“ไอริน”“งืม”“ไอริน ตื่นก่อน”“อื้อ อย่ายุ่ง จะนอนนน”คนห่วงนอนปัดมือไปมา ขึ้นเสียงใส่โดยไม่รู้ตัวว่าคน ๆ นั้นคือเจ้านาย แต่พลชไม่ได้ถือสา เขาเปิดประตูออกกว้าง สบตาวิลล์ยืนนิ่งเพื่อรอรับคำสั่งอยู่ก่อนแล้ว“วิลล์ อุ้มไอรินไปที่บ้านพักของเธอ”“ครับ”วิลล์รับคำอย่างแข็งขัน แต่เมื่อจะเข้าไปอุ้มไอรินออก
ไอรินตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน และก็เหมือนเคย ข้างกายของเธอไม่มีใครอยู่ด้วยเหมือนทุกครั้ง ที่นอนข้าง ๆ เย็นชืดจนชิน เมื่อคืนหลังจากที่ทุกอย่างจบลง บอสคงกลับไปนอนที่บ้านพักของตัวเองไอรินลุกขึ้นยืน พยุงร่างที่อ่อนแรงไปที่กระจกบานใหญ่ เธอเปิดม่านสีเข้มออกกว้าง ภาพตรงหน้าคือทะเลสีฟ้าครามที่ทอดยาวไปไ
“ชอบไหม”“ชอบสิคะ รินชอบอาหารทะเลที่สุด ขอบคุณนะคะ”ไอรินยิ้มกว้าง ดวงตาโตเฉี่ยวหยีลงเหมือนเด็กที่ได้อมยิ้ม รอยยิ้มของเธอเปล่งประกายเจิดจ้า ชวนให้ใครหลายคนลอบมองมาด้วยความสนใจพลชเริ่มรำคาญสายตาผู้ชายที่มองไอริน ตั้งแต่นุกุล มาร์ติน ฝรั่งนั่น แล้วไหนจะตอนนี้อีก เขารู้ว่าไอรินมีเสน่ห์ ทั้งสวยและน่ามอ
แม็กซ์เวล เป็นตระกูลเก่าแก่ ที่สืบเชื้อสายมาจากขุนนางชั้นสูงของอิตาลีเมื่อร้อยกว่าปีก่อน หลังจากราชวงศ์สิ้นสุดลง แม็กซ์เวลยังคงโลดแล่นอยู่ในเกมการเมืองเรื่อยมา จนกระทั่งรุ่นของฟิลิปโป แม็กซ์เวล พ่อแท้ ๆ ของพลชที่ไม่สนเรื่องการเมืองเหมือนบรรพบุรุษ เขาผันตัวมาเป็นพ่อค้า โดยไม่สนคนที่นินทาว่าเป็นขุนนาง
(แล้วเป็นใครล่ะลูก)พิมพ์ดาวถามด้วยความสงสัย ลูกชายเธอไม่เคยคบหากับใครจริงจังมาก่อน มีบ้างที่ปลดปล่อยตามประสาผู้ชาย แต่พลชไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับใครนาน ๆ ตอนนี้ที่เห็นก็มีแค่คนเดียวเลขาคนนั้น ไอริน“เธอชื่อแพทริเซีย ลูกสาวท่านทูตที่ผมไปงานเลี้ยงเมื่อคืนก่อนครับ”(ลูกสาวท่านทูตงั้นเหรอ)“ครับ”(ดีน ก่อน
“ภาพวาดนี้..”“อย่าบอกนะว่าภาพนี้รินก็รู้จัก”“ค่ะ รินจำได้ว่าภาพนี้เป็นภาพแรกของศิลปินท่านนี้เลย แรร์มากเลยนะคะ ไม่คิดว่าคุณแด๊ดจะเป็นคนเก็บเอาไว้”“มันอยู่กับแด๊ดเอง ภาพนี้แด๊ดได้มาตั้งแต่สมัยยังอยู่ที่อิตาลี ตอนที่แด๊ดซื้อจำได้ว่าราคาไม่กี่ยูโรเอง”“ตอนนี้ราคาหลายแสนยูโรแล้วนะคะ”“ผิด เป็นล้านแล้
“มัมกับแด๊ดรักกัน เพราะรัก.. พวกเราถึงได้ตัดสินใจแต่งงานกัน และดีนก็คือพยานความรักของมัมกับแด๊ด”สายตาของลูกชายอ่อนลง พิมพ์ดาวมั่นใจว่ามาถูกทางแล้ว เธอรีบพูดต่อ“ดีนรู้ไหม ว่าต่อให้มัมกับแด๊ดจะไม่เหมาะสมกันในสายตาของคนอื่น แต่พวกเราก็จะแต่งงานกันอยู่ดี มัมไม่รู้หรอกนะว่าใคร ที่ทำให้ลูกชายของมัมจำฝัง
“บอส!”“มาแล้ว”พลชขยับออกห่างจากไอรินเมื่อได้ยินเสียงบิดาดังมาแต่ไกล ส่วนไอรินก็รีบหันกลับไปล้างผักต่อด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ“อ้าว ดีน ทำอะไรอยู่เหรอ”“แด๊ดไปเอาอะไรมาครับ”พลชไม่ตอบคำถามแถมยังเปลี่ยนเรื่อง คนเป็นพ่อหรี่ตาลงน้อย ๆ แต่สุดท้ายฟิลิปโปก็ไม่ได้คาดคั้นต่อ เขาชูของในมือให้ลูกชายดู“ไวน์แดงขอ
“ดีน” คนหลับลึกไม่ได้ยินเสียงกระซิบที่แหบพร่า “ดีนคะ รินปวดท้อง อึก”ไอรินเหงื่อท่วมไปทั้งตัว ไม่ว่าจะพยายามส่งเสียงออกไปแค่ไหน แต่เสียงที่ออกมาจากริมฝีปากซีดกลับกลายเป็นแค่ลมแผ่วเบาที่เข้าไปไม่ถึงความฝันของสามี ความเจ็บปวดที่มากขึ้นทุกวินาทีเริ่มทำให้คนเป็นแม่อดทนไม่ไหว ไอรินเอื้อมมือไปที่แจกันเก่า
ช่วงเวลายาวนานที่ต้องอุ้มท้องลูกน้อยเดินทางมาถึงเดือนสุดท้าย ไอรินไม่สามารถขยับตัวได้คล่องเพราะหน้าท้องที่นูนใหญ่ ใหญ่จนบางครั้งหลายคนที่เห็นยังอดถามไม่ได้ว่าลูกแฝดหรือเปล่า คนเป็นแม่ได้แต่หัวเราะแล้วตอบไปว่าเพราะพ่อเขาบำรุงดี ลูกชายถึงได้ตัวโตจ้ำม้ำไอรินหายแพ้ท้องหลังจากเข้าเดือนที่สี่ เธอยังคงไปท
“เรียนหมอใช้เวลาตั้งหกปี”“อย่าพูดไป ความคลั่งรักทำได้ทุกอย่าง เชื่อกู”ทั้งโต๊ะพากันหัวเราะร่วน จะมีอะไรสนุกไปกว่าการได้นั่งนินทา พลช ดีน แม็กซ์เวล แบบนี้คนคลั่งรักรีบทักทายแขกผู้ใหญ่แล้วกลับมารับไอรินไปพักผ่อน พอสามีรับปากว่าจะขึ้นไปพักด้วยกัน คนท้องก็ไม่มีท่าทีอิดออดอีกต่อไป เห็นได้ชัดว่าที่ตอนแ
ที่จริง หลายคนแค่ต้องการมาดูหน้าสะใภ้แม็กซ์เวลตัวจริง เพราะถึงไอรินจะทำงานที่บริษัท แต่ก็น้อยคนที่จะได้เจอเธอ ท่านประธานหวงออกปานนั้น..เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแฝงตัวอยู่ในมุมต่าง ๆ ของงานกว่าสองร้อยชีวิต ถึงจะเป็นงานมงคล และตรวจสอบคนที่เข้ามาในงานเป็นอย่างดี แต่พลชที่ห่วงภรรยามากไม่ต้องการให้มีอ
ไอรินไม่คิดว่าเขาจะเห่อมากขนาดนี้“อะ..”ดวงตาโตเฉี่ยวเปิดกว้างขึ้นด้วยความตกใจ สัมผัสอุ่น ๆ ที่หลังเท้ายังคงอยู่ แม้ว่าคนที่ทิ้งรอยสัมผัสไว้จะขยับออกห่างแล้วก็ตาม เธอหรี่ตาเพื่อดุสามี เอาอีกแล้ว.. คุณพ่อของน้องโรมทำแบบนี้อีกแล้ว“รินบอกว่ามันสกปรก” ไอรินรีบชักเท้ากลับ เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าทำไมสามีถึงไ
งานแต่งของ พลช ดีน แม็กซ์เวล แน่นอนว่าย่อมต้องไม่ธรรมดา ลำพังแค่กลุ่มนักธุรกิจ นักข่าว หรือคนที่มีผลประโยชน์ต่อกันก็แทบล้นสถานที่จัดงานแล้ว จะไม่เชิญใครก็ไม่ได้ การทำธุรกิจยังไงก็อาศัยคอนเนคชั่นเป็นหลัก ถึงตอนนี้พลชจะมีอำนาจมากมายล้นฟ้า แต่ไม่มีใครรู้อนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นการคีพคอนเนคชั่นไว้
“ผม.. ผมไม่รู้”“ดีน?”“ผมไม่รู้.. ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือเปล่า”พลชซบใบหน้ากับฝ่ามือที่สั่นเทา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองภรรยา ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ“ริน ตบหน้าผมได้ไหม”“คะ?”“ผมไม่อยากจะเชื่อเลย เรา.. เรากำลังจะมีลูก” พูดจบพลชก็ตบหน้าตัวเองแรง ๆ หลายครั้ง “มันเจ็บ ผมไม่ได้ฝัน”ไอรินรีบยึดมือสามีเอ
“ได้ค่ะ แต่ไม่ต้องให้บัตรกับรินหรอก รินมีเงินติดตัวอยู่แล้ว รีบไปรีบมานะคะ” ไอรินยิ้มสดใส ก่อนจะเดินเข้าร้านเจลาโตไปอย่างอารมณ์ดีพลชมองตามจนเห็นว่าไอรินเข้าไปในร้านแล้วจึงเดินเลี่ยงไปอีกทาง เขาต่อสายหาคนสนิท ที่ตอนนี้คงกำลังเตรียมสิ่งที่เขาต้องการไว้ให้(ครับบอส) วิลล์เป็นคนรับสาย เสียงรอบข้างจอแจจ
เธอไม่ได้ตั้งใจ ก็บอกแล้วว่าอย่าเข้ามา..“คุณคะ”“รินเหม็นน้ำหอมของเขา” ไอรินกระซิบบอกสามีเสียงอ่อย“ไม่เป็นไร” พลชหันไปเช็ดปากให้ภรรยาโดยไม่รังเกียจ “คุณอาการไม่ค่อยดี ออกจากที่นี่แล้วไปหาหมอนะ”พูดจบชายหนุ่มก็หันกลับไปจัดการสิ่งที่ภรรยาทิ้งเอาไว้ ภาพคุณลุงในชุดสูทราคาแพงที่เปื้อนไปด้วยคราบอาเจียน