบ้างเถอะค่ะ”“อืม พี่ไม่หิว นอนไม่หลับด้วย เป็นห่วง...”“ห่วงตัวเองก่อนดีไหมคะ ดูหน้าเข้าซูบตอบเหมือนซอมบี้แล้วเนี่ย”คนหน้าเหมือนซอมบี้ลูบหน้าตัวเอง“ไม่เป็นไร พี่ยังไหว”มิรันดาได้แต่ส่ายหน้ากับความดื้อรั้นของคนตรงหน้า“มี่ถามจริงๆ เถอะค่ะ ที่พี่ดิวกำลังทำอยู่ตอนนี้ เพราะอะไรกันแน่ แล้วถ้าพี่ดิวหาตัวน้องแคทเจอแล้วจะทำยังไงต่อคะ”“พี่...”คนถูกถามนิ่งไปเมื่อเจอคำถามแทงใจดำจนพูดไม่ออก“จริงๆ แล้วพี่แค่ห่วงลูกในท้องน้องแคทเท่านั้นใช่ไหมคะ แล้วถ้าน้องแคทไม่ได้ท้องกับพี่ล่ะ พี่ดิวจะยังตามหาน้องแบบนี้หรือเปล่า ไม่ต้องตอบมี่ก็ได้ แต่พี่ตอบตัวเองแล้วกันว่าต้องการอะไรกันแน่”“มี่...”“ชีวิตคนเรามันสั้นนะคะ ถ้าพี่ดิวมัวแต่คิดมาก กลัวนั่นกลัวนี่แล้วเมื่อไหร่จะไ
ดิฐกรรีบไปที่บ้านมิรันดาตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งที่เมื่อคืนเขาแทบไม่ได้นอนเพราะมัวแต่คิดฟุ้งซ่านเรื่องของเขากับแคทรียาจนนอนไม่หลับ ยังไงวันนี้เขาก็ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องอกแตกตายแน่แต่ทว่า...“น้องแคทไปแล้วค่ะ”ดิฐกรหัวใจกระตุกวูบอย่างแรง“ไป...ไปไหน”“มี่ก็ไม่รู้ค่ะ พอตื่นมาน้องก็ไม่อยู่แล้ว นี่พี่คิมก็โทรไปถามที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ก็บอกว่าไม่ได้กลับไป ทางนั้นเองก็กำลังร้อนใจเหมือนกัน” มิรันดาตอบด้วยสีหน้าหนักใจ“แล้วที่ร้านเขาล่ะ” ชายหนุ่มหมายถึงร้านเวดดิ้งสตูดิโอ เธออาจจะมีงานด่วนต้องรีบไปที่ร้านแต่เช้าก็ได้“มี่โทรเช็กแล้วค่ะ น้องก็ไม่ได้ไปเหมือนกันค่ะเห็นพนักงานบอกว่าน้องแคทเขาพักร้อน อ้าว นั่นพี่คิมมาพอดี” ดิฐกรหันขวับไปมองคนเพิ่งลงจากรถด้วยสีหน้าตึงเครียดผิดจากที่เคย“เป็นไงบ้างคะพี่คิม หาน้องแคทเจอไหม”“ไม่เจอเลย พี่ลองถามรปภ.ที่หน้าหมู่บ้าน เห็นว่ามีรถแท็กซี่เข้ามาตอนตีสี่ แล้วตอนออกไปก็มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งด้านหลัง พี่คิดว่าน่าจะเป็นน้องแคท ก็เลยจดทะเบียนรถแท็กซี่นั่นให้ตำรวจช่วยตามหาตัวคนขับอยู่”“แล้วบ้านเพื่อนล่ะ เขาอาจจะนั่งแท็กซี่ไปหาเพื่อนสักคนก็ได้”“
“งั้นน้องมิวจะช่วยอาแคทซ่อนไม่ให้พ่อดิวหาเจอ ไม่สิ น้องมิวไปซ่อนในห้องกับอาแคทด้วยดีกว่า” ว่าแล้วเด็กน้อยก็วิ่งตื๋อเข้าไปในห้องอีกคนจนทำให้คนเป็นแม่ถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่หันไปสบตาสามีเป็นเชิงปรึกษา“เอาไงดีคะพี่คิม”“เดี๋ยวพี่ไปเปิดประตูเอง มี่ดูแลทางนี้แล้วกัน”คีรินบอกพลางเดินตรงไปเปิดประตูบ้านให้แขกไม่ได้รับเชิญ“คุณคิม แคทล่ะ แคทอยู่ที่นี่ใช่ไหม”แทนที่จะถามถึงลูกสาวหรือมิรันดาก่อนเหมือนเช่นทุกครั้ง อีกฝ่ายกลับถามหาน้องสาวของเขาแทนเสียนี่“ทำไมเหรอครับ คุณมีธุระอะไรกับน้องสาวผมงั้นหรือ” ดิฐกรสะอึกอึ้งไปเมื่อเจอคำถามจากอีกฝ่าย“แคทอยู่ด้านในใช่ไหม”“ครับ” คีรินพยักหน้ารับ“งั้นผมขอเข้าไปคุยกับเขาหน่อย”“ผมว่าวันนี้คุณกลับไปก่อนดีกว่านะ”ดิฐกรรับรู้ได้ถึงความตึงในน้ำเสียงที่ผิดไปของชายหนุ่มผู้เป็นศัตรูหัวใจ หรือว่าแคทรียาจะบอกอะไรกับพี่ชายตัวเองไปแล้ว“แคทบอกพวกคุณแล้วใช่ไหม”“บอกเรื่องอะไรเหรอครับ” คีรินย้อนถามหน้าตาย“ก็เรื่อง...”“ท้อง...” ดิฐกรชะงักกึก“คุณรู้แล้วเหรอ”“ครับ ผมกับมี่รู้แล้ว แล้วน้องแคทบอกคุณหรือเปล่าล่ะว่าใครเป็นพ่อของเด็ก หรือว่าจะเป็นเจ้าแฟนเก่าที่เลิกไปนั่น”