พลชนิยามสถานการณ์ในตอนนี้ได้แค่คำเดียวว่า.. เละชายหนุ่มวางร่างเลขาที่เมามายลงบนเบาะหนัง ไอรินบ่นงึมงัมเล็กน้อย ขดตัวเป็นก้อนกลม ๆ แล้วหลับไปแต่กว่าจะหลับก็เล่นเอาวุ่นวายกันทั้งบ้าน“ดีน ไม่นอนค้างที่นี่จริงเหรอ” ฟิลิปโปถามย้ำอีกครั้ง ก่อนจะเสมองไปทางอื่นเมื่อลูกชายหันมาสบตาคนที่รู้ตัวว่าทำผิดไม่ก
“ไปอาบน้ำนอนซะไอริน รีบพัก จะได้หายเมาไว ๆ”“ค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะบอส”“อืม”พลชมองตามจนกระทั่งไอรินเข้าไปในห้องนอน เขาถอนหายใจ ปลดกระดุมเสื้อลงจนเห็นแผงอกและหน้าท้องรำไร ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว เพื่อหยิบเอาเครื่องดื่มมึนเมาออกมาขายาวก้าวไปยังระเบียงกว้างที่มองเห็นวิวของเมืองหลวงได้เต็มตา วันนี้กรุง
ในเวลาเกือบเที่ยงคืน ผู้คนบางส่วนกำลังหลับฝันหวาน บางส่วนกำลังทำงาน หรือบางส่วนอาจจะกำลังทำกิจวัตรประจำวัน ทุกชีวิตบนโลกดำเนินไปไม่มีหยุดพัก พลชเองก็เช่นกันCEO ของ PDM group จัดอยู่ในประเภทสุดท้าย เพราะการได้เอาเปรียบไอริน ถือเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้ว วันไหนที่ไม่ได้ทำก็เหมือนว่าวันนั้นลืมกิน
“คะ?”“พรุ่งนี้ผมอนุญาตให้คุณลาหนึ่งวัน”“ทำไมคะ”“เพราะคืนนี้คุณไม่ได้นอนแน่”ดวงตาโตเฉี่ยวโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยว ไอรินยิ้มกว้าง ฝ่ามือนุ่มวางทาบหลังต้นคอแกร่งแล้วดึงให้พลชก้มเข้ามาใกล้กับเม็ดทับทิมชูชัน“บอสให้ลาทั้งที รินอยากใช้เวลาให้คุ้มค่ะ”พลชหลุบตามองสิ่งล่อตาตรงหน้า หัวนมสีหวานที่แข็งขืนจา
พลชรีบดันไอรินออกห่าง เดี๋ยวนี้เธอใช้ปากเก่งมาก มากจนเขาเกือบทนไม่ไหวชายหนุ่มอุ้มร่างบอบบางกลับไปวางบนโต๊ะตามเดิม หยิบไวน์มาเทใส่เธออีกครั้ง ครั้งนี้เขาจงใจเทใส่หน้าท้องแบนราบ และสวนดอกไม้ชุ่มฉ่ำจนเจ้าของสวนสะดุ้งสุดตัว“บอสคะ!”“นอนเฉย ๆ”“ตะ แต่ว่า..”“นอนนิ่ง ๆ ไอริน” พลชออกคำสั่ง “อย่าดื้อ”“บอ
“วิวสวยหรือเปล่าไอริน”เสียงทุ้มกระซิบถาม เจ้าของชื่อสะดุ้งน้อย ๆ เมื่อถูกงับติ่งหูหยอกเย้า พลชเบียดท่อนล่างเข้าหาสะโพกมน ถูไถท่อนกายที่เปียกฉ่ำไปกับแก้มก้นนุ่ม บางครั้งส่วนหัวอวบใหญ่ก็ทำท่าเหมือนจะแทรกเข้าไป แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ทำ ปล่อยให้ไอรินรอคอยด้วยความร้อนใจคนขี้แกล้งไอรินหันกลับไปมองคนขี้แกล้
“ซี้ดดด”พลชสูดปากคราง ร่างกายของไอรินตอบสนองเขาได้ดีเสมอ ภายในของเธอทั้งลื่นและชุ่มฉ่ำ แต่กลับแน่นกระชับบีบรัดทุกครั้งที่เขาขยับมือใหญ่วางทาบบนหน้าท้องแล้วรั้งให้เธอแอ่นตัวเข้าหา ในขณะที่ตัวเขาค่อย ๆ ถอนสะโพกออกช้า ๆ พลชก้มมองท่อนลำมันเลื่อมที่ถูกดึงออกจนเหลือแค่ส่วนปลาย ทั้งแอลกอฮอล์ในกระแสเลือดแ
“อ๊า!”“ซี้ด ไอริน อืม”ร่างบางขย่มตัวบนตักกว้างด้วยจังหวะที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เก้าอี้ที่ต้องรับน้ำหนักจากคนทั้งสองดังเอี๊ยดอ๊าด ไอรินจับโต๊ะไม้สัก จิกเล็บลงไปเพื่อระบายความเสียดเสียว บางครั้งเธอหยุดพักหายใจ แต่ก้นกลมไม่วายบดยั่วให้พลชต้องซี้ดปาก“อา ไอริน”ชายหนุ่มจับเอวคอดยกขึ้น แล้วกระแทกท่อนเอ
“ดีน” คนหลับลึกไม่ได้ยินเสียงกระซิบที่แหบพร่า “ดีนคะ รินปวดท้อง อึก”ไอรินเหงื่อท่วมไปทั้งตัว ไม่ว่าจะพยายามส่งเสียงออกไปแค่ไหน แต่เสียงที่ออกมาจากริมฝีปากซีดกลับกลายเป็นแค่ลมแผ่วเบาที่เข้าไปไม่ถึงความฝันของสามี ความเจ็บปวดที่มากขึ้นทุกวินาทีเริ่มทำให้คนเป็นแม่อดทนไม่ไหว ไอรินเอื้อมมือไปที่แจกันเก่า
ช่วงเวลายาวนานที่ต้องอุ้มท้องลูกน้อยเดินทางมาถึงเดือนสุดท้าย ไอรินไม่สามารถขยับตัวได้คล่องเพราะหน้าท้องที่นูนใหญ่ ใหญ่จนบางครั้งหลายคนที่เห็นยังอดถามไม่ได้ว่าลูกแฝดหรือเปล่า คนเป็นแม่ได้แต่หัวเราะแล้วตอบไปว่าเพราะพ่อเขาบำรุงดี ลูกชายถึงได้ตัวโตจ้ำม้ำไอรินหายแพ้ท้องหลังจากเข้าเดือนที่สี่ เธอยังคงไปท
“เรียนหมอใช้เวลาตั้งหกปี”“อย่าพูดไป ความคลั่งรักทำได้ทุกอย่าง เชื่อกู”ทั้งโต๊ะพากันหัวเราะร่วน จะมีอะไรสนุกไปกว่าการได้นั่งนินทา พลช ดีน แม็กซ์เวล แบบนี้คนคลั่งรักรีบทักทายแขกผู้ใหญ่แล้วกลับมารับไอรินไปพักผ่อน พอสามีรับปากว่าจะขึ้นไปพักด้วยกัน คนท้องก็ไม่มีท่าทีอิดออดอีกต่อไป เห็นได้ชัดว่าที่ตอนแ
ที่จริง หลายคนแค่ต้องการมาดูหน้าสะใภ้แม็กซ์เวลตัวจริง เพราะถึงไอรินจะทำงานที่บริษัท แต่ก็น้อยคนที่จะได้เจอเธอ ท่านประธานหวงออกปานนั้น..เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแฝงตัวอยู่ในมุมต่าง ๆ ของงานกว่าสองร้อยชีวิต ถึงจะเป็นงานมงคล และตรวจสอบคนที่เข้ามาในงานเป็นอย่างดี แต่พลชที่ห่วงภรรยามากไม่ต้องการให้มีอ
ไอรินไม่คิดว่าเขาจะเห่อมากขนาดนี้“อะ..”ดวงตาโตเฉี่ยวเปิดกว้างขึ้นด้วยความตกใจ สัมผัสอุ่น ๆ ที่หลังเท้ายังคงอยู่ แม้ว่าคนที่ทิ้งรอยสัมผัสไว้จะขยับออกห่างแล้วก็ตาม เธอหรี่ตาเพื่อดุสามี เอาอีกแล้ว.. คุณพ่อของน้องโรมทำแบบนี้อีกแล้ว“รินบอกว่ามันสกปรก” ไอรินรีบชักเท้ากลับ เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าทำไมสามีถึงไ
งานแต่งของ พลช ดีน แม็กซ์เวล แน่นอนว่าย่อมต้องไม่ธรรมดา ลำพังแค่กลุ่มนักธุรกิจ นักข่าว หรือคนที่มีผลประโยชน์ต่อกันก็แทบล้นสถานที่จัดงานแล้ว จะไม่เชิญใครก็ไม่ได้ การทำธุรกิจยังไงก็อาศัยคอนเนคชั่นเป็นหลัก ถึงตอนนี้พลชจะมีอำนาจมากมายล้นฟ้า แต่ไม่มีใครรู้อนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นการคีพคอนเนคชั่นไว้
“ผม.. ผมไม่รู้”“ดีน?”“ผมไม่รู้.. ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือเปล่า”พลชซบใบหน้ากับฝ่ามือที่สั่นเทา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองภรรยา ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ“ริน ตบหน้าผมได้ไหม”“คะ?”“ผมไม่อยากจะเชื่อเลย เรา.. เรากำลังจะมีลูก” พูดจบพลชก็ตบหน้าตัวเองแรง ๆ หลายครั้ง “มันเจ็บ ผมไม่ได้ฝัน”ไอรินรีบยึดมือสามีเอ
“ได้ค่ะ แต่ไม่ต้องให้บัตรกับรินหรอก รินมีเงินติดตัวอยู่แล้ว รีบไปรีบมานะคะ” ไอรินยิ้มสดใส ก่อนจะเดินเข้าร้านเจลาโตไปอย่างอารมณ์ดีพลชมองตามจนเห็นว่าไอรินเข้าไปในร้านแล้วจึงเดินเลี่ยงไปอีกทาง เขาต่อสายหาคนสนิท ที่ตอนนี้คงกำลังเตรียมสิ่งที่เขาต้องการไว้ให้(ครับบอส) วิลล์เป็นคนรับสาย เสียงรอบข้างจอแจจ
เธอไม่ได้ตั้งใจ ก็บอกแล้วว่าอย่าเข้ามา..“คุณคะ”“รินเหม็นน้ำหอมของเขา” ไอรินกระซิบบอกสามีเสียงอ่อย“ไม่เป็นไร” พลชหันไปเช็ดปากให้ภรรยาโดยไม่รังเกียจ “คุณอาการไม่ค่อยดี ออกจากที่นี่แล้วไปหาหมอนะ”พูดจบชายหนุ่มก็หันกลับไปจัดการสิ่งที่ภรรยาทิ้งเอาไว้ ภาพคุณลุงในชุดสูทราคาแพงที่เปื้อนไปด้วยคราบอาเจียน